Dit ook vooral, het is een irreël beeld wat je krijgt. Wij hebben echt wel leuke momenten, maar er zijn zeker genoeg benblijalsdezedagvoorbijis-dagen hoor.
Ik denk dat het twee ledig is: je hebt die depressie en je zou het fijn vinden als het thuis wat soepeler verloopt. Het kan een combinatie zijn natuurlijk. Maar wat wil je dat er thuis makkelijker verloopt? Er zal toch niet elke week iemand ziek zijn hoop ik? Omdat je schrijft over anderen die uitjes doen in het weekend, komen jullie daar helemaal niet aan toe dan? Mijn leven is op fb niet rooskleuriger dan in het echt, hier verloopt de dagelijkse routine vrij soepel. Maar ik denk ook wel ver vooruit en zorg dat we overal genoeg tijd voor hebben. Ik herken het rennen naar school of met moeite op tijd komen echt niet om maar een voorbeeld te noemen. Ik heb zelf 2 kinderen van 9 en 5 en 3 dagen in de week nog ongeveer 2 oppaspeuters en/of baby's erbij in de ochtend. Maar ik heb echt altijd tijd genoeg. Ik calculeer een plotselinge poepluier, kleuter-ik-wil-niet-meewerken-bui in. Zo gebeurd het dat we op sommige dagen tijd overhouden en dan kleuren of spelen ze nog wat. We staan hier 7.00 uur op en vertrekken 8.10 uur. Nu is dit maar een voorbeeld, maar ben jij van het plannen of van vooruit denken of juist niet. Mij geeft dat plannen heel veel rust nl, ik zou ook heel gestressed raken als ik alles zou laten hoe het komt.
O ik ben echt wel van het plannen. Kom ook nooit ergens te laat hoor. Dat is het niet. Het is gewoon al die niet leuke dingen die ik in mijn vorige berichten opnoemde die zorgen dat het me soms wat teveel wordt. En leuke dingen doen in het weekend....tja we proberen het zo vaak mogelijk maar er zijn altijd verplichtingen. De kinderen hebben wedstrijden van hun sport, verjaardagen, huiswerk enz. En ja de afgelopen winters zijn er heel weinig weekenden geweest dat niemand ziek was.
Ja die verjaardagen en wedstrijden doen je de das om he. Maar tegen sommige dingen moet je ook gewoon nee kunnen zeggen, om een beetje ruimte te maken voor jezelf. Zeker als je ziek bent. Ik probeer alle "verplichte nummers" op zaterdag te doen zodat we de zondag met ons gezin hebben. Hele naaste familie waar ik echt niet onderuit kom gaan we wel heen op zondag, maar anders zeg ik gewoon dat we al wat anders hebben.
Die verplichtingen zijn ook leuk toch? Sportwedstrijd en verjaardag klinken als ontspanning, althans voor je kinderen. Ik denk dat je perceptie wat vertroebeld is door je depressie. Dan kan je gewoon veel minder incasseren.
http://www.me-to-we.nl/werkende-moeder-versus-thuisblijfmoeder-zoek-de-verschillen/ Die kwam ik vandaag en moest gelijk aan jou denken.
Je hebt veel voor je kiezen gehad en nog steeds. Heftig wat je meemaakt met je zusje, moeder en schoonmoeder. Ik kan alleen niet goed uit je bericht halen wat je voor actie onderneemt om zelf uit je depressie te komen. Je ziet de bedrijfsarts, maar ga je ook naar een psycholoog, slik je medicatie? Het is logisch dat je overal beren op de weg ziet als je depressief bent. Ik zou morgen naar de huisarts gaan als ik jou was. Excuses als je dat wel al hebt gedaan en ik hier overheen heb gelezen. Stoppen met werken, lost je depressie niet op. Maar ik las dat je in een andere functie meer flexibiliteit had. Kan je misschien terug naar die functie, om het jezelf wat makkelijker te maken? En troost je, ook hier een wakker kind in de nacht, en straks gewoon weer werken. Ieder huisje heeft zijn kruisje en het ene kruisje is heus dikker, gelukkig is dat geen competitie. Probeer je zegeningen te tellen. 3 kinderen, een man, een baan, haal de positieve zaken uit het leven en maak je niet druk om de taart, maar wees trots en blij dat je het mag vieren. En mocht het niet door gaan, dan maak je allemaal andere mensen blij met een taart.
