Mijn kleine vent klimt al vrij lang zijn bed uit, maar sporadisch. De laatste week was het elke nacht, ochtend en dag raak. Staat ie ineens als een ninja achter je, weet je wel Gelukkig bleef hij 's nachts wel gewoon in bed. Tot twee dagen geleden. Vandaag zijn middag dutje dus in zijn grote bed gedaan, dit ging eigenlijk gelijk goed hij wou absoluut niet in zijn 'baby' bed... Met mijn man gesproken en besloten zijn oude bedje weg te halen, om hem niet te verwarren. Nou moet ik erbij zeggen dat mijn ventje denk ik een uitzondering is, veranderingen doen hem niet zoveel. (bv een tijdje terug afgeschoten op het cb hier, omdat hij een flesje opvolg melk kreeg, dat mocht blijkbaar absoluut niet, dus per direct stoppen. Ik vond dat een beetje sneu, maar hij vroeg er maar 1x naar en toen was het over). Anyway, hij ligt nu dus in zijn grote bed. Hij is er tot nu toe 7 keer ongeveer uitgekomen. Ik pak het aan op de supernanny manier, de eerste keer wel praten, tweede keer minder, derde keer bijna niets en daarna niets meer. Rond de vijfde keer rende hij snel terug naar bed, toen ik aankwam maar wel brullen. Nu is het stil........ Te stil? Ik ben een beetje een watje wat bepaalde dingen aangaat en ben bang dat ik me vannacht het apezuur schrik als hij ineens weer als een ninja naast me staat! Hoe gingen jullie hiermee om? Leg ik hem gewoon terug zonder een woord, maar met kus, of zeg ik wel wat? Ik hoop niet dat ik er 200 keer uit moet vannacht haha Mijn arme hart Volgens mij zit ie nu gewoon in het raamkozijn naar de voetballende kinderen te kijken (geen zorgen, raam kan niet ver en niet naar buiten open )
Spannend! Wat ikzelf erg prettig vond is een traphekje in zijn deuropening(die van de ikea). Zo kon hij er niet zelf geruisloos uit. Het hekje heb ik alleen opslot gedaan in noodgevallen. Bv boven poetsen en de deurbel ging. Ik vond het zelf een fijn idee. Zo wist ik ook dat hij niet tot in de badkamer kon komen bv. Bij mijn meisje ga ik dat ook zo doen. Heel veel succes vannacht!
Ons kereltje ligt sinds 3 weken in een peuterbed. De eerste week heeft hij de hele kamer overhoop gehaald, commode inhoud over het bed verspreid, tissuebox gelunderd, etc, etc. Het lijkt nu iets beter te gaan, maar je hebt er wel geduld voor nodig, haha! Wij hebben een haakje op de deur gedaan, anders staat hij inderdaad steeds weer op de overloop.
Ik ben bang dat ik geen oog dicht doe vannacht Vond het best prettig, toen hij zijn bedje nog niet uit kon haha Ik vind hem zo groot worden! Een haakje op de deur? Dat hij zijn kamer dus niet uit kan? Ik weet niet of mijn man zich daarin kan vinden, wat als er iets mis is?
Een haakje vond ik ook geen fijn idee, ik heb met kinderen gewerkt van 0-12 die wel al werden opgesloten.. Een traphekje zag ik ook meer als veiligheid voor hemzelf...
Bij ons kon ze niet bij de deurkruk... Dus wij konden er wel altijd in maar ze kon er niet zelfstandig uit. Best practisch (En als er wat was riep ze gewoon)
Hij kan gewoon overal bij, helaas. Wel zitten er uiteraard kindersloten op alle kastjes en lades waar hij absoluut niet in mag. De badkamer zit ook op slot. Trappen hebben we niet, hij zou eventueel wel bij de upc box kunnen, hij heeft dan ook zelfstandig al wat dingen opgenomen Hij heeft ook nog een babyfoon trouwens. De keren dat hij uit bed klom, kwam hij direct naar mij zoeken. Ik hoop dat hij dat vannacht dan ook maar doet. Ik zal er toch aan moeten wennen, kan hem moeilijk tot hij 21 is opsluiten haha Hij is trouwens in de overtuiging dat de babyfoon een telefoon is, hij gaat er dan ook voor staan om mama te bellen Maaaammyyy...helloooooww!
Hij roept ons als er wat is, dan gaat hij bij de deur staan en vraagt of we komen. Ik zie het ook niet als opsluiten. Tenslotte was hij in het ledikant ook niet "opgesloten", toen kon hij ook niet uit zijn kamer. Ik zie het verschil dus niet zo. Ons kereltje is een klauteraar en zijn kamerdeur zit direct naast het traphekje. Als hij zich over de rand van zijn ledikant kan werken (en dat deed ie!) kan hij dat ook over het traphekje voor ik het in de gaten heb. Het haakje is een prima oplossing.
