Jeetje, waarom gelijk een klacht indienen? Ik heb niet de indruk dat er (grove) medische fouten zijn gemaakt. Bevallen blijft mensenwerk en loopt bij geen vrouw gelijk. Daar moeten de gynaecologen en verpleegkundigen op inspelen. Soms maken ze beslissingen die voor leken niet altijd direct goed of zelfs zinvol lijken. Waarom niet eerst een goed gesprek? Geef de gynaecoloog eens de kans om het verhaal te vertellen. Bevallen is nou eenmaal niet iets fijns om te doen en loopt altijd anders dan je had gehoopt of had verwacht. Daarnaast is het een hele heftige en emotionele gebeurtenis. Tenzij er echt medische missers zijn gemaakt, zou het niet in mij opkomen om een klacht in te dienen. Ook de medewerkers doen hun best om je zo goed mogelijk bij te staan. Tipje voor de volgende keer: lees je bevallingsverslag eens goed door. Daar staan van minuut tot minuut alle handelingen in beschreven en misschien werkt dat verhelderend.
Bedankt allemaal voor jullie reacties! En begrijp me aub niet verkeerd! Het is mijn moeder die vindt dat ik een klacht moet indienen! Ik twijfelde hier sterk aan omdat ik ook denk dat de gyn. Gewoon gedaan heeft wat hij kon en hij de keuzes echt wel met een goede rede gemaakt heeft! Zoals ik ook al eerder gezegd heb ik wil de gyn. Ook echt niet in een kwaad daglicht zetten! Echter vraag ik me wel sterk af waarom er niet gekozen is voor een keizersnee als de gyn. Al kon voelen dat onze man er niet optimaal voor lag, hij toch erg groot was en mijn bekken best smal is. Daarbij dat t zo lang duurde voordat ik vollgedige ontsluiting had want ik had wel al een weeen de eerste dag ook! Niet meteen om de 3,4 min maar later wel alleen zette het niet door en daarom zijn we naar t ziekenhuis gestuurd! Had ik geen weeen gehad dan hadden we smorgens pas naar t ziekenhuis gehoeven ipv snachts al! Maar goed ik ga dit idd gewoon allemaal vragen in t gesprek wat ik in januari heb met de gyneacoloog! Want een klacht voelt nu niet om te doen! Ik snap mn moeder zeker wel want er zijn ook in de week dat we nog daar moesten blijven heel veel dingen gebeurt die niet kloppen maar ik denk dat dit ook komt omdat wij met drie afdelingen tegelijk te maken hadden en t daardoor een beetje door elkaar ging lopen.. Maar goed ook dat ga ik gewoon in januari vragen en als t dan nog niet goed voelt kan ik altijd nog stappen ondernemen! En minerva ik wil idd heel graag t bevallingsverslag lezen ook om te kijken of t allemaal wel klopt hoe ik t in mn hoofd heb zitten! Dank je voor de tip!
Een leek en een professional kijken toch heel anders tegen de zaken aan. Een keizersnede is makkelijk gezegd, maar men vergeet altijd even dat daar ook de nodige risico's aan zitten. Het is geen makkelijke uitweg of zo. Ik zou een gesprek aanvragen met die arts en gewoon alles bespreken. En dan kijken waarom hij/zij tot bepaalde besluiten is gekomen. En dan verder zien.
Ik denk ook dat een klacht niks uit zal halen. 'Had de gynaecoloog op dat moment met de kennis die zij op dat moment had, mogen handelen zoals zij gehandeld heeft.' Met de kennis van nu had het misschien ook anders gekund. Maar dat geldt ook voor wat we zelf dagelijks beslissen. Bij artsen is dat niet anders. Vervelend voor jullie dat het zo gelopen is.
Jeetje meid wat vervelend Toen bij mijn bevalling Van alles mis ging Heb ik een gesprek aan gevraagd met de Vk van het ziekenhuis .. En toen hebben we samen de bevalling door besproken! Dat heeft mij veel goed gedaan!
Ik herken wel wat in je verhaal en heb het voorgelegd tijdens de nacontrole, dat luchtte wel enigszins op. Vanwege de heftige weeën en ontsluiting die niet op gang wilde komen, kreeg ik eerst morfine en daarna een ruggenprik. We moesten wachten op de anesthesist voor de ruggenprik en ter overbrugging kreeg ik morfine. Toen mijn vliezen werden gebroken, zag het vruchtwater groenig. Achteraf gezien hadden de artsen toen al moeten ingrijpen omdat ons meisje het toen blijkbaar al moeilijk had. Dat hebben ze niet gedaan en pas twee uur later mocht ik persen. Haar hartslag zakte weg en na veel paniek hebben ze haar met de pomp moeten halen. Ze ademde niet direct en ze hebben haar flink op gang moeten helpen. Gelukkig trok ze snel bij maar het is wel kantje boord geweest. Voor zover we nu weten heeft ze er niets aan over gehouden. Verder is er te lang gewacht met de voorbereiding voor het borstvoeden, waren ze niet op de hoogte van mijn medicijngebruik én wisten ze niets van mijn verhoogde kans op een postnatale depressie terwijl ze wél mijn dossier in bezit hadden. Ik heb er voor gekozen om geen klacht in te dienen omdat ik er niets mee bereik... De betrokken artsen hebben hun excuses aangeboden en ze hebben geprobeerd uit te leggen hoe het heeft kunnen gebeuren. Helemaal tevreden ben ik niet maar veel meer dan dit kan ik niet doen.
