Dag Dames, Ik heb al vanaf jong een kinderwens! Ben altijd in de weer met kinderen en baby's. Het feit dat mijn ouders nu de 60 in gaan (ik ben net 22) is voor mij ook een reden om jong moeder te worden. Ik had vorige maand een kans dat ik evt zwanger zou kunnen zijn. Het was voor mij een hele grote teleurstelling dat ik ongesteld werd. Mijn enige nadeel is, is dat mijn vriend 4 jaar jonger is als mij. Hij is in maart 18 geworden. Hij wil heel graag kinderen maar nu nog niet. Ik ben wel aan de pil en het feit dat ik evt zwanger zou zijn heeft hem niet afgeschrikt om gewoon nog veel sex te hebben terwijl hij weet welk risico eraan hangt. Ik wil eigenlijk heel graag stoppen met de pil. Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik ben heel erg gek op hem en hou van hem, maar ik weet niet of ik nog zo lang wil wachten. Heeft iemand tips voor mij? Groetjes Merel
Hij was eerst heel erg duidelijk dat hij het liefst niet op zijn 18de al vader wil worden. Uiteindelijk draaide hij bij en zei die dat als het wel zou zijn hij er voor mij en de kleine zou zijn.
dat is toch het teken dat hij echt om jou geeft he ik zou echt nog eens goed babbelen en zeggen dat je er niet lekker bij voelt en dat je echt een kinderwens hebt en de VOOR en nadelen uitleggen en om begrip vragen en vragen wanneer ie er wel klaar voor is dat jij je er nu klaar voor voelt en niet echt langer kan en wil wachten en hopen dat hij daar positief op reageerd meer kan je niet doen en achter zen rug om stoppe met de pil is ook geen optie daar komt ruzie van (niet dat je dat gaat doen wil niet verkeerd overkomen hoor ) groetjes
ik vind het persoonlijk niet zo raar voor een jongen van 18, dat hij nu nog geen kinderen wil.. is ook best jong toch? maar als jullie situatie het toelaat en hij wil toch wel al, waarom niet? gewoon samen er veel over praten, misschien leeft hij er op een gegeven moment ook naartoe..? ik heb mijn vriend ook enthousiast gemaakt in de loop der tijd! en anders zit er niks anders op dan wachten, en als je 25 bent, ben je ook nog best jong moeder als je het mij vraagt! (dat wil je natuurlijk nu niet horen ) succes ermee!
Ik vind het ergens ook niet goed van me om dit van hem te verlangen. Maar hij weet hoe sterk mijn kinderwens is. Ik heb daar nooit een geheim van gemaakt. Heb dat meteen vanaf het begin af aan duidelijk gemaakt.
de enige raad die ik kan geven babbelen en wachten en meer kan je helaas niet doen komt wel goed meid !!!!
Praat er met hem over en geef hem daarna de ruimte. Als hij echt wil dan komt hij toch wel. Wil hij niet, dan zal je voor jezelf moeten bedenken of dat is wat je wil. Kan je dan doorgaan met je relatie met hem. Wat weegt dan zwaarder.. jullie relatie of je kinderwens.. Het is geen must om op je 22e zwanger te worden. Ik ken je wens om jong zwanger te worden, maar dan heb je toch echt twee partijen nodig die er achter staan. Hoe lang zijn jullie samen als ik vragen mag?
en misschien moet hij even aan het idee wennen dat je nu echt zo ver bent om er mee te beginnen? het komt niet op een jaar aan toch? wie weet duurt het zo wie zo wat langer voordat het raak is, dan moet je ook wachten! wonen jullie ook samen? allebei werk? dat soort dingen kunnen ook helpen of tegenwerken als dat wel of niet op orde is.
Ik heb gewoon fulltime werk en een eigen appartement. Hij is bijna altijd bij mij. We hebben het er laatst over gehad of dat ie bij mij komt wonen. En waarschijnlijk gebeurd dat deze maand nog. We zijn nu net iets langer als 2 jaar samen.
Merelke@ Als ik het goed begrijp wil je vriend wel kinderen maar nu nog niet ! Idd goed praten is een optie, maar als ie niet wil ook niet dwingen want dat kan je relatie ook stuk maken hoor meis . En je houd veel van hem zo als ik lees. En mis duurt het wel heel lang voor je zwanger bent . Maar ik snap je vriend ook heel goed ! mis verstandig even te wachten nog 1 jaar of 2 jaar . Dan ben je ook nog jong . Succes met beslissen.
