Ik lees deze topic en voel gelijk een rotgevoel, mijn zwangerschap eindigde in veel te vroege bevalling, ze moest gehaald worden omdat ik zwangerschapsvergiftiging had. Moest er ook heel veel aan denken toen ze 1 werd, huilen in de week ervoor, op de dag zelf nergens last van gehad, toen heerlijk genoten dat ze 1 werd, gelukkig maar, zou jammer zijn als zo'n eerste verjaardag wordt verpest door zorgelijke gebeurtenissen van toen.
Ik herbeleef ook weer alles... maar ik moet zeggen dat ik er het hele afgelopen jaar wel mee "bezig" ben geweest. Ik kijk op mijn bevalling terug als een geweldige, heel indrukwekkende ervaring, gelukkig geen zorgen om Julie hoeven hebben. Het had alleen wat sneller mogen gaan, that's all (37 uur ). Maar nu Julie's verjaardag nadert, ben ik er wel extra mee bezig. De tranen van ontroering lopen dan nog steeds over m'n wangen hoor! Ben nog steeds veel emotioneler dan voor mijn zwangerschap en bevalling, gaat ook nooit meer weg denk ik . Mijn moeder praat ook ieder jaar op onze verjaardagen nog over hoe het bij haar allemaal ging... en dat is 33 jaar geleden!