Ik vertel alleen hoe het bij ons gaat en is gegaan.... sorry als het overkwam alsof dat in het algemeen geldt, beetje verkeerde woordkeuze. De eerste maanden was Eva niet in slaap en getroost te krijgen zonder de borst. Dat is nu dus allang niet meer, maar de eerste maanden wel. Ik wil niemand pushen, maar ik wil ook niet direct zeggen, stop maar met de borstvoeding. Ik weet zelf ook hoe moeilijk en vermoeiend alles kan zijn in het begin, maar ook hoe het daarna kan zijn als alles wat beter loopt (en dan heb ik het niet alleen over de borstvoeding, alles loopt over een maand een stuk beter in het algemeen omdat je wat meer aan elkaar gewend bent). Nogmaals, Melloncollie moet zelf beslissen wat in haar situatie het beste is en wat het beste bij haar past. Als ze altijd al graag borstvoeding wilde geven, zou ik niet te snel 'opgeven' en een lactatiekundige zeker raadplegen (als ze dat nog niet heeft gedaan), maar als ze flesvoeding altijd als goede 2e keus heeft gezien, is het makkelijker om over te stappen en heb je minder kans dat je spijt krijgt. Ik wil haar dus geen schuldgevoel aanpraten, juist niet, als het niet meer gaat, dan gaat het niet, ik kan vanaf hier niet zien in hoeverre het echt niet meer gaat. Maar ik wil ook niet dat ze later spijt gaat krijgen van keuzes die ze nu met rondgierende hormonen maakt. Ik hou het hierbij, volgens mij ben ik duidelijk geweest hoe ik het bedoel. Ik schrijf dingen echt niet om anderen te kwetsen of om Melloncollie over te halen om borstvoeding te blijven geven. Als het verkeerd overkomt, sorry daarvoor, echt niet de bedoeling dus.
Aan deze borstvoedingsevangelie heeft Ts helemaal niets aan, waarschijnlijk wordt ze hier alleen maar onzekerder door. Zet niet van die rare zinnen neer over "anders had ik haar moeten laten huilen" Dat slaat helemaal nergens op. Sorry hoor... Ik ben ook eerlijk gezegd wel blij dat die eerste weken/maanden voorbij zijn. Ik zat ook vol met onzekerheid omdat je gewoonweg je kind moet leren kennen en je nooit weet of je het goed doet. ik deed wat mij goed leek en dat pakte altijd wel goed uit. Vertrouw op je eigen 'moeder' gevoel! en volg dit ook. En probeer even te gaan liggen wanneer de baby slaapt. Echt doen hoor! (dat is mij toen er ook in gestampt door de kraamhulp) Deze periode gaat over, echt waar......
Snoopy bedoelt het niet verkeerd, ze deelt alleen maar haar ervaring. Ze heeft ook al haar excuus aangeboden voor een verkeerde woordkeus. Melloncollie meid, ik hoop dat het je wat sterkt nu je leest dat wel meer moeders hetzelfde hebben meegemaakt. Veel succes met je kleintje en nogmaals doe waar je je goed bij voelt.
