Jullie verdienen gezamelijk genoeg om dit te kunnen betalen. Maar het valt me op dat jullie wel erg hoge vaste lasten hebt... Misschien kun je daar in gaan bezuinigen.
Sinds onze dochter er is zijn wij gewoon wat meer op de andere uitgaven zoals boodschappen gaan letten, daarnaast kopen wij ook wel eens iets tweedehands zoals bv een kinderstoel. Ziet er nog als nieuw uit maar scheelde toch weer 100 euro... Als ik naar jullie inkomen kijk moet dat echt wel lukken hoor!
Hoi! ik val zomaar in, maar ik denk dat geld echt niet het belangrijkste is. Wij verdienen beide gemiddeld, maar betalen iedere maand nog 500e aan een schuld van de woning van mijn man en zn ex en betalen dik 400e kinderallimentatie. We hebben samen een kleintje en de volgende is onderweg. Er is hier iedere maand eerder geld tekort (op 1 of andere manier loopt dat nooit verder op gelukkig) en nooit wat over en toch hebben we het hartstikke leuk. Ik ben naar mijn omgeving toe best open over dat we het niet heel breed hebben momenteel. Ik krijg dan ook regelmatig kleertjes voor onze kleine van vriendinnen die ze nog prima aan kan. Ook voor de andere 3 krijgen we regelmatig dingen. Laatst een paar skeelers en een ouder fiets. Zo blij zijn we dan. We hadden nooit gedacht dat we dit zouden krijgen van onze omgeving maar het gaat gewoon vanzelf. Ook worden we steeds creatiever. Op vakantie zit er echt niet in, maar een weekje in het huis van vrienden in een totaal andere omgeving is prima. Uit eten? No way! Maar met een pan macaronie en vers fruit picknicken op het strand blijft de kids eeuwig bij hoor... Succes met je keus en echt waar....er is zooo veel mogelijk als je creatief bent....
Hihi net je stukje nog es kritisch gelezen...je spaart dus nog 400 en hebt nog dik 400e over? dan zou ik er niet over nadenken en gewoon hopen dat het jullie snel gegund is!
heey heey, wij zitten op een nettomaand inkomen van 4300 dat is 1200 meer... onze vastelasten liggen ook een stuk hoger.. hypotheek alleen is al 1500.. hoe dan ook maandelijks houden we een soortgelijk bedrag over. Doordat we zo goed verdienen krijgen we weinig terug van de belasting voor de kinder opvang ed... Hoe dan ook, wat minder sparen kan altijd enz... er zijn mensen die het met veeel en veeel minder doen. Dat je er misscjhien dingen om moet laten.. tja dat kan... wat minder vaak kleren kopen, of a merken wat beperken in de supermarkt.. Hoe dan ook, als mensen met een bijstandsuitkering een gezin met 3 kinderen kunnen draaien kun jij dat ook met je salaris! alles komt goed!
Als ik het zo lees, is het inderdaad makkelijk te doen! Kinderopvang is inderdaad erg duur, maar dit is dan wel gelijk de grootste kostenpost. Luiers, eten, kleertjes hoeven allemaal niet zo duur te zijn. Naast kinderbijslag en kinderopvangtoeslag krijg je ook nog inkomensafhankelijke combinatiekorting (even googlen). Dat is ook nog zo'n 1500 per jaar (afhankelijk van je salaris). Ik zou zeggen: ga ervoor en succes!
Ts dat is zeker te doen! Ons inkomen is lager. Hebben helaas 2 koophuizen en nummer 3 is onderweg. We hebben het niet breed maar redden het wel. Ik zou zeggen ga er voor!!
Ik herken dit ook heel erg bang dat we het niet financieel aan kunnen. Ik werk vanaf augustus nog maar 1 dag terwijl ik er 4 heb gewerkt. Hoop heel erg dag er weer extra werk bij komt dan maakt het allemaal iets makkelijker. Maar als het niet lukt gaan we het toch proberen en dan maar op het salaris van lief. Die zit nu op netto 1763 als onze vaste lasten eraf zijn houden we 220 over. Dus zijn heel hard aan het na denken of dit wel echt genoeg is om een kind van te onderhouden.
Echt super om al jullie positieve reacties te lezen. Ik zit eigenlijk nog met een ander dingetje en ben benieuwd wat jullie daarvan vinden. In mijn eerste berichtje schreef ik dat mijn vriend en ik een kinderwens hebben. Maar eigenlijk ben ik degene die echt de kinderwens heeft en mijn vriend heeft zoiets van ik kan ook goed zonder een kindje leven maar als jij graag een kindje wilt, gaan we ervoor, want ik wil jou ook gelukkig zien. Ben heel benieuwd hoe dat bij jullie ging? Hadden jullie mannen ook echt een kinderwens of ging dat net zoals dat nu bij mij gaat?
hmmm als ie het alleen voor jou doet, zou ik het niet weten hoor...een kind is iets zo verschrikkelijk heftigs, het draait je leven 180 graden. Zou ik niet bewust aan beginnen als ik het puur alleen voor iemand anders zou doen. En ik zeg hierboven bewust, wij zijn er namelijk ingerold . Achteraf heel fijn, maar wat een achtbaan. Wij hadden wel allebei een 'ooit'-kinderwens, zo van als we over een jaar of 5 uitgereisd-carriere gemaakt-gesetteld- zijn, dan.. Dat vond ik ook wel een voorwaarde, maar he, wie ben ik misschien pakt het voor jullie heel goed uit en wil ie er straks wel 6 hihi.
