kindje 2 jaar mee naar begrafenis of niet?

Ik zou het wel doen. Het is oma. En waarom ook niet mee naar het ziekenhuis? laat ook je meisje afscheid nemen van oma. Kinderen van 2 snappen meer dan je denkt.
Iedereen kan er ik neem ik aan begrip voor opbrengen dat ze niet stil is. En het breekt vaak ook de sfeer een beetje.

Heel veel sterkte de komende tijd!

 

het is niet alleen de vraag of ze stil kan zitten maar ook of jij dat trekt. je moet namelijk ook om jezelf denken en dus echt afscheid kunnen nemen van je moeder
je gaat afscheid nemen van je moeder, dat verdriet mag je kindje echt wel zien maar de kans zit er dik in dat je alleen maar bezig bent met je dochter.
ze heeft er weinig aan, daarnaast zul je je moeten realiseren dat het ook trauma's kan opleveren.

mijn schoonmoeder is vrijdag overleden en wordt morgen gecremeerd.
mijn zoon is 2 jaar en heeft haar ook in het ziekenhuis niet gezien. hij gaat niet mee, hij merkt nu al dat er heel veel speelt.
is onrustig en slaapt slecht.
hij is de laatste week meerdere keren even naar mijn broer en szusje gegaan.
morgen gaat hij spelen bij het buurmeisje van 5 jaar.
hij heeft er niks aan, ik weet dat hij meer begrijpt dan dat wij denken en hopen.
gaat hij morgen mee dan kunnen wij geen afscheid nemen, hij is toch niet stil en wordt druk.
wat in gaat houden dat of ik of mijn moeder of szusje eruit moet met hem. ik wil dat niet, hij heeft er niks aan.

ik zou het niet doen, je weet niet wat er allemaal binnen komt bij zo'n kleintje en je kan zelf niet rustig afscheid nemen van je moeder.

 

Toen mijn ouders overleden was Lianna 1 jaar en 10 maanden en Yosyp 9 maanden en ze zijn beide meegegaan naar de crematies. Mijn ouders hadden het ook niet op prijsgesteld als ze er niet bij geweest zouden zijn. Yosyp heeft de hele tijd bij mij op schoot gezeten en Lianna heeft wat rondgelopen om de kist heen en bij de bloemen. Ik vond het fijn dat ze er bij waren voor wat afleiding.

 

Ik denk dat ik het niet zou doen. De begrafenis zal je dochter niet zo veel zeggen, en ze zal aandacht van je vragen die je haar op dat moment niet kunt geven.

Wel zou ik haar afscheid laten nemen van oma. Zowel nu je moeder nog leeft, als na haar overlijden. Geen enorm 'ding' van maken, maar wel eerlijk zeggen hoe het zit. Ik heb zelf jarenlang nachtmerries gehad omdat ik me een heel raar beeld had gevormd over een overleden oudoom. Ik heb hem toen nooit gezien, maar er werd natuurlijk wel over hem gepraat - en ook 2-jarigen pikken daar van alles van op. Laat haar zien dat oma niet eng is, ook niet nu ze heel erg ziek is, en ook niet straks als ze dood is.
Je moet het natuurlijk helemaal zelf weten of dat goed voor je voelt, maar ik zou mijn kinderen wel meenemen als het mijn moeder zou betreffen.

Ontzettend veel sterkte gewenst, zorg goed voor jezelf.

 

Wat naar, dat je beide ouders hebt verloren.

Lijkt me overigens dat als het voor jezelf 'prettig' aanvoelt, dat je je kinderen vooral wel moet meenemen. Ik denk niet dat kinderen er iets aan overhouden als ze erbij zijn. Het gaat dus om hoe de anderen het ervaren, de aanwezigheid van een kleintje. Het kan de stemming ook wat lichter maken...

 

Ik denk dat het wel of niet meegaan meer uitmaakt voor jou dan voor je dochter en dat het dan ook belangrijk is om te doen wat voor jou het beste voelt

Wat je hier boven schrijft, vind ik een hele belangrijke reden om het niet te doen, als jij troost zou hebben aan je meisje dan neem je haar natuurlijk wel mee, maar ik heb een drukke tweejarige en als ik zie hoeveel ze soms van me vraagt dan denk ik dat je aan jezelf moet denken en als je twijfelt of je dan wel goed afscheid kan nemen dan zou ik het niet doen. Misschien is er iemand die mee kan voor wie het niet zo erg is als ze niet bij de begrafenis kan blijven die je dochter eventueel af kan leiden of een stukje met haar kan gaan lopen als dat nodig zou zijn.

Heel veel sterkte.

