Volgens mij is er niemand die een touw aan jouw verhalen kan vastknopen hoor wat een lage reactie zeg
Ik werk met deze mensen en wordt altijd een beetje verdrietig van dit soort reacties Zelf neem ik mijn kinderen van jongs af aan af en toe mee naar mijn werk en zij weten niet beter. Ik snap dat niet iedereen die mogelijkheid heeft, maar een beetje respect voor die mensen is niet te veel gevraagd toch.. Ze zijn enkel te gast op die boerderij die zo goed onderhouden wordt door mensen met een beperking. Ik hoop dat de docent ze dat wel heeft meegegeven.
M'n hersenen nemen weer een loopje met me, heb heel de tijd het gevoel dat er iemand binnen zit snachts/savonds. Man werkt veel lates dus zit ook veel alleen in de avond. Lig heel de tijd te luisteren of ik iets hoor. Heb dat toen we nog een in ons appartement woonden een hele tijd gehad, dat ik dacht dat onze agressieve buurman bij ons binnen zat, durfde niet meer slapen toen, alleen met het licht aan. Nu heb ik weer dat gevoel, alleen hebben we nu helemaal geen rare of agressieve buren. Echt zo een angst voor een kleuter ofzo toch helemaal niet voor een volwassen vrouw van 31.. Was net eindelijk de psycholoog aan het afbouwen na bijna 5 jaar elke 2weken (en periodes wekelijks) pas eind november weer een afspraak.
@Yeuu wat sneu! Weet niet of dat meteen net opvoeding te maken heeft. Hier op dorp hebben we een gezinsvervangend tehuis en een nichtje met een geestelijke beperking. Dus ze zijn het wel gewend. Maar wij hebben hier bijvoorbeeld geen donkere mensen op dorp. Kwam pas een meisje op school stage lopen met echt een donkere huidskleur, ze hebben het er ook met zn allen normaal over gehad. Oudste kwam ermee thuis en zei dat is wel een beetje gek he? Ik zei, mama vind dat altijd heel mooi. Iedereen kan een andere kleur hebben of anders zijn, maar dat is allemaal goed. Einde van de week vond hij het ook mooi en was het nornaal. Soms moeten dingen ook net ter sprake komen. Maar iemand uit staan lachen mag van mij sowieso al niet, maargoed ik weet ook niet wat die 2 uitspoken als ik er niet bij ben...
Nou inderdaad zeg. Hier werkt er iemand met een beperking op school. En haar kdv zat op terrein van instelling. Dus voor dochter is het gelukkig heel gewoon. Daarbij kom je toch ook weleens 'zulke mensen' tegen ofzo? Dan vertel je daar als ouders toch over? Ik zou me rot schamen als ik hoorde dat mijn kind iemand uitgelachen heeft.
Man werkt ook met deze doelgroep en vind het inderdaad echt heel mooi om te zien dat de kinderen van collega's zo fijn met mensen met een beperking kunnen omgaan. Onze toekomstige kinderen zullen ook van kleinsafaan meegaan bij gelegenheden. Zo belangrijk om te zien dat niet iedereen hetzelfde is. Als klein kind zag ik dat bijna nooit in mijn omgeving, en ik was echt heel bang door de geluidjes en onverwachte bewegingen soms (echt waar, mijn ouders moeten zich doodgeschaamd hebben met mijn reactie). Ondanks dat mijn ouders wel gewoon goede uitleg gaven.
