Hoi, Ik ben 31 jaar en heb geen kinderen. Nu steeds meer mensen om me heen kinderen krijgen, ben ik er toch meer mee bezig. Ik heb wel een aantal dingen waardoor ik erg twijfel. 1 van die dingen is dat ik zelf geen directe familie meer heb om op terug te vallen. Geen opa en oma dus voor een kindje, en ook geen oom of tante. Met mijn schoonfamilie heb ik geen goede band, dus verwacht ik daar niets van qua hulp/ interesse e.d. Zijn er mensen die ook in zo'n situatie zitten en hoe doen zij dat dan? Het lijkt mij moeilijk om tijdens je zwangerschap geen ouders te hebben die met je meeleven. Ik denk dat ik het daar heel moeilijk mee zou hebben. Hoe doen andere mensen dit? Ook met oppassen, hulp/advies bij de opvoeding. Het lijkt mij heel zwaar.
Ik zit in zo'n situatie en heb inmiddels 3 kindjes. Familie woont ver weg, schoonouders zijn er helaas niet meer (hadden een moord gedaan voor de kleinkinderen) en mijn vader die dichtbij woont is van mening dat je kinderen voor jezelf krijgt en is helaas geen leuke opa voor de kinderen. Vooralsnog redden we het prima. Als er echt nood aan de man is heb ik een goede vriendin waar ik op terug kan vallen en één vrouw die bij ons werkt is erg begaan met de kinderen en zij past ook af en toe op. We doen alleen een beroep op anderen als het echt niet anders gaat. Verder gaan we samen met de kinderen uit eten, hebben geen behoefte om te gaan stappen en doordat we een eigen zaak aan huis hebben kan ik ook alles goed combineren met naar school brengen/halen, doktersbezoeken, etc.
Hier wel ouders maar geen broers of zussen. En wat betrefd de ouders, niet geinteresseerd en bemoeizuchtig. Ben ze liever kwijt dan rijk wat betreft de opvoeding.