Mijn vader was nooit echt overtuigd vader en ik heb daar heel veel moeite mee gehad. Ik kan nu zaken ook uit zijn perspectief zien, maar ik heb het heel egoïstisch van mijn moeder gevonden om toch 3 kinderen te krijgen met een man die het eigenlijk alleen voor haar deed. Zeker de laatste was echt alleen voor haar en mijn zusje heeft daar nog veel meer moeite mee. Daarom heb ik altijd gezegd alleen kinderen te willen met iemand die ook vol overtuigd is. Die een actieve vader zou zijn. Mijn zusje wil geen kinderen. Ze wordt doodmoe van alle rammelende eierstokken vragen. Zo vreselijk hoeveel druk er op vrouwen wordt gelegd. Ik gun het zowel kinderen als ouders dat je je kinderen volledig gewenst krijgt.
Ik vind het best heftig hoe ze erover denkt. Ik heb zelf ook vaak de gedachtes van oh wat zou het lekker zijn als ik sochtends niet meteen hoef te starten, of dat het gesleep met de kinderen zo lastig is en dat je niet zomaar spontaan in de zomer heerlijk op een terrasje kan zitten. Maar voor mij is dat bijzaak, mijn kinderen zijn geweldig en ik zit elke avond te zwijmelen tegen mijn man over hoe geweldig onze kinderen zijn. En als ik dan lees hoe deze vrouw erover denkt vind ik het wel heftig en zielig voor jaar zoontje en haar man. Ze zal vast goed voor haar kind zorgen maar uit verplichting en niet uit liefde. Dat vind ik echt triest voor haar kind.
En toch vind ik dit stukje tekst te klein om echt zeggend te zijn. Ik kan nog heel veel mogelijke redenen vinden die er kunnen zijn voor het schrijven van dit stuk. Het geeft eigenlijk geen totaal beeld. Het zou bijvoorbeeld een momentopname en vertroebeld beeld kunnen zijn. Van een vrouw die zich eenzaam, onzeker en afgewezen voelt.
De vrouw in kwestie lijkt alleen maar de negatieve kant te zien. Goed je moet iets meer plannen wanneer je wat wilt ondernemen, maar er zijn genoeg mogelijkheden. Je kan toch met je partner overleggen dat je behoefte hebt aan wat tijd samen. Wij gaan ook gewoon uit eten en even ergens lekker koffie drinken met dochter van 3,5. Ze vindt het leuk en is er aan gewend. Ik heb ook nooit een grote kinderwens gehad, maar zou mijn dochter (gelukkig) voor geen goud meer willen missen. Het lijkt mij handig dat zij haar gevoel bespreekbaar maakt met desnoods een proffesional, zodat ze er niet blijft hangen in de spijtgevoelens waar ze zich wellicht schuldig over voelt.
Moedig dat ze dit verhaal durft te vertellen. Persoonlijk begrijp ik echt niet dat iemand op deze manier voor kinderen "kiest". Het is geen auto die je kan terugbrengen als het tegenvalt.... Vrienden (inmiddels niet meer zulke goede....) zitten in dezelfde situatie. Het is echt hartverscheurend om te zien; de moeder kijkt amper naar haar dochter om, het meisje mag nooit spelen met leeftijdsgenootjes en uitjes naar bv de dierentuin doet het meisje altijd alleen met haar vader. Dit is de "afspraak", want hij wilde tenslotte zonodig een kind. Het meisje is inmiddels 7 en is duidelijk de dupe van deze ongezonde thuis situatie.... Ik hoop dat het dit jochie beter vergaat....
Ik herken het deels. Mijn meiden zijn de belangrijkste persoontjes in mijn leven, ik hou onmetelijk veel van ze en de gedachte dat er iets met ze zou gebeuren maakt me letterlijk misselijk. Maar.. ik had verwacht dat het moederschap mij veel natuurlijker af zou gaan. Ik blijk het niet helemaal in de vingers te hebben en het blijft hard werken voor mij. Ik heb blijkbaar best veel ruimte voor mezelf nodig, zowel letterlijk als figuurlijk, en het gaat absoluut niet vanzelf. Waar het op neerkomt is dat mijn kindjes me niet tegenvallen, maar ik val mezelf soms wel een beetje tegen als moeder. Gelukkig heb ik een man die het zorgen en vaderen veel makkelijker en natuurlijker afgaat en in sommige dingen zijn de rollen hier gewoon een beetje omgedraaid. Dat weten de dames en vinden dat geen probleem. We helpen elkaar als het even lastig gaat en zo redden we het prima met z'n vieren. <3
Ik vind het trouwens wel goed dat deze vrouw hier over vertelt. Ik lees namelijk op dit forum ook regelmatig over vrouwen die hun partner willen overtuigen/overhalen om voor nog een kindje te gaan.