Even een digitale knuffel! Niets geen kleuter angsten hoor, je lijf en hoofd reageren soms gewoon op situaties of gedachtes en dat is heel normaal. Angstklachten en het herstel daarvan zijn nooit een hele stijgende lijn, het gaat op en neer, in drukkere of stressvolle periodes kan het een en ander weer opspelen. Of als er onderbewust iets getriggerd is door een berichtje wat je leest kan het ook weer wat opspelen. Trauma is niet perse iets wat je uitwist met emdr, je lijft leert gewoon iets minder heftig te reageren. Maar dat het soms nog wat los maakt en triggert is echt heel normaal, en zeker niets voor een kleuter! Beetje liever voor je zelf zijn hoor ❤❤❤ Dat je al herkent dat je dat gevoel weer hebt geeft al aan dat je het goed herkent en door hebt dat je misschien wat extra assistentie kan gebruiken is ook super goed van jezelf. Sterkte ❤❤
Mijn zusje is verstandelijk gehandicapt, niet heel zwaar. Zij woont sinds een paar jaar in een begeleid wonen huis. De eerste x dat ik met de kinderen er heen ging ze voorbereid want inderdaad onverwachte geluiden etc. Zitten we terug in de auto... "mama die mensen zijn niet gehandicapt hoor, ze zijn gewoon net als tante A" oke, prima jongen. Over een paar jaar zie je wel dat tante A wel anders dan gemiddeld is en in de categorie gehandicapt valt
Geweldig toch dat ze zo reageren Tijdje geleden was het barbecue op de woongroep van man met partners en kinderen bij, en kindje van collega vroeg zich af waarom die mensen allemaal in grote babybedjes slapen, heerlijk die gedachtegang van kinderen
Ze is gewoon een beetje anders Inmiddels genoeg vragen gehad hoor, maar dan vooral van de meiden. Die willen meer het waarom en hoe weten. Zoon ziet het in dezelfde lijn als "iedereen heeft wel iets". Of het dan inwendig of uitwendig is maakt niet uit. Zijn ass staat in dezelfde lijn als een bril nodig hebben of lastige haren Inmiddels is mijn 8jarige bevriend met een jongetje van 9 die down syndroom heeft. Zo mooi om te zien. Vanuit zijn moeder krijg ik ook mooie berichten terug, doet zowel haar zoon als haar goed. Vorige week hoorde ze dat hij jarig zou zijn deze week, heeft ze met dr zus een kadootje gekocht en zijn ze het op de verjaardag wezen brengen, 2.5u later waren ze pas weer terug klein iets qua financiële waarde maar groot in emotionele waarde. Haha grote babybedjes. Ja daar lijkt het soms wel op ja
Ok ik heb een lichtelijke irritatie hier die groter wordt door de app. Ipv te bitchen in die app schrijf ik hier maar van me af. Mijn vriend is de enige zoon in het gezin. Aardig handig, weet veel van it, heeft als enige een trekhaak, en een te dikke goedzak als t op zijn familie aankomt. Gevolg is dat als er wat is hij altijd gebeld wordt. Verplaatsen van een caravan, computer die niks meer doet, tv die opeens uitvalt, er moet een nieuwe laptop uitgekozen worden, er moet een energie aanvraag bij de gemeente worden gedaan, er moet spul in een aanhanger naar het grofvuil, er moet een koelkast verplaatst worden van a naar b, er moeten lampen bevestigd worden, een 2 persoons bed moet van kamer a naar b, een kast moet in elkaar. Dit is een Greepje van de dingen waar hij in de afgelopen zeg 3 maanden door verschillende familie leden is gebeld. Gevolg is dat hij in auto stapt en dat gaat regelen. De ene keer dat hij nee zei krijgt hij veeg uit de pan. Nu is hij ook bezig bij familie en er worden foto’s gedeeld in de app en ze zijn met weet ik niet hoeveel. Ondertussen hebben wij hier een semi renovatie project van alle kamers: scheuren herstellen en alles opnieuw verven. En daar ben ik dus nu alleen mee bezig. Ik sta al paar weekenden in mijn eentje te verven en alles weer schoon te maken omdat zijn familie ALTIJD een beroep op hem doet en hij er dus niet is om hier te helpen. Ik heb ook geen reet aan hem want hij kan niet verven, maar baal er wel van. Dus ben nu chagrijnig. Echt onwijs chagrijnig
Oh wauw. Daar zou ik echt pissig om worden. Misschien foto van jezelf maken en posten. En dan de vraag erbij… komen jullie mij zo helpen? Ik ben maar alleen en kan wel hulp gebruiken.
