Hoi, Mijn vriend heeft zaadbalkanker gehad waarvoor hij chemotherapie heeft gekregen. We horen binnenkort of de behandeling zijn werk heeft gedaan. Die kans is gelukkig wel groot. Uiteraard wachten we dit eerst af en is zijn gezondheid het allerbelangrijkste voor ons. Net voordat zijn ziekte ontdekt werd waren we gestart met een onderzoek bij de fertiliteitsarts, omdat ik zelf vlak voor mijn vriend's ziekte een aandoening heb gehad aan mijn eierstok. We hebben nogal pech gehad :s Omdat je onvruchtbaar kunt worden van chemotherapie, hebben we zaad laten invriezen. Volgens de fertiliteitsafdeling was het zaad van goede kwaliteit, we hebben 35 rietjes, waarvan een behoorlijk deel waarschijnlijk voor iui gebruikt zou kunnen worden. De oncoloog heeft aangegeven dat we tot een jaar na de chemotherapie niet op de natuurlijke manier zwanger mogen raken, als dat al zou lukken, omdat het zaad dan nog aangetast is door de chemo. De arts bracht het alsof het het beste is om een jaar te wachten en dan ook te kijken of er weer 'leven' is gekomen in het zaad, maar een jaar wachten is voor ons niet zo simpel door mijn voorgeschiedenis. Ik heb zelf namelijk een aandoening gehad aan mijn eierstok die vanwege die aandoening is verwijderd. Ik heb dus nog maar 1 eierstok (en 1 eileider) en loop een klein risico dat ook deze andere eierstok door dezelfde aandoening getroffen wordt. Daarom kreeg ik het advies na mijn operatie om zo snel mogelijk zwanger te proberen te worden en moet ik regelmatig voor controle naar een gynaecoloog. We hebben een jaar geprobeerd om zwanger te worden, maar een zwangerschap bleef uit. We waren net begonnen met onderzoeken bij de fertiliteitsafdeling toen bleek dat mijn vriend kanker had. Uit datgene wat door de fertiliteitsarts onderzocht was kwamen geen problemen. Ik lijk een goede eisprong te hebben en heb een regelmatige cyclus. We weten nog niet of mijn ene eileider goed doorgankelijk is, dat zou nog onderzocht worden, maar toen werd mijn vriend ziek. De vraag wat we nu het beste kunnen doen qua kinderwens kan ik soms moeilijk loslaten, je kunt je misschien voorstellen dat we op het moment door een achtbaan aan emoties en onzekerheden gaan: - moeten we inderdaad een jaar wachten, kijken of het zaad herstelt zodat we het weer op de natuurlijke manier kunnen proberen en we bovendien (niet onbelangrijk) even op adem kunnen komen van alles wat ons is overkomen? - moeten we toch al verder gaan in het medische traject en voor iui gaan (als de eileider doorgankelijk is) omdat we niet zeker weten hoelang mijn eierstok nog meegaat? Heeft iemand ervaring (zelf of van personen uit de omgeving) met herstel van vruchtbaarheid bij de man na chemotherapie en wat zouden jullie doen in onze situatie?
Wat een heftige tijd hebben jullie gehad en moeilijke beslissingen te maken. Ik hoop dat je vriend goed uit de behandelingen komt. Je beseft pas hoe belangrijk een goede gezondheid is, als je zelf te maken krijgt met zo'n ernstige ziekte... Hier wel ervaring met chemotherapie, maar niet bij mijn man. Ik weet dus niet hoe erg het effect van chemo op de kwaliteit van de zaadcellen is. IUI is alleen een mogelijkheid als je per lozing (en na bewerking) op een aantal zit van minimaal 1 miljoen zaadcellen en het liefst minimaal 3 miljoen. Het moet dan om gezonde en goed beweeglijke zaadcellen gaan. Voor IVF moet je er ook minimaal 1 miljoen hebben en ICSI kan met een aantal beneden de miljoen. Hoe staan de artsen tegenover vruchtbaarheidsbehandelingen zo snel na de chemotherapie, is dat een optie? Ik denk dat je eerst moet afwachten hoe het met de zaadkwaliteit gesteld is als hij helemaal klaar is met de chemo. Misschien is het een mogelijkheid om het daarna te laten testen. Pas na die uitslag weet je wat de mogelijkheden zijn wat betreft het zwanger worden. Ook bij vruchtbaarheidsbehandelingen moet je dus aan bepaalde normen voldoen. Op dit moment valt er dus nog niet zoveel van te zeggen. Heel veel sterkte & succes met alles. Ik hoop dat de resultaten van de chemo goed zijn en dat je vriend volledig zal genezen!