Meloncollie, allereerst van harte gefeliciteerd met de geboorte van je kleine meisje! Ik begrijp dat je een zware bevalling hebt gehad, en dat spijt me voor je meid. Vooral omdat het nu ook niet gaat zoals je graag gewild zou hebben, ik kan me ook best voorstellen dat je het soms even helemaal gehad hebt. Graag zou ik mijn verhaal met je delen. Mijn dochter snapte ook niets van de borst in het begin, ook ik ben begonnen met afkolven omdat ze niet aan de borst dronk. Ik probeerde steeds haar aan te leggen, en kolfde daarna de voeding af die we dmv vingervoeden gaven. Dit allemaal onder begeleiding van een lactatiekundige. Na 2 weken zat ik er ook helemaal doorheen, het kolven viel me zwaar en dan ook het feit dat ik zo graag wilde dat de borstvoeding lukte en het lukte niet. Dat m'n dochter behalve 's nachts de hele dag huilde hielp hier ook niet bij. Ik heb toen van de lactatiekundige het advies gekregen om een week helemaal niet aan te leggen maar om alles te kolven en dmv vingervoeden te geven. Dit gaf ons wat rust, omdat het gestuntel met aanleggen even van de baan was. Na een dag of 5 probeerde ik mijn dochter weer aan te leggen, en ze dronk meteen goed en heb vanaf die voeding niets meer hoeven kolven. Een happy end zou je zeggen, maar ik kan me het gevoel van radeloos- en machteloosheid wat ik had nog goed voor de geest halen. Als ik een boksbal op zolder had hangen had ik die zeker stuk geslagen in die tijd. Maar lieverd, het komt goed en er breken betere tijden aan. Of dat je nou doorgaat met de borstvoeding of je overgaat op flesvoeding, het zal heus beter worden. Mijn dochter huilde zoals gezegd ook erg veel, was erg gevoelig voor prikkels. Ik ben dan ook de eerste 4 maanden weinig de deur uitgeweest omdat ik anders de hele avond met een huilend en overprikkeld kind zat. Maar, zolang we het rustig aan deden ging het stukken beter. Voel je niets schuldig omdat je denkt dat je je kindje niet de zorg geeft die het nodig heeft, want dat doe je heus! En nogmaals, het wordt echt beter! Wat wil je zelf wat betreft de borstvoeding? Als je hier graag mee door wilt gaan zou ik zeker een lactatiekundige inschakelen. Buiten de hulp die ik van haar kreeg vond ik het heerlijk om te praten met iemand die begreep hoe ik me voelde, hoe enorm teleurgesteld en boos ik was omdat het allemaal zo moeizaam ging. Is het gedoe rondom de voedingen je grootste pijnpunt of het huilen van je dochter? Heel veel succes en sterkte lieverd! Voor de rest: ik vind niet dat jij je excuses hoeft aan te bieden Snoopy, net zo min als een ander dat hoeft te doen omdat ze adviseren om te stoppen met borstvoeding. Dit is een forum, en meningen mogen gegeven worden, de TS vraagt m.i. ook om ervaringen.
Het lijk wel of ik mijn eigen verhaal leest. Zo is het hier ook begonnen, uiteindelijk ben ik overgestapt naar FV. Dit gaf voor mij ook meer rust, en ook mama's frustraties en stress slaat over naar de baby. Tuurlijk is BV de beste keuze, maar tot hoever wil jezelf gaan..ik sliep niet meer van het tobben, zag eruit als een zombie en had nog een week de tijd om bij te trekken voordat mijn man weer aan het werk zou gaan en ik de zorg van het hele gezin weer op mijn nek kreeg. Toen ik na vele tranen besloot over te stappen naar de FV viel er ongeveer 20 kilo last van mijn schouders, was ik moe..kon ik slapen en hoefde ik mij niet over het afkolven zorgen te maken. Wij bakeren nu continue in, en hebben een strikt programma voor Nilo. Ook slaap hij maar 1 uur tussen zijn eerste en laatste fles, hij is te druk met om zich heen kijken..en als hij merkt dat hij slaap krijgt gaat hij hysterisch krijsen en om zich heen meppen om maar niet in slaap te vallen. Al met al een zeer druk en driftig mannetje Enige voordeel van zijn lange wakker zijn is dat hij na zijn laatste voeding in slaap val tot de volgende morgen. Yelena is nog een stuk jonger maar zou zeker strakke regelmaat in haar dagritme brengen. Eten, verschonen, kwartiertje/half uurtje spelen, inbakeren en op bed leggen. Probeer TV's, radio's en drukke geluiden voorlopig te vermijden met haar. Bij ons heeft dat heel erg geholpen, natuurlijk is elk kindje anders..maar baadt het niet, schaadt het niet..toch
Geeft niet hoor. Ik kan me ook eigenlijk altijd wel vinden in jou berichten, maar de opmerking over het huilen schoot bij mij even verkeerd. Waarschijnlijk ook doordat het nogsteeds een emotioneel onderwerp is. Ik vond het echt heel zwaar, ook al gaat het nu al zo lang weer supergoed. Ik krijg het nog warm als ik aan al dat gehuil, de onmacht en de onzekerheid denk. Ook het feit dat ik wel heel graag bv had gegeven maakt dat ik dit soort dingen niet leuk vindt om te lezen.
