bang voor scene

Ik herken het in de zin dat ik ook wel eens met een krijsende Ayla in de stad heb gelopen. Of beter gezegd: zodra we een winkel in liepen zetten ze het op een brullen en als we dan naar buiten gingen was het weer goed . Maar ik heb me er nooit druk om gemaakt. Een baby huilt nou eenmaal wel eens en mensen mogen er wat mij betreft over denken wat ze willen. Mijn advies zou dus zijn, om gewoon lekker de stad in te gaan en je er niet zo druk om te maken. Houd in je achterhoofd dat je zoontje jouw stemming haarfijn aanvoelt en als jij gespannen bent is/wordt hij het ook en is de kans op een huilbui groter. Ik snap natuurlijk dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan...

 

tip: probeer het los te laten. verwacht geen drama's, probeer de leuke dingen ervan in te zien.

Ik herken een stukje van je verhaal. Mijn jochie ging vooral huilen als ik nerveus was. Dus als ik al zenuwachtig was voor iets, dan ging het automatisch al mis..

Dus, Niet denken dat hij gaat huilen. Het is toch zolang geleden en je jochie is een stuk gezelliger tegenwoordig. Waarom zou hij nu gaan muiten? Daarnaast is hij op deze leeftijd ook beter te troosten.

je kunt ook eerst even langs een speelgoedwinkel iets kleins voor hem kopen, en daarna jou boodschap doen. Dan heeft hij ook iets te doen in de kinderwagen. En kun je iets rustiger je eigen boodschap doen. Wij hadden zo ook een speelgoedje dat hij alleen kreeg als we weg naar iets waar hij zich kon vervelen (auto met kralen, leuk om te rijden, kralen te schuiven)

 

Gewoon gáán. En idd, probeer je niet in te stellen op een groot drama, want de kans dat je het dan krijgt wordt een stuk groter (door jouw nervositeit, dat pikken kindjes vaak op).

De eerste keer hou je het kort. Eén of twee winkels in, en weer naar huis. Dan kun je het voor jezelf en voor hem rustig opbouwen. Je zult zien dat het daarna makkelijker wordt.
Enne.... mocht hij toch gaan huilen of krijsen, blijf rustig (makkelijk gezegd..). Je kunt er op dat moment niets aan doen en als anderen er iets van denken (of zeggen), laat ze maar. Haal diep adem, tel tot 5 en doe wat je moet doen. Hopelijk staat het zweet je daarna wat minder op de rug.

 

vaak voelen kindjes heel goed aan hoe jij je voelt en daar worden ze onzeker en kriebelig van... dus probeer eens die zenuwen van je af te zetten, en als hij toch gaat krijsen er niet aan toegeven en je niets aantrekken van anderen! elke moeder herkend dit wel en die zullen je echt niet raar aankijken... het zijn vaak de ontwetende mensen...

positief denken en vanmiddag gewoon nog eens proberen!

ik heb dit ook meegemaakt, 2x zelfs! met 2 kids bedoel ik dan..
ik werd er ook vreselijk zenuwachtig van... en ging ook direct weer naar huis dan.. en mijn man heeft dat dus nooit omdat hij er niet koud of warm van word van het gekrijs en dus doen ze het niet bij hem!

ik ben me ook zo gaan opstellen en heb het genegeerd, heeft wel wat weken zweet gekost maar nu kan ik rustig de stad in met mn dames... soms is het nog weleens raak maar dan doe ik net of het me niets doet... geef ze een speeltje of een flesje drinken en ga gewoon verder... daarna houd het wel op.....

is lastig ik weet het maar de aanhouder wint!

 

Ik was ook zo'n vreselijk type, vroeg me geirriteerd af waarom mensen in vredesnaam "hun kind niet onder controle hadden" als er weer eens zo'n krijsende kinderwagen voorbij kwam met een ouder erachter die het ogenschijnlijk allemaal niets deed.

