Gisteravond weer even iets minder... Yelena om half 11 haar flesje op dus ik heb haar nog even bij me om tot rust te komen. Maar ze bleef huilen. Ik heb haar toen in het wiegje gelegd en wel 500 ker ingebakerd maar mevrouw is zo sterk dat ze het telkens weer voor elkaar kreeg om haar armpjes eruit te trekken. Toen stond de wanhoop me weer even bij want mijn vriend was niet thuis. Toen heb ik haar maar gelaten in haar wiegje. Wakker, maar wel rustig. Moeilijk hoor... Maarja ik ga me er gewoon doorheen slaan, al ben ik nu wel een beetje nerveus voor de lactatiekundige zometeen
gewoon hydrofielluier. maar hoe kwader zij is tijdens inbakeren hoe minder het lukt. dus nu doe ik het elke keer standaard ook als ze ogenschijnlijk rustig is voor het slapen gaan.
Wil niet anders een echte inbakerdoek gebruiken. Misschien geeft dat haar ook een beetje rust. Ik kan me heel goed voorstellen dat je wanhopig wordt van het gehuil. Mijn kleintje huilde ook heel veel toen hij na een maand eindelijk uit het ziekenhuis kwam. Daar was het een rustig mannetje, maar thuis....pfffff....Volgens mij moest hij toen heel erg wennen. Wat het kolven betreft: ik vind het echt super goed van je. Het is namelijk heel vermoeiend. Je leeft van kolven naar kolven. Ik heb het ook gedaan iedere drie uur. Op een gegeven moment iedere 2 uur. Want de borstvoeding kwam helemaal niet opgang. Maar ik wilde op dat moment het beste geven aan mijn zoontje. Dat was ook het enige wat ik voor hem kon doen. Toch ben ik ermee gestopt. Het kostte mij zoveel energie voor die 30 cc op een hele dag. Dus mijn advies: kijk wat voor jou op dit moment het beste is. Je hebt het nu al zwaar genoeg met een huilend kindje. Het is echt niet slechter om flesvoeding te geven! Heel veel sterkte.
Pacco doeken waren hier een uitkomst! Wel prijzig maar het verdient zich dubbel en dwars terug! Nu doen we het inmiddels zonder...
Lune wou ook niet ingebakerd in een hydrofiele doek, wurmde zich ook los. Tuttebel Heb toen een swaddle me gekocht en dat werkte wel, ze kreeg zich niet los en gaf de strijd op (klinkt heel dramatisch..) Maar vanaf toen sliep ze super, wat en rust! Ik heb toen echt zitten janken van blijdschap hahaha! Ook het kolven ging me opbreken en ben na overleg met de lk en huisarts gestopt met kolven (bv lukte sowieso niet) en overgegaan op de fles. Alweer een verademing! Toch bleven we tobben en Lune bleef veel huilen en er was 'steeds wel weer wat'. Uiteindelijk bleek ze kma en reflux te hebben dus pas na een maand of 4 met pepti en medicijnen ging het langzaamaan beter. Meerdere oorzaken dus. Maar ik weet nog goed dat ondanks dat het nog niet super ging dat het inbakeren en niet meer kolven me een hoop rust bracht. Ook heb ik me er op een gegeven moment bij neergelegd dat Lune nou eenmaal niet de makkelijkste was en heb haar ook veel bij me gedragen (draagdoek) en voordat ik ging inbakeren sliep ze 's nachts op mijn buik (zo sliep ik tenminste ook nog een beetje ) Wat een gedoe die eerste periode! Ik heb regelmatig mijn vriend overstuur en huilend op zijn werk opgebeld.. 'Je komt NU naar huis!' hahaha! Moet zeggen dat we soms nog genoeg strijd hebben met onze dame, het is een echt pittig meiske die veel last heeft van sprongen en zit zichzelf soms vreselijk in de weg. Gelukkig kan ze inmiddels beter tegen prikkels want dat is ook een tijdje drama geweest. Sjonge, als ik dit allemaal zo op schrijf lijkt Lune een vreselijk kind Dat is natuurlijk niet zo! Ze is gewoon niet makkelijk en hebben een hele moeilijke start gehad (ook omdat ze 6 wek nte vroeg geboren is) maar het is zo'n ontzettende scheet, zou niet zonder haar kunnen. Misschien heb je er wat aan om te lezen dat er meer zijn die de eerste periode als zeer pittig/zwaar ervaren en kan je dingen halen uit mijn of andermans ervaringen. Ik hoop het voor je! Slaap je wel bij als Yelena ook even slaapt? Zo gauw Lune sliep dook ik ook mijn bed in, zo kon ik er ook een beetje beter tegen want met slaaptekort lijkt alles nog 100x erger.