 

Wat Mijn dochter steeds wilde lezen, was een boekje over Derk Das. Zo heette het geloof ik ook. Derk das gaat dood en alle dieren gaan herinneringen ophalen. Misschien ook een idee?
Daarnaast wil ik nog even reageren op iemand die haar kind wil beschermen voor volwassen verdriet. Kleine kinderen hebben ook verdriet als iemand dood gaat. Mijn dochter is wel iets ouder, maar heeft echt oprecht verdriet gehad. Daarnaast, als je moeder overlijd beperkt het verdriet zich niet tot de crematie.... -

 

dit idd

 

Wij hebben deze keuze ook pas moeten maken. Mijn schoonvader had longkanker en is 2 weken geleden gestorven. Wij hebben onze dochter van net 2 jaar niet meegenomen. Ten eerste begrijpt ze het nog totaal niet, en daarnaast zijn we dan alleen maar bezig om haar rustig en stil te houden, waardoor wij niet op een bevredigende manier afscheid zouden kunnen nemen. Het is namelijk een pittig dametje.......
Onze dochter van net 5 jaar oud hebben we wel meegenomen en we hebben haar ook betrokken bij het hele "afscheid nemen". Zij krijgt het ontzettend goed mee allemaal.

Veel sterkte de komende tijd. Zoiets is altijd zo ingrijpend.

 

Hier afgelopen november hetzelfde mee gemaakt. Mijn moeder heeft meer als een jaar geknokt tegen kanker (darmkanker helemaal uitgezaait) wij hebben hem altijd mee genomen ook op het laatst toen ze thuis op een bed in de kamer lag toen zag ze er al echt niet meer uit zoals ze vroeger was maar voor hem was ze gewoon oma. Hij heeft haar ook gezien toen ze opgebaard lag en bij de crematiedienst was hij er ook bij en mijn jongste toen iets van bijna 5 maanden ook. De kleinkinderen hebben een kaarsje aangestoken voor oma.
Ik had met mijn schoonmoeder afgesproken dat als hij te "vervelend" werd dan zou zij ze mee naar buiten nemen maar is niet nodig geweest.

Je moet doen waar jij je goed bij voelt. En als je je kindje mee neemt misschien iemand vragen die ze eventueel mee naar buiten neemt als het niet gaat.

In elk geval heel veel sterkte de komende tijd en voor de tijd daarna. Het is vreselijk om je eigen moeder zo te zien door die vreselijke K*T ziekte.

 

Als eerste heel veel sterkte in deze hele moeilijke tijd.

Wat je ook kiest er is eigenlijk geen foute keuze hierin!!
Je moet echt doen wat jouw gevoel zegt.

Wij zijn 1 1/2 jaar geleden voor het eerst in deze situatie terecht gekomen met het overlijden van mijn schoonvader, de meiden hun opa.

Wij hebben er wel voor gekozen om de meiden overal bij te betrekken.
Eigenlijk het hoofdstuk "dood" bij hun geintroduceerd.
Zouden wij ook liever later hebben gedaan maar daar stak Moeder Natuur een stokje voor.

Maar het was hun opa waar ze helemaal gek van waren en heel vaak kwamen
Nu is hij plotsklaps overleden en hadden niet geweten hoe we het anders hadden moeten uitleggen.
Nu zijn ze overal bij geweest en hebben wij het stap voor stap proberen uit te leggen en is er heel veel gepraat met de meiden erover. Nooit geen spijt van gehad.

Tijdens de avondwake en crematie had ik wel elke keer iemand op de achterhand dat als het niet ging met onszelf of de meiden, hun die dan mee de zaal uit konden nemen.
Wonderbaarlijk genoeg niet nodig geweest. En ze hebben ook geen trauma overgehouden aan huilende mensen, gewoon uitgelegd dat dit er ook bij hoort.

Vorige maand mijn Opa overleden en wederom gewoon erbij, dit hoofdstuk past nu gewoon in hun leventje

 

Ik heb 3 begravenissen gehad maar echt niet dat ik mijn kids meeneem om verschillende redenen:

Ten eerste zie ik mijn kind niet de hele dienst rustig en braaf op een stoel zitten en wil ik echt niet dat mijn kind de dienst verstoort

Ten tweede vraag ik me af: wat heeft mijn kind eraan? Ik denk niet dat ze begrijpen wat het precies inhoud en voelen alleen een sfeer aan die totaal niet leuk is

Ten derde zijn ik en mijn vriend Christelijk en geloven wij erin dat de geest van een kind ontzettend open staat en dat je niet precies weet wat er kan komen naast ook nachtmerries die ze eventueel ervan kunnen krijgen.