Ik ben nu ruim 17 weken zwanger en volgens de kenners zou ik me beter moeten voelen dan in het eerste trimester.... Maar, niet dus. Ik ben nog steeds uitgeput (alles is teveel), heb 5 dagen per week barstende koppijn (migraine-achtig) en heb nergens zin in (ja, in slapen). Daarnaast ook veel druk op de onderbuik en onderrug; blaasontsteking is inmiddels uitgesloten en ook mijn HB-gehalte is goed. Heb wel een lage bloeddruk. Ik drink veel water, eet dropjes enz. tegen de lage bloeddruk/hoofdpijn, slaap veel en eet veel fruit, maar me beter voelen? Ja, de misselijkheid is over. Dat scheelt (al had ik daar niet echt veel last van). Ik werk fulltime, zware job als leidinggevende, en heb al overlegd dat ik 1 dag per week ga thuis werken, dat neemt iets druk van de ketel. Maar zelfs na bijna twee weken vrij, voel ik me niet beter. Helaas. Met de vlos overlegd en met de baby gaat het prima; groeit goed. Met de mama gaat het dus minder en de vlos adviseert gewoon rustig aan doen (desnoods via de bedrijsarts nog rustiger aan doen?). Hoe dan ook; nog rustiger en ik kan naar het bejaardentehuis. Zonder gekheid; ik ben superblij met de zwangerschap, maar dit gevoel is ronduit vervelend. Wie herkent dit en heeft nog praktische tips voor me? Want ik wil graag genieten van deze zwangerschap i.p.v. me een zeurdoos te voelen die zich niet lekker voelt in haar eigen lichaam.
Geen tips hier, hier precies hetzelfde! Heb me nog geen moment beter gevoeld of meer energie gehad. Heb me er al bij neergelegd dat het de hele zwangerschap zo blijft Meer als echt rustig aan doen kun je niet doen.
Same here. Tot 19 weken misselijk, daarna bleef de vermoeidheid. Hb goed, wel lage bloeddruk. Ik probeer genoeg vitamines binnen te krijgen en eet ook dropjes. Soms is t een dagje iets beter, heb ik wat meer energie. Maar ik heb dan weer constant maagklachten erbij. Sinds 2 weken komt de misselijkheid ook weer terug. Kan je helaas ook geen tips geven, alleen eraan toegeven en proberen zoveel mogelijk te genieten van de leuke momenten. Je bent niet de enige. Als t mogelijk is zou ik zeker kijken of je wat minder kan werken. Dan kun je t beetje energie tenminste gebruiken om enigszins te leven. Ik werk helemaal niet meer, kan nu wel het huishouden doen en heb af en toe energie om wat leuks te doen.
Hier ook iemand... ik ben tot 22 weken ziek geweest en mijn onderddruk is nog steeds laag... ik ben me wel beter gaan voelen toen ik met 30 weken 50% ging werken (ik moest wel ons kleintje had groeiachterstand) tips: cup a soup en dextro, aan je vermoeidheid toegeven (uurtje eerder naar bed)
Hoi, je verhaal klinkt alsof ik het geschreven kon hebben. Bij mijn vorige zwangerschap ging ik me na 13 weken veel beter voelen, daar had ik me nu dus ook helemaal op ingesteld. Maar nee, hier nog steeds moe, duizelig, soms zelfs misselijk. Ook hier een zware baan, en ik werk al een dag thuis. Ik heb ook nog een kleine van 1 en dat maakt het allemaal nog lastiger. Ik voel me vaak schuldig, omdat ik veel verzuimd heb op mijn werk omdat ik me niet goed voelde of mijn zoontje weer eens ziek was. Gelukkig zijn ze wel begripvol, maar ik had al het gevoel dat mijn carriere naar de knoppen ging van twee zwangerschappen snel achter elkaar en nu ik tussendoor ook nog eens zo beroerd ben is het helemaal eem ramp natuurlijk. Ik heb ook een lage bloeddruk (90/50) en ik denk dat dat waarschijnlijk de boosdoener is. Ik ben er al mee naar de huisarts geweest maar er is helaas niets aan te doen. Veel drinken, en rust houden als je het nodig hebt... Lekker makkelijk als je werkt. In de tweede helft van je zwangerschap gaat je bloedruk vaak omhoog zeggen ze, hopelijk gaat het dan beter... Mijn baas maakt er grapjes over dat hij me dan maar wat meer werk moet geven zodat ik gestresst wordt en mijn bloeddruk wat mee romhoog gaat. Haha, maar het is natuurlijk niet grappig. Ik wordt er depressief van moet ik zeggen. Helaas geen tips dus, maar weet dat je niet de enige bent. En blijf hopen dat het binnenkort toch beter gaat worden!