Nu weet ik wel beter Ik ben nog steeds niet in staat om 'ver' te gaan met mijn zoontje. Een paar haltes met de bus lukt net (want dan kan ik eruit, hem uit de kinderwagen tillen en troosten) maar verder ook echt niet.
één keer stond ik in de rij bij de Hema toen hij wakker werd en begon te huilen. Ik was serieus zo nerveus geworden en plaste zowat in mn broek van de zenuwen, was zo vreselijk gegeneerd omdat "mensen naar me keken en het irritant vonden". Ik heb met een enorme boei toch af kunnen rekenen en durfde toen een week niet meer naar een winkel met 'm.

Wat hier nog een rol speelt is dat hij geen speen accepteert, wel een pink, dus dat maakt het nog eens extra spannend allemaal. Ik doe het wel, en het gaat steeds een stapje beter, al kan het me niet snel genoeg gaan natuurlijk

Ik wil je dus heel veel succes wensen en zeggen "GEWOON DOEN"! Het gaat helemaal goed!

 

Ik snap je echt heeeel goed. Mijn dochter haat t om 'vast' te zitten en dan stil te staan. Ben een tijdje geleden nog met r naar de hema geweest om wat te ruilen en ze zette het toch op een krijsen daar bij de servicebalie. Echt verschrikkelijk!!! Ik merk ook aan mezelf dat ik niet zo snel de stad in ga. Ga verder wel met r fietsen en wandelen, maar de stad in?? Nee daar is zo echt geen lol aan. Ze loopt nu sinds een weekje steeds beter dus ik hoop dat wanneer ze alleen nog maar loopt en ook buiten, dat t dan wat makkelijker wordt. Ik merk bij haar gewoon dat t echt ligt aan t vast zitten. Als ik r in de fiets zet begint ze ook 9 van de 10 keer te krijsen tot de fiets in beweging komt.. haha het is wat zo'n driftkikkertje

 

Ik heb het 1 x gehad in een pannenkoekenhuis. Hij had die dag niet geslapen op de tijd dat hij normaal sliep (ja, natuurlijk viel hij 5 minuten voor we aankwamen met de auto in slaap) en het duurde en het duurde maar voor het eten kwam.
Tegen de tijd dat het eten er kwam smeet hij de poffertjes van zijn bord en heeft een kwartier krijsend in onze armen gezeten, helemaal overstuur en oververmoeid. We kregen genoeg boze blikken, ook van het personeel. Was niet echt ontspannen eten. 3 minuten nadat we vertrokken waren, viel hij in zijn buggy in slaap.
Ach, dit was gewoon een samenloop van omstandigheden. Ik ben er nooit minder om de deur mee uit gegaan. Eigenlijk doen we al vanaf de geboorte vanalles, winkelen, hond uitlaten, naar restaurantjes etc. en eigenlijk gaat het dus bijna altijd goed. Nou ja, en een enkele keer niet. Jammer dan.
Zou gewoon lekker er op uit trekken, lekker belangrijk wat mensen denken als ze je rond zien lopen met een brullend kind. Succes, het zal vast wel meevallen in de praktijk, de meeste moeders hebben zelf ook wel eens in zo'n situatie gezeten.

 

Wow wat een herkenning.. Dat heb ik nou ook altijd. Alleen bij mij is het vooral van de laatste tijd. (Dwz ik ga niet vaak alleen met haar naar de stad, toen ze klein was ook niet.) Maar mijn dochter heeft dus laatst een enorme scene gemaakt bij c1000. Ik heb geen idee waarom.. Ze waren er heen gewandeld en ze vond het al niet zo leuk.. Maar ik had zoiets van: Even snel een brood halen. Pff vreselijk. Ze was helemaal overstuur. Ik heb haar er uit gehaald en met één hand de rest gedaan. (Afrekenen enzo) Snel een pak biscuit meegegrist en naar buiten gerent.. Het duurde best even voor ze rustig was. Met een koekje in de hand zijn we thuis gekomen, ze at er niet van maar het troostte blijkbaar toch Naar de c1000 ga ik dus niet meer lopend. Dan miept ze al voordat we er zijn. Tip: Een doosje rozijntjes of een flesje meenemen.

