We dachten eerst vol goede moed, dat het een sprong was. Maar die duurt nu dik een maand en we beginnen ons een beetje zorgen te maken, of we het niet zelf in de hand aan het werken zijn. Onze zoon gaat keurig slapen. Maar wordt 's avonds, 's nachts en 's ochtends vroeg meerdere malen krijsend wakker. Echt overstuur dus, rechtop in bed. We halen hem dan eruit, leggen hem bij ons op bed (ook als we zelf nog niet slapen in het donker) en wanneer hij gekalmeerd is na 10 min, leggen we hem weer terug in zijn eigen bed en gaat hij weer slapen. Overdag is hij plots van 2 dutjes van 1,5 uur naar 1 dutje van 40 min gegaan en wordt dan ook krijsend wakker. Klinkt wel als een sprong toch? Alleen nadat hij opeens 2 dagen tot 8 uur uitsliep (wij blij ) is het nu al een paar dagen juist veel erger geworden! Wanneer we hem nu terug leggen, probeert hij wel braaf te gaan slapen, maar lukt het niet of schrikt hij weer heel snel wakker. Met als gevolg dat wij hem periodes elke 30 a 40 minuten uit bed moeten halen. Vannacht heb ik hem naast ons laten slapen en heb ik opgelet. En hij is in zo'n periode inderdaad heel onrustig aan het slapen. Gaat dan ook plots meerdere malen rechtop zitten, beseft dan dat ik er ben, pakt mijn hand en gaat weer verder (proberen te) slapen. Dit is zo natuurlijk ook geen echte oplossing. Heeft iemand nog ideeën, tips, of geruststellende woorden om een hart onder de riem te steken ? Nachtlampje, knuffel in bed, ipv een slaappakje strak toedekken met een deken hebben we al geprobeerd.
Oortjes laten checken? Als dat hier zo gaat (zeker het wel willen slapen en dan na een tijdje weer huilen, omdat het pijn doet) dan zijn het altijd de oortjes
Als er geen oorproblemen zijn of iets van kiezen die doorkomen is het denk ik goed om te blijven troosten zoals jullie het fijn vinden. Laten weten dat jullie er zijn. Wat we ook hier doen is even voor het slapen praten over wat we die dag hebben gedaan. Dan slaapt ze hier een stuk rustiger.
Het zijn niet zijn oortjes of andere pijntjes. Het leek erop dat hij inderdaad nachtmerries heeft of moeite met de drukte van de dag verwerken, dat hij krijsend wakker wordt. We hebben zijn avondritueel al daarop aangepast, zonder succes helaas. Maar nadat ik hem vannacht dat hij bij ons sliep geobserveerd heb, heeft het er denk ik meer mee te maken dat hij wakker wordt en dan beseft dat hij alleen is en dan gaat krijsen. (Ik heb het steeds over krijsen, omdat dat het ook is. Direct van volume 0 naar 100.) We laten ook zeker weten dat we er voor hem zijn, staan direct voor zijn neus en troosten hem altijd bij ons. Alleen duurt het nu al zo lang en het lijkt zelfs erger te worden, vandaar mijn twijfel of we het juist niet in de hand aan het werken zijn. Maar ja, veel andere opties zijn er denk ik ook niet.
Je zegt dat het z'n oortjes niet zijn: dat heb je laten checken dan, neem ik aan? Zoniet: wel echt even doen, want dit zien wij altijd bij oorproblemen. Is dat het idd echt niet, dan denk ik toch een sprong/verlatingsangst. Gaat vanzelf weer over, maar kan soms lang duren.