Het is vervelend maar tja om dat bewust te kiezen.. En dan 09-19 thuis bijslapen ik zou liever doorgaan en desnoods pcm nemen etc. Wat ik hier denk meer speelt is postnatale depressie. Ik zou naar ha gaan en goed daar gaan zich adviseren. Mijn vriendin had hetzelfde enkel ze kon nergens kids brengen. Uiteindelijk eerste kreeg enkel liefde van haar vader. Mijn vrindien zag het niet dat allemaal. Nu 4 jaar later neemt ze prozac en het help enorm ze ziet zelf gewoon erg goede verbetering in. Zoveel in kinderdagverblijf en vanuit huis is dergelijk wel niet erg heeeel goed maar erg slecht is het ook niet is maar van welk kant je het bekijkt. Ik zelf als ik werk heb moet thuis doen breng gewoon haar naar kdv maar anders niet vind zonde van geld. En als ze jaartje is denk ik leuk voor haar 1 daagje gewoon zoiezo gaan. Dat vriendin van mij haar kids ook verschil 10mnd. Gingen toen ze beide 2mnd waren naar kinderdagverblijf 5 keer per week!! Positief is dat daar konden ze hun leren opvoeden en sociale dingen bijbrengen. Ze willen nooit naar huis worden omgekocht met snoep en speelgoed. Ze knuffelen nooit en ze zeker goede kids lief en slim maar als het weekend dan proberen ouders om en om van hun weg zijn. Ook in avond ze gaan om de dag weg.omdat ze niet meer gewent met hun fulltime zijn kunnen ze dat gewoon niet Je hoeft je niet schuldig te vullen maar je moet goed dat wat je heb ik algemene beeld nakijken door iemand. Wat zeg je man??
Een van de redenen waarom het niet de beste keus is om kinderen naar opvang te brengen (vooral wanneer de opvang bestaat uit steeds andere verzorgers) is dat ze hun stress niet goed kwijt kunnen. Wanneer ze nog zo klein zijn, en vooral onder de 15 maanden hebben ze een vaste verzorger (vaak moeder of vader) nodig om stress kwijt te raken. Maar zoals gezegd, als het niet anders kan dan is het fijn dat ze naar opa en oma kunnen. Deze zijn tenslotte ook vertrouwd en geven alle aandacht die de kindjes nodig hebben! En over die ene nacht zou ik mij niet zo druk maken .... ze slapen dan immers.
TS, als er iets is dat ik al geleerd heb van mijn tijd hier op het forum, is het dat veel mama's hier het concept 'goede moeder' aftoetsen aan de tijd die je doorbrengt met je kind. Dat is natuurlijk belangrijk, maar hier wordt er wel heel extreem over gedaan. In veel andere landen gaan kindjes vaak naar de opvang. In België werken de meeste ouders allebei fulltime, of misschien 4/5 als je 'geluk' hebt dat het kan. En onze kindjes worden allemaal groot, zonder hechtingsproblemen, en gaan vrolijk spelend door het leven. Is het leuk als je je kindjes voortdurend bij jou hebt? Voor sommigen wel, voor anderen niet. Is het onontbeerlijk voor hun geluk? Nee. Ben je een goede mama als je goed voor jezelf zorgt en in tussentijd zorgt dat je kindjes leuk kunnen spelen en gelukkig zijn? Natuurlijk!