Die speelgoedtip werkte hier trouwens niet..

 

ik heb altijd de speen, knuffel&doosj rozijntjes mee, maar het is hier eigenlijk nooit een probleem geweest.... hij vind het heerlijk wat om zich heen te kijken!

 

Ik heb een keer met een krijsend kind door de supermarkt gelopen, het zweet stond op mijn rug...

En één keer op centerparcs zaten we koffie te drinken en mevrouw zet het op een krijsen, echt IEDEREEN zat ons aan te kijken.. Mijn man en ik kregen het allebei ontzettend warm..

Ik ga ook gewoon winkelen en als ze echt begint te krijsen ja dan hebben we pech en is het zsm naar huis.. In de auto heeft ze het ook paar keer op een krijsen gezet, dan zet ik de auto langs de kant als ik alleen ben want daar kan ik echt niet tegen tijdens het rijden..

 

Fijn dat het zo goed is gegaan. Ik herken het maar al te goed . Laatst ook, hij lag te krijssen als een speenvarken in z'n wandelwagen. Mensen keken me echt aan van wat heb jij in die wagen liggen! Hij heeft nogal een stemvolume... Ik had nog niks gegeten en enorme trek en wilde ergens ff snel een broodje halen maar durfde het ook niet. Snel naar huis gegaan!

 

fijn dat je een leuke middag hebt gehad en dat je zoontje er ook van genoten heeft....! en gewoon blijven doen hoor, dan went hij er vanzelf wel aan... en moeders moet gewoon niet zo stressen

 

Wij hebben de eerste weken ook een flinke huilbaby gehad en dus ook weleens als we weg gingen. Hoe vervelend het ook is, we probeerden er relaxed mee om te gaan. Waarom huilt ze? Honger? Dan gaan we ergens een flesje drinken. Is ze stil als we ze optillen? Dan haal ik haar uit de wagen ( En dan loop ik met de baby op de arm en een lege kinderwagen, of de baby in de draagdoek ) is het zo heftig dat we onze boodschappen niet af kunnen maken, gaan we naar huis. Het is idd heel vervelend om met een krijsende baby te huilen, je kan niets doen en moet je aandacht bij de weg houden... Ik maakte dan ook waar mogelijk een noodstop om even de speen te geven, aai over de bol etc als het nodig was.

Weet je, je voelt je aangekeken, maar weinig mensen komen thuis en vertellen daar; jeeeeeeeeeeeee ik heb me toch een moeder gezien die haar kind liet krijsen! De mensen met kids weten wat je meemaakt en de mensen zonder kids zullen 't nooit snappen tot ze 't zelf ervaren

 

Ik herken je verhaal heel erg goed, Imee was ook een echte huilbaby. Pas de laatste paar weken gaat het ineens de goede kant op. Het stomme is gewoon dat je uk op een gegeven moment 'bewijst' ook heel lief te kunnen zijn, maar dat de angst bij jezelf toch blijft! Zelf blijft ik sommige sociale situaties en ook winkels heel erg associeren met die keren dat ik me zo rot heb gevoeld (van de zenuwen idd de kinderwagen niet meer in kunnen klappen etc ), en ik heb idd ook de neiging om die te vermijden. Maar ja, dat kan natuurlijk niet zo blijven...lastig! Persoonlijk heb ik geen tips voor je, anders dan dat er gewoon tijd over heen moet gaan. En mij helpt het ook wel als er iemand anders bij is, mn moeder of zo. Dan weten mensen iig dat het niet aan 'die onervaren moeder' ligt, maar dat het oma ook niet lukt Slaat natuurlijk nergens op, maar ja.

Maar fijn dat je nu een positieve ervaring hebt gehad in t centrum!!! Dat er nog maar vele mogen volgen