Het is ook ongelovelijk zwaar! Ik vond het ook echt niet makkelijk. Ten eerste ben je lang nog niet hersteld, jullie moeten je draai nog vinden. En dan nog de hormonen, de nachtvoedingen... pff ja als ik eraan terug denk... Mijn zoontje had heeel veel last van darmkrampen en kon soms wel om het uur s nachts wakker worden van de pijn en om natuurlijk lekker bij mama te zijn. Uiteindelijk heb ik hem s nachts op zijn buik op mijn buik laten slapen als hij pijn had. Dat ging goed, de krampjes werden minder. Goed toen waren we alweer 8 weken verder.... De borstvoeding is lang zo makkelijk niet en ik kan me voorstellen als je telkens moet kolven dat dat nog moeilijker is, ook omdat de productie door alleen kolven minder kan worden. Als je toch graag borstvoeding wil blijven geven zou ik toch een lactatiedeskundige inschakelen die jullie kan helpen zodat je niet meer hoeft te kolven maar gewoon de borst kan geven. Dat scheelt al een hoop stress, denk ik. Vraag familie en vrienden om af en toe even te komen en dan even het huishouden te doen, dan hoef je je daar niet druk over te maken. Je bent nog herstellende! Doe waar jij je goed bij voelt en probeer het wat los te laten. Uiteindelijk komt alles goed! Heel veel sterkte!
Ik ben echt blij dat de lucht wat dat betreft weer geklaard is... ik wil echt niemand pijn doen met wat ik schrijf. Als ik in jouw schoenen had gestaan (bv niet gelukt) dan had ik het er ook heel moeilijk mee gehad en was ik ook boos geworden denk ik. Even on topic: het enige wat zo'n kleine baby nog kan is huilen, dat is wat het zo moeilijk maakt. Als ze ook kunnen lachen maakt het het al een stuk minder zwaar, vond ik. Maar toch, een baby die huilt, kan heel zwaar zijn als je er gevoelig voor bent en nog vol hormonen zit. Het komt haast niet meer voor, maar als Eva erg hard moet huilen en overstuur is, kan ik daar nog steeds slecht tegen, ook al kan ze nu veel meer dan alleen huilen. Melloncollie, ik ben wel heel benieuwd hoe het nu met je (jullie) gaat! Liefs, Snoopy
Oke de reactie bleef even uit, maar ik heb met aandacht jullie reacties gelezen ! Ik had gister namelijk een kraamfeestje bij mijn schoonouders thuis voor zijn familie/kennissen (was handiger en je zit ook niet met de troep thuis! ). Echt superfijn om dit allemaal te lezen zeg.....een paar daagjes terug dacht ik echt: sh*t, waarom ik, volgens mij had ik gewoon nog een paar jaar moeten wachten met kids ofzo! Een baby met een baby....maar het geeft me eigenlijk weer energie en moed als ik lees dat ik echt niet de enige ben. En gek genoeg zag ik dit soort topics nou nooit staan en hoorde ik nieuwe mama's nooit praten over de wanhoop die ze soms ervaren. Dus ik was compleet overweldigt door die eerste paar dagen. Tel daar die hele nasleep van de bevalling bij (heus, ik vind al die pilletjes en sapjes en verplichte rust erger dan die hele bevalling zelf) en de wanhoop is compleet. Inmiddels ietsje meer mijn draai gevonden. Het inbakeren werkt goed bij Yelena en op gezette tijden kunnen we haar zelfs zonder in te bakeren in haar wiegje leggen. Zoals ik al eerder zei, wil ik haar niet direct een huilbaby noemen en ik geloof ook niet dat dat direct is. Maar de momenten dat ze het inbakeren echt nodig heeft zijn er zeer zeker nog wel. De rolgordijnen blijven naar beneden in de slaapkamer, het speeltje aan de wieg is weggehaald, de deur staat op een kier en vooral 's avonds maken we minder geluid en lawaai. Dit lijkt zijn werk toch wel te doen. Ook de regelmaat blijft erin: flesje warmen, ondertussen Yelena uit bed, flesje op de bank leegdrinken, boertje, ff knuffelen voor zolang zij dat trekt, schone broek en weer maffen. Vindt dat zelf ook heerlijk want nu hoef ik niet meer zo onwijs na te denken bij alles en wordt het wat meer routine. Ben van mezelf iemand die ook goed vaart bij overzicht en regelmaat. Dat was ik de afgelopen dagen compleet kwijt, vandaar mijn 'cry for help.' De borstvoeding......nou dat heb ik voor mezelf echt heel duidelijk op een rijtje gezet. Morgen is het