Kindje dood na vruchtwaterpunctie

Discussie in 'Vlinder lounge' gestart door Hima82, 9 feb 2012.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Bri

    Bri Niet meer actief

    Wat verschrikkelijk, dat dit jullie is overkomen.
    Ik heb het niet meegemaakt, maar zou het zelfde gedaan hebben. Bij een kans van 1 op 20 zou ik ook een vwp hebben laten doen. En dan weet je wat de statistieken zeggen, dat er een kleine, kleine kans is dat je een miskraam krijgt door die punctie. Een kleine kans die jullie getroffen heeft, en die mij ook had kunnen treffen als de kansen anders hadden gelegen.

    Ik hoop dat je hier iemand vindt die met jou kan praten uit ervaring (of niet, want dat zou betekenen dat er nóg iemand is die zoiets vreselijks is overkomen, maar voor jou zou het fijn kunnen zijn om herkenning te vinden).

    Het enige wat ik vanuit mijn ervaringen en opvattingen kan zeggen, is dit: het had mij ook kunnen gebeuren. Laten wij proberen ons niet schuldig te voelen over de keuzes die we maken. Je had het allerbeste voor met je kind, en je had goede redenen voor je keuze. Dat het zo is afgelopen is een kwestie van verschrikkelijke pech.

    Ik wens jullie heel veel sterkte met de verwerking van jullie verlies.
     
  2. Bri

    Bri Niet meer actief

    Het zou mooi zijn om er op deze wijze iets mee te doen, wat groter is dan je eigen verwerking.
    Pas alleen op dat je niet je hele leven in het teken van deze gebeurtenis plaatst, hoe vreselijk en allesomvattend het ook is. Maar onthoud goed dat je leven meer is en meer betekenis heeft dan het verlies van een zo gewenst kind. Jij bent er, je man is er, jullie dochter is er. Daarmee wil ik niet zeggen dat je er niets mee zou moeten doen; daarvoor ligt het te sterk in het verlengde van de specialisatie die je al veel eerder voor jezelf gekozen hebt. Ik vind het moeilijk om het goed te verwoorden, dus sorry als het verkeerd overkomt. Ik hoop dat je m'n boodschap begrijpt, ondanks de beperkingen van getypte letters aan iemand die je niet kent.

    Ik vind het vreselijk dat je dit hebt meegemaakt, en ook om te lezen dat je vk en je gyn jullie niet goed hebben begrepen. Juist in zo'n gevoelige situatie zou communicatie foutloos moeten gaan, en juist dan is het eigenlijk nooit foutloos. Als toegepast ethica zou je daar inderdaad wel iets mee moeten kunnen doen....
     
  3. Hima82

    Hima82 Lid

    8 feb 2012
    22
    0
    0
    NULL
    NULL
    Beste Bri,

    Bedankt voor je lieve reacties! Ik begrijp heel goed wat je bedoelt met de waarschuwing niet mijn hele leven in het teken van deze gebeurtenis te stellen. Ik bedacht laatst dat ik, dankzij mijn achtergrond, ook op een later tijdstip nog iets betekenisvols met deze ervaring zou kunnen doen. Het hoeft niet allemaal op zo'n korte termijn. Misschien is direct na mijn promotie ook wel erg vroeg: ik hoop mijn huidige project binnen 1,5 jaar af te ronden.

    Ik doe heel erg mijn best om in het hier en nu te leven en van onze dochter te genieten en dat gaat gelukkig ook steeds beter. Maar soms kan het verdriet me nog zo overvallen! Ik ben steeds minder vaak verdrietig, maar als het verdriet er is, is het even heftig als in het begin. Gisteren hadden we nog een laatste gesprek in het ziekenhuis en dat maakte ook weer een hoop los. Die volslagen zinloosheid van het hele gebeuren, dat knaagt echt aan me. Dankzij therapie voel ik me inmiddels niet meer schuldig. Hierdoor kan ik veel meer vanuit liefde, en niet meer vanuit een stuk zelfverwijt, aan het kindje denken. En komt er ook ruimte om aan een nieuw kindje te denken...
     
