Na lange tijd en veel onzekerheid ben ik dan eindelijk zwanger! De eerste weken hadden we beiden vooral een afwachtend gevoel, durfden nog niet blij te zijn. Na de eerste echo met 6w5d bleek het om een tweeling te gaan. We wisten dat die kans er in zat dus het was niet eens geheel onverwacht. Sinds die echo is mijn man zielsgelukkig en dolblij. Maar ik kan het nog steeds niet zijn. Ook nog steeds uit zelfbescherming en realisme: het is nog heel pril en het kan nog misgaan. Maar ook omdat ik er zo aan moet wennen dat het er twee zijn. Dat er twee baby's in mijn buik groeien.. Het is even een hele andere mindset, alle fantasietjes die ik al die tijd had kloppen nu als het ware niet meer Dat geeft helemaal niks, ik ben immers zwanger hoera, super dankbaar daarvoor, maar ik moet echt omschakelen merk ik en maak me vooral druk over hoe het allemaal moet. De zwangerschap, de bevalling en daarna. Misschien komt het ook wel omdat ik al twee weken doodziek ben van de zwangerschap en thuis zit van werk dat ik er nog niet echt van kan genieten Is dit herkenbaar voor iemand?
Ja hoor! Heel herkenbaar! Toen we bij de vorige zwangerschap een echo kregen ( met 6+ weken) kwamen we er ook achter dat er twee in mijn buik zaten. De hele weg naar huis hebben mijn partner en ik geen woord uitgewisseld met elkaar .. we hebben alleen maar voor ons uit zitten staren! We dachten gelijk aan alle praktische dingen.. hoe moest dat toch allemaal?? Zeg maar gerust dat we in shock waren! Uiteindelijk vielen de puzzelstukjes in elkaar! Met 20 weken verhuisden we naar een grotere woning en alles voor de uitzet druppelde langzaamaan binnen! Pas toen we al die dubbele dingen zagen konden we wennen aan het idee dat het er écht 2 waren! De bevalling was een hel... met 34,6 weken braken mijn vliezen. Hoewel de meesten óf een KS krijgen óf natuurlijk bevallen heb ik beide mogen meemaken. De eerste is via de natuurlijke weg gekomen en de 2e met spoed via een KS.. Maar dit schijnt niet veel voor te komen dus maak je er niet druk om! Vraag regelmatig aan je gyn of de kindjes er 'goed' voor liggen! Die van mij ging er dus maar gewoon vanuit dat beide kindjes goed met hun hoofdje naar beneden lagen. 15 dagen later mochten mijn jongens mee naar huis! En sindsdien ging alles op de automatische piloot! Als tweelingmama kom je op een gegeven moment ook met de meest leuke oplossingen voor probleempjes! Zoals tegelijk voeden Nu heb ik hier twee heerlijke knullen rondrennen! Ze spelen veel samen en hebben de grootste lol! Ik ben zo dol op ze .. Nog even en dan zijn ze alweer 2 jaar oud! De tijd vliegt! *zucht* Voor nu, Gefeliciteerd met jullie wondertjes! Probeer écht te genieten van deze bijzondere zwangerschap! De tijd zal echt verschrikkelijk snel gaan!! Hopelijk voel je je snel beter!!
Wat fijn om te lezen zo'n verhaal... dankje. Ik was na de echo ook echt in shock en nu soms nog wel een beetje. Mijn man heeft dat echter geheel niet. Goede tip ook om steeds te vragen hoe ze liggen. Dat ga ik zeker doen. Ik krijg gelukkig wel intensieve begeleiding in het ziekenhuis omdat ik daar ook al liep voor de pcos, dus dat is wel fijn. Heb jij lang door kunnen werken? Ik zit nu dus al twee weken thuis omdat ik dag en nacht kotsmisselijk ben, ik kan gewoon niet normaal functioneren op dit moment. Mijn arts zei dat dit vaker voorkomt bij twee eiige tweelingzwangerschap en dat ik er ook op moet rekenen dat ik eerder met verlof moet.
Ik ben zelf met 20 weken gestopt! Maar niet omdat ik niet verder kon (lichamelijk) maar omdat we naar een andere stad zijn verhuisd en ik de reistijd niet zo zag zitten! Ik ben eigenlijk helemaal niet echt ziek geweest tijdens die zwangerschap. (Wat nu gek genoeg heel anders is.. ) Sindsdien heb ik het werken ook niet meer opgepakt en zit ik thuis bij de jongens (ook 2-eiig) . Met een week of 28 had ik wel al een enorm grote buik dus of ik had kunnen werken (kdv; babygroep) was nog maar de vraag geweest!? Wel fijn dat je man al lekker op een roze wolk zit Binnenkort zul jij ook bij hem om dat wolkje gaan zitten hoor! Het duurt alleen even ...