Ik snap niet dat jullie daar überhaupt nog komen.. Als er al zoveel gesprekken geweest zijn en er verandert niks.. Waarom is daar dan geen consequentie aan verbonden? Als ik het me andersom voor stel en ik was jouw man, dan zou ik meer geraakt zijn door het feit dat mijn ouders geen rekening houden met mijn vrouw en respectloos met haar omgaan.. Dan dat ik geraakt word door het feit dat mijn vrouw er niet meer naartoe wil.. Is beetje omgekeerde wereld toch? Zij gedragen zich raar tegenover jou, niet zo vreemd dan dat jij je daar rot onder voelt.. En dat zou mij meer dwars zitten dan dat mijn ouders zich misschien gepasseerd o.i.d. voelen omdat we niet meer langskomen.. Misschien dat dan het kwartje eindelijk valt als jullie een consequentie verbinden aan hun gedrag..
ja is ook zo. is ook raar. We komen er echt heeeeel weinig. bij mij ouders komen we elke week (zelfde stad, vijf min bij elkaar vandaan)maar daar komen we denk nog niet eens 1 keer in de maand.
Ik zou voor het tweede kiezen. Gewoon keihard altijd als je er heen gaat je eigen eten en drinken meenemen en het voor iedereen zijn neus opeten. "Waarom neem jij je eigen eten mee?" "Ach ja, ze vergeten altijd dat ik doodziek word van het eten dat zij me voorschotelen" En voor de rest lekker geen woorden meer aan vuil maken. Ze zijn de ouders van je man, de opa enoma van je kind, en daarom is het fijn als je ze tolereert. En verder mooi een beetje afstand nemen.
ja ik wil het niet voor hem opnemen. maar zo als ik al aabgeef, zit hij in een lastig parket. en hij hoorde het gister ook.niet.. pas in de auto hoordehij het
Ik heb alleen de eerste pagina gelezen maar ik zou in zo'n situatie haast zelf wat meenemen en dan zeggen; 'oh ja jullie houden toch nooit rekening met me dus heb ik zelf maar wat meegenomen.' Misschien dat ze het dan eindelijk snappen? En verder inderdaad de tips die al eerder langs gekomen zijn.
Ik zelf heb een notenallergie (dodelijk), hier ook een schoonfamilie die er geen rekening mee hield. Voor mij hoefde dat ook niet perse, komen er toch niet vaak.. Maar bij mijn man was de maat na een aantal keer uitleggen en doen vol. Dus de volgende x dat ze weer geen rekening met mij hielden zei hij, als je wilt dat ze kapot valt mag je het ook gewoon zeggen hoor dan komen we helemaal niet meer.. Hij heeft zijn spullen gepakt en is weggegaan.. Nu is het duidelijk dat ik het dus echt niet mag hebben..
Ik vraag me ook echt af of ze het gewoon niet snappen of dat ze express geen rekening met je houden? Lijkt wel alsof ze je zo willen jennen ofzo.... Ik vind het ronduit onbeschoft van ze.
Succes met je gesprek vanavond. Ik hoop dat je man gaat inzien, dat hoe moeilijk de hele situatie ook is, hij voor jou op moet komen. En nee hij hoeft ze niet op te voeden, maar er zijn genoeg andere opties. Zelf word hij dus ook niet met respect behandeld als ik het zo lees.
draagmoeder, klopt helaas gebeurd het bij hem ook niet. net al een gesprek gehad, hij snapt het. Hij gaat ook voor mij opkomen. maar hij had het gister niet gehoord. ik heb gezegd dat ik daar voorlopig niet wil komen. Toevallig sprak een goede vriend van mijn man erop aan. Dat hij het heel raar vind hoe dat gister ging.
Dat er één keer niks is, daar zou ik mee kunnen leven. Waar ik echter niet mee zou kunnen leven, is dat ze gewoon totaal ongeïnteresseerd zijn (ze weten het kennelijk wel!) en zelfs niet vragen wat ze je wel kunnen / mogen serveren. Mijn schoonfamilie is bijvoorbeeld nogal bourgondisch. Altijd wijn, cava, straffer, ... Fris hebben ze gewoon niet in huis. Nu heb ik een periode - ongeveer een jaar - geen druppel alcohol gedronken door medicatie en medische problemen. De eerste keer - het eerste feestje toen - heb ik effectief gewoon een glas kraantjeswater gekregen. Maar alle keren daarna haalden ze wel speciaal voor mij fris of appelsap in huis. Ze kochten dan wel gelijk véél te véél en ik kreeg de rest mee naar huis, maar dat deerde mij niet, want ze hielden er tenminste rekening mee. Ze snapten niet waarom ik niet dronk - dat heeft hen nooit echt geïnteresseerd - maar dat deerde mij echt wel niet. Ze legden er zich gewoon bij neer. Overigens heeft mijn vriend het hen duidelijk gemaakt dat ze echt niet moesten komen aanzetten met alcohol voor mij. Want "1 glas kan toch geen kwaad". Maar hij snapte het waarom wel en stond achter mij en als ze uiteindelijk "vervanging" zochten qua drank hebben ze hem opgebeld. En gek genoeg ... Begonnen meer familieleden fris of sap te drinken als het bij mijn schoonouders in huis was . Ineens hielden ze de drank beperkt en gingen daarna over op non-alcohol. Overigens heeft mijn zus ook gluten-intolerantie (en ook lactose-intolerantie) en als ik al es kook voor haar of voor de familie vraag ik telkens wat ik moet aanpassen en hoe. Ik vind dat gewoon logisch dat ik daar rekening mee houd.
