Ik voelde me er niet goed bij om hem hand tot hand te laten gaan. Nu is mijn zoontje met de vacuum gehaald en had hij erg veel last van hoofdpijn en misselijkheid de eerste dagen. Het advies van de kinderarts was zelfs om hem zeker de eerste 2 a 3 dagen door niemand te laten vasthouden. Na die 3 dagen spuugde hij nog steeds erg veel, hij viel ook erg veel af, en toen was het advies weer om hem door niemand vast te laten houden. Onze ouders hebben hem wel vast gehad, maar ook zeker niet iedere keer en toen hij een paar weken was, liet ik hem wel vasthouden als er bijvoorbeeld een vriendin langs kwam. Maar ik deed het nooit als er een hele groep was omdat ik niet wilde dat iedereen hem dan zou vasthouden. Dus dan maar helemaal niet. Ik verwacht zelf trouwens ook niet dat ik een baby vast mag houden als ik op kraamvisite ben
6 keer, in alle variaties... Eens even kijken hoe ik dat doe... Nou, ik had er ook wel problemen mee hoor terwijl ik van tevoren daar niet supersterke gevoelens over had (behalve bij bepaalde mensen trouwens, geheel willekeurig). Maar L heeft de eerste 6 dagen ook in het ziekenhuis gelegen dus tja, dan ben je gewoon een beetje voorzichtig. Bovendien hadden we vanuit het ziekenhuis wat "gebruiksaanwijzingen" meegekregen en als onzekere jonge ouder heb ik me daar misschien wat al te streng aan gehouden. Ze hadden gezegd dat L in het begin nog niet van hand tot hand moest gaan want ze was door haar ziekenhuiservaring nogal gevoelig voor prikkels. Met als gevolg dat ik toch wel mijn ouders een beetje heb gekwetst door zelfs hun L niet vast te laten houden. Daar heb ik wel spijt van moet ik zeggen, ik sloeg er een beetje in door. Maar dat gold ook voor de aanwijzingen die we over voeding hadden gekregen, ik moest gewoon heel erg mijn weg vinden. En nu is het zoals ik me van tevoren had bedacht: ik ga op mijn gevoel af wie haar vast mag houden en ook bij grotere groepen (volgende week bijv mijn collega's) zorg ik ervoor dat ze bij mij of mijn man blijft. (2x vasthouden, zo kan het ook! )
nou bij ons zit het zo... pyta kan er niet tegen dus als iedereen weg is zit ik met een overprikkeld baby... van mij mag het maar zij wilt het niet... maar pyta is ook niet echt lekker dus ook al ik haar te veel op pak vind ze niet fijn...en beklaagd zich dan ook.. slapen is dan ook laten slapen... eten is ook van mij of haar pappa...en in alle rust... drukke mensen of mensen met slecht opgevoede kinderen ggrrrr weg wezen! Pyta helemaal gek maken en dan lekker naar huis... en die kindjes laat maar zitten das's een andere verhaal...
O ja, hier ook trouwens hoor: als er 's avonds bezoek komt en L slaapt, dan mogen ze muisstil in haar bedje gluren maar ik haal haar er niet uit en maak haar zeker niet wakker. Overdag kijken we een beetje of ze misschien al wel wakker is, dan doen we haar even in de box en mogen mensen kijken. Tot nu toe heeft niemand haar nog zomaar uit de box getild en opgepakt en ik denk ook niet dat iemand dat gaat doen. Wij geven haar aan degene van wie wij willen dat ze haar vasthouden. En voeden is inderdaad voor papa en mama, met uitzonderingen voor opa's, oma's en onze zussen afhankelijk van hoe rustig L is.
ik vond het grappig dat ik in me zwangerschap vaak zei van als hij geboren is laat ik hem door niemand vasthouden alleen door mij..(hormonen) heb hem al door iedereen laten vasthouden alleen 1 iemand dacht dat het een pop was ofzo want ze had heel de tijd aan zn handjes en voetjes terwijl hij sliep dat vond ik wel zielig..had er eigenlijk wat van moeten zeggen maar durfde het niet.. alleen nu is me vriend zn oma er heb me teruggetrokken achter de laptop. als eerste opmerking zei ze goh wat heb je nog een dikke buik ben je alweer zwanger..tssssssss:x en vind het wel lief dat ze kadootjes geven maar dit slaat alles kreeg 2 rompertjes en een maillot roze met een bloemetje..heeel schattig voor een meisje MAAR ze weet dat het een JONGETJE is.. laat ons zoontje nu ook gewoon lekker slapen...ze vraagt om de 5 minuten wanneer word hij wakker..ik zeg steeds baby's slapen nu eenmaal veel..maar nu blijft ze volgens mij zitten tot de volgende voeding van 8 uur maar wil gewoon niet dat ze hem vast gaat houden..wil haar nu weg hebben maar weet niet hoe..wil haar ook niet gaan kwetsen. het is echt wel moeilijk om iets te verzinnen om haar weg te laten gaan. zo ff weer me verhaal kwijt..
blijft altijd een probleem volgens mij, ik hou er zelf ook niet van. daarom hoef ik ook nooit anderen kindjes vast te houden tijdens een kraamvisite, ik weet hoe ik er zelf over denk.. toch ik idd zelf te slap om nee te zeggen als iemand mij vraagt om over te nemen.
