zat gister naar de sinteklaas film, waar is het paard van sinterklaas te kijken. en voor ik het wist rolde de tranen over mijn wangen. hebben jullie ook van dit soort momentjes?
Ik heb echt buien, zo kan ik een week, of 2 weken geen traan laten, maar zo kan ik een liedje horen en is het niet meer te stoppen. Of als vriend met een kadootje thuiskomt. Maar ook zo in de bouwmarkt oid. Gelukkig voel ik het aankomen en zeg ik ook al tegen mn vriend oooww komt weer een bui!!!
Ik ben eigenlijk helemaal niet zo emo geweest tijden de zwangerschap... Echt een 'meevaller'. Hoewel ik ook nooit heel erg emotioneel of chagerijnig ben als ik bijvoorbeeld ongesteld ben. Ik link het daar maar aan... Maar als ik nu een bevallingsfilmpje kijk en het kindje wordt geboren en begint te huilen.... Dan huil ik echt om het hardst!
Nee eigenlijk niet. Ik heb wel als ik heel erg moet lachen, dat zomaar zo ineens om kan slaan in een huilbui. Maar ik heb het nooit gehad tijdens het kijken van een film.
ik heb het met name als ik een discussie heb met iemand, of inderdaad mooie/zielige/lieve filmpjes kijk. Het lijkt ook wel steeds erger te worden...
Ik heb iets raars... Als ik ergens heel hard om moet lachen..zodat de tranen over mn wangen rollen(en daar is nu weinig voor nodig)..veranderd het lachen opeens in huilen.. echt bizar... dan ben ik ontroostbaar.. en ik heb geen idee waarom ik zo moet huilen..want ik was juist aan het lachen... Ik denk dat mn geest in de war is... en bij tranen verdriet associeerd.. echt heel vreemd.
Zwangerschap is crazy.. Eerste zwangerschap geen moment emotioneel geweest en nu... pfff! Hoef maar íets te zien wat ook maar een tikkeltje zielig is en bwam, boehoehoe...
Ik heb heeeeeel veel van die momenten Ik hoef maar aan de babysite denken die over een Paar weekjes op mijn buik ligt
nou hier hetzelfde nooit geen emo geweest maar nu minste geringste tranen in me ogen, echt zelfs reclames maken me soms emo
Hier ook veel van die momentjes. Laatst een filmpje aan het kijken, was een beetje zielig en ik barstte in huilen uit Verder kan ik ook niet tegen zielige films, aangereden diertjes op straat, als kindjes vervelend zijn en op hun donder krijgen kan ik ook al janken. Kortom, overal zo'n beetje om haha.
Laatst nog toen we in bed televisie keken. We wonen in een jaren 60 woning met dunne muren en we hebben zo'n kastje met een knop die alle apparaten uitschakelt zodat ze niet meer op stand-by staan. Daar zit ook een afstandsbediening bij die het knopje uitschakelt. We zaten heerlijk een zwijmelfilm te kijken en op het moment suprême drukken de buren bij hun op het knopje dat alle apparaten in hun slaapkamer uitschakelt en die straling gaat dwars door de muur heen: Tv uit!!!! Ik was bóóós!!! Ik heb dat apparaatje uit het stopcontact geropt, op de grond gesmeten en heb heeeel hard moeten huilen, met van die hele diepe halen, haha. Als ik eraan terugdenk slaat het nergens op, maar ja de hormonen kunnen rare dingen met je doen
Ja inderdaad! Ik was een keer met vriendinnen uit eten en toen kreeg ik ook zo de slappe lach en toen gebeurde het dus ook. Nou, ik schaamde me dood!
Ik word alleen van echt vervelende dingen emo eigenlijk, wel wat erger dan normaal helaas. Kan er ook minder goed mee omgaan.
blij om te lezen dat ik dus niet de enige ben!!!!!! het maakt dus niet of je net zwanger bent of al 30 weken verder bent. die hormonen blijven onrustig!!!
Eigenlijk helemaal geen last van. Wel reageer ik iets verdrietiger dan normaal op dierenmishandeling. Bv programma's op Animal Planet ofzo. Of laatst was er op t nieuws dat mensen hun huisdieren naar t asiel brengen omdat de beestjes ziek zijn en ze geen geld hebben voor de dierenarts. Dieptriest. Dan zit ik echt hard te huilen... Ik ben sowieso veel gevoeliger als t om dieren gaat.
Haahahhahahaha wat erg!!! Het liefst verdwijn je dan door de grond.. Ik had het toevallig eergister..ik zat the Ellenshow te kijken...en ik moest zo hard lachen... en opeens zat ik te janken.. ik probeerde mezelf nog te stoppen.. want ik wist weer hoelaat het was...maar dat ging niet... mn vriend zei ook gelijk..oh god is het weer zover? Hahahaha
Mijn "filter" is al de hele zwangerschap weg. Rationeel, hè? Wat is dat? Huilen valt mee. Ik raak vooral snel gekwetst. Voel me sneller persoonlijk aangevallen, terwijl ik normaal de nuchterheid zelve ben. Ik zie het gewoon ook echt niet meer normaal. Of ik word héél boos. Echt ziedend. Vooral wanneer het gaat om rechtvaardigheid of normen en waarden. En bij mijn ouders lijk ik weer een puber. Verschrikkelijk gênant, omdat ik het wel doorheb, maar het niet kan stoppen. Het is trouwens gelukkig (!!!) niet altijd hoor. Ik noem nu even alle extremen in één adem