Iedereen doet dat weleens, met de nadruk op weleens. Dus niet ALTIJD. Dat is gewoon intens zielig voor zon kindje.
Nou dat hebben wij ook weleens gedaan. Er is niets mis mee om toe te geven dat je het soms gewoon even niet meer trekt. Soms moet je gewoon even afstand nemen van de situatie, kan iedereen er weer beter tegen. En ik ben echt dol op mijn kinderen hoor, net als mijn man .
Jeetje wat een heftige reacties! En dat op basis van mensen die je niet kent en hun verhaal niet kent. Ik voel me aangesproken omdat wij onze jongste ook wel eens naar boven brachten. Ons jongste was een huilbaby en huilde veel, als wij gingen eten ging hij ook wel eens naar boven. Even rustig eten zodat we daarna weer energie hadden om met hem om te lopen. Natuurlijk was dat geen half uur, maar 10 minuten. We hebben nog een zoon en die gunnen we ook even rustig aan tafel te eten. Dus misschien is dat inderdaad kindermishandeling en weet je wat nog erger is, soms kon ik zijn gehuil niet meer aanhoren en bracht ik hem ook midden in de dag naar boven, zette ik beneden de muziek aan en ging even wat met onze oudste doen of even het huis door, niet langer dan 10 minuten maar Kindermishandeling, jeugdzorg, amk....?! Gelukkig sta ik nog steeds vol overtuiging achter mijn keuzes en loopt hier een super gelukkig en gezond jongetje rond van een jaar, die de hele dag lacht. Ik geloof dus niet dat hij er een trauma van over heeft gehouden! En ondertussen kon ik door de keuze om mijn zoontje zo nu en dan boven te laten huilen de situatie voor iedereen haalbaar en stabiel te houden in ons gezin.
Ik denk trouwens zelf weleens, als ik weer eens lees dat een kindje veel huilt, niet wil slapen en de ouders er continu mee lopen te slepen "och arm kindje, waarschijnlijk wil je gewoon slapen maar daar krijg je nu de kans niet voor". Dus ja, dat vind ik dan weer zielig. Maar ik ga er niets zeggen, as dat dé manier is voor die ouders en ze voelen zich daar verder goed bij, prima toch.
Eens, en wij hebben ook wel eens de babyfoon uitzet! En toch denk ik nog steeds dat onze opvoeding goed is. Ik heb 2 kinderen die zonder mopperen op bed gaan en zonder gedoe in slaap vallen. In tegenstelling tot mensen om me heen die tot 22.00/24.00 uur bezig zijn om hun kind in slaap te krijgen omdat hij of zij steeds huilt en er weer af wil. Tsja, ik kan het me voorstellen.. als ik als kind zou weten dat ik weer van bed mag als ik huil had ik me ook niet stil gehouden.
Ik ben het er niet mee eens dat het goed is om je baby lang te laten huilen en de babyfoon uit te zetten. Een kindje heeft zijn/haar ouders nodig en huilt niet zomaar. Als het huilen teveel wordt kan toch bijv. eerst de vader een tijdje bij de baby blijven en dan de moeder? En anders iemand vragen om te helpen?
Wie zegt dat ik niet alles al geprobeerd is. En een baby huilt ook om zich in slaap te krijgen. En dat je er niet mee eens bent mag. Maar dat betekent niet dat je je moet bemoeien met een ander zij opvoeding. Tenzij je echt kindermishandeling verneemt. Een vriendin van mij liet haar kinderen in de babytijd gewoon huilen 's nachts. En dat heb ik dan niet gedaan. En dat is haar manier. En haar kinderen zijn goed terecht gekomen hoor.
Ik bemoei me er niet mee, ik zeg hoe ik erover denk. Ik vind het heel erg om te horen dat iemand haar kinderen 's nachts laat huilen. Je hebt toch een gevoel dat je er voor je kind wilt zijn? Als je kinderen hebt weet je dat ze 's nachts wakker worden, dan ga je toch niet alleen aan jezelf denken?
Mijn kraamhulp vertelde mijn een verhaal van een gezin die een koeienboederij hadden. Haar man wilde dat het kind zo snel mogelijk door slapen zodat ze niet te moe waren om op het bedrijf te werken. Dat kindje werd in de bijschuur gezet snachts en deuren dicht! Nou dat vind ik heel erg. Mijn mening is waarom überhaupt je kind laten huilen het heeft je nodig en snapt niet dat papa en mama rust nodig hebben. Kind kan niet anders communiceren!
aan de mensen die het ok vinden dat hun kind een half uur alleen moet huilen ( om ja, waarom omdat je moet eten ofzo schijnbaar) vinden jullie het dan ook ok als je man je even in de schuur zet of op de slaapkamer als jij overstuur bent (en eigenlijk wilt praten) tot je opgehouden bent met huilen en zeuren en weer rustig bent en je man rustig heeft kunnen eten? dan wil je toch ook aandacht, gehoord worden, en troost of niet?
