klagen over vuurwerk

Gelezen

 

Ik heb het ook niet gebruikt hoor. Ik was de enige in de groep destijds die niet aan drugs deed. Super stom ook, iedereen was high met elk feestje en dan sta je er hoogstens iets aangeschoten bij.
Ik wil mijn kinderen meegeven dat ze nooit iets hoeven doen wat ze niet willen, dat dat helemaal prima is, wat iemand anders er ook van zegt. (Dit gaat natuurlijk niet op voor alle situaties )

 

Dat is sterk van jou als tiener. Lang niet alle tieners kunnen zo met groepsdruk omgaan.

Maar zo was ik met roken. Vriendengroepen rookte iedereen. Behalve ik. Wilde er ook niet aan beginnen. Mijn vader was net gestopt en ik zag hoe moeilijk hij het daarmee had. Dus daar had ik geen trek in.
Een van die vriendinnen zei me later dat ze dat super stoer vond van mij.

Later ooit een keer een trekje van een joint genomen. Na ongeveer een kwartier hoesten heb ik die vrienden maar gezegd dat ik het voortaan bij bier zou houden. Die vrienden lagen ondertussen onder de bank van het lachen.

Tot zover mijn jonge wilde jaren.
En in relatie tot mijn eigen opvoeding. Alcohol mocht al vrij vroeg (vanaf 12 kregen we met oud en nieuw een bodempje blue Curaçao met 7 up). Roken werd niet expliciet verboden, maar zeer sterk afgeraden.
Drugs was een absolute nogo.

Cat 1 vuurwerk mocht wel. Maar nadat mijn zus en ik samen een trek bommetje hadden stukgetrokken (ieder een uiteinde en dan zover mogelijk uit elkaar gaan staan) waren we er klaar mee. Kwamen 'allemaal vlammen' uit. Doodeng

 

Ik heb nog niet verder gelezen. Dus misschien zegt iemand hetzelfde als ik.

Als ik het over proberen heb, dan bedoel ik ook letterlijk proberen. Onderzoeken wat het spul met je doet. Bij een tweede, derde, vierde keer is daar geen sprake van want dan is het effect bekend.

Naja, dan nog heb ik denk ik liever dat ze het in mijn achtertuin komen doen dan ergens in een steegje. Want als ze willen, doen ze het toch wel. Maar dan valt het niet meer onder proberen.
Voor mezelf heb ik nog geen duidelijk idee hoe het er dan uit gaat zien.

Al ligt het er denk ik ook aan wat voor spul het is. Afhankelijk van de leeftijd zal ik niet zo moeilijk doen om alcohol. En ook niet om een joint. Maar ik ga het dan niet meer voor ze halen.

 

Dat weet ik nog niet. Net zoals ik ook niet zeker weet wat ik überhaupt ga doen als mijn kind(eren) toch drugs willen proberen ondanks de voorlichting enzovoort.

Zoals ik nu denk, is het dan geen proberen meer. Maar gewoon willen gebruiken. Ik denk dat ik dan als eerst heel hard ga janken (als ik even alleen ben). Dat ik me een totaal mislukte moeder zou voelen. Om vervolgens de schouders eronder te zetten en een mogelijke aanpak oplossing zoeken al dan niet met het betreffende kind.
Ik wil koste wat het kost proberen te voorkomen dat mijn kinderen drugs gaan gebruiken...

Het is gewoon een enorm heftige en moeilijke kwestie in mijn optiek.
Wanneer doe je het goed? Op welke manier bereik je het gewenste effect? Als we dat eens wisten, dan was het ouderschap een stuk makkelijker.

Toevoeging:
Ik hoop dat onze kinderen op ons lijken en dus totaal niet te porren zijn voor die vieze rotzooi!
Ongeacht groepsdruk enzovoorts.

 

Dat iets legaal te koop is (is volgens mij ook nog maar sinds kort hoor) doet voor mij niets af aan het feit dat ik het verschrikkelijk vind! Bepaalde honden zijn ook legaal maar wil ik liever ook niet in mijn buurt hebben. In mijn voormalige wijk in Nederland was het echt wel extreem qua vuurwerk. Ook echt van die knallen alsof er ergens een aanslag wordt gepleegd, ik heb er echt niks mee! Vreselijk... Ik ging vaak ook niet meer naar buiten vanaf half december, durfde gewoon niet meer, en mijn kinderen vonden het ook vreselijk eng. Gelukkig word ik er nu niet meer me geconfronteerd, scheelt voor mij heel erg veel stress. Ik ben absoluut voor een vuurwerkverbod, je schiet er niks mee op, kijk alleen al hoeveel dieren (vogels bv) ervan overlijden. Om nog maar niet te spreken over de milieu-impact. En dan heb ik het vooral over dat zware knalvuurwerk.

