Hier wil ik mijn eitje kwijt. Al paar dagen heb ik gevoel van soort druk op mijn borst. Ik denk dat ik onbewust mijn gevoelens negeer om te voelen. Over 2 weken is het 2 jaar geleden dat ik mijn twee kinderen verloor tijdens vroeggeboorte. Daarna werd ik 2 keer zwanger. Bij eerste keer was eicel niet bevrucht en bij tweede keer stopte de hart van een kleine foetus van 9 weken met kloppen. Daarna was er onderzoek naar chromosomenafwijkingen en bloedstolling. Bij beide onderzoek was er niks mis. Ik ben helemaal gezond. Na het uitslag van bloedstolling onderzoek zijn we bezig om zwanger te worden. Bij elke ongesteld werd ik teleurgesteld. Wanneer ik vrouwen die zwanger zijn of kinderen hebben zie, word ik beetje boos of teleurgesteld. Dat gevoelens heb ik kennelijk opzij gezet en genegeerd. Nu komt het allemaal boven. Ik wil echt zo graag kinderen krijgen en dat wilt gewoon niet lukken.. Kennelijk zet ik mezelf onder druk om zwanger te worden en sex wordt min of meer verplicht, niet meer met plezier. Het is extra lastiger wegens onregelmatige ongesteldheid. Ik ben eigenlijk wel boos. Waarom moest dat bij mij gebeuren? Waarom niet net zo gemakkelijk als andere vrouwen, zorgeloos zwanger worden en kinderen ter gezond krijgen? Het is gewoon niet eerlijk.
hey wendeltje.... het is inderdaad ook oneerlijk... je kan doen zoveel je wil, het leven komt zoals het komt en helaas is dat soms totaal oneerlijk... Het enige wat ik er eigenlijk op kan zeggen is dat het goed is je verhaal te doen, al die boze gevoelens doen je ook geen goed en moeten eruit! Lucht maar lekker je hart hoor!
pff meis wat een triest verhaal! Ik snap helemaal dat je dan boos en gefrustreerd bent. Goed van je dat je hier je verhaal even deelt.
Heel oneerlijk is de natuur.... onwijs dikke knuffel meis... ondanks dat ik zwanger ben weet ik hoe het is te ervaren dat zwanger worden verre van vanzelfsprekend is.
Meis, wat een vreselijk verleden......Ik voel ten dele met je mee. Ik herken je gevoelens van boosheid en verdriet ook heel goed. Ik heb me aangesloten bij Freya destijds, stichting voor vrouwen met een (nog) onvervulde kinderwens. Ik heb ook Freya dagen bezocht en daar vond ik veel herkenning en in plaats van omringd te worden door zwangere vrouwen, werd ik omringd door vrouwen die in hetzelfde schuitje zaten als ik. Misschien is het wat voor je, misschien niet, maar mij heeft het wel geholpen! Ik wens je veel kracht toe!! Groetjes Patricia
Meis een hele dikke knuffel. Wij zijn kinderloos en zullen dat blijven . Je verhaal doet me pijn en geeft tranen , meis ik hoop dat er ooit toch een wondertje gezond in jullie armen mag komen. Ken je boosheid sex niet leuk meer is , soms als moetje voelt. We hebben ook twee sterretjes denk ik soms aan . Hoe dan ook probeer toch van elkaar te genieten hoe lastig het ook is. Als wij het voelen als een moetje doen we het niet.
Dank je wel voor reacties. Wat is beste manier om omgaan met dat zulke gevoelens? Hoe gaan jullie daar mee om?