Heb regelmatig al eens meegelezen, maar nooit gereageerd. Wat een mooie score meis.....nu hopen dat je ze achter de hand kunt houden, maar dat je straks, na de behandeling, ze niet nodig hebt! Doe je nog wel beetje rustig aan zo na de punctie? Ik heb niet alles precies teruggelezen, maar wanneer moet je nu gaan beginnen met de chemokuren? Wil je heel veel succes wensen en allereerst een goede afloop op de behandelingen en dan een mooie bekroning in de vorm van een prachtig kindje! Groetjes, Eva.
dank jullie.. ! de chemo start op 15 november en zal circa een jaar duren dus in 2009-2010 kunnen we pas gaan kijken of ik onvruchtbaar ben geworden dat klinkt ver weg maar volgens mij gaat dat best rap !
Robing ik wil je sterkte wensen met de chemokuren en kracht! Fijn dat er 7 ingevroren kunnen worden maar hopelijk weet je na alle kuren of je vruchtbaar bent!
Jeetje meid ik lees het allemaal nu pas zoals je weet ben ik hier een tijd niet geweest. Schrik wel even van deze berichtgeving, wat je voor je kiezen hebt gekregen. Weet ff niet wat ik zeggen moet, maar ik bewonder de manier zoals je schrijft en hoop dat de 7 uiteindelijk niet nodig zijn, maar dat het spontaan kan gaan lukken over een tijdje. Liefs en knuf, Mirre
Hoi Ing, Ik ben net nieuw op deze site en kom je verhaal tegen. Ik leef heel erg met je mee en kan je vertellen (zoals waarschijnlijk heel veel meiden hier) dat die paar jaar zo voorbij gaan. Ik was bijna 30 toen er pap4 (pap5=baarmoederhalskanker) en dus onrustige cellen werden gevonden bij m'n uitstrijkje. We wilden eigenlijk aan kinderen "beginnen" en dat ging dus mooi niet door. 3 jaar later en schoon (was wel makkelijker want het was nog geen kanker) blijkt zwanger worden een probleem (m'n baarmoederhals is te dun). Nu zijn we net met de iui begonnen. Maar wat ik merk: als ik dit 5 jaar geleden had geweten had ik het geduld en de kracht niet gehad om het aan te kunnen. Maar in kleine stapjes en met goede hoop kun je heel veel aan. (en leer je hoe sterk je bent) Ik hoop dat jouw stapjes ook weer over mogen gaan in stapjes naar de toekomst en dat je leert hoe sterk je eigenlijk al was. Liefs Johanna