Ik zou je man voor kerst of elke keer als jullie gaan van te voren laten bellen en letterlijk laten vragen: wat hebben jullie voor ... Gekocht zonder gluten zodat zij Ook mee kan eten ? En als ze weigeren iets te kopen dan zelf iets mee te nemen of niet meer te gaan. Vind t onbeschoft overkomen. Merkte echter bij mijn zoontje met veel allergieën dat mensen gewoon niet wisten wat ze dan moesten kopen, nam ik gewoon zelf altijd iets mee. Dus als je t beleefd zou willen oplossen zou je ook kunnen vragen wat ze koken ( of je man laten bellen) zodat je voor iets vergelijkbaars kunt zorge. Als ze bijv spaghetti eten dat jij dan glutenvrije mee neemt voor jezelf. Nogmaals; vind t wel erg ongeïnteresseerd . Normale gang van zaken zou ik vinden dat ze informeren naar wat Ze voor jou in huis kunnen halen
Ik vind jou eerlijk gezegd ook heel soft overkomen. Waarom zeg je zelf niet gewoon waar je last van hebt? Jij bent een volwassen vrouw, waarom laat je jezelf zo behandelen, door wie dan ook?
Oooooooooooooh hoe irritant. Daar zou ik ook ECHT boos om kunnen zijn. Mijn ex schoonouders waren ook zo alleen dan met kado's... Met sinterklaas bijvoorbeeld kregen wij altijd best grote kado's en zo mijn ex ook. Als we daar sinterklaas vierde, kreeg mijn ex best wel grote kado's ( ook al hadden ze het niet breed ) allemaal leuk en aardig maar IK kreeg gewoon niks... of een chocolade letter... Daar zit je dan... met je letter... en dat ging zo jaren lang.. Kon ik bijna om janken.. Met mijn eigen so heb ik dat het 2e jaar gehad... Toen ging het om een chocoladeletter... Ik weet dat het best stom klinkt, maar als je je al altijd achtergesteld voelt, komt zoiets kleins best hard aan... Iedereen een "lekkere" chocoladeletter.. gewoon echt super de luxe... en dan krijg ik zo'n klein flut lettertje... is niet erg hoor maar toen ze zeiden: we hadden er eerst voor jou ook zo 1 maar omdat we dachten dat jij dit toch niet lust hebben we maar snel een andere gekocht en die van jou opgegeten Heb toen later tegen vl gezegd dat ik dit echt niet tof vond... haha best erg eigenlijk he maar het voelde zo rot op dat moment. Nu krijgen we geen letters meer Maar ik zou in ieder geval echt super pissed zijn... om lekker te steken zou ik gewoon zelf hapjes meenemen en dan ook nog zeggen... Ik heb zelf maar wat meegenomen want jullie houden toch nooit geen rekening met me...
Ik vraag eigenlijk altijd bij eters of visite of ze ergens niet tegen kunnen of echt niet lusten. En dat doet eigenlijk iedereen in mijn huidige omgeving. Mijn broer heeft zich zelfs heel schuldig gevoeld dat hij mijn allergie vergeten was bij hun trouwtaart! (Gelukkig kreeg ik op tijd een seintje dat ik het niet mocht eten) en heeft toen gelijk nog iets anders geregeld! Mijn moeder was bij de eerste kerst met mijn schoonzus ook vergeten dat ze niet tegen schaaldieren kon, is accuut de keuken in gegaan om iets te maken wat ze wel kon eten! Mijn ex so hielden ook geen rekening met mijn allergieën, heb daardoor meerdere keren een allergische reactie gehad, wat mijn ex so dus hilarisch vonden. Heb op een gegeven moment aangegeven dat als ze samen wilde eten ze maar bij ons moesten komen eten. Toen barstte de bom. Met feestjes at ik geen hapjes. Zou idd ook mijn eigen hapjes meenemen. Mijn schoonvader (nog niet op kennismaking geweest) heeft al aangegeven dat ik precies aan moest geven wat ik en mijn zoon wel en niet mochten hebben...