Hallo meisjes.. op dit moment ben ik super emotioneel... nog 3 dagen werken en dan gaat mijn verlof in. 3 halve dagen overigens..Lichamelijk hebik niks te klagen! Ik voel me super, Gister standaard controle bij de vk gehad, bleek de hartslag overeen te komen met een mega druk kind (160/170), terwijl ik de baby met de dag minder ga voelen. Ze stuurde me door voor een ctg, gewoon standaard controle. Na een half uur bleek die niet zo mooi als gehoopt, kindje bewoog niet. Nog een half uur.. weer niet goed.Te hoge hartslag in rust. Nog een half uur.. ja, eindelijk , het werd iets beter, maar niet overtuigend. Allerlei onderzoeken gehad, de eerste uitslagen zijn goed. Morgen terug komen en dan krijg ik een hele uitgebreide medische echo van de baby, gewoon om het één en ander uit te sluiten. Gister ben ik de hele dag in het ziekenhuis geweest en emotioneel gesloopt, gewoon zoveel zorgen! Nu weet ik niet wat ik moet doen, stoppen met werken? Of nog die laatste 3 halve dagen uitzingen? Ik ben eigen baas, mijn gevoel zegt STOPPEN, maar anderzijds krijg ik zoveel stress!!! want dan moet ik iedereen zelf afbellen (kost super veel tijd) en de cliënten die de komende dagen nog komen, dat zijn de minst zware, dat wil zeggen, ik kan het heel rustig aan doen, hoef geen inspanning te leveren, hoofdzakelijk te observeren. Daarbij voel ik me lichamelijk nog heel goed!! Anderzijds denk ik, hoeveel waarschuwingen hebik nu al genegeerd?? (bloeding bij 26 weken, gevolgd door weeën, kindje soms een dag niet gevoeld waardoor ik weer ongerust de vk belde, nu hartslag baby te hoog) Niemand zegt dat ik moet stoppen met werken hoor, maar ik niet dat ik door moet gaan. Mijn man zegt, meisje, emotioneel ben je helemaal stuk, kap er toch mee! En ik denk, 3 halve dagen... . laat ik het gewoon af maken, dan is het ook klaar! Is er in elk geval in mijn hoofd rust wat betreft werk, want dat is dan afgerond... Wat moet ik nou?
Jeetje Mappel, wat een ellende! Ik zou denk ik morgen afwachten en kijken wat er aan de hand is. Als er dan gezegd word dat je rust moet nemen neem je rust. Als er dan niets aan de hand blijkt doe je je laatste dagen nog. Sterkte, ik duim dat er niets aan het handje is.
Wat een stress, ik snap helemaal dat je er doorheen zit! Wat betreft werken... Tsja, je kunt je prima voelen terwijl er toch iets niet helemaal fijn is met de baby. Is die dan gebaat bij meer rust? Heb jij meer rust als je nu stopt? Ik zou in ieder geval wél meteen stoppen, vooral omdat je zegt dat je nu het gevoel krijgt dat je best wat signalen hebt genegeerd, of er niet al te zwaar aan hebt getild. Ik heb respect voor je werkethos en ik snap helemaal dat je wat dat betreft pas rust hebt als het goed is afgerond, maar (zoals ze op mijn werk zeggen): hoogzwangere vrouwen kunnen soms en hoeven dus niet perfect werk te leveren, ze hebben al een fulltime baan. Ik heb het ook moeten leren, dat loslaten. Ga maar doen wat goed is voor je kind en voor jou, daar heb je het allermeest aan. Succes en sterkte en liefs.
Meis werken kun je altijd nog, je kindje op de wereld zetten maar 1 keer. Laat het werk voor nu los en focus je op je kleine en je verlof. Vraag eventueel hulp met afbellen vd cliënten. Je bent nu al helemaal stuk, lijkt me niet wijs dat je zo je dagen 'uitzit' is ook niet fair naar de cliënten. Sterkte met de kleine en ik hoop dat er niets aan de hand is.
Ow jeetje. Is er niemand die je kan helpen om de cliënten af te bellen? Of probeer na het werk je rust te pakken, werken en dan bankhangen en niks meer doen. Hoop voor jullie dat het morgen allemaal goed zit! Sterkte in elk geval.
Wat naar Ik zou de uitslag afwachten, maar je moet echt doen waar jij je goed bij voelt hoor. Als dat stoppen is, lekker stoppen!
