OK....even een hulpvraag hier voordat ik ga rennen naar hulpinstantie's Nou weten we van onze dochter (4,5mnd) dat zij flink driftig kan zijn wanneer dingen niet snel genoeg gaan of niet naar wens Ook de fysiotherapeut had dit al geconstateerd en verbaasde zich al over haar driftigheid Voor de rest is het een zeer vrolijk kind, veel lachen, weinig huilen, ook omdat ik inmiddels wel weet wanneer ze wat wil of wat haar gemopper betekent ook als je haar even in haar woede laat begaan dan is het vaak met 1 a 2 minuten over sinds een paar dagen is zij ziek, ze heeft prikjes gehad en had daarna weer wat verhoging, wit weggetrokken, kortom gewoon niet lekker dan zijn haar huilbuien meestal net ff iets heftiger maar mede omdat zij zich niet lekker voelt.... maar deze ronde is anders, ditmaal is zij zo heftig en driftig dat zij parkant stikt (verslikt) en zwaar over de rooie gaat haar even een paar minuten laten begaan helpt ook niet, het wordt alleen maar heftiger...langer als enkele minuten wil ik dit ook niet de driftigheid onstaat bijv als zij moe is en wij haar op bed willen leggen, zij probeert dan weer omhoog te komen (want ze wil niet) en zodra dat niet lukt begint het..... ze stopt ook niet eerder voordat we haar dan weer oppakken omdat zij ziek was snapte we het en hebben we daar aan toe gegeven (maar 2 dagen) en bij ons genomen en dan viel ze uiteindelijk na veel gekrijs op schoot in slaap,maar ik kan dan geen kant op vandaag was haar temperatuur gewoon goed (36.6) en haar kleur ook en leek alles weer bij het oude totdat zij moe raakte ik vond dat het slaapjes-tijd was en zij het er dus niet mee eens was hier hebben we dus weer een hele heftige krijspartij gehad, en dan niet zomaar wat driftig huilen, nee echt zwaar over de rooie mijn man en ik lopen op dat moment eigenlijk bijna tegen de muren op, zo erg dat we niet weten wat we moeten doen we hebben al onderzocht naar pijn en dergelijke niks van dat zodra je haar oppakt is het nog even krijsen en dan over en valt ze in je armen in slaap nu weet ik het dus even niet meer, naar een arts? CB inschakelen voor hulp?
ja ik ook en dan over een paar dagen weer opnieuw proberen haar normale ritme in te komen. Sven ook regelmatig ziek (nu weer) en zodra hij weer opgeknapt is duurt het nog wel een paar dagen voor het oude ritme er in zit. Nu moet ik zeggen dat het nu wel makkelijker gaat als toen hij nog jonger was. Maar na een paar dagen ziek zijn, merken wij hier dat we altijd nog een paar dagen een nasleep hebben ervan. En ik ben hierin heel toegeeflijk, want ik weet inmiddels dat het ook weer goed komt.
Hier gaat het eigenlijk pas sinds 3 weken goed. Ze valt eindelijk zelf in slaap! Tot die tijd moesten wij ook wel 5 keer naar haar toe om te troosten en in slaap te wiegen. CB zei steeds: 'niet doen! daar went ze aan, gewoon laten huilen'. Maar inderdaad, gekrijs gekrijs gekrijs. Soms leek ze wel te stikken... Ik ben achteraf blij dat we haar gewoon lekker bij ons hebben genomen en haar die veiligheid hebben kunnen bieden die ze blijkbaar nodig had. Ons dametje is ook behoorlijk pittig! Wordt door menigeen 'drama queen' genoemd. Succes!
ja dat doe ik dus nu ook elke keer, probleem is alleen dat ik dus niet meer van de bank afkom familie zegt dat ze het weet dat het bij mij kan en ik geen ruggengraat heb en zij de zin doordrijft maar dan denk ik, ze is nog zo klein,zou ze dat uberhaupt wel beseffen
Ooow hier ook zo'n heethoofd! Het is erg moeilijk om er mee om te gaan. Mijn jongste wil alles en wel nu! En als het hem niet lukt of nog beter als mama daar niet bij helpt dan gaan we gewoon heel hard krijsen! Als ze ziek zijn geweest dan kunnen kindjes vaak uit hun doen zijn. Kindjes zullen bij hun mama altijd alle frustratie eruit gooien omdat het zo vertrouwd is dus dat klopt wel. Ik merk dat ook aan mijn oudste van ruim 2.
