Hoi, Mijn dochter (2 jaar en 3 maanden) had eigenlijk al heel vroeg interesse in het potje. We hebben dit ook gestimuleerd en zijn op een goede dag gewoon begonnen haar luier uit te laten. Eerste dag veel ongelukjes, 1 plasje op de pot. Poepen deed ze pas toen ze weer een luier aankreeg voor de nacht. De tweede dag ging eigenlijk hetzelfde. Ze was toen net 2 jaar en er lichamelijk wel aan toe (langere periodes droog, ook droog na de nacht). Ook had ze veel interesse in de pot en later ook in de wc. Ze ging altijd zonder problemen op de pot of wc zitten, niet dat ze altijd iets deed, maar had er geen weerstand tegen. Helaas moesten we onze 'training' onderbreken omdat we naar mijn ouders gingen. Ze wonen ver en dat bezoek stond al lang gepland. Omdat ze zich ook heel erg op haar gemak voelt bij mijn ouders besloten we de training daar voort te zetten. Maar 3 keer raden, dat ging dus niet. Echt luid nee zeggen tegen de pot en de wc, weer vragen om een pamper... mijn moeder zei dat ze ook wel erg jong was en dat ze absoluut geen weerstand moest krijgen of druk moest ervaren. We hebben dus gewoon weer een pamper aangedaan. Sindsdien wil ze er niets meer van weten. Ik begrijp niet goed waarom, we leggen geen enkele druk en van ongelukjes maken we niets. Ik lees boekjes voor over op het potje gaan en die vindt ze erg interessant, maar het vertalen naar de praktijk doet ze niet. Als ik haar luier uitlaat, plast ze standaard op de vloer om vervolgens te vragen om een pamper. Uitbundig prijzen werkt ook niet echt. Omdat ik zie dat ze zelf gefrustreerd raakt van het plassen op de vloer durf ik ook niet echt door te zetten en gewoon een schone broek aan te doen en te wachten op het volgende ongelukje. Sturen op het potje werkt dus niet. Ik denk dat we helemaal moeten resetten, maar ik weet niet hoe. Ze is er lichamelijk aan toe en ze was er geestelijk aan toe, maar nu lijkt ze een weerstand of angst te hebben ingebouwd. Ik weet niet hoe we dit moeten aanpakken, enig idee?
Blote billen lopen en het potje in de buurt. Zo kan ze zelf beslissen om wel of niet te gaan. In ondergoed plaste ons zoontje ook gewoon in zijn broek maar in blote billen ging hij zelf steeds op potje en ging niets op de vloer. Dit een week gedaan en toen weer met ondergoed geprobeerd. Nog steeds veel "ongelukjes" en na een paar dagen toch weer in blote billen. Weer een week vol gehouden en daarna weer die onderbroek aan. Toen ging het ineens prima en vanaf toen was hij ook zindelijk. Nu een ruime maand geleden en sindsdien 2 keer in de broek geplast. Zo heeft het bij ons gewerkt. Geen druk verder en plasjes werden gewoon opgeruimd.
Hoe veel dagen had je dochter de luier al af toen jullie naar je ouders gingen en ze daar niks meer van de pot/wc wilde weten?
Sofietje, dank. Ik ga de blote billenaanpak hier ook introduceren. Janna, ze had toen 3 dagen geen luier meer.
Herkenbaar, hier ook zo. Nu zegt ze heel af en toe nog eens dat ze moet plassen en dan komt er ook een plas op de wc. Verder geven we er weinig aandacht aan momenteel. Ze zegt in de auto wel eens dat ze moet plassen. Ja daag, bij een echt niet zindelijk kind, ga ik daarvoor niets stoppen...! Ik vind het erg jammer dat ze het ook niet doorgezet heeft terwijl ze er zoveel interesse in had. Maar ja. Loslaten en doorgaan.