Pff wat een klote situatie. Heel eerlijk? Ik zou stoppen met werken, waarom? Je bent zo bezig met je kindje dat je je waarschijnlijk echt niet meer kunt focussen op je werk. Daarnaast haal ik uit je verhaal dat er miaschien complicaties zijn en je dus misschien eerder moet bevallen dadelijk. Zou je dan niet liever de komende dagen even uitrusten? Ik bedoel missschien word je dadelijk met 37 weken ingeleid, dan kun je misschien thuis nog wat dingen regelen... Sterkte!
Hmm... op dit moment weten we nog niks, dat is ook zo lastig allemaal. Het kan zijn dat mocht de CTG morgen weer niet goed zijn, ze besluiten het kindje te halen. Gisteren constateerden ze ook dat het kindje een klein beetje aan de kleine kant is (niet zorgwekkend, maar wel klein), mogelijk heeft het het gewoon niet meer prettig in mijn buik en is het beter af daar buiten... dat kan natuurlijk, maar voor hetzelfde geld gaan we morgen naar het ziekenhuis en zeggen ze; alles is weer helemaal goed, gewoon pech gehad met 1 dag waarop het wat minder goed ging. Ik zit zo in tweestrijd. Emotioneel zit ik er nu helemaal doorheen, word gek van de zorgen.. wat als ze het morgen willen halen? Dat is gewoon echt te vroeg Anderzijds zorgen om mijn werk.. hoe hou ik het nog vol? Elke keer als mensen aan mij vragen; hoe is het met je? Dan barst ik zowat in huilen uit... Maarja.. de kans dat er HELEMAAL niks is, is even groot als de kans dat er wel wat is.. ik ben nu op mijn werk.. een uur werken, dan heb ik weer 2 uur rust.. dan weer een uur werken en daarna 4 uur rust.. vanavond de laatste 3 uur werken.. grrr.. ik word GEK!
Op voorwaarde dat alle onderzoeken morgen goed blijken zou ik kijken wat je het minste stress oplevert. Als nu stoppen en die mensen afbellen voor je gevoel meer belasting geeft dan ze alsnog netjes afronden dan is het laatste misschien juist fijner. Het geeft je misschien juist meer rust als je het netjes kan afsluiten. Zorg er idd wel voor dat je partner al de andere taken thuis overneemt zodat jij niks hoeft! Heel veel succes vandaag met de onderzoeken,hopelijk gaat alles goed met je kleintje! Overigens hoef je je over de termijn echt geen zorgen te maken, 35 weken lijkt vroeg maar ik zal heel blij zijn als mijn manneke tot dan blijft zitten. De eerste van mijn zus diende zich met ruim 27 weken aan, de tweede bleef met veel pijn en moeite net geen 36 weken zitten. Beide kindjes doen het nu prima!
"... Anderzijds zorgen om mijn werk.. hoe hou ik het nog vol? Elke keer als mensen aan mij vragen; hoe is het met je? Dan barst ik zowat in huilen uit... Maarja.. de kans dat er HELEMAAL niks is, is even groot als de kans dat er wel wat is.. ik ben nu op mijn werk.. een uur werken, dan heb ik weer 2 uur rust.. dan weer een uur werken en daarna 4 uur rust.. vanavond de laatste 3 uur werken.. grrr.. ik word GEK!" Dit dus. Afbellen die mensen, er zit er niet één tussen die het niet zal begrijpen en anders: pech. Je hebt nu al een paar keer gezegd dat je er doorheen zit. En als je tegen de tranen aan zit iedere keer als mensen vragen hoe het gaat dan is het misschien tijd om op de bank te gaan zitten, een potje te huilen en je vriend thee voor je te laten zetten
Wat zijn jullie lief! Bedankt voor alle reacties... Ik ben er nog niet over uit wat ik ga doen.. ik denk dat ik vandaag uitzing, morgen na de onderzoeken neem ik een besluit of ik dan de laatste 2 dagen nog ga werken of niet. Het lastige is, door al deze dingen moet mijn man heel veel overwerken, want de afgelopen tijd is hij altijd meegeweest naar de vk en gister de hele dag in het ziekenhuis.. morgen weer een halve of hele dag.. hij krijgt dat niet vergoed van zijn baas (hij is wel loyaal, hij mag altijd gaan natuurlijk en ons kindje gaat voor, vind hij ook), maar het werk moet ook af en daardoor werkt hij veel over.. Dus, thuis ben ik dan ook nog druk maar ik laat nu de boel de boel. Ik heb al gezegd, ik weet niet of er vanavond al gekookt is, ik heb mijn hoofd er niet naar staan en wil de uren dat ik niet werk, rust in mijn hoofd en in mijn lichaam, dus dan lig ik op bed. Hij vindt het helemaal goed.. maarja, dan eet ik ook niet he.. (heb ook geen honger door al deze spanning, maar moet natuurlijk wel blijven eten). Gisteren bij mijn ouders mee kunnen eten, vanavond zie ik wel. Bedankt voor de steun, maar het blijft een tweestrijd..