We wisten allebei al zeker dat we ooit kinderen wilde hebben. Ik had het al veel eerder het gevoel een kindje te willen maar me man heeft altijd aan gegeven eerst te willen trouwen en dan pas een kindje. Nu we getrouwd zijn is dus na de vakantie de pil ook de deur uit gegaan en wilde die graag tot september wachten. Waarom geen idee maar dat gaf hem een prettiger gevoel. Dus nog even en dan kunnen we er voor gaan. Ik zal er wel heel goed over na denken als je vriend zegt het voor jou te willen doen. Heel lief natuurlijk maar wil die het ook wel echt snap je? Als dat het geval is moeten jullie natuurlijk doen waar jullie je het fijnst bij voelen.
Ik ben ook degene met een kinderwens. Van mijn man hoeft het allemaal niet zo. Ja, ooit wel, maar nu nog niet. Kreten als: over een paar jaar misschien, we zien het wel, nu nog niet zijn hier niet bepaald van de lucht. Terwijl ik eigenlijk al wat langer er klaar voor ben. Het gekke is, dat als ik hem vraag: Ja maar, wat als ik dan per ongeluk (door de pil heen dus) zwanger raak? Dan zou het voor hem heel erg welkom zijn. Pff MANNEN! Maar goed, ik wil SAMEN voor een kindje gaan. Maar dat komt denk ik wel goed. Hij wilde bijvoorbeeld ook niet trouwen. Uiteindelijk een dag gehad met eigenlijk alles erop en er aan. Mogen jullie 3x raden wie de emotionele muts was op de dag zelf... Misschien vragen waarom hij niet wil? Wie weet denkt hij dat het financieel niet kan ofzo. Het financiele plaatje houdt me ook tegen. Ik loop stage met een leuke stagevergoeding maar dat is over een paar weken over. Gemiddeld houden we 100 in de maand over. Soms wat meer, soms wat minder. En dan betalen mijn lieve ouders nog de ziektenkostenverzekering omdat ik nog geen baan heb... Nu moet ik ook zeggen dat we veel uitgaven hadden de laatste jaren (wat kleine verbouwingen in huis, voor mij eerste keer wintersport en alles gekocht, van snowboard tot zonnebril en helm, keer nieuwe kastjes enzo). Ik weet ook niet hoe we verder kunnen bezuinigen. We hebben overal spaarlampen in, de kachel staat een graad lager, probeer zo veel mogelijk de was buiten op te hangen ipv in de droger, we letten op de aanbieden bij de AH... Maar ja, als ik moet wachten tot ik meer dan 3 jaar werkervaring heb of een vaste baan.... kan nog wel 5 jaar duren We wachten sowieso tot we een jaar getrouwd zijn en dan kijken we hoe we ervoor staan. Ik hoop ZO dat ik dan een baan heb.
Hij heeft gewoon niet specifiek een kinderwens. Hij zegt dat ie goed zonder kindje kan leven maar ook best met een kindje. En omdat ik het zo graag wil, wil hij er ook 200% voor gaan zegt ie.
Het is zekers heel erg lief van hem. Maar ik snap dat je zegt dat ik er goed over na moet denken. Maar dat is wel heel erg moeilijk. Want ik wil het echt heeel erg graag en hij zegt ook dat als ik het echt wil, hij er 200% voor zal gaan. Maar in mijn achterhoofd blijf het rond spoken van: stel dat er straks een kleine is en hij voelt er helemaal niks bij of hij heeft er spijt van...daar ben ik heel erg bang voor. Best een moeilijke situatie... Leuk dat jullie er binnenkort aan gaan beginnen. Heel erg veel succes en bedankt voor je reactie!
Ik snap dat je dat zegt. Ik vind het zelf ook heel erg moeilijk. Ik wil het zo ontzettend graag en hij zegt ook als jij het echt wilt, zal ik er 200% voor gaan! Maar in mijn achterhoofd blijft het rondspoken van: stel dat als er een kleine is en hij voelt er niks bij of hij heeft er spijt van. Wat dan? Best een moeilijke situatie dus...
Ik snap heel goed dat het door je hoofd heen spookt van wat als er een kindje is en hij er dan toch anders over denkt. Bespreek dit met je lief en dan komen jullie er echt wel samen uit
Ja zeker, hij maakt ook een beslissing voor de rest van (ook) zijn!! leven. Daar moet ie echt niet te licht over denken. Wat bijv als jullie uit elkaar gaan, of jij overlijdt, of jullie een kindje krijgen wat veel zorg nodig heeft door een handicap. Natuurlijk moet je hier niet vanuit gaan, maar zit dit inbegrepen in die 200%? Want dan is het natuurlijk heel makkelijk zeggen, ja jij wilde toch zonodig een kind? Ik zou in ieder geval met hem hierover een gesprek aangaan, dat jij je zorgen maakt, dat je graag wil dat ie alles nog eens goed overdenkt. Ten minste dat is wat ik echt nog eens zou doen voordat jullie het grote avontuur instappen. Ik bedoel het goed hoor, ik hoop natuurlijk dat jullie volgend jaar supergelukkig zijn met een kleine
Heel erg bedankt voor je reactie! Ik snap je helemaal! Misschien moet ik hem nogmaals de tijd geven er nog eens heel goed over na te denken...
Ik snap je vraag heel goed @blondie127... IK vraag me ook steeds af, kunnen we een kindje echt alles bieden als het zover is... Tot het zover is proberen wij heel goed te sparen. En ik wil gaan proberen minder te werken, loop ik wel geld mis qua salaris, maar ben ik zelf wel veel bij mijn kind, en dan hoop ik de paar uurtjes dat er oppas nodig dat te kunnen regelen met ouders of zo.... Maar in zulke situaties weet je wel hoe je moet handelen en denk ik idd dat je wel creatieve oplossingen weet te vinden!!!!