Er zijn ouders die beide fulltime werken dus dan gaan de kinderen fulltime naar de kinderopvang/opa&oma, niet mijn ding maar op zich niet vreemd tegenwoordig. Het probleem is denk ik meer dat jij niet kan accepteren dat je lichaam even niet wil, begrijpelijk maar probeer wel daarmee te dealen want dan gaat het herstel sneller en kan je sneller genieten van je kinderen. Probeer misschien ook wat beter te gaan plannen, wat andere ook zeggen...op een ochtend dat de kinderen er niet zijn voor meerdere dagen koken bijvoorbeeld. Mijn lichaam werkt al zo'n 20 jaar niet mee en tot een jaar ofzo heeft er hier beneden bijvoorbeeld ook een campingbedje in de keuken gestaan, voor m'n slechte dagen...scheelde traplopen. Je moet het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Slapen/rusten wanneer de kinderen ook slapen, 's avonds gelijk met de kinderen naar bed en kunnen je ouders of moeder niet bij jou komen oppassen en dan misschien ook wat helpen in de huishouding of laat het huishouden wat los en misschien heb je vriendinnen die langs kunnen komen en waar is je partner in dit geheel?!? Je kan het natuurlijk ook zo laten en pfeifer is van tijdelijke aard en denk dat je kinderen het op zich prima naar hun zin hebben maar als ze dan weg zijn werk dan wel aan jezelf want schuldgevoel/piekeren vreet energie en die kan je nu beter gebruiken. Heb je het idee dat je geen stap vooruit komt dan misschien naar de huisarts om te kijken of er misschien ook niet iets anders speelt...Sterkte in ieder geval
Ze zitten niet in jouw situatie dus kunnen niet oordelen. Opmerkingen als 'schouders eronder' geeft duidelijk aan dat ze je volledig niet begrijpen dus ene oor in, andere oor weer uit Jij hebt nu tijd nodig om aan te sterken. Ik denk dat je kinderen beter bij opa en oma kunnen zijn dan bij hun moeder die het allemaal niet trekt en daardoor ook geen leuke mama is. Maar je geeft zelf heel duidelijk aan dat het je niet lekker zit, je je schuldig voelt. Dat kost energie en gaat ten koste van je herstel. Je brengt ze nu dus ongeveer 3 à 4 dagen weg, de andere dagen lukt het wel om voor ze te zorgen? Heb je ook naar andere oplossingen gekeken? Word je verder gesteund in je 'ziek zijn'? Je hebt ook projecten (per gemeente verschillend) die iets bieden om mensen te ontlasten, dmv o.a. vrijwilligers. Volgens mij doet Home Start ook zoiets, dan komt er iemand bij je thuis. Of een gastouder aan huis voor 3 dagdelen? Lukt het überhaupt om een paar uurtjes voor ze te zorgen zonder weer volledig in te storten? Het is zoeken naar een balans, dat is het aller moeilijkste van zowel ziek zijn als van moeder zijn. Probeer te zoeken hoe je die balans wat beter kan krijgen, zodat jij je minder schuldig en dus minder moe voelt. Nou goed, ik merk dat ik ook direct denk in oplossingen terwijl je daar eigenlijk niet om vraagt Ik denk dat je kinderen er echt niks aan over houden, maar dat jij jezelf met name in de weg zit met je schuldgevoel en je daar wellicht iets aan kan veranderen
Maar dat doen we toch ook..jij vroeg om een eerlijke mening en die wordt gegeven, maar als antwoord op waarom ik denk dat het niet goed voor je kindjes is: omdat het ergens anders thuis dus drukker is...ze zij actiever bezig en ontspannen minder dan thuis, hoe leuk ze het ook vinden. En ik debk dat kindjes (ondanks hoe lief de oppas of opa/oma is) die structureel een dag of 3 of 4 weggebracht worden papa en mama erg missen. niks bedoeld om je te veroordelen, maar om een eerlijke mening te geven waar jij om vroeg.
Dankjewel lieve mensen! Ik heb al heel wat nuttige dingen gelezen en ook fijn dat er mensen zijn die inderdaad aangeven dat schuldgevoel ook energie kost. Dat is ook een hele goede idd. Verder ben ik bezig met osteopaat en yoga, omdat ik gewoon zo snel en verantwoord mogelijk mijn energie en lichaam terug wil. Ik snap jou ook goed hoor Tuc, maar soms (heb ik denk ik vroeger ook te snel over geoordeeld) zijn er ECHT bepaalde zaken waardoor je even niks meer kunt en is het geen kwestie van even schouders er onder zetten. Dat doe ik al met man en macht. Het komt allemaal wel goed en dan ben ik 5 vd 7 dagen helemaal van mijn kinderen. Het kan me alleen niet snel genoeg allemaal. Maar daar zal ik inderdaad een weg in moeten vinden en het moeten accepteren. Groetjes
Laat je dat schuldgevoel niet aanpraten joh! Geweldig al die perfecte moeders hier. Wat ik doe (ik heb een beperking aan mijn been) en kan halve dagen werken. Dochter is dan elke ochtend jaja dames elke dag, 5 dagen in de week, op de creche van 8.00 tot 13.00 uur. Daarna haal ik haar op en hebben we de middag voor onszelf. Zij vind het prima zo. Ze vind de creche super leuk en ze moet daar niets zoals slapen enzo want dat doen we s'middags wel. Is dat niet een optie. Dat je bijvoorbeeld elke ochtend bijtankt en dan s'middags de kids thuis hebt?
Toch juist goed die paar uurtjes en je hebt nog bijna de hele dag samen. Ik zou Dylan ook graag een dagje naar de opvang willen brengen, puur omdat hij dan met andere kindjes zou omgaan, fysiotherapeute zei ook dat het goed voor hem zou zijn want als je andere kindjes iets ziet doen, zou hem helpen om ook wat meer te durven. Maar ik heb nu geen werk en daardoor vind ik het nu geldverspilling als hij een dagje naar de opvang zou gaan. Maar als ik het geld had ging hij er zeker naar heen.