Ze is 4,5 maand!! Pas rond de 9 a 10 maanden word een verbinding in haar hersens aangelegd dat zei bewust gaat huilen. Nu huilt ze alleen maar omdat ze zich niet prettig voelt. Dit kan van alles zijn! Iedereen is tegenwoordig mar bang om zijn kindje te verwennen! Geef haar lekker de liefde en geborgenheid die zij nodig heeft. Je zal zien dat je daar juist later de vruchten van plukt! Ik heb mijn zoontje nooit laten huilen en hij heeft tot 9 maanden bij ons op de kamer geslapen. Hij is zonder problemen naar zijn eigen kamer gegaan toen we merkten dat hij ons minder nodig had snachts! Hij huilt niet snel en als hij nu huilt, zie ik heel goed of hij ons test of niet... Ik denk echt dat ze niet bewust zo driftig is hoor. Misschien wil ze gewoon meer dan ze kan of wil ze vaker bij je zijn.
Wat een flauwe opmerking dt je geen ruggengraat zou hebben. Het is gewoon hartstikke frustrerend zo'n klein driftkikkertje. En nee ze doet het echt niet met opzet. Dit is gewoon haar uiting van ongenoegen. Zou een draagdoek niet wat zijn, dan is ze wel bij je en kan jij toch wat doen?
Ja die opmerkingen kreeg ik hier ook. Niets van aantrekken want dan ga je dingen doen waar je je niet goed bij voelt. Mensen zeiden hier ook altijd: hij weet gewoon dat je komt hoor als hij huilt! En als ik dan zei dat ik alleen maar wilde dat hij weet dat ike r ben als hij me nodig hebt keken ze me schaapachtig aan en wkam de nonopmerking "bij een tweede piep je wel anders." Als jij het ok vindt dan is er geen probleem. Knuffelen jij!!!
Mij wouden ze al wijsmaken toen Sven net 2 dagen oud was dat ik hem maar moest laten huilen, want anders zou ik hem verwennen. Want tja, ook al zijn ze nog zo klein, hij weet het precies. Dat waren dus de woorden van een familielid. Nou doei, inmiddels is hij 20 maanden en ik laat hem nog steeds niet huilen. Wel eens jammeren en soms een huiltje van 30 seconden voordat hij in slaap valt, maar anders echt niet.
Ik vind dat jij je echt niet hoeft te verantwoorden naar anderen toe, waarom jij dingen op een bepaalde manier aanpakt...je verspilt hierdoor onnodig energie. Jij bent de moeder en weet/voelt het beste wat je kindje nodig heeft! Dus echt niet gaan piekeren en gewoon doen wat je zelf het beste vindt! (en ondertussen met een strak gezicht de ander hartelijk danken voor het 'goede' advies!!) En.......Hoop dat je aan dit advies wel wat hebt, haha!
