Hallo Mireille. Tuurlijk ben je welkom. Wat goed dat jullie er nog voor gaan omdat dat je droom is! En wat fijn dat de dokter wil helpen. Dat is ook wel t minste wat ze kan doen. Hoe oud zijn je zoontjes en wanneer zijn je dochtertjes geboren? Wat een verschrikkelijk verhaal, 2x een kindje verliezen...1 kindje voelt al ondragelijk, maar 2x...wat ben je sterk dat je doorgaat met je leven. Ik vind t allemaal zo ontzettend uitzichtloos...Maar een droom is een droom, om niet zomaar op te geven. Wij gaan er ook weer voor...Is dat te snel? Voor mij voelt t goed... Praat mee en lucht je hart hier. Niks is raar of gek. Fijn om hier te kunnen praten met mensen die weten hoe t voelt. XX
Mireille wat een verhaal... Als ik mijn gevoel nu x 2 zou moeten doen zou ik er aan onder doorgaan geloof ik! Wat goed dat je je droom volgt... Ooit wil ik hem ook gaan volgen! Ik zit nu echt in een achtbaan, het is ook allemaal nog maar zo pril... Momenteel doet het gemis en verdriet echt fysiek pijn. Ik weet niet wat ik liever heb... Oncontroleerbare huilbuien of dit... Ik geloof het eerste Het besef komt langzaam nog meer binnen dat ze er echt niet meer is... Ik weet dat onze kleine nooit een eerlijke kans heeft gehad en als ze het al zou overleven ook nooit zou hebben... Maar dat besef gaat steeds meer pijn doen, waarom zij? Vandaag wordt een zware dag denk ik...
mijn eigen moeder kwam vanmorgen met haar eigen woorden die mij veel hebben gedaan en toch ergens ook weer een stukje kracht hebben gegeven: Ga door voor Emma! Haal je kracht uit haar en ga door voor haar... Niet voor jezelf of een ander, maar voor haar. WAUW wat raakte me dat... en het is ook nog eens volop de waarheid! Ik hoop dat in de toekomst Emma mij deels de kracht kan geven om hieruit te komen, ook al is haar afwezigheid nu een enorm gemis...
Mooi...je moeder heeft gelijk. Hoe oud ben jij Kaatje? Je hebt nog zo'n groot stuk leven te gaan! Maar t is niet makkelijk. Super moeilijk zelfs. Verdriet en angst. Waarom moest t zo gaan?
Ik ben 31, Emma is ons eerste kindje... ik weet (hoe moeilijk ook) dat ik hier heus wel weer uitkom. Ik heb eerder moeilijke situaties meegemaakt (hierbij vergeleken was dat echt peanuts) en toen ik daar middenin zat dacht ik ook altijd: waarom? ik moet hier doorheen maar waarom? Dat ermiddenin zitten is lastig, maar dat zonnetje komt heus wel weer een keer achter die donkergrijze en zwarte wolken vandaag, daar ben ik van overtuigd! Alleen ik moet nu leren en accepteren dat mijn verdriet, angst en pijn er nu ook gewoon mag zijn...
Heel herkenbaar dat je kinderwens veel sterker is na het verliezen van een kindje. Ik wil jullie allemaal veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie snel zwanger mogen raken van gezonde kindjes en ondanks dat het niet meer onbezorgd zal zijn, toch nog kunnen genieten van de zwangerschap!
Simmy: Het waren mijn eerste twee kindjes helaas, soms wou ik dat ik al een kindje had. Niet dat het de pijn minder maakte, maar dan had ik misschien wat meer om mij op te focussen. Ik voel me nu zo leeg. Ik kom de dagen soms heel moeilijk door, de uitgerekende datum komt steeds dichter mij en dat valt mij heel zwaar. De vorige keer was ik alweer 10 weken zwanger tijdens de uitgerekende datum. Ik had nu hoog zwanger moeten zijn, en ons dochtertje had ons weer wat gelukkiger moeten maken na het verlies van ons zoontje. Maar ook dat mocht niet zo zijn. Nu ben ik aan de pil gegaan, en alweer gestopt. Maar de eerste keer werd ik weer na 6 weken ongesteld, en 4 weken later was ik weer zwanger. Kaatje: Wat kort geleden nog voor jou, nog heel veel sterkte toegewenst! Ik begrijp dat je je schuldig voelt, maar die gevoelens zijn niet gek hoor. Ik zei ook meteen na het overlijden van ons zoontje dat ik er meteen weer voor wilde gaan. Een nieuwe zwangerschap was en is het gene wat mij hier doorheen sleept. En mooie woorden van je moeder! Ik voel het ook zo dat ik kracht uit mijn kindjes haal. De weinige herinneringen en liefde voor hun. MireilleE: Wat vreselijk dat jij ook twee kindjes hebt verloren. Ik vraag mij ook wel eens af of ik een 3e overleden kindje zal overleven. Fijn dat iedereen in je omgeving positief reageerde en hopelijk zal jullie volgende kindje wel bij jullie mogen blijven. Denken ze aan een stollingsafwijking dat je bloedverdunners krijgt? Ik moet deze week bloed laten prikken en hier hopen wij op een stollingsafwijking zodat ik aan de bloedverdunners kan. En wat voor extra vitamines heb je het over? Ik ben een beetje geobserdeerd met al het mogelijke kunnen doen voor een volgende zwangerschap en slik het liefst alle mogelijke vitamines haha. Ik zit in ieder geval al aan de foliumzuur en de magnesium citraat.
