hey lizab, ik herken het van mijzelf, ik kon ook al woordjes en namen schriojven voordat ik in groep 1 kwam..ook omdat mijn moeder zei dat ik daar zo naar vroeg en aan toe was.. tegelijkertijd, om mijn energie ook creatief bezig te houden, hebben ze mij op ballet en dansen gezet...piano lessen vodn ik ook heel interessant.. ze leerden me gewoon wat ik vroeg en wilde weten. maar idd ook op allerlei soorten vlakken, spelletjes waren ook echt nr 1...bijv memory of div kaartspellen Ik vond het vooral snel saai, als ik het "ding" al begreep..bijv knutselen, ja knippen en plakken wist ik nou wel..toe gingen ze met mij soort origami doen...dat werd een stuk interessanter (weliswaar zover ik dat kon natuurlijk..maar gign erom dat ik weer iets nieuws leerde..en dat er iets aan te snappen viel) succes en sterkte! lijkt me zelf heel lastig!!
Wij zijn al wat verder in het traject Mr K was 1.5 bijna 2 toen hij alle automerken herkende en kon benoemen, hij vond het leuk, wij vonden het leuk en de buurmannen vonden het geweldig. HIj is mijn eerste en ik zag dit niet als raar, dacht eigenlijk heel dom dat alle kindjes wel iets zouden hebben dat ze eerder konden dan anderen. Niet lang daarna verlegde hij zijn aandacht naar de nummerborden, dus ik liep dagelijks onze wandeling nummerborden op te lezen. En toen hij 2,5 was kende hij het hele alfabeth en rond zijn 3de verjaardag kon hij tot 100 tellen. Ondertussen viel het op de peuterspeelzaal op dat hij het liefst overal bij zat te observeren (ipv spelen), dat hij een hekel heeft aan vieze handen en dat hij niet van knutselen hield. Op zijn 4de was het eindelijk zover hij mocht naar de basisschool en binnen 2 maanden zaten we al om tafel met zijn juf. Mr K had de grootste moeite met knutselen en ze vonden dat hij motorisch achterliep en dus zijn we fysio opgestart. Daarnaast viel het op dat hij het alfabeth al kende en al heel goed kon tellen. Met elkaar besloten we ons juist op zijn zwakke punten te richten. Resultaat was een ongelukkig jongentje dus 2 maanden later zaten we alweer om tafel. Hij zou speltherapie moeten hebben om te leren spelen, als hij speelde was het heel realistisch en zijn gebrek aan fantasie viel op. Weer 2 maanden later konden we weer aan tafel, zonder speltherapie was het spelen vooruit gegaan (nadat wij hem hadden uitgelegd dat spelen net alsof doen was en dat net alsof doen een soort van nep was). Maar ondertussen had meneer zichzelf leren lezen en begon hij ook te rekenen. Hij zou worden geobserveert en ze zouden hem wat testen af nemen. En vorige week konden we weer om tafel, Mr K scoorde de topscore (A) op alle testen (taal, rekenen en ordenen) en functioneerde dus al op het niveau van een kindje van eind groep 2 begin groep 3. We hebben dus besloten om hem een klas over te laten slaan en hem te laten doen waar hij goed in is en waar hij plezier in heeft, leren dus. Hou aub je kindje niet tegen in zijn/haar intresses, ze raken zo enorm gefrustreerd als ze niet mogen doen wat ze leuk vinden.
@pluk: maar dat is een net iets groter probleem dan "slimmer dan gemiddeld" Klinkt precies als verhaal van collega. Hij had zelf ook niks door. Zijn eerste zoontje was zwakbegaafd dus toen de 2e slimmer was vonden ze dat helemaal niet raar Tot op de school van de oudste iemand opmerkte dat het niet normAl was om met anderhalf alle automerken te kunnen herkennen Uiteindelijk kwamen ze bij elkaar op school. 1 in klas voor zwakbegaafden, ander bij de hoogbegaafden Is een iets andere categorie dan puur niet genoeg uitdaging denk ik. Al moet ik zeggen dat ik wel hetzelfde idee heb als jij. Wil ze iets weten dan wordt het uitgezocht, opgezocht en liefst van dichtbij bekeken. Want ik zie weinig reden tot het onthouden van kennis. Eenmaal echt hoogbegaafd heb je een kindje dat anders is dan leeftijdsgenoten. Volgens mij kun je dat niet "ontmoedigen" want het zit in dat koppie. Niet in de kennis maar in het denkvermogen.