er is ook een bakerzakje van de maker van de Pacco doeken voor net geboren kindjes (tot 6 weken of zoiets), heet de tinynanny. Daar kunnen ze de handjes nog bij het gezichtje houden (meer de foetushouding), die werkte bij ons ook erg goed. http://www.pacco.nl
Nou ik heb net het moeilijkste besluit van mijn hele leven genomen. Zonder overdrijven. Ik kap met de borstvoeding. Ik zat vanmiddag met haar op de bank, vol goede moed begon ik met het aanleggen. Maar na 2 minuten was ik het helemaal zat. Yelena lag alleen maar te sabbelen en als ze niet sabbelde was ze aan het huilen. Toen heb ik haar op de bank gelegd, huilend, en tegen mijn vriend geschreeuwd dat ik er mee kap. Toen heb ik heel hard liggen janken in mijn bed; echt waar, mijn neus zat helemaal vol en mijn ogen zijn nu nog helemaal dik en klein. Maar wat lucht het op om te zeggen ik stop ermee. Wat een last valt er van mijn schouders ook al zal het schuldgevoel me nog wel enige tijd gaan achtervolgen. Ik probeer nu maar te denken aan een paar jaar later; dan zal het een mooi en gezond meisje zijn. Dan is er helemaal niets te zien van het feit dat ze geen borstvoeding kreeg. Eigenlijk had ik al zoiets van ik kap ermee voor ik naar de LK ging. Overigens vond ik dat een akelig mens. Ze benoemde alles wat ik fout deed, niets wat ik goed deed, zat er ook niet bepaald om mij een hart onder de riem te steken, boorde nog even door mijn neus dat dit toch niet frustrerend KON zijn (ik zat met een slapend kind aan mijn tiet, vind je het gek dat ze rustig is) en binnen 10 minuten stond ik weer buiten. Met een verdwaasd hoofd en een kind in een maxi cosi. Nee, van de zorg moet je het hebben. Ik heb me nog flink verbeten over het feit dat zulke ongemotiveerde lui uberhaupt worden aangenomen voor een baan waar ze met mensen werken. Ongelofelijk. Voornaamste reden is dus dat ik er zelf zo woedend om werd. Als de enige factoren Yelena en voldoende productie waren geweest, had het misschien nog gelukt, maar IK was het zat. En daarom vind ik het ook echt de moeilijkste beslissing ooit. Want ik heb net als mijn dochter weinig geduld maar voor het eerst heb ik eens geduld met mezelf en heb ik zoiets van laat maar, ik HOEF die stomme borstvoeding helemaal niet te kunnen. De band met mijn dochter hangt er niet vanaf. En een happy mama is inderdaad veel meer waard. En nu ben ik echt doodop....maar toch ook trots op mezelf. Tussen de middag slapen lukt me niet zo goed; het kost me al een uur om in slaap te vallen (dit heb ik ook tijdens de zwangerschap al gehad). Man wat een avontuur. En ik dacht dat ik dit jaar mijn portie wel had gehad met een oma die stierf, mijn oom die stierf en een verhuizing nog net 3 maanden voor de geboorte. Tel daarbij het niet naar je zin hebben op je werk bij op en het jaar van de chaos is compleet. Pffff
Fijn dat je een keuze hebt gemaakt waar je achter staat. Hopelijk vindt je in de komende dagen rust. Het zal even wennen zijn maar je krijgt volgens mij echt meer tijd. Nu kunnen anderen de zorg wat makkelijker overnemen als jij het even niet trekt. En maak je aub geen zorgen. Mijn dochter is ook blij als ze me ziet ook al heb ik geen bv gegeven. Ze is pas , toen ze 21 maanden oud was, voor het eerst een dag of drie verkouden geweest en zelfs dat viel mee. Dus ik denk dat bv een goede invloed kan hebben op de weerstand maar dat dat geen bijna garantie is voor het wel of niet ziek worden. Sommige kindjes vangen de rondvliegende virussen en/of bacterieen nu eenmaal sneller op dan andere. heel veel succes de komende tijd.
Je hebt zeker een heftig jaar achter de rug zeg. Geen wonder dat je emmer vol is wat dat betreft. Hoe moeilijk je besluit ook is/was, als jij er achter staat, is het het juiste besluit. Ik denk dat je geen paar jaar maar slechts een paar dagen hoeft te wachten. Dan is er al helemaal niets te zien dat ze nu FV krijgt ipv BV. Hoe fijn en goed BV dan ook zal zijn, het is ook heerlijk om op te groeien in een wereld met een goed alternatief! Ik hoop echt dat dit besluit je rust gaat geven, gun het je van harte! En als je er later op terugkijkt kun je trots op jezelf zijn dat je het echt goed geprobeerd hebt en er veel voor over hebt gehad. Ook deze keuze is in het belang van je baby. Een uitgeruste moeder met geduld is toch veel meer waard?
Melloncollie goed dat je hebt gedaan waar je jezelf goed bij voelt! Als jij happy bent is je kleintje ook happy!
klinkt heel cru maar ik houd altijd in mijn achterhoofd dat er veel vrouwen met mij zouden willen ruilen omdat zij geen kinderen kunnen krijgen! sterkte. liefs nickyz
Wat rot van die lactatiekundige! Maar fijn dat je een keuze hebt gemaakt. Misschien krijg je nu wat meer rust. Als je er zelf niet meer achter staat dan is het moeilijk om door te blijven gaan met de bv, zeker als het zo lastig gaat. Hier was het ook lastig, maar ik moest en zou door blijven gaan, en ik kan me voorstellen als ik dat niet had dat ik ook heel moe zou zijn en er echt niet meer mee door zou kunnen gaan. Hopelijk kan je nu wat meer genieten!
Jeetje meid wat herkenbaar! Ik zit er momenteel ook behoorlijk doorheen: Niels is vanaf twee weken vreselijk huilerig en super onrustig. Ik kan hem eigenlijk geen moment alleen laten als hij wakker is want dan is het binnen 5 minuten huilen en even later krijsen. Vreselijk, om wanhopig van te worden! BV lukt nog wel maar ook dan is hij vreselijk onrustig met als gevolg een hoop geboer, gehik en soms spugen.... Ik zie aan hem dat hij oververmoeid is maar slapen blijft heel moeilijk. Inbakeren (Swaddle Me) ook al geprobeerd maar hij is erg sterk en weet zich los te wurmen, heb nu een andere doek (Pacco) in bestelling... Wel 'fijn' om te lezen dat ik niet de enige ben...
Leestip: Ria Blom. Voorkomen van huilen en onrust. Heeft ons veel geholpen. Pak eruit wat bij je past. Inbakeren geeft rust en zorgt dat je kindje zich niet wakker kan maaien met haar armpjes.