  4. Jonneke83

    Jonneke83 Fanatiek lid

    2 okt 2011
    1.564
    0
    0
    Ik had laatst ook al een keertje gereageerd en las jouw reactie maar kwam er even niet toe om te reageren.
    Hier gaat het steeds beter, inmiddels is het ruim 4 maanden geleden. Ik merk dat de emoties minder heftig worden maar wat jij schrijft over het overvallen worden door emoties herken ik nog steeds. Zelf vind ik dat erg moeilijk. Omdat je gewoon niet weet wanneer het komt en hoe je er dan mee om kan gaan. Stukje bij beetje kan ik nu dingen los laten en weer verder gaan, hoe moeilijk het soms nog blijft. Ik had nu een kindje in mijn armen moeten hebben maar ik heb niks. Een nieuwe zwangerschap? k zou niets liever willen. Maar dat wist ik eigenlijk al na 2 maanden. Tot heden is het nog niet gelukt. Maar als ik terug kijk op de afgelopen 2 maanden was het ook helemaal niet goed geweest als dat al gelukt zou zijn. Ik was er emotioneel niet klaar voor. Nu heb ik het idee dat ik dat wel ben en hoop ik snel een positieve test te mogen hebben. En jij??
    Fijn dat je je niet meer schuldig voelt. Want jij kan er natuurlijk niks aan doen. Maar ja, dat is gevoel en verstand dat dan niet samenwerken. Ik hoop dat er snel ruimte is voor een nieuw wondertje.
    Ik vind het knap en erg goed dat je een onderzoek gaat doen. Je weet natuurlijk als geen ander hoe belangrijk het is. En misschien heeft dit alles dan toch nog een reden gehad waarom het moest gebeuren, hoe pijnlijk ook.
     
  5. xKiim

    xKiim Actief lid

    10 mrt 2012
    146
    0
    0
    Werkt als All-Round Kapster
    Tilburg
    Hey Hilma,
    wat een ontzettend verdrietig verhaal zeg! en helemaal omdat uiteindelijk uit de punctie gebleken is dat jullie kindje gezond zou zijn, en omdat hij zoiezo toch welkom was..
    ik krijg er echt kippevel van..
    ik heb niet hetzelfde meegemaakt als jij, maar bij mij kwamen we bij de 20wk echo erachter dat ons kindje door n slechte doorbloeding van de placenta 3 weken achterliep in groei.
    na veel echos en onderzoeken wilde ze graag n vruchtwaterpunctie doen om er zeker van te zijn dat de placenta de oorzaak was.
    de weken na de punctie waren enorm slopend, wilde mn kindje elke dag voelen, zodat ik wist dat hij nog leefde, eerder kon ik savonds ook echt niet slapen, gelukkig was hij erg beweeglijk.
    de avond van de punctie heb ik over moeten geven en de week erna had ik het heel erg benauwd, lag volgends de gyn aan de spanning.
    uit de sneltest was niets te zien, toen nog 2 weken moeten wachten op de kweek.
    dit haalde we echter niet omdat ik in t ziekenhuis kwam wegens het Hellp-Syndroom en ons kindje is met spoed geboren met 23,2 weken ivm gevaar voor mijn eigen leven.
    ook ik voel me elke dag schuldig en heb niet het gevoel dat ik ALLES voor hem heb gegeven, al kon niemand iets doen.
    dus ik begrijp wel hoe je je voelt, hoop dat je verdriet ooit verdraaglijker word!
    sterkte!!
     
  6. Hima82

    Hima82 Lid

    8 feb 2012
    22
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hoi Kim,

    Bedankt voor je berichtje. Wat maken jullie een moeilijke tijd door, zeg! Wat bizar ook, dat je er bij de 20-weken echo achterkomt dat er iets mis is, en dat je dan 3 weken later afscheid moet nemen van je kindje. Ik vind het zo naar om te horen dat je je schuldig voelt! Zonder dat schuldgevoel is het verlies ook al heel moeilijk te dragen. Ik hoop dat je diep vanbinnen beseft dat jij hier echt niets aan kon doen, dat jij en je kindje getroffen zijn door een afschuwelijk noodlot. Bij mij heeft EMDR-therapie me geholpen om van mijn schuldgevoel af te komen. Het verdriet is er nog steeds, maar als ik aan ons mannetje denk, voel ik in de eerste plaats liefde en niet meer zozeer een aanklacht (dat was eerder wel het geval).