Je wilt heel graag kinderen, daar ben je zeker van. Maar ben je er net zo zeker van dat je kinderen met déze man wil? Dat hij degene is met wie je oud wilt worden? En dat dit wederzijds is? Misschien ben ik heel ouderwets, maar ik vind dat toch heel belangrijk. Het is niet niks om samen het ouderschap aan te gaan. Ik ga dan ook een echt oude-mutsen-advies geven. Je mag het natuurlijk naast je neer leggen; jij kent jullie situatie beter dan ik. Jij bent met je 22 jaar nog aardig jong, en je vriend met 18 jaar nog veel jonger. Jullie zijn pas 2 jaar samen en delen nog geen huishouden met elkaar. Probeer nou om niet zo'n haast te hebben. Leer elkaar goed kennen. Ontdek hoe het is om samen te zijn terwijl het even niet zo goed gaat. In mijn ogen: de relatie komt eerst, de kinderen daarna. (als je ongepland zwanger raakt is dat misschien wat anders, dan komen die dingen noodgedwongen andersom, maar zolang je nog iets te kiezen hebt zou ik eerst zien hoe het met z'n tweeën is voordat je er een derde bij maakt.) Dus: praat erover met elkaar. Niet alleen over of het leuk zou zijn of niet om een baby'tje te krijgen. Maar ook over hoe jullie het allebei voor je ziet. Wat verwacht je van je vriend als partner en als vader? En ziet hij zichzelf dat ook doen? En wat verwacht hij van jou? Niets zo schadelijk voor een relatie als onuitgesproken verwachtingen die de ander helemaal niet wil of kan vervullen. Ik wens jullie veel succes en geluk.
Ik wil even zeggen dat ik die hele leeftijds kwestie echt onzin blijf vinden, hoezo jong? Ik woon al vanaf me 18de samen met me vriend en toen we 6 jaar samen waren op mijn 22ste zijn we zwanger geraakt, bewust. Er zijn ook zat mensen die 30 zijn en hun leven nog langniet stabiel hebben op allerlei manieren. Dat van jullie zijn pas 2 jaar samen vind ik ook echt onzin. Hoeveel mensen van in de 30 zie ik welniet die pas een jaar, soms nogniet eens, samen zijn en al aan kids beginnen? Dan mag het inneens wel. Ik en mijn vriend zijn echt een uitzondering hoor met 6 jaar relatie voordat we aan kids zijn begonnen, kom het echt zelden tegen dat mensen al jaren samen zijn. Als ik het verhaal zo lees lijkt het alsof de ts van plan is stiekem zwanger te raken, met de nadruk op het lijkt zo. Ik kan dit de ts echt afraden, sowieso erg kinderachtig als je zoiets overweegt. Gedult is een schone zaak en als je dat nogniet hebt kan je ook beter nogniet aan kinderen beginnen. Praten helpt, maar ik denk dat er maar weinig mannen van 18 zijn die echt bewust papa willen worden al. Lijkt me echt super rot trouwens als je zelf toe bent al aan kids en je vent niet, ik heb het zelf ook meegemaakt. Helaas weegt leeftijd hier helemaal niet in mee, als je een kinderwens hebt heb je die..
Klopt van die leeftijd maar als je niet samen woont dan vind ik het toch een ander verhaal.. Mijn vriend had 4 jaar een relatie met zijn ex.. Ging super goed tot het moment dat ze samen gingen wonen, toen was het binnen een jaar over.. gelukkig voor mij natuurlijk anders had ik nu niet zon leuke vent gehad Ik ben me er ook wel degelijk van bewust dat ondanks dat ik na 4 jaar een relatie te hebben heel graag zwanger wil worden, maar dat ik ontzettend geniet van de momenten met zn 2e en ik denk dat dat ook niet geheel onbelangrijk is. Wat ik dus wil zeggen is, geniet van elkaar, het samenwonen. Geef je vriend tijd om aan het idee te wennen zonder hem te pushen (weet ik is moeilijk, ben zelf ook heel goed daarin )