jeeej linnie! goed gedaan meis! enne geen idee of ze al bevallen is. vroeg ik me toevallig gister ook af.
Over zwangerschapsdementie gesproken: Ik ging een ovenschotel met bloemkool maken en vergat de bloemkool! Whahahahaha!
Ik hoorde pas op de radio dat ze haar woensdag zouden inleiden, dus ben heel benieuwd! Ik denk dat het een jongen wordt!
gelukkig hebben we allemaal last van zwangerschapdementie hier, dat scheelt dan weer. Kan ook zo gauw niets vinden of Fraukje al bevallen is.
ik ook niet meiden denk dat ik even lekker ga liggen. heb vandaag nog niets gedaan maar ben moe en ga daar maar even lekker aan toegeven... tok later weer! linnie en deli werkze! xxx
rust ze juffie! Ik heb nu echt enorme pijn in mijn buik. Zoals ik dat de laatste dagen 's nachts en 's avonds had. Zodra ik ga staan/ lopen doet het meteen zeer. Wacht nog even af, maar anders bel ik toch voor de zekerheid even het ziekenhuis...
Mijn bevallingsverhaal: Woensdag avond om 23:00 uur kreeg ik buik pijn. Tja dacht ik nog ik zal wel weer moeten poepen haha......Dat was tenslotte al vaker gebeurd. Toen gewoon tanden gaan poetsen en lekker gaan slapen. Om 2:15 weer buikpijn. Weer dacht ik dat het als alarm was. Het waren tenslotte geen weeen. Toen maar weer gaan slapen. Om 3:15 uur schrok ik wakker van weeen (idd als het begonnen is dan twijfel je niet meer ) Ik heb Bart wakker gemaakt en toen zijn we gaan klokken..pfff meteen om de 5 min en 60 sec. lang. Toen dus een uur gewacht en de verloskundige gebeld. Hij was er volgens mij rond half 5. Ik had toen 4 cm ontsluiting. Hij ging weer weg en zo om half negen terug komen. Toen hij weer terug kwam had ik al 6 cm ontsluiting. Tussen de weeen door kon ik nog grapjes maken en lachen haha.... Maar tijdens de weeen niet hoor Om tussen 9:00 en 9:30 uur had ik alweer 9 cm. Dat ging dus erg snel. Toen hebben ze me in bad gelegd om de laatste cm weg te puffen ow ow ow dat was waar. Toen ik uiteindelijk persdrang kreeg mocht ik mee duwen. Na een uur persen was Jesse er nog niet. Gelukkig bleef zijn hartslag goed en deed mijn lichaam het ook nog, behalve dat ik natuurlijk dood moe was. Maar toen........ Toen kwamen de woorden Wen je gaat je ventje er thuis echt niet uit krijgen. We moeten naar het ziekenhuis. Nou toen sloeg de paniek een beetje toe. De ambulance werd gebeld en hup daar gingen we... Die rit was verschrikkelijk...dat gun je niemand met zeer heftige persweeen in een ambulance. Toen eenmaal in het ziekenhuis ging het allemaal heel snel. We hadden een eikel van een gynacoloog maar dat even terzijde..haha. Ik heb nog een 10min geperst. Maar het mocht niet baten. Ik was al ingscheurd en toen volgde ook nog de knip nog steeds geen Jesse en toen werd de vacuumpomp erbij gehaald. Na wat duw en trek werk werd uiteindelijk om 13:01 uur onze kerngezonde zoon Jesse geboren. Heerlijk gevoel was dat we konden met z'n tween alleen maar huilen en naar hem kijken. Toen moest ik nog gehecht worden das ook geen pretje kan ik je vertellen godver***** Ik wilde heel graag naar huis en dat mocht als ik binnen 7 uur twee keer zou plassen. Helaas lukte dit dus niet. En nu....Tja een catheter erin. Die werd tot overmaat van ramp nog eerst 2 keer misgprikt Ik moest 2 nachten blijven en toen mochten we eindelijk met papa meet naar huis ! Thuis moest ik natuurlijk weer plat want ik kon/kan nog heel weinig door de vele hechtingen. Helaas kreeg ik eergisteren ook nog te horen dat er een hechting ontstoken is....de pech houd nooit op en ik zat er helemaal doorheen. Nu gaat het ietsie beter. Ik moet de pijn leren accepteren en weer dingen gaan doen. Anders blijf ik slap op bed. Mijn ontsteking geneest goed wel heel langzaam maar er zit vooruitgang in. Wel heb ik nog veel pijn maar komt goed.....
Pff, Wendy, wat een verhaal. Dan zat het inderdaad echt niet mee. Gelukkig voel je je nu al wel iets beter! Maar goed dat we er zoiets moois voor terug krijgen, dat maakt veel goed!
laat je niet bang maken sil ik heb een verschrikkelijke bevalling gehad maar zo veel pech maak je niet heel vaak mee zei de gyn. De tweede kan bij ons alleen maar meevallen zei hij haha
@Wen; Jeetje meid, wat een verhaal! Vind het toch altijd heel gaaf om te lezen hoe het allemaal gegaan is hoor! Dus thanks! Jammer dat je niet thuis kon bevallen, maargoed, als je zoon maar gezond is toch?! Hoop dat je snel weer helemaal op de been bent!
Wendy, je verhaal lijkt erg op de mijne zeg! Bij mij begon het ook meteen met de weeen zo kort op elkaar! 2/3/4/5 min. En ook bij mij ging het laatste stukje niet, heb thuis een uur of 2 persweeen gehad waar ik niks mee mocht omdat ik nog geen 10 cm had en toen moest ik naar het ziekenhuis (met de auto) en Wesley is toen ook met de vacuum gehaald met spoed omdat hij het moeilijk begon te krijgen. Ik heb tijdens de bevalling een catheter gehad maar ik kon in de loop van de dag gelukkig plassen dus 'smorgens toen de verpleegster bij m'n bed stond om me wakker te maken was het goedemorgen, hoe laat mag ik gaan hahahaha... Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen en is Jesse er gezond en wel! Heeft hij ook z'n hoofd zo kapot? Wesley had een flinke hersenschudding omdat het allemaal heel moeizaam ging met die pomp, het heeft nog 19 min. geduurd met dat ding Er staat wel een foto van in mijn album, zo zielig als ze met zo'n hoofd ter wereld komen...
dat is zeker zo Wendy. ik denk nu ook maar: mijn tweede zwangerschap kan straks alleen maar meevallen. Ik sta gelukkig heel rustig tegenover de bevalling, zie er niet tegenop.