Jeetje wat een rot situatie zeg! Ik heb zelf ook een eigen bedrijf en ik snap je tweestrijd. Ik zou idd ook tot morgen afwachten en dan een besluit nemen, mits je je nog 'goed genoeg' voelt om te kunnen werken nu En wat eten betreft, is er niet iemand die voor je kan koken? broers/zussen/ouders? Dat zou ook al enorm schelen, jij moet ook wat binnen krijgen natuurlijk... Sterkte meis!
jeetje meis, Alsjeblieft stop met je werk! De clienten zullen er heus wel begrip voor hebben. Denk je niet dat het nu eens tijd is om aan jezelf te denken in plaats van aan de rest? Kies alsjeblief voor jezelf en ga voor de rust. Ook al hoefde je nog maar 3 dagen te werken, het zijn er kennelijk toch echt 3 teveel. Ik hoop dat het onderzoek morgen meevalt! Dikke knuf.
Je moet wel goed blijven eten nu hoor! Anders worden de laatste weken veel te zwaar. Ik zou als ik jou was ook gewoon de hoognodige dingen afronden en dan lekker je rust pakken. Je lichaam geeft duidelijk aan dat het genoeg is. Helaas had ik mijn laatste week ook niet kunnen afmaken op mijn werk ivm voorweeen door stress (mijn vader is ongeneeslijk ziek), dus herken je gevoel zeker en heb nog het idee dat ik 20 dingen niet heb gedaan.. maar jammer dan, mijn gezondheid gaat voor. Dat overwerken van manlief herken ik helaas, daar kan ik ook geen dingen aan overlaten thuis. Maar je kunt wel supermakkelijk gezonde dingen op tafel toveren he. Wat wij iedere week standaard een keer eten op zo'n dag dat ik het niet meer zo goed trek is: een potje bruine bonen, 2 uien en 2 paprika's en een bakje gebakken spekjes en dat even laten fruiten, en dan een blikje tomatenpuree met een drupje ketjap en peper erdoor. Dan krijg je wel je vitamientjes en is echt in 10 minuten klaar. Sterkte in ieder geval, denk goed aan jezelf en je kindje.
Wat betreft eten, kan je niet aan je ouders vragen of ze een grote pan met nasi of maceroni of stampot willen maken en dat je dat dan invriest? (wel in porties invriezen he ) Dan hoef je het alleen maar in de magnetron te stoppen. Je kan ook een zooi kant en klaar maaltijden kopen. Of een aantal blikken soep met afbakbroodjes. Maar je moet wel echt eten hoor meis!!
Wat een narigheid Mappeltje.. Maar meis, kies voor je kindje! Dat gaat echt voor werk , kindje gaat voor alles.. Schakel hulptroepen in die je willen helpen met koken, of clienten afbellen enz. Pas goed op jezelf en je kindje, een ander doet dat niet voor je!
Jawel, maar ik ben vegetarisch!! En zij niet, dus overal zit vlees doorheen. Ik ga ze zo bellen of ze voor mij 'apart' willen koken. Gister heb ik meegegeten, toen hadden zij Macaroni. Maar voor mij apart gekookt, ik ga zo weer even bellen om mee te eten, kan ik lekker naar bed straks en scheelt mij veel stress. Vanaf vrijdag heeft mijn man vakantie en ik heb al gezegd, de komende weken kook jij maar!
Dat is fijn dat je man vakantie heeft. Dat scheelt ook een berg stress denk ik. Er is dan iemand bij je in de buurt die je kan helpen. Moest je niet vandaag al terug omdat de ctg niet goed was?