Ik wil geen heftige discussie starten, maar ik zit met iets en ik vroeg me af of er meerdere mama's zijn die dit voelden en toch succesvol borstvoeding hebben gegeven. Ik hoop dat ik het goed uitleg... Bij mijn eerste kindje en ook nu, voel ik geen vanzelfsprekendheid wat betreft de borstvoeding. Ik lees vaak dat vrouwen baby's krijgen associëren met borstvoeding, dit heb ik dus helemaal niet. Ik zie er zelfs een beetje tegenop. Voor de bevalling van mijn eerste kindje heb ik waarschijnlijk onbewust de keuze al gemaakt dat ik geen borstvoeding ging geven. Ik heb altijd wel stug volgehouden dit wel te doen, het is immers goed voor je kindje. Na een dramatische bevalling met 3 liter bloedverlies en m'n kindje op de NICU, zag ik me zelf met een HB gehalte van 3.4 niet kolven. (Ik had ook nog niet echt het idee, dat ik een kindje had gekregen). Ik heb toen gekozen voor flesvoeding en daar sta ik achteraf nog steeds 100% achter. Dit keer wil ik dus wel voor borstvoeding gaan, maar nog zie ik er tegenop. Ik ben bang, dat wanneer er iets tegen gaat zitten, dat ik toch snel overstap op flesvoeding. Toch heb ik in mijn achterhoofd zitten dat borstvoeding eigenlijk moet (ook aangezien mijn eerste kindje last heeft van zijn luchtwegen en van eczeem). Maar aan de andere kant ben ik bang voor pijn, vermoeidheid en ook niet heel onbelangrijk, voeden waar mensen bij zijn (hoeft natuurlijk niet, maar dan ben je wel heel erg aan huis gekluisterd). Het voordeel is wel, dat m'n kindje mee gaat naar mijn werk (kdv) en dat ik dus niet hoef te kolven, maar haar live kan voeden (dus ik heb haar nog een aantal maandjes echt bij mij op de dagen dat ik werk). Maar toch.....er zit een gevoel...iets in mijn achterhoofd wat ik niet kwijt raak! Help....hoe zorg ik dat de borstvoeding gaat lukken, terwijl dit gevoel er niet is...?
Als je het écht heel belangrijk vindt, is het toch wel op te brengen om het écht te proberen, ook al voelt het voor jou niet vanzelfsprekend? Staat het je toch te veel tegen, dan is flesvoeding echt niet slecht. Je schuldig voelen hoeft dus sowieso niet. Mijn kids hebben beide 6 mnd exclusief BV gekregen, maar oudste heeft toch eczeem, astma-achtige klachten en voedselallergie gekregen. Garanties zijn er dus sowieso niet. Kies wat voor jou het beste voelt, en ga achter je keuze staan.
Voor de eerste paar weken, is een gevoel van ECHT willen, en tegelijk vinden dat het zou MOETEN, best handig, want dat kan echt doorzetten zijn. Maar wat je nu nog niet kunt overzien, zijn de andere voordelen van borstvoeding, als het eenmaal goed op gang is gekomen, voordelen die er ook voor jou zijn: - nachtvoedingen zijn handig en snel, je hoeft er nl niet uit om een fles klaar te maken etc. (Je kunt wel de taken wat lastiger verdelen met papa, das een nadeel). - het is heerlijk om je kindje lekker dicht tegen aan te hebben, uiteindelijk OOK (discreet) in het openbaar, voor dat voed- en rustmomentje - ook bij uitstapjes is het heel fijn en praktisch om altijd de perfecte voeding, in de juiste hoeveelheid en op temperatuur bij je te hebben - je kunt je ongelofelijk trots en blij voelen dat je kindje goed groeit op wat jij voor hem/haar gemaakt hebt. Misschien kun je dat proberen mee te nemen in je besluit en je gevoel. Maareh verder, het MOET natuurlijk niet he, als je er echt alleen maar tegenop ziet, en het diep in je hart alleen maar wilt proberen om gezegd te kunnen hebben dat het helaas weer niet is gelukt (als je begrijpt wat ik bedoel), is het de vraag hoe erg je jezelf moet kwellen.