Bedankt voor je reactie! Hoe de artsen tegenover vruchtbaarheidsbehandelingen staan al snel na de chemo weten we nog niet. We hebben met de fertiliteitsarts afgesproken dat we ons eerst op de periode van chemotherapie zouden storten en daarna weer verder zouden kijken. De oncoloog heeft alleen gezegd dat het op de natuurlijke manier een jaar lang niet mag, dus dan zouden we in die periode het ingevroren zaad moeten gebruiken. Als er bij mijzelf niets aan de hand zou zijn, zouden we denk ik ook makkelijker besluiten om dan maar eerst een jaar af te wachten en dan te hopen dat de vruchtbaarheid bij mijn vriend weer terugkomt. Zodat we niet al met vruchtbaarheidsbehandelingen aan de gang hoeven terwijl het in een later stadium misschien wel weer op de natuurlijke manier kan gaan. Er bestaat alleen ook een reële kans dat de vruchtbaarheid bij mijn vriend helemaal niet meer terug gaat komen (dus waar wacht je dan op?) en ik vind het lastig af te wachten terwijl ik niet weet hoe lang mijn andere eierstok nog mee blijft gaan. Doordat mijn ene eierstok al verwijderd is, sta ik daar wat minder onbevangen in. Aan de andere kant hebben we de laatste tijd wel erg veel meegemaakt in korte tijd en zou een beetje op adem komen ook geen slecht idee zijn. Vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan is ook niet niets natuurlijk. Maar afwachten en in spanning zitten of het er ooit nog wel voor ons in gaat zitten qua kinderwens is net zo goed niet prettig. Het is allemaal nogal dubbel..
Wat een verhaal Mari. Maar waarom bespreek je d it niet een keer met oncoloog en fertiarts samen? Mijn man gebruikt een cytostatica dagelijks als onderhoudsdosering. Niet genoeg om alles te doden, maar wel genoeg om er een janboel van te maken Wij mogen (en dat kan ook helemaal niet) bij voorkeur niet spontaan zwanger worden, maar icsi mag wel, ja best apart. WIj hebben een tweede steeds uitgesteld: man ziek, kind ziek, werkeloos...altijd een reden. Nu ben ik 39, zijn we aangewezen op icsi en moeten we dus maar afwachten of en wanneer... In jouw situatie zou ik eerst met beide specialisten overleggen. Dan even een adempauze van een paar maanden nemen en dan mss in ieder geval wat rietjes gebruiken. OVer een jaar de boel laten testen en dan mss op de natuurlijke manier verder. Het blijft moeilijk. Sterkte
Die keuze moet je zelf maken, maar een vraag die ik nog niet voorbij heb zien komen: hoe ga je je voelen als je een jaar gaat afwachten. Kunnen jullie dit als koppel aan of ga je toch de hele tijd denken aan die kinderwens? En lopen jullie wensen op dat vlak gelijk? Misschien kan het ook een verademing zijn dat er tenminste op dat vlak iets gedaan wordt zodat je niet constant hoeft te denken "wat als mijn eierstok het nu ook begeeft". Ik weet niet hoe het bij jullie zal gaan maar heel eerlijk, mij lijkt het dat je een gedeelte van dat jaar al gaat doorkomen met onderzoeken en dat het dus al heel snel zover zal zijn dat jullie op de natuurlijke manier mogen (als dat nog kan).