Er is bij mij geen stollingsafwijking gevonden, ik weet dat ze niet alles hebben getest. Ik heb meerdere vrouwen gevonden, in de USA , die ook twee keer hun kindje verloren zonder oorzaak, net als bij was er opeens geen hartactie meer. Zij hebben, althans de meeste, met behulp van bloedverdunners, aspirine en extra vitamines toch nog een levend kindje gekregen. Dat is de reden dat ik het nu ook ga gebruiken zonder zeker te weten of het zal helpen... In jouw geval moet ik denken aan cerclage heel hoog in je baarmoeder, weet niet hoe het heet en utrogestan vaginaal, schijnt je baarmoeder rustig te houden. Je zou ook eens kunnen zoeken naar gelijkwaardige ervaringen op babycenter.... Is wel amerikaans maar daar vind je ongetwijfeld vrouwen die hetzelfde als jij hebben meegemaakt ! Is echt de moeite waard !! Maar meid, ik voel je pijn en verdriet....... Ik heb het geluk dat ik al twee gezonde knullen heb..... Ik snap heel goed dat je het nog een keer aan wilt gaan. Is je engels goed ? Dan zou ik echt eens op die site gaan zoeken ! Je zult je dan ook niet zo alleen voelen, wetende dat er vrouwen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt ! Als ik je ergens mee kan helpen dan laat het me weten !
Hallo meiden. Al even geleden dat ik hier gereageerd heb. Het is ook allemaal zo moeilijk. Op sommige dagen wil ik niks en voel ik me alleen maar leeg en alleen. Maar tegelijkertijd wil ik vanalles. Dat t leven weer is zoals te was maar het lukt me niet. Ik probeer het maar ik kan mijn aandacht er niet bijhouden. Mn cyclus is weer op gang gekomen na de bevalling en ik denk dat ik maar ga proberen er weer voor te gaan. Als een klein uitzicht op toch nog iets goeds misschien. Een kleine hoop dat het zo gauw weer lukt. Maar aan de andere kant maakt het me ook bang, bang dat ik er niet nog een teleurstelling bij wil hebben. Het is ook zo moeilijk om aan Rafael te denken, ik probeer t zo min mogelijk omdat ik anders de rest van de dag helemaal niets meer kan. Ik droom ook bijna elke nacht over m. Vannacht droomde ik dat het ziekenhuis belde dat hij nog leefde en goed gegroeid was. Hij had zelfs al passende kleertjes aan! We mochten naar t ziekenhuis komen om hem te zien en vast te houden en ze zeiden, hij moet nog een maandje groeien en als alles dan nog goed is mag je m mee naar huis nemen!! Wat voelde ik me gelukkig! ik werd zelfs helemaal gelukkig wakker...Tot ik door had dat het een droom was...Wat een verdriet weer. Zo lastig allemaal. Nu weet ik t weer even niet meer. Maar toch probeer ik me maar een beetje te focussen op een nieuwe zwangerschap voor deze ronde misschien. Iets om naar uit te kijken, niet om Raffi te vergeten. Hoe doen jullie het nu? Gaat t of juiste helemaal niet? Ik heb de indruk dat mensen in mijn omgeving het nu wel weer lang genoeg vinden. We zijn 6 weken verder en het leven gaat door. Maar voor mij ( en voor jullie vast ook niet) is dat niet zo. Het is net gebeurd en ik ben er nog lang niet overheen!