Misschien komt dat gevoel wel als je het een tijdje doet? Ik ben wel van mening dat je er écht achter moet staan om het te laten slagen, want zoals al gezegd kan het best een tijd afzien zijn. Maar als je dat er voor over hebt en het toch wil proberen kun je met jezelf een 'proefperiode' afspreken en als die voorbij is een beslissing nemen. Zes of acht weken bijvoorbeeld. Voel je je er goed bij, dan ga je lekker door. En neig je alsnog meer naar de fles, dan wordt het de fles.
Volgens mij MOET er niets, je kiest voor wat jou het beste voelt. Ik zei eerst nog een tijdje "ik ga proberen borstvoeding te gaan geven". Daarop zei iemand: als je proberen zegt, dan houdt je een grote deur open voor mislukking. Je zou beter kunnen zeggen : ik GA het geven en zien waar het schip strandt. Met andere woorden: naast een gevoel gaat het ook om een stukje mindset. Maar belangrijkste blijft waar JIJ je prettig bij voelt. En BV geven is geen verplichting hoor. Het gevoel van moeten leg jij je, onder druk van anderen wellicht, zélf op
Zeker herkenbaar, ik voel ook niet sterk de behoefte om borstvoeding te geven, het idee staat/stond me zelfs tegen... Ik voed nu dan ook voor het eerst mijn baby live (na dramatische kolf gedoe bij baby nr 1 die in de couveuse lag...) en het voelt nog steeds niet heel erg natuurlijk, geen gelukzalig "ons" moment, het voelt eigenlijk gewoon functioneel en ik wilde het omdat mijn 3e zoon niet tegen koemelk kan (nog steeds niet) snel uitslag heeft van vanalles en veel oorontstekingen gehad (heeft ook al buisjes) waardoor hij veel ab kuren heeft gehad (en zijn weerstand altijd but was) en ik hoop ten zeerste dit soort dingen met borstvoeding iets te beperken bij haar nu. Ik heb geen streeftijd voor hoe lang ik het wil geven en ik heb de eerste week hel gevonden (pijn pijn pijn, moe en op...) maar er werd me verteld dat het na een week echt beter zou worden en dat klopte. Daarna nog meer problemen gehad (nu 3e x spruw, bijna borstontsteking, andere onverklaarbare pijn, melkblaar en gewoon algehele drama ) Maaaaar na twee maanden wordt het echt beter wordt er gezegd en ik begin het (ondanks de spuw weer) wel te merken, het wordt makkelijker omdat "oefening baart kunst" en leren aanleggen is zo makkelijk nog niet (en verkeerd aanleggen zorgt voor heel wat gedoe!). Hopelijk heb je wat aan mijn relaas, ik doe het dus nog steeds maar vind het niet "leuk" maar wel functioneel en ze heeft er baadt bij, ik doe het voor haar, niet voor mij, zeker niet. Ga naar een voorlichtingsavond van een lactatiekundige, het scheelt (voor mij) om te weten hoe borsten en borstvoeding technisch werkt en laat je niet vertellen dat het geen pijn hoort te doen want dat kan het wel degelijk doen!