    Ik wil jou en je vriend/man heel veel sterkte wensen bij het verwerken van het verlies en hoop echt dat je snel zult voelen (in plaats alleen maar rationeel weten) dat de trieste afloop van je zwangerschap niet jouw schuld is.

    Liefs, Hima
     
  7. Aquilegia

    Aquilegia VIP lid

    19 apr 2007
    8.914
    3
    36
    Vrouw
    psycholoog en astroloog
    Midden-Nederland
    Hima, wat vreselijk dat je dit hebt moeten meemaken...

    Ik heb iets soortgelijks, maar wel anders meegemaakt. Onze dochter bleek afwijkingen te hebben met 23 1/2 week zwangerschap. Wij hebben toen gekozen voor een navelstreng/vruchtwaterpunctie. Je hebt dan 1% kans op verlies van de zwangerschap. Ik heb dit grote risico met beide ogen open genomen, zo bang was ik voor een gehandicapt kind. Mijn kind is inderdaad overleden na de punctie, die trouwens wel kundig is uitgevoerd, voor zover ik dat kan beoordelen. Maar onze dochter had inderdaad een zware chromosoomafwijking, trisomie 18, en was hoe dan ook dood gegaan. Het is nu alleen eerder gebeurd. De combinatie van haar afwijking en de punctie was waarschijnlijk te veel voor haar. Ik heb me nog wel schuldig gevoeld, want stel dat ze nog enige maanden in mijn baarmoeder had kunnen leven... wie was ik om haar die maanden af te pakken? Maar dan had ik vreselijk in de stress gezeten.
    Het is wel een heel verschil dat jouw zoon gezond was en mijn dochter niet. Ik vind het heel erg voor jullie dat jullie je zoon hebben verloren en wens jullie veel sterkte toe.
    Mooi dat je eraan denkt om je ervaringen in je onderzoekswerk te gaan verwerken.
     
  8. cindybaby71

    cindybaby71 Niet meer actief

    pfff wordt wel een beetje erg bang nu na jullie heftige verhalen:( ik moet a.s. maandag voor een vwp:(
     
  9. Aquilegia

    Aquilegia VIP lid

    19 apr 2007
    8.914
    3
    36
    Vrouw
    psycholoog en astroloog
    Midden-Nederland
    Cindy, het is idd niet zonder risico, de kans op verlies is zoals gezegd 1 op 300. Die kans is klein, maar niet nul. Je weet waarom je kiest voor de punctie, toch ?
     
  10. cindybaby71

    cindybaby71 Niet meer actief

    ja ik weet waarom ik ervoor kies,ik ben nu 41 en zwanger van de 4e. de 2 eersten zijn van mijn ex en zijn al 19 en 14 jaar. de 3e heb ik gekregen toen ik 38 was en toen had ik een kans van 1 op 5 op down. we hebben toen ook voor de vwp gekozen en gelukkig is alles toen goed gegaan en hebben we een gezonde dochter gekregen! dus nu hebben we besloten geen combitest te doen maar direct een vwp i.v.m. mijn leeftijd.
    maar ben nu toch wel weer nerveus voor aankomende maandag en hoop dan ook dit keer dat alles goed gaat.;)
     
  11. Aquilegia

    Aquilegia VIP lid

    19 apr 2007
    8.914
    3
    36
    Vrouw
    psycholoog en astroloog
    Midden-Nederland
    Ik snap compleet dat je nerveus bent, maar ook waarom je voor de vwp kiest. Dit soort dingen gebeurt helaas, het is ontzettend triest, maar de kans dat het goed gaat, is veel en veel groter. De kans dat het fout gaat is 1 op 300. Dus dat is 0,33 %. Er is dus 99,67% kans dat het wel goed gaat. Heel veel sterkte en succes dus.

