Ik vraag me dit echt af... Heel vaak als je met mensen over een relatie praat zeggen ze: vechten moet je, niet zomaar opgeven.. Ik zal zelf ook nooit snel het bijltje erbij neer gooien, maar zie om mij heen relatie waar ze al jaren langs elkaar heen leven als broer en zus en eigenlijk door gaan voor de kids. Wat vinden jullie wanneer houdt het echt op en hak je de knoop door ?
Moeilijk te zeggen, er zijn zoveel dingen waar het op stuk kan lopen. En ik denk dat je ook wel in die situatie moet zitten om het te weten, maar anders: Inderdaad als je alles geprobeerd hebt om het nog te laten werken.
Voor mij persoonlijk Als ik het houden van kwijt ben en mijn man niet meer als mijn man zie maar als vriend of broer dan zou ik daar eerst wat aan doen door bijv er over te praten of relatie therapie nemen. Als dat niet werkt vind ik dat we genoeg gedaan hebben.
Ik vind zelf dat je altijd moet vechten voor je relatie. Wil je dat niet? Wat doe je dan nog bij elkaar? Poppenkast spelen voor de buitenwereld en je kind(eren?!), nee dank je. Relatietherapie, seksuoloog (als het op dat gebied bijv stuk loopt, hoewel seksuologen soms ook verstand hebben van relatietherapie) en als dat niet werkt kun je altijd nog zeggen, we hebben het geprobeerd, maar we kunnen beter stoppen. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant, maar kijk eerst even hoe groen het gras op je eigen gazon is. Verder sluit ik me aan bij Tempusfugit, het ligt ook aan de situatie en wat er speelt natuurlijk. Dat is zo verschillend en persoonlijk.
Dat vraag ik me ook af... Verder geen verstand van maar relatietherapie lijkt mij z'n tijdelijke investering, zal je daar echt wat aan hebben!?
Ja daar kun je veel uithalen. Omdat therapeuten andere inzichten hebben waar jullie als stel op vast kunnen lopen. Zij kunnen met oplossingen komen waar je zelf nooit op zou komen. Communicatie is zooo belangrijk in een relatie en in laten we zeggen 95% van alle relaties wordt slecht gecommuncieert.
'Hoe weet je of je alles geprobeerd hebt?' Ik denk dat je dat niet kan weten. Maar als het al heel lang speelt, je er 100000 keer over gepraat hebt, relatietherapie en alle andere mogelijk denkbare opties geprobeerd hebt en het veranderd nog niks in je/jullie (in het algemeen) gevoel.. en daar niet mee te leven valt.. dan houdt het op, denk ik.
Als je uit je relatie kunt stappen zonder intense emoties dan is het echt voorbij lijkt mij. Bijvoorbeeld een time out en kijken of je je partner echt mist of dat het voorbij is?
Als ik voor mezelf spreek, zou het voor mij over zijn als we al jaren als broer en zus naast elkaar leven. Als je echt niks meer voor elkaar voelt, niet meer boos kan worden op je man omdat het je eigenlijk niks meer kan schelen wat ie doet of zegt. Het tegenovergestelde van liefde is niet haat, maar onverschilligheid... zei iemand ooit tegen mij. En ik denk dat die persoon wel gelijk had; zo lang iemand je nog iets doet, is er nog iets om voor te vechten.
Als je denkt : waar doe ik het voor . Als het voor jou geen bijgevoegde waarde meer heeft om samen te zijn en de magie weg is, van gewoon blij zijn als je je partner ziet ... Je kan van alles proberen maar als je het niet meer voelt kan je beter meteen stoppen dan de hoop erin houden . Vind ik
Zeker weten doe je het nooit. Bij ons is het na therapieen duidelijk geworden dat wij andere doelen nastreven in het leven, waarbij de doelen elkaar bijten, dus geen van de doelen wordt bereikt/kan nagestreeft worden als wij bij elkaar blijven. En dus worden wij gelukkiger (denken wij ) als wij apart van elkaar verder gaan.
Ik ben het niet met je eens, mag toch wel he. Het gevoel kan best terugkomen, hoeft niet, maar het is altijd het proberen waard. En dat vind ik zeker als er kindjes in het spel zijn, die ontneem je belangrijke tijd met beide ouders namelijk.
Tja ik ben ook een geef nooit opper .. En ik vind dat er ook veel op de dag van vandaag snel gescheiden word.. Maar moet er wel bij zeggen dat ik vaak de achter grond niet weet Maar hoor het zo links en rechts best vaak .. Klinkt heel stom maar mijn man en ik hebben erg veel mee gemakt en heeft ons juist dichter bij mekaar gebracht gelukkig ...
Ik vind dit wel een hele goede eigenlijk. Voor mij houdt het vechten op als de ander niet meer mee wil vechten.
voor mij persoonlijk hield het vechten op omdat ik het alleen deed op een gegeven moment en dat gaat natuurlijk niet! wij kwamen er achter dat we langs elkaar heen leefden, maar wel gewoon goede vrienden zijn, niet meer dan dat, en ja uit eindelijk kan dat gewoon niet, je wil ook liefde hebben. nu zijn wij 2 maanden uit elkaar, en ik heb er geen spijt van, maar moeilijke momenten heb ik wel. maar dat komt vooral omdat we een zoon hebben samen die aan de situatie moet wennen. en natuurlijk mis ik ook wel dingen, meer de kleine dingen.
Natuurlijk mag dat Iedereen ziet dat anders en ik ben het zeker wel met je eens dat je extra je best moet doen als er kinderen in het spel zijn, maar als je nou niet meer van iemand houdt, dan ga je toch geen poppenkast spelen voor je kinderen, die voelen het ook aan dat er minder liefde is in huis en meer spanning toch ?
Nee dat zeker niet, maar ik zou wel gaan zoeken naar waar die liefde dan heengegaan is, waar het misgegaan is. Dmv therapie (individueel en relatie) bijvoorbeeld.
Vind ik persoonlijk een moeilijke.. Misschien als je nog geen kinderen hebt dat het dan makkelijker is om voor je zelf te kiezen. Heb je kinderen dan kan je de lat wel eens hoger leggen dan normaal. Ik zou zeggen tot je niet meer kunt.