Hoi mijn dochtertje begint echt een karaktertje te krijgen, en ze kan soms ineens beginnen brullen zonder aanleiding en is dan niet te troosten tenzij ik haar de ganse tijd pak (wat dus niet altijd kan). maar wat ze nu ook sinds kort doet is op mama (en soms andere kindjes ook) meppen! daarstraks was ik haar aan het verschonen en het stond mevrouw niet aan en pets! op mijn arm, en ze blijft dat doen ! ook het wegmeppen van de lepel als ze geen zin / honger heeft is een nieuwe hobby aan het worden. ik zeg dan heel duidelijk en hard "neen, niet slaan" of "mag niet" maar dat lijkt dus echt geen effect te hebben, tenzij dan dan ze nog meer over haar toeren gaat en nog meer mept ... Ik weet eigenlijk niet hoe ik hierop moet reageren en wat ik moet doen, mijn zoontje heeft dit nooit gedaan en die heeft ook nooit driftbuien gehad... ze is nu 15.5 maand en de hoek snapt ze nog niet denk ik.
Ik lees even mee, mij dochtertje van 11 maanden krabt en knijpt me soms en 'nee' zeggen heeft hier ook weinig effect
tim slaat soms ook en kijkt er op een bepaalde manier bij. ik zeg dat dat niet lief is en dat aaien beter is. dan neem ik zijn hand en aai mijn wang. @driftbuien: die negeer ik. dat is de snelste en meest efficiënte manier vind ik.
Driftbuien negeren werkt idd het beste. Wil je iet eten dan maar niet geen strijd van proberen te maken (is makkelijker gezegt dan gedaan ik weet het) Slaan; Bij de eerste en tweede keer slaan uitleggen dat dat zeer doet en dat hij moet aaien. Bij de derde keer even bij de kin pakken en zij gezicht naar mij draaien zodat hij mij aan moest kijken. En dan heel streng zeggen; nee jij mag niet slaan dat doet zeer. Ze snappen meer dan je denkt hoor.
Hier ook een slaand meisje sinds kort. Vooral als er iets moet, kan ze opeens heel hard in mijn gezicht gaan slaan. Ik pak haar dan vast bij haar armpje, zeg (zo rustig mogelijk) nee, niet slaan, en daarna is ze vaak al rustiger. Driftbuien (waarbij je haar alleen kúnt laten) zou ik idd negeren. Of misschien 1 keer zeggen dat het niet hoeft en verder geen aandacht aan geven. Ze begrijpt idd vaak al heel veel, dus ik blijf het gewoon uitleggen uitleggen uitleggen, ook al heb ik het idee dat het niet binnen komt.
Nou, hier sinds eergisteren een dreumesje dat bijt! Hij heeft mij nu al vier keer gebeten en mijn vriend een keer. Het gebeurt op momenten dat hij iets niet mag en dus heel boos en gefrustreerd raakt. Heb alle keren op een zware toon gezegd: "potverdorie, dat doen we niet!" en gezorgd dat hij mij daarbij aankeek. Hij leek echt onder de indruk, want hij begon meteen met knuffelen en kusjes geven, wat dan natuurlijk beloond wordt want dat is lief. Maar helaas heeft hij nog niet door dat hij het dus een volgende keer niet meer mag doen... Als Jesper echt een driftbui heeft, dan negeer ik hem inderdaad ook. Helpt het beste. Laat hem maar even in zijn eigen sop gaarkoken.
Julie doet dit ook (met vlagen lijkt wel), dus heel herkenbaar. Een paar maanden geleden heeft ze een tijdje gehad dat ze steeds heel hard in mijn bovenarm kneep. Deed echt zeer! Nu is ze weer meer van het bijten en haren trekken. Ik moet er wel bij zeggen dat ze zich soms echt van geen kwaad bewust is, dan gaan het bijten in een moeite door met een kus, dan bedoelt ze het als knuffel. Als ze het expres doet, vind ik het een ander verhaal. Ik zeg ook duidelijk "Julie,nee!", pak als het nodig is haar handjes vast en zorg dat ze me aankijkt. Ik zeg er altijd achteraan dat het pijn doet en daarom niet mag. Vaak is het NEE zeggen al voldoende, dat vindt ze heel erg op een of andere manier. Soms gaat ze er zelfs even van huilen (terwijl ik het vriendelijk maar wel stellig zeg). Daarna draait ze haar gedrag wel bij. Blijft ze heel vervelend doen of bijten/knijpen, dan gaat ze even de box in. Even afkoelen. Het werkt bij Julie goed, hoe klein ze ook is. Daarna krijgt ze een knuffel en speelt ze lekker verder. Driftbuien onder het eten en smijten... ze krijgt een waarschuwing. Houdt ze dan niet op, dan haal ik het eten (tijdelijk, ligt eraan hoeveel ze dan al gegeten heeft) weg. Verder negeer ik de driftbui. Als ze weer rustig is, proberen we het opnieuw.