    @Hima: sorry dat we dit bespreken in het topic over jouw verloren kindje. Maar je ziet nu dat je je niet schuldig hoeft te voelen omdat je voor een vwp hebt gekozen.
     
  12. Hima82

    Hima82 Lid

    8 feb 2012
    22
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hoi Aquilegia,

    Wat ontzettend naar dat jij ook een kindje hebt verloren. Maar wat fijn dat je inmiddels nog een keer mama bent geworden!

    Ik kan me niet voorstellen dat ik zelf ooit nog een keer een punctie zal laten uitvoeren. Het verlies heeft heel diep ingegrepen in ons leven. Ik blijf me wel afvragen waarom ons kindje de punctie niet heeft overleefd: was hij misschien al kwetsbaar? Of was het pure pech?

    Ik blijf het ook vreemd vinden dat, hoewel er toch wel flink wat ouders moeten zijn die hun kindje ten gevolge van een punctie hebben verloren (in het ziekenhuis bij ons in de stad gebeurt dit 1 keer per jaar), ze vrijwel onvindbaar lijken. Ik ben heel benieuwd hoe andere ouders met dit verlies omgaan.

    Cindybaby, ik hoop dat de punctie dit keer ook weer goed zal verlopen, heel veel sterkte bij het wachten op de uitslag!
     
  13. cindybaby71

    cindybaby71 Niet meer actief

    @hima82 dankjewel, ik mag in een half uurtje bellen voor de uitslag! ik ben nog nooit zo nerveus geweest en hoor de seconden wegtikken pffffffff
     
  14. cindybaby71

    cindybaby71 Niet meer actief

    nou gelukkig!!! de uitslag was goed,nu kunnen we eindelijk gaan genieten!
     
  15. Aquilegia

    Aquilegia VIP lid

    19 apr 2007
    8.914
    3
    36
    Vrouw
    psycholoog en astroloog
    Midden-Nederland
    Dat is fijn, gefeliciteerd! :)
     
  16. Aquilegia

    Aquilegia VIP lid

    19 apr 2007
    8.914
    3
    36
    Vrouw
    psycholoog en astroloog
    Midden-Nederland
    Ik kan me voorstellen dat je naar die antwoorden zoekt, Hima. Het is heel erg verdrietig om zo je kindje te verliezen. :( :( :(

    Wij hebben de 2e keer ook bewust geen punctie laten uitvoeren, hoewel we daar wel dubbel recht op hadden (ICSI-baby en eerder kindje met chromosoomafwijking). Wij hebben wel gekozen voor de combinatietest en we hadden een heel gunstige uitslag gelukkig. Ook hebben we een extra uitgebreide 20-weken echo gehad van een ervaren gynaecoloog. (overigens dezelfde die de punctie heeft uitgevoerd).

    Het is inderdaad opvallend dat je kennelijk geen contact krijgt met ouders die zo hun kindje verloren hebben, want het komt uiteraard wel voor. Misschien kun je contact leggen via het ziekenhuis of via de vereniging voor ouders van een overleden kind.

    Ik wens je heel veel sterkte toe.
     
  17. Triskele

    Triskele Niet meer actief

    Ik heb uitgebreid over gehad toen met onze punctie en op een duidelijk ontsteking na (dus koorts) en bv vruchtwaterverlies (zoals ik had) zijn er soms geen duidelijke redenen, soms doen ze autopsie geloof ik en zien ze wel dat er vaak toch al wat "mis" was of gewoon niet zo sterk.

    Ik heb zelf ook een complicatie gehad (vruchtwaterverlies maar na een week extra liggen) is alles goedgekomen, toch ondanks al deze wetenschap en jouw verhaal zou ik het toch weer opnieuw doen, alleen niet meer zo onbezorgd helaas, het zal je nooit meer zo onbezorgd zwanger laten zijn in het algemeen denk ik dan, die zwangerschap heeft er bij ons ook ingehakt (zelfs al was/is ze gezond!) moet je nagaan als je je kindje erbij verliest hoe dat er in hakt lijkt mij helemaal logisch hoor vind het knap hoe je ermee omgaat!

    Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies...
     

Deel Deze Pagina