Je hebt inderdaad een zware bevalling gehad, met een opeenstapeling van zaken, maar ik lees nergens dat er een duidelijke reden was om over te gaan tot een keizersnede. Ze hadden van te voren niet kunnen weten dat je zoontje klem zou komen te zitten met z'n schoudertjes. Dat is iets dat soms gebeurt. Verder kan zijn ligging ook invloed hebben op of het zonder vacuum lukt of niet; hier hetzelfde, dochter was een sterrenkijkertje, en ik kon persen zo hard als ik kon, ze kwam 't bochtje gewoon niet om omdat ze er onhandig voor lag. Het niet vorderen van de ontsluiting is ook geen indicatie voor het passen of niet passen hoor. Vergeet ook niet dat een keizersnede een hele invasieve operatie is, dat wordt nog wel eens onderschat.
Bedankt voor jullie verhalen! Purk onze man lag er idd ook niet goed voor. Hij was ook een sterrenkijker en had een klein knikje in zn nekje opzij waardoor de wilden dat ik op mn zij ging liggen in de hoop dat ie recht zou zakken.. Ach zoals t er nu uitziet houd hij er niets aan over! Dus dat is t gelukje eraan! En lees nu hier dat t idd best vaak gebeurt. Ik kreeg een goede tip van iemand van de cursus die ik gedaan heb! Dingen gaan zoals ze gaan zei ze! Eerst dacht ik ja! Lekker makkelijk! Maar t is wel echt zo! Ik kon er toen niets aan doen net zoals de gyn. En de vk. En nu kan ik er nog steeds niets aan doen net zoals de gyn. En de vk. Als ik er zo over denk merk ik dat ik t al een stuk beter los kan laten! Dus na t gesprek met de gyn. Gaat dit vast nog beter!
Ik heb inderdaad ook wel een periode gehad dat ik bepaalde dingen lastig vond (ik kreeg na de bevalling complicaties, die eigenlijk te laat zijn opgemerkt en vervolgens ook niet serieus werden genomen door mijn huisarts, tot overmaat van ramp werd mijn dochter ook nog eens blauw terwijl mensen voor mij in de weer waren, en ook dát nam mijn huisarts niet serieus). Wat erg goed heeft geholpen, is er over praten. Met mijn man, mijn zus, mijn moeder, vriendinnen, de verloskundige, de gyn, gewoon bij al die personen even 'alles op een rijtje' zetten. Dan kon ik het zelf even van me af zetten, gewoon door het te delen en te weten dat die mensen echt naar je luisteren en je helpen op hun manier. Mijn moeder zegt weer heel andere dingen om me gerust te stellen dan vriendinnen bijvoorbeeld, en een gyn is weer heel professioneel in hoe hij zoiets benadert. Zo krijg je zowel emotionele steun, als relativerende steun, daar heb ik echt veel aan gehad.
Jeetje wat vervelend dat je niet serieus genomen werd purk! Echt belachelijk! En dank je wel voor de tip! Ik vindt t idd ook heel fijn om erover te praten en doe dit idd met veel verschillende mensen! Die tip kreeg ik ook van de vk uit het ziekenhuis! Elke keer als ik t vertel gaat dit wat makkelijker en idd idereen reageert er anders op! Dit blijf ik gewoon lekker doen en in januari hebben we t gesprek met de gyn. Dus dan kunnen met hem bespreken!
Het scheelt misschien ook wel welk gevoel je zelf hebt gehad erbij. Ik heb 71 uur weeën gehad en zo ongeveer alles ging niet zoals gepland ik heb eigenlijk alleen geen keizersnede gehad. En daar was ik super blij mee. Ik heb wel een heel positief gevoel eraan over gehouden. Was na de bevalling bijna euphorisch te noemen, hihi. Ik zou alleen bij echte fouten van het ziekenhuis een klacht indienen. Of als je na afloop bijvoorbeeld nog tijden lichamelijke klachten hebt die een direct gevolg zijn van de keuzes van het ziekenhuispersoneel. Succes met het gesprek wat je nog gaaf hebben in het zkh