Ik zou het juist niet overleggen met de familie. Dan zegt de een zus en de ander zo en sta je voor een groter raadsel! Probeer de naam eens hardop als er niemand bij is (doe dit een dagje). Je kunt er misschien een heel klein regeltje tekst over op het geboortekaartje zetten?
Ik vind het altijd super mooi als er een kindje naar een (overleden) iemand vernoemt wordt! Als wij een meisje ooit mogen krijgen dan vernoem ik haar ook naar mijn overleden moeder.
Thx, Man vindt het oke, ik mag de naam volledig zelf kiezen en heb er in dit speciaal geval wel met hem overlegd. Mijn SM is al 20 jaar dood door een hersentumor waardoor ze langzamer hand een plant werd en na een operatie waren ook haar verstandelijke vermogens zwaar aangetast (ze at bloemen op, kon niet meer praten en viel vaak). Uiteindelijk is ze gestorven van ondervoeding en daarop een longontsteking. Ik denk dat ik die naam ook ga geven met als tweede naam de naam van mijn eigen moeder (ook overleden). Een soort eerbetoon dus
ik vind het een erg mooi idee heb het gedaan bij mijn dochter Lynette mijn tante is op jonge leeftijd overleden ik was toen 10 jaar en ik was helemaal gek van haar en van kleins af aan heb ik gezegt krijg ik een meisje zal ze vernoemd worden naar mijn tante ik vind het een mooi eer betoon en oma van mijn man heb ik er ook bij gedaan Lynette heeft voluit Lynette Margaretha Teresia naar mijn oma en oma van mijn man
Als je echt twijfelt kun je eerst overleggen met je schoonfamilie, maar ik vind het alleen maar mooi. Onze jongste dochter is ook vernoemd naar mijn overleden vader, en onze oudste dochter naar de oma van mijn man (beide wel met tweede naam)
Ik zeg: doen! Klinkt als een prachtig eerbetoon. En wat Imama zegt is zeker waar: het is al zo lang geleden dat het erg onwaarschijnlijk is dat er iemand aanstoot aan zal nemen. Dus overleggen zou ik ook niet doen, want inderdaad: dat kan je alleen maar aan het twijfelen brengen. (Wel vraag ik me een klein beetje af of je het kind echt naar twee overleden oma's moet vernoemen... Dat kan wel weer wat heftig zijn. Aan de andere kant: doe gewoon wat jouw gevoel je ingeeft!)
Ik vind dat je het moet doen. Je zegt zelf al dat je het een mooie naam vind en een groter eerbetoon kun je iemand niet geven, ik vind het een mooie gedachte. Onze dochter is per toeval vernoemd. Wij hebben haar een naam gegeven, het eerste gedeelte is heel toevallig de naam van zowel mijn als mijn mans oma's, het tweede deel zit in de naam van mijn sm. Is niet expres zo gekozen, maar omdat dit verhaaltje erbij kwam, wisten wij: dit wordt de naam van onze dochter.
Ik vind het een mooi gebaar! Ik zou het wel even bespreken met de familie wat zij hier van zouden vinden. Onze zoon hebben we vernoemd naar mijn beste vriend die 7 jaar geleden is verongelukt. Mijn man heeft hem ook gekent, maar anders als dat ik dat deed. Gelukkig vond mijn man dit een erg mooi gebaar en wilde dit ook, maar we hebben dit wel eerst bespreekbaar gemaakt met de ouders (waar we nog steeds naar 7 jaar contact mee hebben) gelukkig waren die diep ontroerd en vonden het een prachtige herdenking/gebaar.
Mijn jongste is vernoemd naar mijn beste vriend/zwager, hij pleegde 4 jaar geleden zelfmoord. Mijn schoonouders vinden het juist geweldig dat mijn zoon is vermoemd. Ik heb niet de voornaam van mijn zwager gedaan, maar zijn doopnaam, omdat ik het zelf te moeilijk vind. Bedoel te zeggen, hoe iemand overlijd doet er denk ik niet toe, mijn herinneringen aan hem zijn geweldig, ik mis hem nog iedere seconde van de dag, zijn zelfmoord maakt dat niet minder... (Niet lullig bedoeld hoor verder)
Ik zou mijn kind nooit de naam geven van een ( bekende) overledene. Zou het dan vernoemen door de naam enigszins aan te passen.
Wij gaan onze dochter ook de naam geven van mijn overleden schoonmoeder. Helaas heb ik haar nooit gekend, mijn man was 12 toen zijn moeder plotseling overleed. Toen wij net samen waren zei hij altijd al mocht ik ooit een dochter krijgen wil ik haar graag de naam van mijn moeder geven. Vind het zelf ook een hele mooie naam, niet ouderwets ofzo. Met mooie betekenis (ook niet geheel onbelangrijk).
hier precies hetzelfde meegemaakt. Wij hebben besloten om de naam van mijn schoonmoeder als 2e naam te geven. Dit omdat wij de naam er wel bij wilde hebben, maar niet als 1e naam. De familie heeft hier goed op gereageerd.