Ik heb hier een klein onhandelbaar mannetje (zat. 21 maanden) rond lopen... Mijn man en ik zijn inmiddels ten einde raad en weten niet meer hoe we met hem om moeten gaan. Ons zoontje heeft een moeizame 1,5 jaar gehad. Vanaf baby af aan al veel ziek. Wij hebben in de periode dat hij veel ziek was veel toegelaten. We hadden het echt met hem te doen. Het CB, KDV, HA en KA dachten allemaal dat zijn driftaanvallen, frustratie, huilbuien enz. te maken hadden met zijn gezondheid. Grotendeels van zijn leventje had hij pijn en werd er van alle kanten aan hem geplukt. Dit reageerde hij thuis af op ons en zijn omgeving. Eind mei kreeg hij zijn buisjes en gingen zijn neusamandelen eruit, dit was een geschenk uit de hemel. In de maanden daarna ging hij met sprongen vooruit. Zijn gedrag was aanzienlijk beter. Luisterde goed (hoorde ook weer meer) en de driftaanvallen waren er vrijwel niet meer. We konden lekker van hem genieten en hadden geen gezondheid problemen meer waar we ons zorgen om hoefde te maken. Helaas is het 'oude' gedrag weer helemaal terug. Hij slaat, bijt en knijpt ons regelmatig. Gooit met alles wat los en vast zit, als hij boos is gooit hij alles van tafel of uit de kast. Doet de huisdieren pijn en heeft weer extreme huil/drift buien. Als je 'nee' zegt of hij mag bijv. niet mee naar de keuken, dan zet hij het op een gillen. Boodschappen doen met hem erbij is een ramp, buiten spelen is leuk, maar hij blijft weg rennen, gooit steentjes enz naar andere kinderen, pakt spullen af enz. Het is nu zelfs zo erg dat hij ook de leidsters van het KDV slaat en zijn gedrag daar dus ook erger wordt. Mijn man heeft het er vooral moeilijk mee. Hij staat echt op springen, wilt absoluut niet negatief over zijn kind denken, maar hij trekt dit echt niet meer. Hij is nog geen 2 en maak me al mega zorgen dat ik straks een onhandelbaar losgeslagen kind heb. Het ergste is nog dat hij voor de buitenwereld een engeltje is. Mensen die hem zien, zien een charmeur die alles voor elkaar krijgt met zijn lach en knuffels. Hij knuffelt heel veel, geeft veel kusjes en dit maakt het zo dubbel. Vrijdag hebben we een gesprek met een pedagoog om te kijken wat we kunnen doen. Alleen kunnen we het niet meer aan. Zijn er meer ouders die dit hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie er mee omgegaan en hoe hebben jullie het weer positief kunnen krijgen?
consequent blijven en wij hebben time-out/strafhoek ingevoerd. Daarmee ging het goed vooruit en nu ze steeds beter zich verbaal kan uitdrukken, gaat het nog beter
Hebben wij hier al. Hij heeft een stoel op een vaste plek waar hij moet zitten als hij slaat, bijt enz. of na 3 waarschuwingen bij wat anders. Ons zoontje heeft heel erg baat bij duidelijkheid en dit geven we hem ook zoveel mogelijk. Het probleem is ook dat hij nog niet praat. Hij zegt een paar losse woordjes, maar kan zich nog niet goed duidelijk maken. We zijn al heel blij dat we nu snappen als hij wilt eten of drinken.
Tsja, ik kan hier wel uitgebreid omschrijven wat ik met onze meiden doe of zou willen doen, maar het is totaal niet te vergelijken... Onze dreumes is niet driftig en boos. Ik probeer altijd zoveel mogelijk te ontdekken wat haar behoeften zijn en hierop in te spelen. Zo kroop zij met 14 maanden al naar de trap als ik vroeg of ze moe was en wilde slapen... En sinds ze ja en nee kan zeggen, gebeurt het zelden dat ik haar niet snap. Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel frustrerend is voor je zoontje om niet begrepen te worden... Ik zou echter nooit straffen, maar proberen te achterhalen hoe ik hem zou kunnen helpen. Maar ik heb makkelijk praten, ik zit niet in jouw situatie, misschien is straffen wel het enige wat helpt? Then again, als het tot nu nog niet heeft gewerkt, is het misschien toch een optie iets totaal anders te proberen? Je zou je eens kunnen verdiepen in Unconditional Parenting. Wellicht vind je het wat.
Probeer samen met je man een zeer consequent plan op te zetten, waarin je afspreekt wat de grenzen zijn en hoe jullie die gaan handhaven. Dus wanneer krijgt hij een time-out, hoe geef je dat aan, hoelang, hoe handel je het daarna af (uitleggen waarom hij straf kreeg, kus & knuffel). Maar spreek ook zeker af hoe je goed gedrag beloont (dus als hij lief speelt, doet wat je vraagt etc). Hij zal sowieso vast nog wel driftbuien gaan krijgen, daarvoor is hij (bijna) 2, maar consequent zijn en positieve aandacht geven zijn nu echt belangrijk. Ook trouwens; pick your battles: als hij schreeuwt, negeer dat dan volledig, maar slaan of iets kapot maken is iets waarbij je wel ingrijpt bijvoorbeeld.
We hebben een tijd geleden alles op een rijtje gezet om te kijken hoe we met hem omgaan. Dus idd wanneer wel en wanneer niet straffen, wat mag wel en niet en dit zo houden en ga zo maar door. We proberen ook zo min mogelijk nee te zeggen, maar het anders te formuleren of uit de situatie halen. Ik denk dat we nu ook in een negatieve spiraal zitten en hier moeten we uit. We hopen dat we, na het gesprek met de pedagoog, Samen tot een duidelijk plan kunnen komen.
Misschien helpt het om een aanwijskaart te maken? Zodat hij toch duidelijk kan maken wat hij wilt, bijvoorbeeld een plaatje van een beker = drinken. Etc. Verder ook positief benaderen, dus als hij dingen goed doet, dat gedrag duidelijk prijzen en benadrukken. Ik zou daarnaast negatief gedrag waar mogelijk negeren zolang hij geen gevaar is voor zichzelf of de omgeving. Dus ook bij slaan en bijten: heel kort zeggen dat dat niet mag en jezelf uit de situatie halen. T heeft ook een sla-fase gehad en bij hem hielp het heel goed om te zeggen: 'T je mag niet slaan, dat doet pijn, je mag wel aaien' en dan hem aaien. En waar mogelijk afleiden