Bedankt voor alle reacties! Ik ga het ook zeker wel proberen (mits de situatie zich herhaald van de vorige keer! Maar daar ga ik liever niet vanuit, want het was geen pretje). De tip om een proefperiode af te spreken met mezelf, vind ik een hele goede! Ga ik zeker doen. Ik vraag me alleen af, waar dat gevoel dan vandaan komt, terwijl andere mama's die het wel vanzelfsprekend vinden. Heel gek! Ik denk ook zeker dat ik een bepaalde druk van mijn omgeving krijg. Bij m'n eerste was altijd de vraag of ik hem aan de borst had gehad en of ik het uberhaupt wel geprobeerd heb. Ze begrepen me altijd wel, dat ik het nooit geprobeerd heb. Maar deze mensen vragen nu altijd wel van; je gaat het nu toch wel proberen he als het goed gaat? Misschien ligt het ook wel aan mijn eigen onzekerheid? Ik weet het niet. Ik vind het wel fijn om te lezen hoe jullie "er over denken" en tips zijn van harte welkom! En ik hoop (!) over een paar weken hier een berichtje neer te kunnen zetten dat het me allemaal reuze meeviel en het nu hartstikke goed gaat
Ik vond het van tevoren ook heel eng, zeker niet vanzelfsprekend. Het past ook niet bij mij in die zin dat ik een enorme controllfreak ben in alles en het liefst precies wil weten hoeveel mijn kindje drinkt.. en ik ben dol op strakke schema's.. en klussen delegeren naar mijn man doe ik ook graag dus nee ik had van tevoren dat gevoel ook echt niet! Pas na een maand of 2 begon ik er echt lol in te krijgen en rond 6 maanden werd ik bloedfanatiek. Je moet er echt een beetje in groeien. Mijn motto is trouwens "wie dan leeft, wie dan zoogt " Je kan altijd morgen stoppen met de borstvoeding, als je vandaag nog maar even aankijkt hoe het gaat
Whahaha..grappig gezegd! @TS: Ik kan me levendig voorstellen dat je je veroordeeld hebt gevoeld door mensen, hoor. Hoewel ik zelf 18 maanden heb gevoed ( en daar ook best vreselijke baal-momenten in heb gekend) ben ik op momenten dat ik het even niet zag zitten ook wel eens geconfornteerd met mensen die me bijna veroordeelden over het feit, dat ik dacht aan stoppen. Ironisch genoeg kreeg ik óók weer opmerkingen toen ik na 6 maanden nog vrolijk 12 maanden ben doorgegaan met voeden. Je doet het nooit goed, joh Neem maar van mij aan, dat je beter kunt vertrouwen op jouw innerlijke kompas. Dan komt het sowieso goed.
Ik heb van mijn moeder een babyweegschaal gekregen en haar daar een tijdjelang regelmatig opgelegd, tussen elke borst door Ze zijn ook te huur trouwens. Ik heb dat ook gezegd in mijn eerste post, maar ik wil nog even toevoegen dat het niet hoeft hoor! Ik had het ook nog nooit eerder gedaan, maar mijn meisje bleek er handig in en de start was hier echt probleemloos. Wat wel zwaar was was natuurlijk het vele voeden de eerste week ofzo? Elke 2 uur ook 's nachts ofzo iets, maar dat werd snel minder.
Misschien dat je er nu te veel over nadenkt. Als het moment eenmaal is aangebroken, dan kan het zo zijn dat je een enorme doorzetter bent en het wel goed zal komen Het kan natuurlijk nooit kwaad om je van tevoren te verdiepen in borstvoeding, of een info sessie bij te wonen. Na de bevalling zijn er ook mensen die je kunnen bijstaan als het niet zo makkelijk lukt, zoals de verloskundige, verpleegkundige, kraamverzorgster, of lactatiekundige.
Ik vinde het knap dat ondanks je vreemde gevoel het toch wilt proberen en zou dit ook zeker doen! Mocht het je echt heel erg tegen staan, kun je altijd nog stoppen immers, al heeft de kleine de colostrum al gehad, heb je al weer iets gewonnen! En zo ga je van mijlpaal naar mijlpaal. Ik heb wel altijd gezeg dat ik BV wilde geven maar zou er wel nuchter in staan als het om welke rede dan ook niet zou lukken. Echter zou ik het nu vreselijk vinden als het niet gelukt zou zijn, dit is wel zo'n inmens geweldig gevoel, we zijn echt een team, het is fantastisch!! Ik hoop dat het nog heel lang mag duren (nee, ik ben geen mama die een kleuter aan de tiet wil, 9/12mnd is echt de tax) en ben ziels gelukkig dat het geslaagd is. Ik hoop dat jij over een aantal maanden dit ook zo voelt, maar zo niet, ook de fles is prima, natuurlijk
Ik denk dat het genieten van de borstvoeding wel heel belangrijk is. Dat je het niet volhoudt als je alleen maar bv geeft omdat het de beste voeding is. Als ik er geen goed gevoel bij zou hebben, was ik allang gestopt.
