Nu we toch in de uitvaart sfeer hangen dan deze ook maar. Heb jij ooit het gevoel gehad dat je dood ging? Bij een ongeluk of weet ik veel wat. Ooit toen ik 7 jaar was deed ik een handstand tegen een deur, deze werd open gedaan toen viel ik keihard op me rug en kreeg ik geen lucht meer, weet nog heel goed dat ik het gevoel had dood te gaan echt beangstigend.
Wel gedacht dat ik binnenkort dood zou gaan, maar achteraf viel het gelukkig mee. Ik had een kanker (kwaadaardige tumor in m'n oog), met veel kans op uitzaaiingen. Dat werd ontdekt net voordat het kerst was en de arts zei: "geniet maar extra van de kerst". Ik was toen wel bang dat dat mijn laatste kerst zou zijn. Maar gelukkig zijn we inmiddels 7 jaar verder!
Ik had een keer een bbz en heftige buikpijn. Dokter zei steeds dat het met mijn darmen te maken had. En stuurde mik steeds naar huis.En op een gegeven moment was de pijn zo heftig dat ik krom lag en toen dacht ik ook echt van.. maar gelukkig werd ik via een andere huisarts gelijk met spoed naar het ziekenhuis gestuurd.
Nou wel het gevoel gehad dood te gaan. Het was tijdens de bevalling van mijn oudste. De ruggenprik is verkeerd uit gevallen waar door deze door schoot omhoog en ik geen adem meer kon halen en ik eigenlijk het gevoel kreeg te stikken ben toen ook direct onder narcose gebracht. Moet zeggen was een heftige gebeurtenis.
Ik ben vorig jaar met m'n dochter van toen 2, onderuit gegaan in de zee onder de golven. Doodsangsten sloeg ik uit heb er echt een soort trauma aan over gehouden. Ik stond een meter van de kant, en maar tot onder m'n knieën in het water, met haar op de arm. De zand zakte onder m'n voeten weg door de onderstroming. Kwam wel weer zelfstandig uit water. En het bleef maar door m'n hoofd spoken..."wat als ik verder was gelopen" "wat als ik haar niet op de arm had, maar alleen aan de hand", "wat als ik haar los had gelaten" pffff... Gelukkig wordt je oersterk op zo een moment..en maanden later kon ik het een beetje relativeren, en bleek het echt minder erg dan het was. M'n dochter was zelf niet eens nat geworden van boven, alleen ik lag onder water...Maar nee, nooit meer! En heb 1x een bijna aanrijding gehad. Ik wilde invoegen, maar er kwam onverwachts een auto aanrijden die veel te hard reed, en vlak voor mij langs ging. Hij had het zelf niet eens door, en ik zag hem ook pas toen al voorlangs reed, zat in m'n dode hoek denk ik. Het was pikdonker op een verlaten stuk. Als ie me geraakt had, had ie vol in m'n zijkant gezeten (bestuurderskant) Gelukkig was ik wel alleen! Toen dus niet het gevoel dat ik dood zou gaan, maar wel het besef dat wellicht maar haartje had gescheeld. Bah!
Nou ja.....een ongeval gehad wat heel anders had kunnen uitpakken voor mij, dus ergens misschien wel. Knap klinkt heftig jeetje.
Ja, bijna gestikt toen mijn dochter tegen mijn strottenhoofd aan sprong. Buiten bewust zijn geraakt en 10 min later werd ik wakker... Dacht echt dat ik dood ging. Kan er nog steeds niets bij in de buurt hebben. Draag geen coltruiten meer, geen kettingkjes en als er ook maar iets in de buurt van mijn hals komt gelijk paniek..