En ik heb idd als kind/jongere nooit interesse gehad in vuurwerk.

 

Denk dat dat laatste vooral belangrijk is. Naast voorlichting je kind leren omgaan met groepsdruk. Dat het argument 'iedereen doet het' geen enkele waarde heeft. Dat je je eigen keuzes kunt maken. Dat, als je vriendje in de sloot springt, dat geen reden is om het zelf ook te doen.

 

@Mamafiets

Ik denk inderdaad ook dat daar al winst te behalen valt. Al is dat niet bij elk kind haalbaar.

 

Elk kind is anders. En er is geen enkele garantie.
Maar juist als je denkt dat het niet haalbaar is zou ik er extra aandacht aan besteden.

 

Ik denk er echt precies hetzelfde over.
Als mijn zoon het wil proberen heb ik liever dat hij naar mij toekomt en dat ik desnoods wat voor hem kan regelen zodat ik zeker weet dat het goed zit en ja als hij daarna besluit om het vaker te doen dan wil ik gewoon dat hij weet dat hij eerlijk kan zijn en dat hij wel bewust is van de eventuele gevolgen maar ik wil het gewoon bespreekbaar maken.
Ik heb dat vroeger (en heel soms nog) allemaal stiekem gedaan en mijn ouders hebben nooit iets doorgehad maar ik wil dat met mijn kinderen dus echt anders.
Ik heb liever dat hij eerlijk is en het gevoel heeft dat hij dingen kan bespreken dan dat ik later achter dingen kom en hij daar over liegt. Tot nu toe is hij altijd erg eerlijk omdat hij weet als hij het niet eerlijk zegt hij juist problemen krijgt.

 

Inderdaad, dat lijkt me een heel belangrijke les. Vooralsnog hebben mijn kinderen een heel eigen wil en doen ze niet iets ‘omdat Pietje het ook doet’, ze komen ook echt op voor anderen en durven tegen pesters in te gaan. Maar in de puberteit wordt dat vaak wat kwetsbaarder. Dus ik hoop dat we het zo kunnen houden...

 

Reken er maar op dat dat in de puberteit anders wordt!
Mijn kinderen zijn als kind ook totaal niet beïnvloedbaar geweest.
In de puberteit werd dit toch anders.
De oudste wel minder dan de tweede, de derde het meest, tot nu toe.
Gelukkig hebben ze nog geen echt gekke dingen gedaan ( voor zover ik weet), maar de verandering is er zeker!
In de puberteit is "erbij horen" nu eenmaal enorm belangrijk voor de meesten.
Kijk maar eens als je die groepen pubers naar school ziet fietsen; allemaal dezelfde fiets, dezelfde soort jas, dezelfde schoenen, hetzelfde kapsel,enz

 

Ik ben hier als ouder helemaal niet gevoelig voor, maar heb wel begrip voor mijn kinderen als ze hetzelfde willen als hun vrienden.
Dat betekent zeker niet dat ik er altijd in meega ( wij hebben hier ook regels en grenzen), maar er valt overal over te praten.
Als ze met goede argumenten komen, stel ik mijn mening best eens bij.
Dat lijkt me ook heel normaal als je kinderen wat ouder worden.
Je komt dan echt niet meer weg met: mijn regels zijn mijn regels.
Tenminste, dat zou misschien kunnen, maar ik denk dat je daarmee geen leukere relatie met je kind krijgt.
Als ze ouder worden en een eigen mening/ visie ontwikkelen, vind ik dat je ze ook de ruimte moet geven om dingen zelf te ontdekken en ervaren.
Dat hebben ze mi ook nodig bij het volwassen worden.

 

Hier precies hetzelfde en ik hoop dat mijn kinderen minstens zo eigenwijs zijn, scheelt je ook een hoop gedoe, heb me ook nooit druk gemaakt om wat iemand van mij vond.