Klopt, maar je moet er wel rekening mee houden dat dat goede gevoel er niet altijd meteen vanaf de geboorte is. De Australische borstvoedingsvereniging heeft een mooi motto: 'breastfeeding, though natural is a learned skill for both mother and child'. Borstvoeding is natuurlijk, maar moeder en kind moeten het wel leren. Het gaat niet vanzelf. De eerste 6 tot 10 weken zit je in je kraamperiode, dat is een leerperiode. En niet bij iedereen loopt het dan al lekker. Het is wel heel belangrijk om te weten dat het gemodder van het begin ook echt daar hoort: bij het begin. Hoe langer je het doet, des te leuker het wordt!
Och, wij zijn ook door schade en schande wijs geworden en hebben tal van problemen gehad, maandenlang. Maar.... Toen ik na een week mijn kind aan de borst had, wist ik dat ik dat er allemaal voor over ging hebben. Sommige vrouwen krijgen dat goeie gevoel nooit en blijven het vreselijk vinden. Dan beter van niet hoor, je kind heeft meer aan een mama die zich lekker voelt.
bij de eerste had ik het gevoel ook niet en is het ook niet gelukt (niet omdat ik het gevoel niet had, maar omdat ik de eerste dag geen hulp/kraamzorg heb gehad en het aanleggen mijzelf niet lukte.... de dag erna wilde ze niet meer... bij de tweede had ik het gevoel wel, en wilde ik het ook heel graag, maar is het weer niet gelukt... dit keer door een te kort tongriempje, waar ze te laat wat aan hebben laten doen... wat ik hiermee wil zeggen is, proberen is het zeker waard en mocht het niet lukken of niet je ding zijn is het geen falen als je overstapt op de fles... beide kids zijn bij mij op de fles groter geworden zonder kwalen, ziektes oid.... dat je eerste kindje last heeft van eczeem en zijn luchtwegen zegt dus niets over de flesvoeding!
Hier was de keuze voor mij heel makkelijk gemaakt, heb ik nooit over getwijfeld. Komt denk ik ook door m'n werk (kraamzorg). Voor mij was het eigenlijk wel vanzelfsprekend. Maar de eerste weken waren echt zwaar en vond ik het ook niet echt leuk. Vond het wel mooi een kindje aan m'n borst, maar voor m'n gevoel was ik de hele dag aan het voeden. Nu bleek mijn dochter ook allergieen te hebben en toen ik dat wist, veranderde er een hoop. Na 3 maanden werd het steeds fijner, de voedingen duurden minder lang, ze groeide er als kool op, ze kon me zo lief aankijken tijdens en na het drinken, gewoon om te smelten. Ik werd vanzelf steeds fanatieker en moet er nu nog niet aan denken dat ze ermee stopt. Ze vraagt 's avonds heel lief aan mij 'baba?' Maar ik had 2 jaar geleden ook niet kunnen denken dat ik nu nog zou voeden.
Klopt, maar je moet dat ook wat tijd gunnen. Iemand kan op dag 3 willen stoppen omdat het een gevoel van tegenzin geeft. Maar als zo iemand dan weet dat dat een gevoel is dat over kan gaan, en dat je je kind gewoon een week of 6 tot 10 de tijd moet gunnen, dan is het makkelijker om toch nog maar even niet te stoppen en die tijd te nemen. Blijft het dan niet leuk, dan kun je altijd nog stoppen.
Met "sommige vrouwen krijgen dat goeie gevoel nooit" bedoel ik idd na een aantal maanden, niet 3 dagen. Dan kan je dat soort beslissingen nog helemaal niet nemen. Maar als je het een kans hebt gegeven en je vindt het nog steeds verschrikkelijk, dan beter een blije moeder hoor!