Ja zoiets heb ik dus gedaan net en daarom ben ik dus pissig haha. Ik had een foto gestuurd nav hun foto’s. Daarop was de chaos zichtbaar met een opmerking erbij: x heeft mij laten zitten. Waarop mijn schoonmoeder stuurt: ons niet. Nou veeg me op. Ik reageerde er op dat hij straks hier nog aan de bak mag (want elektriciteit moet aangesloten worden en zware kast moet op plaats), waarop schoonzus reageert met: nee nee vandaag is hij van mij. en ik weet dat dat ze het ‘leuk’ bedoelen maar dit is echt zo onwijs olie op het vuur voor mijn gemoedstoestand. Ik reageer dus nu maar helemaal niet meer want kan er niet aardig op reageren. Ik neem het hem niet kwalijk overigens hoor want hij baalt er zelf ook vreselijk van dat zijn familie zo’n beroep op hem doet, maar ja oude ouders, alleenstaande zus, onhandige zwager, gescheiden ouders dus t gaat van 2 kanten. Bij elkaar is het gewoon veel. Heel veel
Pffff.. leuk die quasi grappige opmerkingen… Maar hij kan toch gewoon dagen blokken voor jullie eigen verbouwing?! En dan kan hij daar dus niet helpen. Simpel zat.
... en toen kwam de afrekening van ziekenhuisonderzoeken voor zowel man (van maart nog!) als voor mij. Eventjes 500 euro eigen risico aftikken. Kon er ook nog wel bij. Gadverdamme. 1 onderzoek in het ziekenhuis, 820 euro (waarvan dus 385 eigen risico voor mij). Misschien ga ik maar alles wat ik nog eigenlijk moet doen maar voor me uit schuif in de komende twee maanden plannen, eigen risico is toch al op.
T is bij ons nogal mega project omdat dus elke kamer gedaan moet worden. T heeft ook tijd stil gelegen omdat ik mijn voet had gebroken en aansluitend stonden we op camping. We hebben t dus pas net weer opgepakt. Maar denk dat we iddd maar af moeten spreken dat er niet elders geholpen wordt voor ons eigen project klaar is want anders blijf ik deze frustratie houden
Onze kater is ziek geworden dit weekend en mijn man zit vandaag dus bij de dierenarts. Dat is al vervelend op zich(vooral voor onze Theo) maar in deze periode waarin we stijf staan van de stress is het nog kutter. We denken dat hij door stress rondom de verbouwing nu weer ziek is. Kunnen we deze kosten nog verhalen op de aannemer als die officieel failliet is?
Wat ontzettend vervelend Ik heb ongevraagd een tip (wellicht ben je er al bekend mee) maar je kunt ook maandelijks een deel van je eigen risico betalen. Dus vanaf januari tm december betaal ik mijn verzekering + 1/12 deel van het eigen risico per maand. Als ik aan het eind van het jaar geld over heb dan storten ze dat terug. Ik werd namelijk ook altijd rond deze tijd van het jaar onaangenaam verrast met het afrekenen van de eigen risico bedragen. Dat wordt hiermee voorkomen.
Klote is dat he. Mijn man zit vanaf januari dit jaar in de medische molen. Meerdere ritjes naar het Erasmus gehad + aantal onderzoeken en een behandeling. Hij werd iedere keer weer naar een andere poli gestuurd en lange wachttijden telkens (na wat druk erachter eindelijk op een spoedlijsr gezet). Zijn eigen risico is op, maar het vervelende is dat door de lange wachttijden hij nog niet klaar is met de behandelingen en vanaf januari kan hij weer opnieuw beginnen met zijn eigen risico