Tja, ik kan er niks anders van maken: ook ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik pas weer na de geboorte baas ben over mijn eigen lijf... Ik braak nog bijna dagelijks, moet mezelf door de dagen en door mijn werk heen slepen en ben 's avonds echt doodop. Hebben we 's avonds iets te doen, dan moet ik 's middags even slapen of 's ochtends later beginnen, anders lukt het gewoon niet. Ik hoop voor jou dat je er minder last van krijgt maar mocht het zo blijven: er zijn meer lotgenoten
Dubbel om te schrijven; maar fijn dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Vervelend dat we ons niet beter gaan voelen. Vanavond zou ik naar het theater, maar ja, het is vandaag mijn laatste vrije dag en morgen weer om 06.45 op, dus, jullie raden het al.... ik blijf lekker op de bank (heb ik een abonnement op tegenwoordig). Katten op schoot, tv aan, dekentje over en lekker relaxen. Want pas om 23.00 uur thuis; dat trek ik niet. Eigenlijk te gek voor woorden...... En inderdaad, rustig aan doen als je een baan als leidinggevende hebt is een schijnbare tegenstelling. Eigenlijk niet bespreekbaar en haalbaar. Aan de andere kant; mijn vlos zei ook " je bent maar een paar maanden in je leven zwanger en straks moeten ze ook zonder je". Dus, ik heb de avondactiviteiten voor mijn werk afgezegd, ik begin niet meer voor 08.30 uur en de dag eindigt om 17.00 uur. Met ruim 1,5 uur reistijd per dag, zijn de dagen dan echt lang genoeg (lees; vormen een ware uitputtingsslag). En als ook dat niet op te brengen is, dan vrees ik dat ik toch echt de bedrijfsarts moet inschakelen. Al voel ik me dan zo'n aansteller, maar dit is ook niet goed. De gezondheid van moeder en kind gaan toch echt voor, al is het soms lastig hierin je grenzen aan te geven. Jammer dat niet iedereen zich beter gaat voelen tijdens de zwangerschap, want het is zo'n bijzondere tijd in je leven. En dan je zo voelen . Allemaal sterkte!
ja, het is echt lastig. mensen verwachten dat je als leidinggevende altijd klaar staat, maar je bent ook maar een mens. Meestal als je eerlijk verteld waar je mee zit zijn mensen best begrijpend. ze vinden het soms juist wel mooi dat hun baas ook maar een mens blijkt te zijn. Ik geef op het moment niet direct leiding (wel gedaan), maar doe meer projectmanagement, maar ook daar kijkt iedereen naar jou als verantwoorlijke, dus hetzelfde idee... maar ze moeten er maar vast aan wennen, straks ben je immers met verlof. Je moet gewoon streng zijn, heldere afspraken maken over wanneer je er wel en niet bent etc. Ik had morgen lekker vrij genomen, is er weer een telefoonconferentie. 'Je kunt wel vanaf thuis inbellen toch?' Ja hoor, tuurlijk... Handig, we doen het als je zoontje slaapt, dat praat beter. Ja, maar is ook mijn enige rustmoment in de dag! Dus dag rustuurtje. Ik ben de projectleider, dus kan er moeilijk niet bij zijn. Ik ben al zoveel weg geweest de laatste tijd en ben nog niet echt klaar de boel over te dragen. En ja, dat abonnement op de bank heb ik ook! Ik ga me er nu maar eens naartoe begeven, ook hier helaas een uur reistijd!