Mensen in je omgeving mogen dat vinden (hoe vervelend ook) maar probeer er lak aan te hebben... Voor jou is t nog niet over, jij zit er middenin! Voor ons zal t nooit over zijn, het heftige slijt (zeggen ze) maar helemaal weg, nooit! En dan hoeft ook niet.. MaAr begrijp je gevoel heel goed hoor... Jeetje wat een droom! Poe, dat zal niet makkelijke zijn geweest na t wakker worden Ik hoop ook dat mijn cyclus weer snel is wat t was... Heb echt het gevoel dat ik iets positiefs wil in mijn leven momenteel... Een kindje wat wel bij ons kan en mag blijven! Ook dat gevoel snap ik maar al te goed, ook al is het voor mij nog iets korter geleden.. Gek hè, dat je het ene moment van alles wil, maar het niet lukt en het andere moment gewoon niks wil... Heel frustrerend allemaal! Als iemand me vraagt hoe t dan met werk zit krijg ik echt de kriebels, dan vliegt het me aan!! Hoe is dat bij jou?
Ja Kaatje belachelijk he als mensen naar het werk vragen! Bij mij kwam de bedrijfsarts langs en die zei, goh een miskraam, vervelend...Dat mensen soms zo lomp kunnen zijn!! Ik snap je precies hoor dat je weer behoefte hebt aan iets positiefs in je leven! Dat heb ik precies zo. Ik heb mn eerste menstruatie weer gehad dus proberen dan maar. Raar gevoel, ik heb het gevoel dat ik nooit meer zoiets kan maken als Rafael. Ik bedoel, een baby met alles er op en er aan. Ik merk dat ik me nogsteeds schuldig voel. En ik weet niet precies waarom. Ga jij er ook meteen weer voor als je cyclus weer loopt? Het is raar om meteen je eerste kindje zo te verliezen, ik heb t idee dat ik niet echt meer iets heb om voor op te staan. Ik heb niet al een voorbeeld van dat mijn lichaam het wel kan, ons een kindje geven...Frustrerend. Is dat voor jou net zo? En wat doe je nu de hele dag? Ben je veel alleen of ben je met mensen?
Ik ben momenteel nog veel met mijn lief... Die was de afgelopen tijd ook thuis maar wil morgen weer aan t werk gaan. Daar zie ik wel tegenop, want tja iedereenin mijn omgeving moet gewoon werken dus dan ben ik echt alleen... Ben erg benieuwd hoe dat zal zijn. Aan de ene kant wil ik graag er weer voor gaan als mijn cyclus weer "normaal" is, aan de andere kant zegt d gyn niet voor niets dat het lichamelijk gezien verstandig is om 3 menstruaties te laten gaan voordat we t weer proberen. Voor mijn gevoel is dat nog zoooo lang ... Heb nog nooit zo naar een menstruatie uitgekeken! Tja wat doe ik de hele dag, als we thuis zijn kijk ik veel tv series, comedy's enzo en ik ben gek op haken, dus ik haak vrij veel momenteel. Was wel ff laatignomdat ik met veel voor Emma bezig wens en nu niet meer, maar heb mijn inspiratie weer gevonden. Probeer mezelf zo wat bezig te houden want als ik niks doe gaat het niet lang goed met me... Hoe komt jij de dagen een beetje door dan?
Hey Kaatje. hoe was je dag? Is je vriend gaan werken? Ik ben bijna alle dagen alleen ja. Mijn vriend werkt. Soms voel ik me wel alleen. Dan weet ik niet wat ik moet doen. Dan wil ik vsnalles maar ook weer niks eigenlijk. waarom zei je gynaecoloog dat je 3 cyclussen moet wachten? Die van mij zei doe wat jij wil...Ik weet t ook niet precies. Woensdag hebben we nog een afspraak in t ziekenhuis met de gynaecoloog die erbij was en besloot om geen keizersnee te doen...Ik ben er zenuwachtig voor. Ik blijf zo bang dat iemand zegt dat t mijn eigen schuld is dat hij doodgegaan is...of dat t mijn eigen schuld is dat mijn vliezen gebroken zijn. Het breekt m'n hart nogsteeds. M'n dagen kom ik door met focussen op deze ronde. Hopelijk is er ook nog een beetje geluk aan onze zijde en wil t lukken deze maand. Fingers crossed. XX
Hey! Ja mijn vriend is gaan werken vandaag... Het ging wel zei hij maar nog niet van harte. Voor mij viel t mee... Voor vandaag dan! Maar heb vandaag een redelijk goede dag (gelukkig) Lichamelijk schijnt het beter te zijn 3 cyclussen te wachten, waarom weet ik ook nog niet eigenlijk. We hebben vrijdag een afspraak op t ziekenhuis, wellicht dat ik t dan nog eens vraag! Ik ga heel hard voor je duimen voor deze ronde... Wanneer zou je mogen testen etc? Als je t niet wilt delen ook goed hoor of via PB mag ook. Xx