In dat geval vraag ik me af of ze er inderdaad aan toe is, zoals jij denkt. Het is in ieder geval niet zo dat ze echt al zindelijk is geweest, aangezien je zelf schrijft dat ze die drie dagen veel ongelukjes had, dus je kunt dat niet zeker weten. Het lijkt een beetje op hoe het bij mijn dochter ging. Vanaf 1.5 werd ze geïnteresseerd in plassen. We namen haar toen regelmatig mee naar de wc. Na een tijdje zette ik haar dan naast me op het potje. Ze ging steeds vaker op het potje. Na verloop van tijd (2 mnd later ofzo) deed ze echt dagelijks minstens 1 plasje op het potje. Dat gaf ze dan altijd zelf aan; wij zetten haar niet ongevraagd op het potje. Ze was razend enthousiast over het potje en alles wat met plassen te maken had. Nadat ze twee of drie maanden dagelijks op het potje of de wc plaste, liet ze ook steeds langer haar luier droog en dachten wij dat ze er wel aan toe was om de luier af te laten. Dat was ongeveer 2 mnd voor haar 2e verjaardag. Ze heeft die ochtend nog 1 plasje op het potje gedaan, namelijk toen ze uit bed kwam en we de luier afdeden. We hebben haar toen uitgelegd dat ze een onderbroekje aan kreeg en dat we gingen proberen om plasjes in het potje te doen, zodat het onderbroekje droog bleef. Dat snapte ze en ze vond het onderbroekje ook leuk. Vanaf het moment dat de luier af was had ze echter het ene na het andere ongelukje. Als we haar op het potje wilden zetten, begon ze tegen te werken. Later op de dag begon ze dan zelfs te huilen. Ook tijdens het spelen zat ze niet lekker in haar vel. Ze was jammerig, onzeker, aanhankelijk, wilde niet meer alleen spelen. We denken achteraf dat het haar een onveilig gevoel gaf dat het elk moment "mis" kon gaan. Na 1.5 dag op die manier aanmodderen hebben we de luier weer om gedaan. Mijn dochter had net een ongelukje gehad en ik had haar op de commode liggen om haar schoon te maken. Ze huilde nog steeds heel erg, want ze had 10 minuten daarvoor absoluut niet op het potje gewild, maar toen ging het dus toch fout. Daarvan was ze nog steeds overstuur. Mijn man en ik stonden te overleggen van "wat moeten we, zullen we maar stoppen, want dit is eigenlijk gewoon zielig". Toen besloot ik het aan haar te vragen: "wil je een onderbroekje aan?" Ze antwoordde huilend: "nee, luier!" Toen hebben we de luier weer om gedaan. Ze heeft daarna nog bijna een maand niets van het potje of de wc willen weten. Zodra we langs de badkamer liepen en ze de wc zag, omdat de deur open stond, begon ze al te sputteren en te huilen over de wc. Wij hebben echt versteld gestaan van hoe lang dat heeft geduurd, terwijl ze maar 1.5 dag geen luier had gedragen en ze het daarvoor altijd zo leuk had gevonden. We hebben toen beslist om het voorlopig te laten rusten en het haar zelf te laten aangeven. Ze was tenslotte ook nog erg jong, dus in die zin was er helemaal geen reden om er druk achter te zetten, of haast te hebben. Ze is nu ongeveer 1.5 mnd zindelijk. Dan heb je het dus over zo'n 8 maanden later! Het kan natuurlijk zijn dat het bij jouw dochter anders ligt, maar als zo'n jong kind het zelf duidelijk niet wil, zou ik het voorlopig laten rusten.
Rond de 2 jaar is onze dochter een 2 weken zo goed als zindelijk geweest en ineens niet meer. Toch weer een luier aan gedaan en het zo gelaten ( sinds die tijd poepte ze wel bijna alle keren op de wc of het potje) Met 2,5 luier uitgedaan en binnen een week dag en nacht zindelijk. Ik denk dat je het beter even kan laten rusten en over een maandje weer eens moet kijken of het dan wel lukt.