Beste Dames, Hier precies het zelfde! Begin er zo langzamerhand ook gruwelijk van te balen. Sociaal leven is nul! Lig elke avond om 19.15 in bed (hou het dan ook geen minuut langer uit). Mijn bloeddruk is te laag en dreig dan ook elke ochtend te crashen in de badkamer. Met wat eten en een zoutdropje lukt het dan wel. 's middags na 14.30 gaat echter het licht uit en kan ik bijna niet meer naar huis rijden (3 kwartier). Ik heb een drukke baan in het onderwijs (gelukkig sta ik niet voor de klas), maar wel veel verantwoordelijkheid. Het is niet meer verantwoord om mij 's middags te laten werken, maar ja veel verantwoordelijkheidsgevoel en denken niet gemist te kunnen worden en het vervelend vinden anderen jouw werk op te laten knappen, eist zijn tol. Dan ga je over je grenzen heen. Maak je ruzie op je werk en eindig je bij de arboarts die je elke dag tot 14.00 uur laat werken! En eerlijk gezegd: heerlijk dat iemand van buitenaf (een arts) dit afspreekt. Alsof je dan meer goedkeuring hebt of zo!? Dus vanaf a.s. maandag werk ik 60% eens kijken hoe het dan gaat. Dinsdag weer naar het ziekenhuis en dan wil ik dat ze me nog eens helemaal doorlichten, want ik vind het zeer extreem hoe ik me voel, maar als ik het zo lees ben ik niet de enige! Nou dames, alles voor het goede doel! Sterkte X Jille
sommige vrowuen voelen zich 9 maanden lang zo iedere zwangerschap is toch anders.ga anders een sbij je dokter langs misschien kan hij je wat tips geven.
ach, ik ben 29 weken en voel me nog steeds slecht dr valt weinig aan te doen, kind krijgen gaat niet altijd over n roze wolk beide zwangerschappen nu niet bij mij. We kunnen niet verwachten dat n kindje krijgen een appel en een eitje is he heheh
hallo allemaal, ook hier hetzelfde,heb alleen medicijnen tegen hoge bloeddruk waar ik ook nog s moe en suf van wordt,alles is teveel,ben erg blij dat ik nu dan ook niet hoef te werken,ben helaas door mijn zwangerschap en ziekte ontslagen in proeftijd. maar nu komt t wel prettig uit zelfs t huishouden is teveel.....gelukkig gaat t met de kleine erg goed. roze wolk is hier niet te bekennen,ben er al vanaf gedonderd!maar probeer wel te genieten. Heb me er bij neer gelegd dat ik pas als de kleine er is aan t werk weer kan,wie neemt nu iemand met een dikke buik aan! enige tip die ik heb,luister naar je lijf de kleine is het allerbelangrijkste! groetjes miep
Hallo, In mijn eerste zwangerschap ben ik ook zeker eerste 16 weken totaal uitgeput geweest. Iedere avond om 8 uur naar bed en daarom ook geen sociaal leven meer... Op een vrije dag en in het weekend ging ik 's middags slapen en daar knapte ik dan wel een beetje van op. Misschien een idee dat je ook op je werk 's middags even een half uur gaat liggen. Behalve als je in een heel kleine organisatie werkt dan moet daar namelijk een afsluitbare ruimte voor zijn met bijv. een opklapbed. Je leidinggevende moet je overigens altijd in de gelegenheid stellen om een aantal keren per dag extra pauze te nemen. Een uur extra pauze per dag! Of je een leidinggevende functie hebt of niet, dat mag geen verschil maken.