spreekuur van de lactatiekundige. Was ik inderdaad al van plan om naar toe te gaan. Ik ga haar mijn situatie uit leggen en vertel daarbij ook duidelijk dat ik zelf enorm gefrustreerd raak als Yelena na 2 minuten aanleggen het al op een krijsen zet. Ik geef aan dat ik het 1 kans wil geven; als ik helemaal gefrustreerd raak dan kap ik er mee. Klaar. Ik hoef niks geen idealen te horen over borstvoeding. Dan maar flesvoeding. Volgende keer beter! En nu ik het niet alleen voor mezelf doe maar ook voor mijn kind weet ik zeker dat ik sterk genoeg in mijn schoenen sta. Voor alsnog eerst maar ff kijken hoe het morgen gaat. Ik ben overigens niet zo getreurd over de bevalling. Ik ben behoorlijk nuchter en oke het was geen pretje, maar ik lig er niet van wakker dat het niet zo is gegaan als ik had gewild. Het is meer het onverwachtse. (hihi ik zei toch al regelmaat en overzicht is waar ik goed op vaar). Dus een beetje de nasleep. Tijdens de bevalling heb ik me geen moment bang of in paniek gevoeld. Kon heel soepel meegaan met alles. Vond de kraamtijd super overweldigend, mede door mijn 1e kraamverzorgster die heel streng was met borstvoeding. De dag dat ik uit het ziekenhuis kwam heb ik wel een uur van zij op zij liggen draaien (lekker met een paar hechtingen in je onderkant! ) om Yelena maar aan te leggen. En dat kind maar krijsen en ik pijnlijke tepels. Nou, was ik blijjjjjjjjjjjj dat ik gelukkig een andere kraamverzorgster kreeg zeg. Daar heb ik het nu nog moeilijk mee dat zij zo streng was. En die nacht waren de buren een feestje aan het houden met keiharde muziek. Ik heb me nog nooit zo alleen en klein gevoeld als die nacht, wat was ik ongelukkig....maar gelukkig kan ik er wel goed over praten en schrijf ik ook graag dingen van me af. Ik heb het mijn vriend en moeder allemaal uitgelegd; ik de buren voor ik weet niet wat uitgemaakt tijdens een enorme huilbui, dus het komt wel goed. Mijn vriend is trouwens heel behulpzaam hoor, die geeft 's nachts ook het flesje. We doen het eigenlijk om beurten. En hij staat helemaal achter mijn keuzes. Van kraambezoek heb ik geen last want ik houd 3 kraamfeestjes. Lekker alles in etappes maar toch zoveel mogelijk mensen tegelijk. En niet te lang. Ik heb gewoon veel rust nodig en gelukkig heb ik dat tijdens mijn zwangerschap al ingecalculeerd. Het kolven wordt wel echt vermoeiend nu, dus voor mij een extra motivatie om de BV 'live' door te zetten. Ik wil dat zelf heel graag omdat het mij inderdaad zo praktisch lijkt op de lange termijn. Dat is voor mij nu belangrijk. Als ik er echt doodmoe door raak, dan stop ik het. Het is moeilijk om aan 6 keer kolven per dag te komen, het lukt maar 5 keer. Je snapt dat ik dan ook flesvoeding bijgeef, want op deze manier heb ik niet genoeg. Meestal geven we die 's nachts want daar slaapt ze ook lekker op door Moet zeggen dat ik mijn meisje wel ietsje meer ga snappen nu. Gister op het kraamfeest lag ze heerlijk boven te knorren in een donkere kamer. Een paar keer een flesje; vastgehouden door oma, oom en tante en oudoom, meer niet. Voorbeeldig! Ook in de auto heerlijk geslapen door het rijden. Maar 's nachts kregen wij de rekening, ondanks dat we zo voorzichtig deden met haar. Vandaag echter thuis doet ze het super; weinig gehuild voor haar doen! Net na het flesje krijsen, maar toen dacht ik weet je wat misschien is het hier wel te licht. Dus ik doe het licht uit hihi gezellig in het donker.....aai wat over haar hoofdje en weg was ze. In haar wiegje gelegd en geen kik ! Voelde ik me even apentrots net... Een enkele keer alleen vraag ik me af of ze geen last heeft van haar hoofdje, nog door die pomp. Moeilijk te zeggen. De krampjes lijken overigens mee te vallen.... Nou een lang berichtje maar zoals ik al zei ik ben goed in dingen van me afschrijven Voor het eerst ervaar ik steun van 't forum, echt super ! Ik laat nog wel weten hoe het bij de lactatiekundige ging (voor de geinteresseerden). Nogmaals: a big thanks ! En meer berichtjes natuurlijk altijd welkom he, ook voor andere meiden.
