Verschrikkelijk oneerlijk Hoop dat ze met rust gelaten worden door de pers en andere mensen. Ze moeten dit in rust kunnen verwerken.
Het is hoe dan ook gruwelijk ja onze dochter* was een ongeplande zwangerschap. Er waren mensen die zeiden: oh nu kun je je studie afmaken zonder afleiding van een kind. Serieus? Alsof het een geluk bij een ongeluk was dat ze stierf. Mensen zeggen vaak maar wat. Ik vind het vreselijk voor dit stel en elk ander stel dat zonder hun kind verder moet. Dat is een pijn die niet voor te stellen is.
De MMM "ingewikkeld gedoe om zwanger te worden" noemen, komt anders eigenlijk ook best een beetje pijnlijk over, al heb je nuchter bekeken ook wel een beetje gelijk.... Het is beiden verschrikkelijk inderdaad. Maar waarschijnlijk komt het doordat als je ten eerste op de natuurlijke wijze heel pijnlijk geen kind kunt krijgen, allerlei zeer pijnlijke onderzoeken moet ondergaan, pijnlijke puncties moet ondergaan, met tig teleurstellingen te maken krijgt omdat je weer niet zwanger bent na een terugplaatsing, eindelijk zwanger bent maar op het eind alsnog je kindje verliest bij de meeste mensen helaas toch erger over..... Hoe triest dat ook is.....Want het is beiden erg. Omdat de kindjes in beide gevallen enorm gewenst waren. Het kindje van Ellemieke heet overigens Joshua Esra Sergio Herman....
Men bedoelt hier waarschijnlijk mee dat ze ook al veel verdriet moeten hebben doorstaan voorsat ze uberhaupt zwanger konden worden. Na jarenlang mmm en verdriet, kan je dat snel vergeten als je eindelijk een kindje hebt. Als dat kindje dan ook nog eens wordt afgenomen, komt dat dan nog eens bovenop het verdriet van de mmm. Dus het zijn 2 verschillende pijnen... 1.. de pijn van het verlies van je kindje..... 2 de pijn welke er nog zat van de mmm periode. Daarmee wordt uiteraard totaal niet gezegd dat het verlies van een kindje bij een snelle tot stand koming van de zwangerschap minder heftig is dan wanneer het via de mmm is gegaan. Het verlies van je kind is in alle gevallen gelijk en voor iedereen even erg en verschrikkelijk!! Het is alleen dubbelop omdat het verdriet van de mmm nu tot "niks" heeft geleid.
Precies dit inderdaad, hetgeen mensen die niet door de hele IVF/ICSI HEL hebben hoeven gaan (gelukkig) niet echt kunnen bevatten. Een voldragen baby verliezen is al erg genoeg, maar als je weet op natuurlijke wijze zwanger te kunnen worden, heb je tenminste nog de hoop/wetenschap dat er in de toekomst (nog) een kindje kan komen. Bij (een laatste) IVF/ICSI poging wordt die 'hoop' je óók nog eens een keer ontnomen bovenop het verliezen van je kind. Dus dan is de verwerking van dit grote verlies ongetwijfeld andes......😪
Het klopt wel. Ik ben mijn zoontje heel onverwachts verloren na 41 weken.. hij was kerngezond maar tijdens de bevalling heeft hij door de weeen een hartstilstand gekregen. Hij is na 2 dagen overleden. Ik kon me vasthouden aan het feit dat ik in de 1e ronde zwanger was van hem. En nee ik wilde hem absoluut niet vervangen maar een 2e kindje zou een lichtpunt in ons leven zijn. Een kindje om voor te zorgen. Met die gedachte gingen we verder en ik raakte na 2,5 maand weer zwanger. Het verdriet om het verlies is niet minder maar ik durfde me vast te houden aan de gedachte snel weer zwanger te kunnen worden. Dat heeft me echt op de been gehouden.
Ja, dat wilde ik hier idd mee zeggen Zoals je kon lezen heb ik zelf zoiets van dichtbij meegemaakt, maar ik heb ook IVF behandelingen van dichtbij meegemaakt en ken mensen die een hele kinderwens hebben moeten opgeven. Een doodgeboren kindje krijgen is verschrikkelijk, lang moeten wachten om zwanger te worden is verschrikkelijk. Ellemieke en haar man hebben twee jaar lang in onzekerheid gezeten en hebben nu nog eens dit verdriet er bovenop gekregen. Dat maakt het natuurlijk niet erger of minder erg dan jouw situatie, dat bedoel ik toch ook helemaal niet te zeggen? Maar ik vind het wel erg dubbel voor dit stel, om na een zware periode eindelijk een lichtpuntje te zien, om vervolgens weer in een zware periode terecht te komen. Je moet korte reacties niet zo ontzettend naar jezelf toetrekken Want jouw aanval stoot mij weer voor het hoofd.
