Heb 9 jaar lang een kind alleen gehad. En was dus een lange tijd moeder van een kind. Mijn jongste is er bij gekomen maar was ze niet gekomen dan was ik met een kind ook tevreden geweest. Wel verlangt naar een tweede altijd maar niet een diep verlangen. En ben wel super blij dat mijn dochter er is echt een wondertje. Maar als het er bij een was gebleven was het ook goed geweest. Begin wel nu meer de voordelen van een broer en zus te zien bij mijn kinderen een lange tijd dacht ik er zit echt te veel leeftijdsverschil tussen maar. Begin nu echt te merken dat zoon en dochter elkaar echt op zoeken. Zoon heeft het best wel moeilijk gehad de laatste drie jaar en hij heeft er echt aan moeten wennen. Maar nu zins pas merk ik dat hij een zusje uit eindelijk toch ook wel erg leuk vind. Samen spannen tegen mama. Van de week zei hij van als ik met haar knuffel dan voelt dat fijn en toen dacht ik van wat ben ik blij dat ze toch broer en zusje zijn. Toch iets van elkaar samen ondanks het leeftijd.s verschil. Maar kan je verzekeren uit het diepste van mijn hard hoe lief leuk en schattig baby. en kleine kinderen ook vind ik zou er toch echt geen een meer bij willen. Het is goed zo klaar en echt einde hoofdstuk. Nu deze twee maar eens lekker opvoeden.
toen mijn ventje geboren werd, was ik 37 jaar.het had 5 jaar geduurd om (op natuurlijke wijze) zwanger te craken terwijl ik gewoon en zelfs erg vruchtbaar was volgens verschillende artsen.dus een tweede was altijd al 'in de planning'.ik wilde het erg graag omdat ik zelf het gemis van broers/zussen heb. Helaas is mijn man vader van mn kindje weggegaan en is er uiteindelijk (gelukkig maar) geen 2e gekomen.in mn eentje vind ik het goed zo en pittig genoeg... Ik zie vaker in mn omgeving dat zussen of broers helemaal geen garantie zijn voor 'geluk'en ook niet op latere leeftijd...dus ik troost mij met deze gedachte.je kan ook heel veel vriendjes te spelen hebben en veel naar gelegenheden met kids gaan. zo is het bij mij vroeger gegaan en ik heb niet veel gemist in die zin...