Ja toen mijn ex mij wou wurgen. Vorig jaar met de bevalling 4,5 liter bloed verloren. Als kind van 3 in het water gevallen. Als meisje van 6 tijdens mijn blinderdarm operatie, ik wou niet onder narcose voor ik papa had gezien, ze kregen me ook niet in slaap! Ik was net op tijd onder narcose, hij was al geknapt zo'n 16 uur daar voor
Op mijn 2e in een (gepikte) muntdropje gestikt. Mijn ouders hebben me op de kop gehouden, tussen mijn schouders geslagen, niks hielp..totdat mijn moeder uit wanhoop haar vinger in mjn keel stopte en het als het ware er dorheen duwde. Ik liep al redelijk blauw aan en werd slap. Ikzelf weet er natuurlijk niks meer van maar ik denk dat ik er onbewust een soort van trauma aan overgehouden heb. Ik raak nl volledig in paniek wanner er iets in mijn keel terecht komt of wanneer ik stikgeluiden hoor.
Toen ik 7 was ben ik met spoed geopereerd aan een abces in mijn keel wat op het nippertje is ontdekt door de HA. Anders was ik gestikt.
toen ik een jaar of 6 was ging ik bij een vriendinnetje spelen, toen mijn vader me kwam ophalen wilde ik nog even laten zien hoe goed ik de salto kon op de trampoline, ik kwam verkeerd terecht ( op de trampoline ) en mijn long klapte dicht ( bleek achteraf ) op dat moment wist even niemand wat er aan de hand was, ik had pijn en wilde huilen en schreeuwen maar dat kon niet. ik voelde me alleen maar niet goed worden en niet kunnen ademen daarna viel ik flauw en kan ik me het niet herinneren. Op het moment dat ik viel dacht ik terplekke zou stikken nog steeds ben ik bang voor trampolines en springen durf ik wel maar niet te hoog zo'n ding zal ook nooit hier in huis of tuin komen
Ik was denk ik een jaar of 9 en wij waren met het gezin aan het zwemmen toen had je ook al van die 'matten' voor in het water. Lekker rovotten elkaar eraf duwen etc. Wij waren niet de enige en er kwam een andere mat op mij ik kon niet meer naar boven komen er raakte volledig in paniek. Kan het mij als de dag van gisteren herinneren... Gelukkig toch nog boven gekomen maar had niet veel langer moeten duren.
Complicaties met mijn maagband, waarschijnlijk ook daardoor te vroeg bevallen, een paar dagen na de bevalling had ik hoge koorts en had ik veel bloed over, hield niks binnen. Met spoed geopereerd, band verwijderd, mijn mag stond op ontploffen.heb voor de operatie wel afscheid genomen van mijn toen man en kind.
mijn zus en ik dachten het toen we alweer heel lang geleden op zo'n grote boot naar New Castle zaten en we windkracht 12 op zee hadden, je zou zeggen dat je dat met zo'n schip niet merkt maar wij zaten op de 6e verdieping en ons raam raakte bijna het water!! mijn zus zei 'Fem ik hou van je' en zo gingen we gewoon op bed liggen slapen want lopen ging al niet meer zo ging het tekeer! wat waren we blij toen we de volgende dag weer wakker werden, we moesten natuurlijk ook nog terug en vliegen was te duur maar gelukkig was er toen geen storm meer!
In mn studententijd bijna een alcoholvergiftiging gehad. Weet nog dat ik dacht: als ik nu mn ogen dicht doe dan gaan ze nooit meer open. Kon ze toch niet open houden en ben weggezakt. Volgende dag wel weer wakker geworden. Was een vreselijke ervaring en daarna ook nooit meer echt dronken durven te worden.
Bij zwemmen als kleuter door een grote jongen kopje onder gegaan terwijl er een speelding boven op mij lag, dacht dat ik er nooit onderuit zou komen ZWEET! En als bijna tiener wilde ik heel stoer van een hoge duikplank koppeltje duiken. Beetje verkeerd ingeschat want vloog bijna met mijn hoofd tegen de rand. Hoorde een badmeester schreeuwen van de schrik. Wat een heftige verhalen zeg. Oogkanker :0 en iemand bijna gewurgd :0