Nou, dit klinkt al een stuk positiever! Gelukkig maar. En je zal zien dat het elke dag beter en beter wordt. Ik schreef al eerder dat ik de eerste 2 weken dacht waar ik in godsnaam aan begonnen was?! En terwijl ik een modelbaby had/heb dat heel weinig huilde. Ik vond het toch super zwaar. En het is wat je zegt: het lijkt alsof er niemand last van heeft, maar geloof me er zijn er heel veel. Ik praatte er altijd over met alles en iedereen en toen hoorde ik pas verhalen van anderen. Alsof het een taboe is om te vertellen dat de eerste weken met een baby zwaar zijn. Je zal zien dat je baby na 6 weken zal veranderen. Ze zal steeds meer kunnen hebben. Ik spreek je over 2 maanden wel en dan ben ik benieuwd hoe je het dan vindt. Weet zeker dat het dan 180 graden gedraaid is.
Goed om te lezen meid! Zet 'm op. Ik vond mijn kraamweek echt een hel! Door de hormomen bleef ik maar in tranen uitbarsten. Was ook blij dat iedereen weg was en we ons eigen plan konden trekken. Maar goed, jij veel succes gewenst iig!
Fijn dat het beter met jullie gaat! En ook super dat je morgen al terecht kunt bij de LD. Ook daar vind je je weg weer in! Geniet ervan en hou ons op de hoogte. Fijn dat de verschillende verhalen je helpen.
hey meis, nog gefeliciteerd met je dochter. wat ontzettend balen dat het allemaal niet lekker loopt. probeer iig te genieten van de dingen die wel lukken. geniet als je meisie lekker ligt te slapen of bij je ligt. wat het kolven betreft: petje af voor je dat je het tot nu toe nog volgehouden hebt. probeer keuzes te maken. als het kolven en voeden een kwelling voor je zijn raad ik je aan om je af te vragen of dat het waard is. tuurlijk is bv goed, maar met fv doe je je kindje echt niet tekort. je dochter heeft je nodig en jij kan haar nu niet de aandacht geven die ze nodig heeft doordat je er zelf aan onderdoor gaat. als jij wat relaxter bent reageert je dochter daar ook positief op. ik weet dat bv overal gepromoot wordt en soms wordt je raar aangekeken als je fv geeft. voel je niet schuldig, wat je besluit ook is. je doet zo te lezen alles om de bv te laten slagen. je kan misschien een lactatiekundige vragen om hulp. die hebben vaak wel goede adviezen wat betreft aanleggen ed. heel veel succes ermee. enne.... geniet van de dingen die goed gaan. liefs doris
He goed om te lezen! Je kan er maar eens doorheen zitten he En een leuk feestje gehad, fijn! Dat gepush is niet leuk! Lena wilde ook niet drinken, had het toen 1 x gedaan, vlak voor we uit het zh weg mochten. Daarna niet meer, alleen maar slapen. En de kraamverzorgster om 5 uur die middag: Nou, dan gaan we toch een flesje geven, als ze echt niet wil. Man naar winkel voor poeder, flesje gemaakt, Lena alles opgezopen en meteen lekker wakker. Geweldig. Maar juist daardoor heb ik extra doorgezet, met proberen aan te leggen, met kolven en alles. Juist dat het niet 'hoefde' was echt een verademing Hopelijk komt er veel goeds uit je afspraak met de lactatiemevrouw! Lukt het niet, dan niet he... Maar tof dat je het gaat proberen! Succes meid!
