Welke mama is hier die een kindje van 14 of 15 maanden had en toen zwanger raakte? Dus als de baby wordt geboren is jou kind bijna 2 jaar.. Hoe is de ervaring?? Is het erg druk?? Ik ben zoo aan het twijfelen. Wil zo graag nog een 2e kindje erbij maar weet nog niet of ik dat wel aan kan.. Ik vind het nu al soms zo druk. En dan gaat ik alles door mn hoofd halen. Ons zoontje heeft heel slecht geslapen nu gaat het eindelijk goed, maar wij doen wel heel stil boven. Maar als de baby dan het op een bleren zet is hij ook wakker en dan zitten we met 2 kindjes. Ik weet het: het is pas over 9 maanden dan.. Maar ik maak m er nu al druk om en ben nog niet zwanger. Wie stel me gerust, of juist niet :d
Ik/wij wachten tot luca 2 jaar is en gaan dan proberen, als je het druk vindt, kun je makkelijk nog even wachten. Ik ben blij dat ik nu nog zo van hem kan genieten en alle aandacht geven. Hij is nu als druk en kan zo boos zijn! Dan ben ik blij dat ik niet zwanger ben of een kleintje heb, nu heb ik alle rust om hem aandacht te geven. Voor mij is dat een fijn idee. Als je denkt dat je het te zwaar vindt, kun je echt wel wachten tot hij wat ouder is. Ten minste,als je daar voordelen aan ziet, waarom nu? Wat vind je man/vriend ervan. Denkt hij ook zo of niet? Want dat is ook belangrijk. Kan hij je helpen als je het even niet redt, dan is het makkelijker om voor een 2de te gaan dan als alles op jouw schouders komt.
Ik ben zwanger geworden toen mijn zoontje precies 1 jaar was.. nog iets jonger dus maar hier wel een heel goeie slaper. Het is harstikke druk maar ongelofelijk leuk. De eerst tijd is het behoorlijk doorwerken maar voor je het weet heb je weer een ritme te pakken en loopt het allemaal. Een tweede keer gaat het bijna altijd makkelijker en wie weet heb je nu wel een enorm slaapkopje te pakken! Enne.. je druk maken heeft geen zin... je weet gewoon niet hoe het gaat lopen. Daarbij.. de wereld ziet er over 9+ maanden heel anders uit! Maar als je nog even hebt.. dan zou ik nog even wachten en uitkomen op een leeftijd van 2,5 jaar voor je oudste. Ik zie dit bij mijn vriendinnen en dat gaat harstikke goed en is gemakkelijker dan met 23-25 maanden. Ik had niet zoveel tijd om te wachten omdat ik al ruim 37 ben en wie weet nog een derde zou willen!!
Ik hoor dat wel meer ja dat als je kindje bijna 2 is dan + 9 maanden dat het dan een super combi is.. Maar ja het begint weer te kriebelen! Mn man zou het ook geweldig vinden..
Tja., bij twijfel niet doen zeg ik altijd. Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan in dit geval. Een tijdje terug (half mei) heb ik een miskraam gehad. Mijn dochter was toen 16 maanden zeg maar. En ik was er aan de ene kant superblij mee (wow, echt een kadootje want op nummer 1 hebben we twee jaar moeten wachten...) en aan de andere kant had ik ook een klein stemmetje die zei: hoe gaan we dit allemaal doen??? Uiteindelijk heeft de natuur besloten en mocht het niet zo zijn... helaas. Ik denk dat het heel druk wordt, maar dat je er ook wel snel een draai in vindt omdat je er al eentje hebt. Aan de andere kant; waarom zo snel alweer? Ik heb ook mijn leeftijd die meespeelt (ben 38) dus dat vind ik dan wel wat anders. Maar als je de tijd hebt, waarom dan niet nog even wachten...
Wij zijn nu ook weer bezig (dochter is nu 19 maanden). Ik ben persoonlijk heel blij dat ik nu niet hoogzwanger of net bevallen ben, want vind dit echt de zwaarste leeftijd tot nu toe. De nee-fase is aangebroken, compleet met woedeaanvallen en ik ben savonds echt gesloopt. In combinatie met een zwangerschap lijkt mij dat niet ideaal. Maar goed, ik hoop binnenkort ook weer zwanger te zijn en dan zal mn dochter er niet ineens rekening ofzo mee houden Hoop dat het over 9 maanden dan wat beter gaat en ik de energie wat meer kan verdelen. Maar goed, ieder kind en ieder gezin is anders he. Als jij denkt dat je het aan kan zou ik er gewoon voor gaan!
Pff moeilijk! bedankt voor jullie reacties.. Ik snap wel dat jullie zeggen: bij twijfel niet doen! Maar volgens mij twijfel ik altijd haha.. Tis nu wel al meer dat ik het echt wil. Maar ben bang dat ik het niet aan kan. Hebben een rot tijd achter de rug met het slapen. Heb van 4 maanden tot 11 maanden vreselijke nachten gehad. Maar vind het allemaal weer zo leuk. Een stemmetje in mn hoofd zegt ook wachten totdat hij bijna 2 is.. Maar elke maand zou ik het toch wel weer willen!