Janna, dat klinkt wel hoe het hier gaat. Mijn dochter was ook van voor dat ze 2 was al enorm geinteresseerd in de wc. Ik nam haar ook altijd mee en later wilde ze ook naast me zitten op het potje. Ze heeft welgeteld een keer op het potje gepoept en zo'n 4 keer erop geplast (elke keer na een ongelukje, en ook nadat ze heel zenuwachtig werd en er uiteindelijk op is gaan zitten). Ik hoopte nog met de zindelijkheid te beginnen voordat haar zusje geboren wordt, omdat ze er lichamelijk wel aan toe is en we goed op weg waren. Op de creche plast ze ook regelmatig op de wc (daar hebben ze twee 'vaste' wc-momenten en daar doet ze dus bijna altijd iets). Misschien moet ik dat even laten varen en gewoon er weer over beginnen als ze er zelf aan toe is. Ze vraagt hier ook duidelijk om een luier. Als ik vraag of ze op het potje wil, zegt ze nee. Ik laat het dan ook rusten. Haar erop zetten heb ik nooit gedaan, ik denk niet dat dat werkt. Ze moet er uit zichzelf over beginnen. Deze middag met blote billen rondgelopen, maar ze werd afgeleid uit haar spel. De hele tijd aan haar billen krabben en zeggen: waar is pamper nou? Dus op een gegeven moment hebben we de pamper weer aan gedaan, want ze voelde zich echt niet op haar gemak en kon zelfs niet zo vol overgave spelen als ze normaal doet. Het potje keurde ze geen blik waardig. Ja, ze zet haar beren erop en laat die 'pipi doen'.
Waarom plan je thuis ook geen vaste wc momenten in? Dit werkte hier erg goed, ze wennen eraan om regelmatig op de wc te zitten en daarna gewoon luier aan doen, geen druk.....komt vanzelf! Ze is nog zo jong!!
Ik zou het even laten rusten tot ze zelf weer aangeeft zonder luier te willen. Dat werkte hier het beste.
Hier werkt in de blote billen ook niet. Dan laat ze het zo lopen. Doen we echter een onderbroek aan dan gaat ze wel zelf naar de wc. Maar ook hier hebben we dagen ze een luier aan wel. Nu wel luierbroekjes gekocht.
Dat deden we inderdaad en omdat het zo goed ging, besloten we destijds om de luier helemaal af te doen. Heb het idee dat de logeerpartij het echt een beetje omgegooid heeft. Nu wil ze die vaste momenten (was een poos s ochtends en s avonds) ook niet meer... Ze is inderdaad ook jong, en wil haar absoluut niet onder druk zetten.
Bij jou klinkt het minder heftig dan het bij ons was. Ze geeft wel duidelijk aan dat ze niet wil, maar heeft niet heftige weerzin tegen alles wat met plassen, potjes en zindelijkheid te maken heeft. Realiseer je dat ze echt nog heel jong is. Zelfs als ze er nog een jaar over zou doen om echt zindelijk te worden, is ze vergeleken met heel veel kinderen nog mooi op tijd. Ik vind het goed dat je schrijft dat je het voor nu even laat rusten. Vaste wc-momenten zou je nog kunnen doen, maar ik zou het echt alleen doen als ze er zelf aan mee wil werken. Wat dat betreft heeft je moeder gelijk en is het belangrijk dat er geen druk op staat, maar dat kindjes er volledig ontspannen in staan als ze zindelijk worden, zodat ze er geen weerstand tegen krijgen. Als dat gebeurt, ben je straks verder van huis. Daarom zou ik het spelen met beren op het potje ook lekker laten gaan.
Nog even een toevoeging: je zal misschien blij zijn om te horen dat onze dochter uiteindelijk zindelijk is geworden op een moment dat wij besloten om het weer een keer te proberen. We hebben het zo'n 8 maanden laten rusten, maar ze gaf zelf niet aan dat ze de luier niet meer om wilde. Al die tijd gaf ze regelmatig aan dat ze moest plassen, waarna ze op de wc plaste. Op een gegeven moment vroeg een leidster van het kdv of ze daar de luier af mochten laten, omdat ze zo goed mee ging in de plasrondes daar. Dat leek ons alleen zinvol als we het thuis ook deden, dus toen hebben we een nieuwe poging gedaan. De eerste week ging dat niet goed. Ik heb er toen een topic over gestart, want ik wilde het nu toch echt doorbreken. Uiteindelijk was de gouden tip in dat topic om het potje in de keuken te zetten, zodat ze er zelf naartoe kon. Als ze het tegen ons moest zeggen, en wij haar moesten helpen (naar de wc/potje, broek uit, enz), dan gaf ze het niet aan, maar als ze het volledig zelf kon doen, deed ze het gewoon. Toen had ze het binnen een week door.