Wellicht. Maar als het alternatief is dat mijn man uit frustratie zou gaan schreeuwen tegen me (bijv) dan heb ik liever dat hij even wacht en tot bedaren komt. Maar ik heb het wel over een enkele keer, niet zoals dat vb van TS.
Jezus wat vreselijk zeg. Laatst las ik ook al zoiets op het forum. Ik vind het hartverscheurend om te lezen hoe sommige kindjes in hun korte leventje al zo aan hun lot worden overgelaten. Ik snap dat je je kindje af en toe eens laat huilen omdat je 'weet en voelt' dat er op dat moment niets aan de hand is. Maar omdat je zo nodig rustig wilt eten en rust wilt? SCHANDALIG! BAH! En dit is mijn mening naar hoe dit berichtje van TS om mij overkomt!!!
Isabella huilde echt helemaal nooit. Die legde ik neer en die ging slapen of spelen. Julian daarentegen huilde altijd bij het inslapen de eerste 3 maanden. Ik wist eerst niet dat hij dat deed dus ik ging hem steeds weer oppakken ( natuurlijk, je wilt je kindje troosten. ) maar hij werd juist bozer. Logisch want hij was moe. Dus gewoon eens een keer laten huilen en de wagen heen en weer gewiegd. Nou binnen 10 minuten sliep hij. Zo moest dat dus bij hem. Na de 3 maanden niet meer en nu kan ik hem neerleggen en slaapt hij gewoon.
Mijn mening over het korte stukje in de openingspost: zolang iemand niet 24 uur bij ze in huis is geweest, kan diegene daar niet echt een oordeel over hebben. Ik heb mijn kinderen ook wel eens laten huilen terwijl ik aan het douchen was. Soms moet je op tijd het huis uit, en persoonlijk deed ik dat liever als ik gedouchd had en schone kleren had aangetrokken. Of dat ik de jongste liet huilen omdat ik op dat moment met m'n oudste bezig was en hem ook niet in de steek wilde laten omdat zusje op dat moment moest huilen. Ik geloof echt niet dat ze daar wat van krijgen. Het laten huilen omdat je zelf rustig wilt eten zou ik niet kunnen. Maar ik zou ook niet rustig kúnnen eten, als ik m'n kind hoorde huilen. Ik denk dat de man uit de openingspost van tevoren niet realistisch heeft nagedacht over wat het zou inhouden om een baby in huis te hebben, en ik denk dat de vrouw uit datzelfde verhaal niet erg sterk in haar schoenen staat (NIEMAND vertelt mij dat ik aan tafel moet blijven zitten, als ik vind dat ik naar mijn baby moet). Maar ik ben daar nooit bij geweest, ken ze niet eens, dus vind eigenlijk dat ik er geen mening over kan hebben.
Heel herkenbaar. Mijn dochter huilde ook nooit. Alleen als ze erge honger had. Mijn zoontje is gewoon wat driftiger en huilt sneller. De eerste maanden bleven we hem oppakken en troosten, met het gevolg dat ik de hele avond met een overstuur jongetje op schoot zat. Tegenwoordig weet ik dat hij een kwartier moet huilen. Daarna slaapt hij. Hij blij, wij blij. Maar mensen met kinderen die nooit huilen begrijpen dit vaak niet. Ik zou zeggen, bemoei je er niet mee, tenzij er echt sprake is van kindermishandeling.
Mijn broer (psycholoog in opleiding) zeg dat het heel slecht is baby's constant te laten huilen, omdat ze daar later psychische problemen van kunnen krijgen. Baby's huilen vaak om een reden (krampjes, honger, aandacht/liefde). Mijn mening: baby's mogen best eens even huilen, maar de hele dag op bed leggen.. huh vind ik vreemd, tenzij een baby daar behoefte aan zou hebben.. Deze baby duidelijk niet!
Zoals je het nu stelt (en dat zou je ook denken op basis van de openingspost) ben ik het helemaal met je eens. Maar nogmaals: we zijn er zelf niet bij geweest, TS is er zelf niet bij geweest, ik vind het dus nogal wat om deze conclusie te trekken.
pfff wat denk je zelf dat onze mening is? Ik denk dat we allemaal vinden dat dat gewoon kan..........
Wat jij hier noemt vind ik absoluut niet een kind laten huilen. Ik weet niet of je er zelf zo tegenaan kijkt, heb de rest nog niet gelezen. Een kind laten huilen valt voor mij onder een kind wegstoppen in een donkere kamer en er niet meer naar omkijken. Ik geloof ook dat dat dus heeel erg slecht is voor een kind, ze maken dan teveel stresshormonen aan en die zijn schadelijk.