Dubbelgeluk, Ik heb in het verleden wel medicijnen geslikt maar dat wil ik niet meer. Ik heb nu een tijdje medicijnen gehad omdat ik al weken maar een paar uur sliep s nachts. Ik ga naar een psycholoog. En natuurlijk ben ik ook bij de huisarts geweest. Meerdere keren zelfs. Die flexibele functie bestaat niet meer dus daar kan ik ook niet meer naar terug.
Heb niet alles gelezen maar ik lees overspannen depressief en geen vangnet. Dat is vervelend! Heb je nog recht op ouderschapsverlof? Zodat je tijdelijk minder kunt werken?
Ik heb nog recht ja alleen....als ik na afloop binnen een jaar wegga bij mijn werkgever moet ik alles terugbetalen. Werkgever betaalt nl 40% van je salaris. Ik denk dat ik toch op zoek ga naar een andere baan
Maar wedstrijden en verjaardagen zie je niet als iets leuks? Hier ook altijd drukke weekenden, maar dan plannen we eromheen nog wat dingen. Voorbeeld: oudste moet vroeg en ver voetballen, gaan we daarna even met zijn allen een stad daar in en even lunchen of zoeken we met mooi weer een speeltuin op. Een uurtje is soms ook genoeg. Maar nu moet ik zeggen dat ik de wedstrijden ook altijd wel een uitje vind.
Oh bij mij was geen compensatie. Maar ik was blij met de rust en dat ik bij mijn kwetsbare kinderen kon zijn. Ik ben heel blij dat ik daarvoor gekozen heb, ook al was ons inkomen daardoor heel laag.
Ik denk dat @Nescio gelijk heeft. Want wat je beschrijft in het weekend, dat gaat niet ook zo. De weekenden waarop wij geen "verplichtingen" hebben zijn op 1 hand te tellen. Maar ik zet het tussen aanhalingstekens omdat ik het geen verplichting vind, maar erg gezellig juist. Voor jou voelt het wel als een echte verplichting en dat komt door je depressie denk ik. Weet je waar die depressie vandaan komt, waar is het teveel geworden: thuis of op het werk? Want die weekend verplichtingen die je omschrijft, daar kun je met kinderen niet omheen denk ik.
Ik zou sowieso proberen de “verplichtingen” te verminderen. Wij gaan soms ook wel eens maar 2 uurtjes naar een verjaardag of alleen met de kinderen op pad. Afgelopen zaterdag had mijn zoontje een voetbaltoernooi, toen zijn we bv. met 2 auto’s heen gereden, ik ben na een uurtje met dochter weer vertrokken en mijn man is gebleven. Hoe is de verdeling verder thuis. Met bijv. huiswerk? Ben jij de enige die steeds met dat soort zaken helpt, of draagt je man ook zijn steentje bij? Misschien dat je over dat soort dingen ook afspraken kan maken? Mijn man doet op dat gebied niks uit zichzelf, wanneer ik bijv. 3 avonden mijn dochter aan het helpen ben met het leren van een toets, zal hij de 4e avond niet zelf bedenken dat hij dat ook een keer kan doen. Ik heb dus echt geleerd (na een burn-out....) om hem “aan het werk te zetten”. Want wanneer ik hem het huiswerk geef en vraag of hij het nu kan doen, doet hij dat zonder verder over na te denken”.
Ik kan echt niet over mijn man klagen. Die doet veel in huis en helpt ook met huiswerk enzo. Tuc Het is me op beide gebieden teveel geworden. Ik heb prive (niet in mijn gezin) veel meegemaakt en mijn werk is ook best zwaar.
O en nee ik vind wedstijden niet echt leuk haha. Komt ook doordat we dan de jongste mee moeten nemen als we allebei gaan en die gedraagt zich dan niet omdat het te lang duurt. Wat dat betreft is het leeftijdsverschil gewoon groot.
Ik ook niet...en daarom zit mijn kind ook niet op een sport waarbij veel wedstrijden gedaan moeten worden, ik zou er knettergek van worden zeg!
Wat zegt je psycholoog, geeft hij/ zij tips waar je mee verder kan? Je geeft allemaal activiteiten aan die je niet leuk vindt om te doen, waar word je wel blij van? Waar krijg he energie van? Ik zou niet zomaar stoppen met je werk, ik zou eerder met je werkgever in gesprek gaan of er meer flexibiliteit mogelijk is, wellicht minder uren werken?
ja sorry, zag dat ik niet goed gelezen heb. Ik zou idd ook niet zomaar stoppen met werken, ik zou eerst hulp zoeken om te kijken hoe je je werk wel weer leuk kunt vinden, hoe het voor jou weer te doen is. Wellicht dat je dan over een tijd weer kunt genieten van de gezinsverplichtingen.