Ik lees ook even mee. Mijn zoontje is nu 15,5 maand en ik ben 20 weken zwanger. Mijn zoontje is dan 20 maanden als de baby geboren word. Mijn zoontje kan zich nu goed vermaken zelf,maar hoe is hij over 5 maanden en als de baby er is???
onze kindjes verschillen 1 jaar en 9 maanden ik vind het een heel leuk leeftijdsverschil, * ik kon tijdens de zwangerschap smiddags mooi tegerlijkertijd als onze oudste even op bed gaan lekker uitrusten *was wel blij dat hij met 15 maanden liep zodat ik niet steeds met hem hoefde te tillen *toen hendrik geboren was, was Jelle niet jaloers (deze fase komt later) *wel vroeg jelle even wat meer aandach, en ging hij mij uitproberen zodra ik met hendrik bezig was ging jelle b.v op de tv slaan, of de bank springen, heb toen goed geleerd om consequent te blijven en jelle bij de verzorging van hendrik veel te betrekken. b.v pak jij even een schone pamper voor hendrik?? en helpen met de fles, jelle heeft toen ook een pop gekregen en zo kreeg hendrik van mij de fles en de pop van jelle de fles * jelle en hendrik zijn 2 handen op 1 buik, dik vriendjes ik vind dit heerlijk, geniet er elke dag van * eerst was het wel erg druk, flesjes geven jelle aandacht dan weer hendrik maar een aantal weken later zit je wel in dit ritme en dan vind ik dat het als een treintje loopt * was wel blij dat hendrik direct door sliep, dus kwam wel aan mijn nacht rust toe, meestal kwam hij om een uur of 5a6 soms 7 * jelle weet volgens mij niet eens meer anders dan dat hij een broertje heeft, hiervoor dat jelle alleen bij ons was weet hij denk ik niet meer * ze groeien samen op, en ben erg blij dat ze tot nu toe erg leuk met elkaar spelen, en knuffelen ik kon het niet laten om er even een foto van onze twee kereltjes erbij te doen
@ Fokje: bedankt voor je tips etc.. die foto is echt super schattig!!! Hier heb ik wat aan Weet je ik denk/droom er heel veel over.. Dus dan denk ik toch wel dat ik er klaar voor ben maar me er gewoon te druk om maakt!!
@jann: en ik wil niet lullig doen hoor, maar wie zegt dat het direct lukt? Op mijn eerste heb ik twee jaar moeten wachten bijvoorbeeld. Dat kan ook nog he? (bij mijn miskraam was ik wel spontaan zwanger, in die zin dat we er niet zo mee bezig waren als met de eerste (die ook spontaan is ontstaan uiteindelijk), maar ik ben na de bevalling nooit meer met anticonceptie begonnen, dus ook dat was niet in een keer raak...)
@ Poema: Daar heb je gelijk in hoor. De vorige keer was ik gelijk zwanger.. Maar dan hou ik er rekening mee.. Straks is het wel in 1x dan zit ik dus wel in die situatie en anders is het wat later..
Hier uiteindelijk 21 maanden verschil, dus weer zwanger rond zoons eerste verjaardag. Zwangerschap gaf totaal geen problemen. Net toen ik mijn zoon te zwaar vond worden, ging hij zelf lopen (16 maanden). In het begin had mijn zoontje nog niet veel met zijn zusje, maar dat groeit echt zo natuurlijk, op die jonge leeftijd. Nu spelen ze graag en goed samen, al gaat het natuurlijk ook regelmatig te hard en gunnen ze elkaar niets. Maar dat is volgens mij met elke leeftijd. De verzorging van beiden ging eigenlijk heel natuurlijk. Ik heb het ritme van mijn dochter eerst gewoon gelaten wat het was, maar al snel aangepast aan mijn zoon. Nu die bijna 3 is, pas ik zijn middagslaapje aan aan dat van mijn dochter, zodat ik altijd een moment op de dag volledig voor mezelf heb. Eten en drinken gaat heel goed. Eerst zorgde ik dat dochterlief klaar was als wij met z'n drieën aan tafel gingen, maar met zo'n tweede begin je ook sneller aan 'mee-eten'. Een tweede groeit gemakkelijker mee met de gezinsdingetjes. Natuurlijk was er vooraf de spanning van de gebroken nachten en het elkaar wakker houden en zo, maar wat je eerste heeft gedaan zegt niets over je tweede. De oudste was de eerste drie/vier maanden heel onrustig, overdag en 's nachts; de jongste slaapt al vanaf dag 1 makkelijk in en sinds ze 11 weken was de hele nacht door... En als 1 van de 2 ('s nachts) wakker wordt, slaapt de ander er gewoon doorheen. Twijfel is altijd een signaal dat je er misschien nog niet aan toe bent, maar de beren die je ziet, zijn allemaal bedenkingen, waarvan je totaal niet weet of het wel zo zal zijn. Succes!