Ik zeg ook niet dat de mmm in moeten niet verschrikkelijk verdrietig is. Dat lijkt me echt verschrikkelijk en gun ik ook echt niemand! Maar het zijn 2 losse dingen. En tja mijn reactie zal vast ook door eigen emoties geleid worden. Want ja, dat doet het verliezen van een kind nou ook eenmaal met je, ondanks dat het bij ons al 6 jaar geleden is en we inmiddels ook 2 andere kindjes mochten verwelkomen. En al krijg je daarna nog 10 kindjes, je mist dat kindje altijd, dat neemt het verdriet niet weg! de simpele reactie "je moet het je niet aantrekken" betuigd wel van weinig empathisch vermogen. Maar goed, ga er verder geen ruzie over maken. Er zijn inmiddels ook veel andere reacties gekomen die het al enigzins genuanceerd hebben. Het blijft iig intens verdriet en heftig voor ze. Ik hoop dat ze hun weg hierin vinden.
Ik snap niet waarom er andere factoren bij betrokken worden, totaal niet relevant. Ze hebben een kindje verloren en dat is voor iedere ouder een even groot drama.
Een kind verliezen is een verschrikkelijke nachtmerrie, dat gun je niemand. Hoe en op welke manier dat gebeurd doet er niet toe. We hoeven verdriet niet op een weegschaal te leggen. Het is een ondragelijk verlies dat je voor altijd met je meedraagt. Hier was ik spontaan zwanger van onze 2e, en kwam er pas met 17 weken achter en verloor haar met 26+3 weken, heb gezonde kindjes mogen krijgen en nu weer zwanger van een tweeling (1,5 jaar op gewacht), maar het gat in mijn hart dat ze heeft achter gelaten gaat nooit meer dicht. Ik wens Sergio en Ellemieke en de 2 broers heel erg veel sterkte toe met dit enorme verlies.
Jij interpreteert mijn reacties verkeerd omdat je alleen vanuit je eigen situatie kan denken, dat heeft niets te maken met mijn empathische vermogen. Zoals ik al zei heb ik het zelf van dichtbij meegemaakt: mijn ouders hebben 27 jaar geleden hun zoontje een week voor de uitgerekende datum verloren, ik was zes toen ik mijn broertje verloor en het doet bij ons alle drie nog steeds veel pijn. Ik ken het verdriet juist heel goed. En het zijn ook twee losse dingen, dat zeg ik toch ook? Maar het zijn wel twee losse periodes achter elkaar. Maar ik zal de volgende keer veel voorzichtiger met mijn woorden zijn of gewoon helemaal niet meer reageren...
Wat sneu is voor Ellemieke is dat zij de grens voor zichzelf echt bij 40 heeft gelegd. Ze zal dus niet nog een kindje krijgen. Niet dat die dit kindje kan vervangen...Het blijft erg!
Nee helemaal niet! Ik denk dat dit echt verkeerd is opgevat! Maar ik lees vaak (en heb het ook van dichtbij meegemaakt) dat als een kindje is overleden en je krijgt erna nog een kindje dat toch een klein lichtpuntje schijnt te zijn. Schijnt want ik heb het zelf niet meegemaakt. Een vriendin van mij heeft door een medische fout haar dochter van twee weken oud moeten verliezen. Zie is echt door een hel gegaan en nog steeds. Wel vertelde ze me dat ze een paar maanden later niets liever wilde dan zwanger raken en dat het meisje dat toen geboren is uiteraard niet het andere kindje zou vervangen maar wel een lichtpuntje zou zijn. Dus om misverstand te voorkomen: zoals jullie het opvatten is het NIET bedoeld. Ik vind het GRUWELIJK VERDRIETIG voor hun!
@lana ik snap wel dat jij het niet zo bedoeld. Ik denk dat het gewoon zo is dat mensen die zo iets hebben meegemaakt gevoelig zijn allerlei van zulke opmerkingen. Zoals ik (moeder van te vroeg geborene) gevoelig ben voor reacties als: niets erger dan overtijd zijn, en zucht ik moet nog zolang, en mijn kind is te vroeg geboren (en dan gaat het over 2 weken bijv). dit zijn allemaal opmerkingen waar je dan over stuikelt terwijl dit niet erg bedoeld is. Je hoeft niet te zeggen dat het niet zo bedoeld is, want dat snap ik heus wel dat het niet zo bedoeld is. ik had dus beter ook niet kunnen reageren en t voor me moeten houden, zie vorige reactie van mij.
Ja en ik heb het zelf niet eens meegemaakt dus ik dacht achteraf ook jemig waar bemoei ik me mee. Ik denk inderdaad ook dat veel opmerkingen vaak zo rot voelen.