Hier hebben wij de eerste paar weken ook niet onze zoon aan iedereen gegeven hoor. En zeker niet omdat hij 3 wk te vroeg geboren was. Zelf me ouders hebben me zoon niet gelijk vast gehouden. Ze wilden eerst dat hij goed ging aansterken. Pas na 3 of 4 dagen heeft me moeder me zoon pas vastgehouden en me vader toen hij thuis kwam. Maar ik vind het helemaal niet raar hoor als je het niet wil. Ik wilde ook dat hij rust had en niet teveel indrukken zou op doen.
ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik denk dat ik weet hoe ik het wil gaan doen! iedereen mag hem/haar vasthouden, zolang de kleine er rustig bij blijft, maar zodra de kleine ervan in paniek raakt is het toch echt pech voor de visite. en als de baby slaapt dan blijft dat ook lekker zo. ga me kindje niet wakker maken omdat anderen hem/haar zo nodig vast moeten houden. mocht ik geen borstvoeding kunnen geven, dan wordt de fles door de vader of door mij gegeven! zo denk ik er nu over maar misschien kijk ik er tegen die tijd wel anders tegen aan!
Hihi, mij viel het pas naderhand op dat ik in het begin echt bijna niemand de baby gaf. Ik hield m de hele tijd zelf vast, hahaha! Na een paar weken gaf ik hem wel steeds meer weg, en na een paar maanden was ik blij als ik mn handen even vrij had. Ik denk dat je het beste gewoon kunt doen wat op dat moment het beste voelt.
Van sommige verhalen krijg ik hier al de kriebels.... Ik weet niet hoe het bij mij gaat lopen maar het begint al bij de bevalling die straks in april moet gaan plaats vinden...mijn man wilt zijn moeder erbij en ik totaaaaaal niet. Wat moet ik met zijn moeder in vredesnaam in die kamer....terwijl ik bezig ben een kind op de wereld te zetten. En dan straks als de baby er is....komt zijn familie natuurlijk op bezoek en ik heb een schoonzus die doet waar ze zin in heeft. ze pakt baby's zonder te vragen op...of als iemand anders een baby in handen heeft (familie)....zegt ze....ja zo is het wel mooi geweest nu mag ik en dan pakt ze de baby gewoon weg. Heb dat met haar meegemaakt toen een nichtje in mijn man zn familie een kindje kreeg. Mijn stekels gingen daarvan al overeind staan. zat ik lekker met die kleine....na een minuut werd ze afgepakt. Ik kan sowieso niet goed overweg met mijn schoonfamilie dus ik zal ze zeer zeker laten weten wie de baas is en wie beslist wat wel en niet mag. Terwijl als ik aan mijn eigen familie denk en vrienden van ons gezamelijk....lijkt me juist leuk als ze lekker met de baby even zitten...leuke fotoos maken voor de babyboek...etc etc. Phoee het wordt nog wat.....
Zo denk ik er ook over! Vrienden van mijn man (die nog geen kinderen hebben en er ook nog helemaal niet mee bezig zijn) duw ik Morris gewoon in de armen, zo van: "Kun je vast wennen hoe het is..." Verder mag iedereen hem de fles geven, vind ik ook wel es lekker... f tussendoor wat anders doen... Zo hebben we 't met Hugo ook gedaan en hij is nooit eenkennig geweest (of het daar mee te maken had, weet ik natuurlijk niet) maar 't is wat DAT betreft een heel gemakkelijk kind... ook geen problemen met ergens anders slapen e.d. dus dat is alleen maar fijn! Gr's Niki
Je moet echt doen wat je zelf wilt en voelt erbij. Wij hadden ons al voorgenomen dat wanneer de kleine lag te slapen ze dan gewoon op bed bleef, dus pech voor het bezoek die op slaaptijd kwam. En wanneer ze wakker was liet ik haar altijd bij een persoon op de arm gaan (even) en niet van hand tot hand. Wel de eerste dag na geboorte hebben de opa's en oma's en oom en tante haar even vastgehad. Maar ik moet zeggen dat mijn hormonen van hand tot hand laten gaan ook niet echt toelieten hoor. Zo wat beschermend ben ik zeg, niet normaal. Als iemand anders (bezoek) haar eindelijk te pakken had, dan had ik het liefst haar gelijk weer terug in mijn armen genomen. En kon echt wild worden, wanneer we op een verjaardag binnen kwamen en ze Britt gelijk uit de maxicosie trekken. Grrrr.:x Maar ja zo is iedereen anders. En gek genoeg is ze nog niet eenkennig geweest, kan misschien nog wel komen hoor.
Ik wil ook niet dat mijn meisje eenkennig wordt en ik wil haar zeker laten wennen aan andere mensen, maar toch bepaal ik en niemand anders (OK, mijn man ) wie haar vasthouden en/of de fles geven. En bovendien zijn sommige mensen er helemaal niet van gediend dat ze een baby in de handen geduwd wordt en ook dat wil ik respecteren. Elke situatie is dus anders...
Het is duidelijk dat iedereen er weer op een eigen manier naar kijkt.. en zo hoort het ook. Doe wat bij jouw kindje past en probeer daarbij je grenzen aan te geven (waar die ook mogen liggen). Wat ik niet helemaal begrijp is dat er nogal wat weerstand is tegen eenkennigheid. Het is een fase die bij de ontwikkeling van je kindje hoort wat te maken heeft met de gehechtheid van je kindje naar jouw als ouder toe.
Onze zoon is door veel mensen vastgehouden in de kraamtijd. Ik heb er gelukkig niet zoveel moeite mee, wat al eerder werd gezegd: wij vonden het geweldig om ons geluk te delen met andere mensen. Het lijkt me heel vervelend om zo 'bezitterig' te zijn t.o.v. je kind, alhoewel ik besef dat hormonen vreemde dingen zijn en dus veel met je kunnen doen.