Hallo mama's, Sinds begin december gaat mijn meisje naar het KDV en daarna is ze al regelmatig ziek geweest. Het begon met een periode van slecht drinken en spugen (maar dit kan ook een reactie zijn geweest op de 3e inenting die ze destijds heeft gehad), twee weken daarna werd ze snotverkouden en moest veel hoesten en afgelopen woensdag begon ze ineens weer hevig te spugen ( 5 voedingen achter elkaar eruit gespuugd). Al die keren heb ik diverse malen contact gehad met het cb, de huisarts of de huisartenpost en uiteindelijk is ze ook iedere keer nagekeken door de huisarts op uitdroging, oortjes en longetjes. Iedere keer bleek er gelukkig niks aan de hand te zijn en zelf blijft ze er ook lekker vrolijk onder en lijkt nergens last van te hebben. Ik begin me onderhand een overbezorgde moeder te voelen die voor elk wissewasje de dokter belt. Ik durf niet op mijn eigen intuïtie te vertrouwen, bang dat ik iets over het hoofd zie. Ik heb gelukkig een begripvolle huisarts die het niet erg vindt om haar eventjes na te kijken, maar ik blijf elke keer zo onzeker.. Zijn er nog meer mama's die dit herkennen, of die tips hebben om hiermee om te gaan, of hoort dit gewoon bij het moeder-zijn? Liefs, Ivka
Ja hoor, dat hoort er allemaal bij. Als kindjes nog zo jong zijn kunnen ze je het ook niet uitleggen waar ze last van hebben. Dat is bij een kindje van anderhalf al anders. Kan ze de voeding op zich goed verdragen? Bij hoge koorts en een erg hangerig kindje altijd de arts bellen. Verder schijnen kindjes wel te merken hoe je je voelt. Ze kunnen zich hierdoor laten beïnvloeden. Vertrouw op jezelf, je hebt echt het moederinstinct.
Ik heb precies het zelfde...als ze iets heeft bel ik gelijk de huisarts weer op...( en ik heb totaal geen fijne huisarts,maar wij kunnen heel moeilijk overstappen,tot die tijd moet ik het met die eikel doen!) maar hij heeft nu al 2 keer wat over het hoofd gezien....maar gelukkig mag je hier bijna altijd bij de huisartsenpost komen en daar gaan we eigenlijk dan altijd heem.... Ik word er ook zo onzeker van,elke keer heeft Sophie wat,en echt zeggen wat ze heeft kan ze nog niet echt.... Succes!
Ze verdraagt de voeding goed en heeft zelfs enorme honger. Ze valt op de fles aan alsof ze nooit eten krijgt, maar na afloop komt een groot deel weer terug. Vandaag krijgt ze wat vaker kleine beetjes en dat gaat wel wat beter, nog maar 1x gespuugd vandaag. Ik weet ook wel waar ik op moet letten wat betreft uitdroging (dat is nu mijn grootste zorg), dat heeft de huisarts me allemaal uitgelegd, maar toch..Die kleintjes zijn zo kwetsbaar en afhankelijk. En ergens weet ik ook wel dat zolang ze nog vrolijk en gezellig is er niet veel aan de hand zal zijn. Misschien is ze toch sterker dan ik denk. Lastig hoor, dat moederinstinct. Groetjes
O,meid ik herken me zelf zo in jou verhaal! Dat is echt iets wat bij het moederschap hoort volgens mij en het proberen te beschermen van je kindje. ik stel een regel op voor mezelf bijv.: Als zijn koorts binnen een half uur nog hoger is bel ik of als hij nog steeds zo is na de zetpil bel ik. Meestal kunnen de mensen van de huisartsenpost hier me redelijk goed gerust krijgen en ze geven goed advies waar je echt wat aan hebt. Moet je de nacht nog in met een klein kindje laten ze je meestal wel even komen. Ik bedenk mezelf als ik me vervelend voel over het bellen: Beter 30 x te vaak als 1 x te laat!
hier exact hetzelfde, hebben het advies gekregen veel kleine beetjes te geven, eergisteren zaten we op 30 cc elk uur en gisteren 60 per 2 uur, vandaag 120 per 3 uur en dat weer op opbouwen naar het gewone aantal flessen en hoeveelheid. tot nu toe gaat het goed, morgen 5x 180 en dat wil ik een paar dagen doen en dan weer terug naar 4 flessen van 210... tis wat he? en gek, hier ook, dikke koorts, overgeven, enorme diarree, en maar lachen. lijkt qua humeur nergens last van te hebben. bikkels...
en inderdaad, ben zelf niet zo van de zetpillen etc maar als het daarna nog niets veranderd, bel ik gelijk...
Dat van die regels stellen doe ik ook. En volgens mij zijn ze bij huisartsenposten en praktijken ook wel wat gewend als het om baby'tjes (en hun moeders) gaat. Zo te lezen hebben moeders er meer last van dan de kindjes zelf. En idd, beter 30 x voor niks dan 1 x te laat! Ik denk dat ik maar eens een klantenkaart ga vragen bij mn huisarts .
Als de voeding telkens terugkomt dan kun je proberen de voeding met johannesbroodpitmeel te nemen. Bij ons gaf ze bij de normale voeding ook wel eens alles terug. Wij gebruikten sindsdien altijd de Friso comfort.
Hoi Dushi, Ze krijgt Nutrilon HA, vanwege grote kans op allergieën en die verdikken we al met Nutriton, maar dat hielp dus niet meer. Gelukkig gaat het nu wat beter. We zijn langzaam aan het opbouwen met de hoeveelheden en totnutoe houdt ze alles binnen. En dan denk ik achteraf..heb ik me daar nou zo druk om gemaakt? Morgen weer naar het kdv, dus ben eens benieuwd hoe kang het duurt voordat ze het volgende virus te pakken heeft. In ieder geval bedankt voor jullie reacties, ik ben blij dat ik niet de enige overbezorgde mama ben. Groetjes, Ivka
Wat leuk, onze dochtertjes heten hetzelfde! Maar ik ken het hoor, de eerste maanden voelde me ik zo'n onzeker moedertje. Had echt het idee dat die die huisarts zoiets had van 'heb je haar weer', niet dat hij dat zei hoor, maar toch. Wat wel zo is, het wordt echt minder, ik bel allang niet meer voor elk wissewasje de huisarts op, want nu weet ik gewoon hoe ze gewoon verkouden klinkt, koorts heeft etc., wat ik er aan kan doen, waar ik op moet letten etc. Nog een tip, een vriendin van mij heeft zelfs tot een jaar na de geboorte van haar zoontje regelmatig nog die hulplijn van het kraamzorgbureau gebeld, die kun je ook na de kraamweek bellen, vinden ze geen probleem en weten ook een hoop van krampjes enzo af.
Hoi Jo, Dankjewel voor je tips. Kan ik idd ook wel doen, die hulplijn van de kraamzorg bellen, ontlast ik meteen mijn huisarts een beetje . Leuke naam voor je dochtertje . Hoor je niet zo vaak bij meisjes. Ik krijg nog wel eens de vraag of ze een jongen is, ondanks haar roze kleertjes. Jouw dochtertje is van aug. 2007, de mijne van aug. 2008. Grappig.. Groetjes, Ivka
Haha, ja, vooral oudere mensen zijn meestal verward als ik zeg dat ze Robin heet. In het ziekenhuis bleven ze het ook maar over mijn kleine jongen hebben en we kregen zelfs een geboortekaartje met 'gefeliciteerd met jullie zoon' .