Gisteravond had ik best buikpijn/menstruatiepijn. Nu gaat het beginnen dacht ik. Ik merkte dat ik erg nerveus werd. Mijn vriend begon af te snauwen. Net of ik er nog niet aan toe ben of nog niet durf. Ook ben ik best bang hoe ik er doorheen kom bij deze derde. De tweede bevalling was n.l. een hele zware bevalling. De pijn is alweer weg, maar nu vind ik het weer rot dat ik gisteravond zo nerveus reageerde. Ik hoop dat ik er een beetje positief in ga, als het echt begint... Paar weken geleden al eens met de verloskundige over gehad, maar die kon ook niks beloven en zei dat elke bevalling anders is.
Wat vervelend dat je zo nerveus bent. Ik kan me het wel een beetje voorstellen, mijn eerste bevalling is ook best heel zwaar geweest. Ben nu pas net weer zwanger, dus heb nog even wat tijd, maar ik denk nu helemaal niet na over de bevalling en probeer me te richten op het moment dat ik mijn kindje voor de eerste keer zie. De bevalling is iets wat je niet in de hand hebt en elke bevalling is anders, maar het moment waarop ik mijn kindje zag heeft zoveel indruk op mij gemaakt dat ik me hieraan probeer vast te houden. Ik hoop dat dit ook aan het eind van mijn zwangerschap nog helpt. Voor jou hoop ik ook dat je het een beetje los kunt laten en kunt gaan uitkijken naar je bevalling en de geboorte van je kindje (maar dat is waarschijnlijk makkelijker gezegd dat gedaan).
Bedankt voor je reactie! Ja, het wordt nu wat moeilijker, echter, en de hormonen doen ook nog een schepje erboven op