Fijn dat het een stukje beter gaat! Ik heb vaak op het punt gestaan een dergelijk onderwerp te openen, maar had dan zoiets, wat kan iemand me er nou mee helpen, het zal vanzelf beter gaan (want dat las ik altijd) en het zal wel door de hormonen komen. En telkens ging het een paar dagen later ook weer beter, het schommelde een beetje zeg maar. Ik heb wel toen Eva 7 weken was een onderwerp geopend omdat ik het idee had dat ik maar wat deed (en dat al 7 weken ) en geen ritme had, maar ook dat was vrij normaal. De eerste tijd is gewoon lastig, het wordt, over het algemeen, steeds ietsjes makkelijker. Ik denk (en hoop) dat je over een paar maanden haast niet meer kan voorstellen hoe je je nu voelt! Dat helpt niet echt voor nu, maar is wel heel fijn om te weten. En zo te lezen gaat het al de goede kant op! Dat ze na een uitstapje zo onrustig was, is niet zo gek, dat blijft nog wel even waarschijnlijk. Eva was met 6 weken na een paar uurtjes Ikea ook helemaal de weg kwijt, nu vindt ze het alleen maar leuk!
Precies. Nou was het een beet raar om een oppas te regelen voor haar eigen kraamfeestje maar echt uitstapjes plannen laat ik de komende tijd ook even lekker zitten hoor. Zo nu en dan even een blokje om met de kinderwagen is meer dan genoeg. In principe kan ik ook heel erg uitkijken naar de leuke dingen, dus voel me niet helemaal down en depri. In februari gaan wij een weekendje weg met de hele familie en dat is altijd zo gezellig. Zag altijd mijn neven en nichten in de weer met hun kleintjes in het babybadje, nu mag ik dat zelf gaan doen...word ik zo happy van
Hé MC, goed om te horen dat je je draai weer een beetje gevonden hebt. Weet je, ik voelde mij na de geboorte van ons eerste kindje erg verloren. Het heeft bij mij ong. 6 maanden geduurd voordat ik mijn draai een gevonden had. Ik begreep gewoon weinig van ons mannetje en ik twijfelde enorm aan mijzelf. Maar aldoende leer je wat en wie je kindje is en hoe jezelf het moederschap ziet. Dus ik herken jouw zoektocht enorm en heb veel respect voor de wijze waarop je het aanpakt. Vertrouw op jezelf en op je gevoel! Knuffel Jacobien
hoihoi nogmaals gefeliciteerd met je dochtertje, ik wou even zeggen wat goed van je om dit topic te openen(ook voor de nieuwe aanstaande mama,s) en fijn dat je je verhaal goed kwijt kon en wat een reacties he. fijn dat het nu beter met je gaat en met je kindje Gun je zelf de rust om weer bij te komen(wat ik wel is merk is dat mensen te snel weer de oude willen zijn wat natuurlijk wel ergens logisch is maar vaak niet haalbaar) er is natuurlijk veel gebeurt in die 18 dagjes lichamelijk maar ook geestelijk vooral als het een eerste is je krijgt er veel gevoelens bij die je eerst niet had je hebt ineens zorg over een kindje een mensje dat op jou leunt want het heeft dr mama nodig plus komt bij je ' kent' je kindje nog niet dat moet je allemaal leren in een korte tijd enz dus dat is nogal wat en als het een 2e betreft natuurlijk hoe te combineren met de eerste hoe verdeel je alles je tijd , je aandacht tussen de 2 enz enz dus mijn tip neem je tijd neem je rust geen haast het komt goed wil/of kan je een dagje niks doen nou laat het maar doe waar jij je goed bij voelt en wat voor jou en je kindje werkt! Je hebt een top prestatie geleverd zo te lezen wees trots op jezelf heel veel sterkte en geluk met jou en je meisje p.s(de eerste weken zijn ook heftig hoor hihi teminste dat vind ik maar het komt goed geef het tijd) liefs