Dat zou ik ook een prettiger idee vinden, inderdaad mijn ventje klom dus ook uit zijn ledikant als een ninja, zonder te vallen, zonder geluid.
Wij hebben de klink aan de binnenkant van de deur omhoog gezet. Vind dat geen opsluiten hoor, dat klinkt wel erg dramatisch. Verschil met een traphekje zie ik niet. Als er iets is komt ze toch niet uit bed maar roept ze wel. Maar wij hebben denk ik een uitzondering want mijn oudste komt nooit zelf uit bed 's nachts, al vanaf dag 1 dat ze over ging naar dit bed niet. Dus dat scheelt veel .
Hij kan gewoon bij de deurklinken, of ik ze nou omdraai of niet ieren zijn klein, dus veel dingen zijn lager/kleiner. Mijn ventje heeft mijn nederlandse genen, dus is vrij lang voor ierse begrippen Ach ja, we zien het wel. Ik ben meer gespannen omdat ik me aan het voorbereiden ben op een lichte hartverzakking vannacht haha
Ik zou hem gewoon rustig terugleggen en uitleggen dat het nog slaaptijd is. Mijn zoontje is nog nooit zijn bed uitgekomen. Af en toe periodes dat hij verdrietig is 's nachts en soms drie keer per nacht wakker wordt. Dan troost ik hem, slokje water erbij en dan weer lekker slapen.
En, lekker geslapen....? Spannend hè altijd, een eerste nacht in een groot bed. Tenminste ik vond het toen erg spannend, mijn dochter de normaalste zaak vd wereld, ze was toch al een grote meid? Haha, ze is gaan liggen en sliep!
Nou, het was geen succes Volgens mij is hij er nog helemaal niet aan toe en moeten we het anders aanpakken. Over een tijdje.
Niet fijn! Maar meestal duurt het toch een aantal dagen voor ze er aan wennen? Ze komen tenslotte van een klein bed waar ze geen kant in kunnen en ineens in een bed met "alle vrijheid".. Ik ben benieuwd, binnenkort gaat ons zoontje ook over, dus kan je nu helaas geen tips geven.. Wil je wel succes wensen!!
Ik zou niet gelijk opgeven, het is niet niks van een klein ledikantje naar een groot bed. Stukje geborgenheid mist er dan denk ik. Heb je misschien ook een soort hekje aan de zijkant? Misschien geeft dat iets geborgenheid. Hier ging het wel gelijk goed, ze vonden het beide heel erg spannend. Zelf mee bed uitzoeken en met papa in elkaar gezet. En de week ervoor geregeld gezegt: jeetje wat worden jullie al groot zeg, jullie mogen gewoon al in een groot stoer jongens bed slapen. Het slapen ging dus best goed. De eerste weken werd wel de kamer compleet over de kop gehaald als ze wakker werden, maar ja dat is even want ja nu kun je 'stiekem' dat doen want papa en mama slapen nog.
Nou, inderdaad, het heeft tijd nodig. Maar ik denk wel dat ik het verkeerd aangepakt heb en dat mama iets enthousiaster was dan hij, en eigenlijk teveel van hem verwachtte. Ik geef niet gelijk op, maar hij was zo overstuur en zo aan het trillen. Het was niet eens zozeer het uit bed komen waar ik moeite mee had, meer zijn angst. Het was echt een hoopje ellende en ik weet bijna zeker dat ik wat dingen anders aan moet pakken. Ik wil hem niet zijn veiligheid afpakken. Zo had ik bv zijn ledikant weggehaald, maar nu lees ik pas (slimme zet) dat het meestal beter werkt om hem te laten staan en om het nieuwe bed op de plaats van de ledikant te zetten. In mijn enthousiasme dus gewoon weggehaald en zijn nieuwe bed stond er al een tijdje en dat laten staan. Maar ja, als je dan wakker wordt is he uitzicht heel anders natuurlijk en is er in principe een heel groot donker gat. Hij is nu een dutje aan het doen, in zijn nieuwe bed, net als gisteren overdag. Dus het kan wel, maar 's nachts nog niet? Zijn ledikant staat er overigens weer.
We hebben de zijkant van zijn ledikant eraf gehaald, zodat hij zich in ieder geval niet kan bezeren, omdat hij eruit blijft klimmen. Gek genoeg blijft hij nu wel gewoon in bed, dit gaat zo goed. Een tussen stap lijkt beter te werken dus nu kan hij er in en eruit, en wennen aan een open bed.