Regelmatig wordt de vraag gesteld hoe het gaat. Normaal antwoord ik standaard met: 'het gaat goed'. Omdat we de laatste tijd nogal wat hebben meegemaakt, geef ik ook eerlijk antwoord dat het niet altijd goed gaat. Je merkt dan dat mensen hier niet altijd op zitten te wachten en het dus alleen uit beleefdheid vragen. Hoe zit dat bij jullie?
Het is wel een standaard vraag als je iemand tegen komt. Maar ben altijd wel oprecht geïnteresseerd in het antwoord. Behalve als iemand dan zegt het gaat goed en je ziet dat het niet zo is. Dat vind ik zo dubbel dan want blijkbaar wil diegene er dan niks over kwijt of soms krijg je alsnog alles te horen en denk je waarom zeg je dan dat het goed gaat.
Soms gemeend, soms uit beleefdheid. Het hangt helemaal af van de persoon, de situatie en het tijdstip.
Herkenbaar. Mijn man begon eerder altijd een (telefoon)gesprek met “alles goed?” om dan meteen het gesprek te vervolgen. Waarschijnlijk had de ander positief geantwoord. Maar het was echt een gewoonte, geen oprechte vraag. Pas toen er bij ons een paar nare dingen gebeurde (overlijden van mijn broer o.a.) ging er bij hem een knop om en is het voor hem ook niet zo’n loze vraag meer. Hij vraagt het nu alleen nog als hij ook echt wil weten hoe het met de ander gaat. Ik heb die vraag nooit alleen uit gewoonte of beleefdheid gesteld. Vraag alleen iets als je het antwoord ook wilt horen, denk ik dan. Andersom gebeurt ook. Mensen vragen hoe het gaat en als je dan zegt dat het redelijk of niet zo goed gaat lijkt het net of ze niet op dat antwoord zitten te wachten. Vraag het dan niet. Het kan niet altijd goed met iemand gaan en van mooi weer spelen wordt niemand beter. Ik ben liever oprecht.
Snap wel wat je zegt. Ik vraag het meestal niet. Tenzij het iemand is die dicht bij me staat. Zeg meestal iets in de trant van "wat leuk je te zien" of "wat zie je er goed uit".
De mensen die antwoorden dat het niet zo goed gaat, zijn vaak ook de mensen die wat dichterbij staan. Anderen reageren zowiezo al snel met "goed hoor"! Vraag het eigenlijk altijd wel. Als iemand mij vraagt hoe het gaat tijdens een mindere periode en dan ook wat dichterbij me staat, vraag ik altijd terug: Heb je tijd voor een eerlijk antwoord? Anders gaat het allemaal goed
Dat kan wel dubbel zijn, maar niet aan iedereen die aan mij vraagt: hoe gaat het? Wil ik mijn persoonlijke dingen aan kwijt. Dus ik zeg doorgaans altijd goed. Als je zegt niet goed, dan wordt er ook een uitleg verwacht en meestal heb ik daar geen behoefte aan.
Ja, dit doe ik ook wel eens. Als iemand die ik goed ken het vraagt en het gaat wat minder vraag ik wel eens: Wil je een beleefd of een eerlijk antwoord? Dan wordt er vaak gelachen en wordt het niet zo’n beladen gesprek en je laat toch weten dat niet alles geweldig gaat.
Maar lachen ze dan en vragen vervolgens niet verder?, want dat lijkt me ook super ongemakkelijk. Dat ze absoluut niet geïnteresseerd zijn
Ik vind het een standaard vraag. Ik beantwoord hem niet altijd eerlijk. Hangt van de persoon af en of ik veel wil loslaten. Maar ik ben wel altijd oprecht geïnteresseerd in een antwoord en vind het nooit vervelend als het antwoord niet positief is.
Meestal zeg ik het zelf ook wel met een lach, want ook al gaat het niet altijd goed, het hoeft geen beladen gesprek te worden. Daar heb ik zelf ook niet altijd zin in. Soms vraagt de ander door en soms zeggen ze iets als: sterkte ermee. Ik doe dit namelijk wel alleen bij mensen die weten wat er eventueel speelt. Dan weten ze genoeg. Ligt dus aan de situatie.
Ik vraag het alleen aan mensen die mij interesseren. Heb een paar collegas waar ik geen klik mee heb en die vraag ik het ook niet.
Ligt aan de persoon. Degene waar ik niks mee heb zal ik t niet aan vragen want de vraag word dan terug gekaatst. Vragen die mensen aan mij hoe t gaat dan zeg ik rustig aan he...zn gangetje. Totaal geen behoefte om daar echt anteoord op te geven dan.
Ik vraag het wel eens uit beleefdheid. Als het niet goed blijkt te gaan wens ik ze net zo beleefd sterkte, geen problemen mee dus.
ik vraag het alleen als ik het echte antwoord wil horen en dan vooral als het voelt asof het niet goed gaat.. en van heel veel mensen hoef ik het niet te weten dus dan stel ik de vraag al niet klinkt mss onaardig maar ik zit vaak niet te wachten op eem oppervlakkige schijnvertoning. danvraag ik liever uit echte interesse.
Dat is dus waar ik nu tegenaan loop. Bij de mensen dichtbij mij ben ik eerlijk dat het niet geweldig gaat. Maar reactie daar op blijft uit.
Zelf beantwoord ik het niet altijd eerlijk. Als ik het vraag sta ik zeker wel open voor eerlijk antwoord, hoewel ik het niet altijd zal verwachten.
Hier ook wel uit beleefdheid, zo van heej hallo hoe issie? Meestal reageren mensen met ja goed (vaak komt er iets van druk druk druk met werk en kinderen en de feestdagen achteraan)en met jou, en dan antwoord ik ja prima. Er zijn maar weinig mensen die dan hun hele hart aan me gaan luchten. Van nou eigenlijk gaat het niet zo goed... want dit en dat. Echter als ik weet dat iemand een turbulente periode mee maakt dan vraag ik zelf gerichter door. Van goh hoe is het met je moeder die ziek is. Of hoe gaat het nu na al die ellende...etc.