Ik vind de creche echt super goed voor kinderen. Als ik zie wat ze daar leert van de andere kindjes en de lieve leidsters. Het is ook een hele ondeugd maar wel heel lief. Als we weggaan krijgen alle babies een kusje van haar en ze geeft samen met de leidsters de baby zijn fles of fruithapje. Aan de andere kant stoeit ze met de jongens die een jaartje ouder zijn dan haar en vind ze knutselen geweldig. Ik ben geen voorstander van hele volle dagen naar de creche (tenzij het gewoon niet anders kan) maar zoals wij het nu doen vind ik het heel fijn. Ook zijzelf want ze heeft een vast ritme. Elke ochtend naar de cheche en zodra ze moe is komt mama haar weer ophalen.
mijn kinderen gaan 3 dagen naar een gastouder je kids worden er echt niet minder van hoor. praat jezelf geen schuldgevoel aan. belangrijk is nu dat je je op jezelf richt zodat je beter word. ik dek persoonlijk dat het juist goed is voor kinderen als er ook eens iemand anders voor ze zorgt. hun wereldje word daardoor wat groter, ze krijgen een groter referentiekader. anders worden het alleen maar kloontjes van jezelf........ en ja niemand is perfect enne als ze later groot zijn weten ze er niks meer van
Je kan wel zo aangebrand doen maar je vraagt om meningen en die krijg je. Ik heb 3 kinderen waarvan de oudste 4. Ik weet ook hoe het is met pfeiffer. Maar daarom zeg ik. IK PERSOONLIJK. Ik weet hoe het is maar ik zou het wel doen. Schouders en onder en door maar goed dat ben IK
Voor een doorsnee situatie zou ik ook zeggen, dat is best veel.. Maar jou situatie is niet zo doorsnee. Soms werkt schouders er onder prima. Maar soms ook niet. En dan kun je beter even zorgen dat je goed beter wordt, en de tijd die je rust hebt ook echt gebruiken om bij te tanken.. Als je die uren gebruikt om beter te worden hebben je kids de andere uren/dagen een blijere moeder.. Zit je verder wel goed in je vel? Iemand opperde al een PND, daar kun je ook wel even moe en vol van zijn. Het hoeft niet, of gewoon wel een dip. Heb je iemand om te praten over je gevoelens en ideeen? je man, ouders, vriendin, huisarts? tot 19 uur is ook wel lang. Kun je niet om 17 naar je ouders gaan en dan samen eten? Dan zie je ze toch net even iets meer. Of de ochtenden iets langer thuis, en dan om 10 uur erheen. Kijken of je misschien liever 2 dagendelen bij de creche, ipv 1 hele? Dat je niet de energie helemaal kwijt bent na een dag met de kids, en dat je daarna 2 dagen moet bijkomen. Dan misschien liever 3 halve dagen de kinderen bij de opvang?
Ook ik weet hoe je je voelt en toch ben ik het eens met de meeste. Ik vermoed dat de dagen dat ze bij de grootouders zijn door de week.s is en in het weekend is je partner thuis. Schuld gevoel is een slechte raadgever. Heb ook suiker gehad in de zwangerschap en een ks. Daarna galaanvallen en een galblaasoperatie en toch moest ik door en door en door en het eindigde in een ggz instelling omdat ik ook te veel van mijn zelf vroeg. Ik moet ook eerlijk zijn je mag van geluk spreken dat het zo opgelost is en als je je schuldig voelt doe er alvast een dag in de week bij je kinderen bij je houden.( opbouwen) Laat wel de kinderen een dag in de week logeren zo dat je in elk geval een dag in de week even bij kan slapen. Maar voor de rest je moet toch voor uit. En Pfeiffer hebben is ook lastig. Probeer je energie te verdelen en lig niet te veel op de bank want en schuld gevoel en niks doen eindig je straks nog in een depressie ook. Want wat je eigenlijk schrijft is dat je het niet aan kan twee jongen kinderen te gelijk. Buiten het ziek zijn om. Als je eerlijk bent he? Want veel moeders moeten door ook al zijn ze ziek. En daarna ook weer je komt er niet meer van af. probeer in het proces te blijven groeien en wil niet te veel te gelijk. Zelfs ik heb moeite met je redenen ondanks ik een paar maanden van mijn kinderen weg geweest ben. Depressie ect ect. Schuld gevoelens kunnen de boel alleen maar verergeren,.
