Ik denk dat de voor en tegenstanders en nooit uit gaan komen.... Vind dit ook geen leuk topic en ik denk dat t onderwerp te gevoelig ligt voor beide partijen,.... Laten we allemaal hopen dat onze kindjes gezond geboren worden.
Op zich is de discussie wel interessant , maar hij wordt zo vervuild met onzin . Down is niet alleen een geestelijke beperking. Down kan gepaard gaan met zware lichamelijke problemen. Die niet met het leven verenigbaar zijn . Dat maakt het nu juist zo moeilijk. Dit is al verscheidene keren genoemd in dit topic . Daarentegen heb je ook de relatief gezonde persoon met Down.
Je hebt zelf 1 voorbeeld van down ,je hebt verschillende gradaties ,en iemand maakt zo'n keuze niet zomaar.........bij ons zou een kindje met down welkom zijn ,maar snap wel dat sommige mensen hier niet voor kiezen , en daar heb ik ook respect voor ,die keuze maak je niet zomaar .
Wat moet dat hard zijn geweest voor je vriends familie dat de oom van je vriend al overleden is. Dat lijkt mij het meest verschrikkelijke van een kindje met Down: de lichamelijke beperkingen. Dat dan weer vanuit mijn perspectief: in mijn familie komt een hartafwijking voor (soms dodelijk) en ik heb van nabij gezien dat die angst van vroegtijdig overlijden toch altijd wel aanwezig is. Helaas was die angst terecht. Mijn vader reageerde overigens precies tegenovergesteld, op basis van de paar mensen met Down die hij gekend heeft. Bij de zwangerschap van mijn moeder van mijn zusje waren er zwangerschapsproblemen die op Down konden wijzen, hij heeft haar toen serieus medegedeeld dat hij haar zou verlaten als de baby Down zou hebben (in zijn woorden, hij kon niet leven met een achterlijk kind, even nadrukkelijk, zijn woorden). Mijn zusje is gezond geboren, het huwelijk tussen mijn ouders is nooit meer goed gekomen. Ik weet niet wat ik zou doen als ik met een prenatale diagnose Down zou worden geconfronteerd bij een eventuele volgende zwangerschap. Eén ding weet ik wel heel zeker, ik zou contact opnemen met de stichting Stichting Downsyndroom - Home en hun informatie gebruiken en zeker niet alle voors en tegens die hier naar voren worden gebracht. Dat is het enige wat ik iedereen hier zeker aanraad te doen mochten zij ooit met de prenatale diagnose Down te maken krijgen. Nogmaals ik hoop nooit voor de keuze te staan een zwangerschap voortijdig af te breken om wat er uit de prenatale diagnostiek naar voren is gekomen. Ik ben echt opgelucht dat dat soort vraagstukken niet meegespeeld hebben bij mijn dochtertje*. Er zijn dus echt mensen geweest die eerst even checkten of we de zwangerschap lieten afbreken vanwege Down voordat ze ons condoleerden. Zeker vanaf toen heb ik zo'n gevoel van onmacht voor de ouders die wel hun kindje door Down verloren. Die hebben niet alleen hun kind verloren, zowat iedereen staat nog eventjes met een oordeel langs de zijlijn klaar, terwijl je net in één van de zwartste gaten van je leven zit.
Maar weet je, helaas kan je de gradatie van de geestelijke handicap niet van te voren vaststellen. Speciaal kindje, zorgenkindje of "kasplantje" Waar ligt je grens dan? (buiten de lichamelijke problemen zoals ons kindje erbij had) En weet je, alle kindjes zijn perfect. Wat ze ook mankeren. Maar je kindje behoeden voor ellende is het mooiste wat je als ouder kan doen, daar zijn we toch voor?
Zelf vind ik het ook interessant. Zoals we merken wordt de term abortus niet goedgekeurd en laat men daar duidelijk de meningen over los Zelf vind ik dat ik mijn mond niet hoef te houden en net zo hard mijn mening kwijt mag. En vind het fijn dat er mensen, zoals jij en berte, de realistische kant ervan kunnen zien zonder precies hetzelfde meegemaakt te hebben. Wat een gemis Berte dat je dochter ook niet meer bij jullie kan zijn. Bedankt voor de link xx
En juist ook omdat je de gradatie niet van te voren kan vaststellen zou ik eeuwig spijt hebben als ik een kindje heb weg laten halen wat misschien wel een goed leven zou kunnen hebben! Dat risico zou ik nooit nemen. Dan zou ik alleen maar denken, wat als.. wat als.. En ik ben ervan overtuigd dat zo´n kindje ook wil ´leven´.
Wauw dan vind ik het al helemaal leuk om te weten wat goed dat je er dan zo in staat! Jouw mannetje hopelijk geen ernstig lichamelijke problemen hoop ik?! Daar hadden wij echt zo op gehoopt bij ons meisje maar dat mocht helaas niet zo zijn .
DAt ben ik met je eens. Wij wilden dit meisje graag bij ons houden, zelfs met haar kamertje waren we bezig. maar de problemen die later aan het licht kwamen, daar hebben we onze beslissing op gemaakt.
Ik bedoel juist dat ik die beslissing niet ga nemen om een kindje weg te laten halen wat de problemen ook zijn.
Ik heb het niet over de geestelijke handicap, dat is voor ons geen probleem. De lichamelijke ziektes waren dat wel.
Ik zeg dat ik respect heb voor anderen. Ik zou het zelf niet kunnen. Maar wij hebben ook alleen de 20 weken echo gehad verder geen nekplooimeting etc. Dit kindje is gewoon welkom.