Ik ben momenteel 12 weken zwanger en mijn zoontje is nu 17 maanden. Er gaat dus ongeveer 2 jaar tussen zitten als alles goed blijft gaan. Hoe het gaat als de baby er is kan ik nu nog niet zeggen, maar mijn ervaring na 12 weken zwangerschap kan ik wel vertellen. Ik ben deze keer heel erg misselijk, dit had ik bij de zwangerschap van mijn zoontje niet en valt mij dus best wel tegen en rauw op mijn dak, ik had dat niet verwacht en ging fluitend de zwangerschap in. Pech dus... ik heb tijden alleen op de bank kunnen liggen, zelfs boodschappen doen kon ik niet meer (van de week weer voor het eerst gedaan, jee!) . Dan is de zorg voor een dreumes best wel heftig kan ik je zeggen. Maar dat is natuurlijk ook zo als je kindje pas net 1, al 2 of al 3 is. Succes met ervoor gaan!
Leuk om te lezen! Hier precies het leeftijdsverschil waar jij het over hebt.. En ik ben het heel erg eens met wat fokje schrijft, dat zijn kort samengevat wel de voor- en nadelen Ik vind het ook pittig maar geniet zó van die twee! Het zijn nu echt dikke vette maatjes, ze hebben zoveel plezier samen (nu anderhalf en 3 en een beetje) Tuurlijk af en toe ook ruzie, maar dat hoort erbij en ze leren heel veel van elkaar. Het zijn echt wel tropenjaren, maar het grote voordeel vind ik dat je er toch nog inzit. Hier was wel een groot verschil tussen nr 1&2, mijn eerste kindje was eigenlijk een modelbaby, sliep goed vanaf het begin. Onze tweede was en is een hele slechte slaper en veel last van zn luchtwegen, en van eczeem. Ik snap dat je twijfelt, maar probeer vooral je gevoel te volgen,en dan loopt het allemaal wel los Succes met je keuze!
Ik werd zwanger toen mijn zoontje 13 maanden was. Bij de eerste ronde raak. Ontzettend gewenst natuurlijk maar ik schrok me dood dat er al meteen een tweede op komst was. Maar ... ik vind het heel erg meevallen. Maar dat komt ook omdat ik een hele makkelijke baby heb gekregen. Ik heb een hernia ontwikkeld toen ik zwanger was en kamp nog steeds dagelijks met de gevolgen. Dus je kunt het leven niet voorspellen. Er kunnen dingen meezitten en tegenzitten. Ik vind 2 kinderen niet veel meer werk dan 1. Maar probeer het mezelf ook zo makkelijk mogelijk te maken, en niet zoveel eisen aan mezelf te stellen. Mijn lichamelijke beperkingen hebben ervoor gezorgd dat ik toch een pittige tijd achter de rug heb gehad.
Leuk om te lezen! Ik ben zwanger van de 2e, dus dochterlief is precies 1,5 als de kleine geboren wordt! (als 't goed is ) Kan er wel eens tegenop zien als N. een ontzettende drama nacht heeft gehad ofzo. Denk dan echt: waar zijn we aan begonnen?!! En dan is die kleine er nog niet eens...... Dus misschien valt t in de praktijk wel heel erg mee.. Weet wel uit ervaring dat kindjes zooo snel in elkaar ritme meegaan en dat t uiteindelijk allemaal wel goed komt. En aangezien ik de vorige keer ontzettend misselijk ben geweest en veel heb gespuugd, wilde ik niet dat N. dit allemaal bewust mee zou krijgen (als ze dus ouder was geweest). Kan nu heerlijk slapen tussen de middag of ff liggen als t moet, want zij slaapt dan... Daarom hier ook bewust de keuze gemaakt om 'snel na de eerste' voor een tweede te gaan. 't Gaat vast goed komen!
Wat Caatjeh zegt is ook helemaal waar: probeer niet teveel van jezelf te eisen. Bij de eerste zijn 'de regeltjes' natuurlijk een goede leidraad, maar met twee zul je soms moeten schipperen. Blijf trouw aan je gevoel en je eigen normen en waarden, en zoek daartussen gewoon een goede aanpak die bij jou en de situatie past. Als Femke last heeft van tandjes en daarom slecht eet, kan ik moeilijk van Siem verwachten dat hij wel alle korstjes eet. Ik leg dan uit dat ze pijn heeft, verwacht van hem 1 korstje en dan gaan we vrolijk, zonder veel gezeur van tafel. Dat zou ik niet gedaan hebben als Femke er niet was, want ik vind eigenlijk dat hij korstjes moet eten, maar ja, het moet ook leuk blijven. Als je je ervoor open stelt dat dingen niet altijd gaan als je voor ogen had, dan lukt het je echt wel om een goede aanpak te vinden. Iedereen nogmaals succes!