hoi dat driftig gedrag is een bijkomend probleem. ze kan soms ineens beginnen brullen zonder duidelijke aanleiding en ze stopt dus niét. soms als ze ineens per se wil gepakt worden en ze stopt dan als ik haar opneem en begint terug als ik haar neerzet. pak ik haar niet op dan blijft ze brullen, en ze houdt dat gemakkelijk een half uur vol. sussen door het geven van een speeltje, tut helpt niet want ze gooit alles weg of mept erop. doe ik dan best met haar op te pakken of te laten razen? hoe lang duurt zo'n driftige bui bij jullie en hoe vaak hebben ze dat? Dagelijks? wekelijks? maandelijks? er is hier ook een verschil tussen tikken bij het spelen ipv aaien (dan helpt het als ik zeg "aai" )en slaan als ze boos is. "neen mag niet" heeft hier zeer weinig effect, het wordt zo mogelijk nog erger ... ze is nu 15.5 maand, kan het weer een fase zijn?
Liesbet77, ik denk zoals jij het beschrijft dat het inderdaad om een fase gaat. Als ik jou was, dan zou ik de cirkel proberen te doorbreken door haar uit te laten razen. En je evt. voorbereiden dat het misschien eerst lang duurt, maar dat de driftbuien steeds korter worden. Je dochter zal, denk ik, op een gegeven moment doorhebben dat zo'n gedrag niet getolereerd wordt. Tim heeft nu vaker een driftbui, maar ik denk niet dat het dagelijks is. de driftbuien duren een paar minuten. Als ik zie dat het op zijn eind komt, dan ga ik weer naar hem toe.
Hier een driftkikkertje van 18 maanden oud. Ook hier wordt er gemept als er iets gebeurt wat madame niet zint. En als je dan het handje vastpakt en zegt dat het niet mag, begint ze te lachen en mept je vrolijk nogmaals in je gezicht. Ze denkt dan kennelijk dat het een spelletje is ofzo. Volgens schoonmoeder is het echt een fase. Het is frustratie die ze nog niet anders kunnen uiten dan door driftig te worden, te gaan huilen of bijvoorbeeld te gaan slaan of bijten. Het gaat ècht over, zei ze Zodra ze wat meer kunnen praten, kunnen ze de frustratie ook beter kwijt. Vooralsnog zitten we er dus allemaal mee!
hier doet Fleur het ook sinds kort, vooral bij het aankleden en als ze bij me wil zijn en ik haar even wegzet omdat ik wat moet doen (koken ofzo) maar ik pak altijd haar arm of been vast en ben even streng tegen haar dat het niet mag en dat het me pijn doet! Niet dat het helpt, want dat snapt ze nog niet maar dan is ze altijd even verbaasd en stopt ze (even). Ik probeer het wel echt consequent tegen haar te zeggen dat het niet mag want ooit komt er een dag dat ze het wel snapt.
Ik zou zeggen: straffen door op een stoeltje/grond te zitten (in een hoekje staan is te onduidelijk en te makkelijk om te lopen). Als ze eraf gaat, naar haar toe gaan en kort toespreken en dat volhouden. En als het echt niet werkt na een paar dagen proberen, of bij hele jongen kinderen: negeren en/of alternatief aanbieden zodat je haar op iets positiefs kunt belonen (positieve reactie geven). Succes!
hier doet onze kleine dame van 17 maanden dat ook; ze knijpt me soms ineens om te kijken hoe ik reageer, ze doet het eigenlijk als ik haar til. Als ze dat dus doet zet ik haar op de grond gewoon neer...en dat is dus net iets wat ze niet wilt want ze wordt het liefst zo veel mogelijk getild en geknuffeld...
hier was de oplossing: 'aai' leren. Hier heeft ons mannetje ook losse handjes en gaat dan ook nog eens lachen als ie je een mep verkoopt. Als hij dus mept zeg ik meteen: Nee, aai mama aai. En dan doe ik met zijn handje aai-beweging over mijn arm (of plek waar hij net een mep gaf) Werkt hier goed, maar heb dat ook vanaf dag 1 al gedaan sinds hij begon te meppen. doet ie namelijk bij de hond ook, en dan zeg ik: Aai hondje aai. en dan met zijn handje aai bewegingen en dan gaat hij aaien ipv slaan
En hier ook een lekkere bijter/knijper van 20 mnd... inderdaad, als mevrouw haar zin niet krijgt :x In eerste instantie ook geprobeerd met 'aai', maar dat sloeg niet echt aan. Misschien is het inderdaad een fase, want sinds kort werkt het als ik haar in zo'n bui oppak en een eind van me vandaan op de grond zet. Ze komt dan zelf schuldbewust naar me toe om een kus te geven en het 'goed te maken''. Heb echt het idee dat ze dit eerst nog niet begreep, maar nu gaat het prima!