Ik werk maar 2 dagen mijn kinderen gaan dus 2 dagen naar het kinderdagverblijf. Het liefst werk ik 4 a 5 dagen en dan breng ik ze gerust die dagen maar het kinderdagverblijf. Ik weet dat ze het daar goed hebben en naar mijn mening is er niets mis mee. Dat jij jouw kindjes zoveel dagen weg brengt is ook niets mis mee, hoewel ik ze wel nogal jong vind om buiten de dagen ook nog eens een nacht te blijven slapen. Je bent moe. Ok dat kan 2 zwangerschappen kort op elkaar, Pfeiffer. En alles bij elkaar is dat niet makkelijk nee. Dus af en toe even bijslapen is natuurlijk heeeerlijk! Maar veel slapen betekent vaak ook dat je echt wat meer moe wordt. Zou je niet op de dagen dat ze weg zijn even lekker kunnen gaan sporten? Een wandeling maken of misschien het hockeyen weer oppakken ? Zo kom je ook een beetje uit die spiraal, en ga je weer wat positiever denken. De eerste paar keren zal je jezelf naar buiten moeten takelen maar na een paar keer gaat het een stuk beter! Succes & mijn advies is eigenlijk kom op even jouw schouders eronder en weer opzoek maar jezelf !
Ik heb niet alles gelezen. Maar respect voor jou! Pfeiffer is niet niks, en ik kan er over mee praten Heb het zelf helaas ook gehad, en niet genoeg rust en herstel genomen en maar door gegaan en heb er ME aan overgehouden. Rust uit! Geef je lichaam de kans om te herstellen, anders ben je veel verder van huis! Laat je niks aan praten, geen schuldgevoel maar ook zeker geen depressie. Neem aan dat de pfeiffer uit bloedonderzoeken naar voren is gekomen, dus dan is dat het ook daadwerkelijk! Goed dat je yoga gaat doen, leer je grenzen kennen van je lijf, en luister er ook naar! Ga ook praten, met je omgeving, psycholoog of whatever, je gaat door een zware tijd heen en dat moet je ook verwerken, want het is niet niks om niet voor je kindjes te kunnen zorgen ook al wil je dat zo graag. Je kindjes zullen er weinig aan over houden, als ze thuis zijn krijgen ze neem ik aan alle liefde! Wel zou ik zelf kijken of je het met de 3 dagen bij opa/oma kan oplossen zodat ze 2 vaste basispunten hebben en niet ook nog is allemaal prikkels van een kinderdagverblijf erbij. Ik ben zelf opgevoed door een lichamelijk gehandicapte moeder en de eerste jaren van mijn leven van hot naar her gesleept. We hebben zelf een tijdje bij mijn opa en oma in huis gewoond. Met mijn opa had ik dan ook een super goede band! Heb wel problemen gehad doordat ik door zoveel verschillende mensen ben opgevoed met hechting, toen we bij mijn opa en oma in huis kwamen wonen en het weer stabieler werd, werd de hechting ook weer wat beter. Sterkte meid!
Ik lees hier trouwens wel veel, ja logisch dat je moe bent na 2 zwangerschappen. Maar moeheid en moeheid is heel verschillend. Pfeiffer is een gevoel van uitgeput, moe in je spieren, in je hele lijf. Je slaapt soms 16 uur op een dag maar wordt nog niet uitgerust wakker. Je kan geen tv kijken, want je bent gewoon weg te moe. Je kan je niet concentreren vaak. Je voelt je doodop, alsof je een marathon hebt gelopen maar je bent alleen maar wezen plassen.. Het is niet te vergelijken met gewoon moe zijn. En ik vermoed dat als je niet weet hoe dat voelt je je het ook niet echt kan inbeelden.
Zorg dat jouw gezondheid snel verbetert, dan hebben de kinderen het meeste aan je. Ik lees dat je veel slaapt, naar osteopaat gaat en ook yoga doet, prima. Als er meer zou zijn dat je kunt doen, neem ik aan dat je het allang gedaan had. Als je nu niet in staat bent om volledig voor de kinderen te zorgen, dan kan dat dus ook niet en is het goed dat ze worden opgevangen bij opa en oma. Kinderen wennen hartstikke snel aan de regelmaat van die nacht slapend daar. Het klinkt ook alsof ze de opa en oma heel goed kennen en dat is het belangrijkste. Misschien kunnen opa en oma wat vaker bij jou in huis komen, dan zien de kinderen jou wel, kun je af en toe spelen en vangen zij de zware zorgen op. Verder zou ik zorgen dat er strakke regelmaat is, zodat ze weten wat er steeds staat te gebeuren. Onzekerheid is heel vervelend voor kinderen. Zorgtaken kunnen verdeeld worden,als je maar zeker weet dat ze zich fijn voelen bij de opvang en jouw ouders. De gesteldheid vane en kind zegt genoeg. Zijn ze blij en slapen ze goed? Dat is een belangrijke graadmeter. Slaap zoveel mogelijk, dan ben je snel op de rit. Langer blijven kwakkelen door halve maatregelen lijkt me onverstandig.