oh dit is zoooo herkenbaar! gewoon bij je nemen hoor! en proberen in bed te leggen als ze in slaap gevallen is. Hier ook familie én cb die zeiden: laat maar huilen, je verwend haar, ze raakt eraan gewend enz enz.. Nou ik met mijn domme hoofd heb geluisterd: nou na 2 uur nog steeds krijsen. Nooit,nooit meer dat ik dat doe!! En 4mnd, dat begrijpen ze echt niet hoor! Dus doe waar je je goed bij voelt. Hier duurde het tot een maand of 10 voordat ze zelf goed ging slapen.. trouwens, hier ook zo een 'drama queen' en het wordt wel beter kan ik je vertellen als ze wat meer gaat kunnen. Met name als ze eenmaal kan lopen en dingen goed aan je duidelijk kan maken en ze zelf de wereld meer gaan begrijpen. Dat scheelt een hoop. Geduld
Heel veel sterkte en succes gewenst, man man wat kun je je rot voelen, weet het als de dag van gisteren! Hier ook meteen na de geboorte: ja dat moet je maar doen, meteen oppakken. Dat weten ze zo! Ik voedde 'zelfs' op verzoek, had ook een draagdoek. Mensen zeiden zelfs dat ze 'later' toch ook niet meteen iets kreeg als ze het hebben wilde... (ze snapt heel goed wat 'een snoepje bij de koffie en verder niet' is!) ik trok me dat heel erg aan maar heb toch nooit laten huilen! Vele uren rondgelopen met een kindje dat niet wilde slapen, ja ook wel eens boos geworden, maar ik heb een heerlijke wijze dreumes die weet wat ze wil maar ook goed luistert, heel de familie is gek met dr omdat ze zo lief en netjes is...
Mira heeft 3 maanden op mijn arm geslapen omdat ze precies deed zoals jij beschrijft.. Ze was dan wel niet ziek, maar had blijkbaar mijn warmte (nog) nodig. Na 3 maanden sliep ze zonder problemen van de ene op de andere dag in haar eigen ledikantje en zo heeft ze tot een week geleden naast me geslapen. Zonder moeite slaapt ze nu al 1 hele week in haar eigen kamer. Ik zou eraan toegeven en lekker met haar gaan zitten. Elke dag even proberen om haar in bed te leggen.. Maargoed dat ben ik natuurlijk
precies, ik ook...wij hebben ook een heftig kindje. niet zo heel erg krijsen maar hij kan goed driftig worden en dat al op jonge leeftijd...maar ik probeer hem af te leiden (als het niet bij slapen is) en dat gaat heel goed, hij is ook snel weer tevreden met iets anders moet ik zeggen. maar ik hou hem gewoon bij me als hij moet slapen en dan leg ik hem in z'n bedje...als dat een hoop gehuil en stress voorkomt, dan maar zo!
Ik zou mischien gaan combineren. Je zou de 10min regel kunnen pakken. (Doe dat wel met kookwekker want 1min. voelt als 20) 3keer terug leggen en daarna dan maar hoppa in de draag doek. Maar doe vooral wat bij jou goed voelt. En sucses. Ik heb ook wel eens jankend buiten gezeten met mijn kookwekkertje.
Driftige baby.s waar heb ik die eerder gezien. O ja nummer een. Zoonlief. Werd echt overal boos om krijsen. Een kind dat meer wilt dan ze kan. Ik vermoed dat het minder word op het moment als ze zich zelf meer uit de voeten kan maken bijvoorbeeld als ze gaat kruipen. En met het karakter wat je beschrijft zal het me niks verbazen dat ze een snel meisje gaat worden. Niet overstuur laten huilen op pakken. Tegen haar praten en des noods op schoot in slaap laten vallen. En naar bedje brengen. Succes ermee.
Ik laat ons meisje wel eens huilen, omdat ik weet dat ze moe is maar toch niet wil slapen. Maar zodra het krijsen wordt ga ik naar haar toe hoor. En dat hoor je snel genoeg. Na prikjes en met verkoudheid laat ik haar sowieso niet huilen want dan is ze al niet lekker en is dat hoogstwaarschijnlijk toch de reden van het wakker worden. Vomd ik eerst wel moeilijk, laten huilen, maar dan sprak ik met mezelf af om 10 minuten te wachten en dan was ze meestal wel stil. Laat haar nog lekker even bij je, nu ze net ziek is geweest en dan over een paar dagen weer proberen. Veel succes!
Hier precies hetzelfde op dit moment... Nu is mijn zoontje dan wel 10½ maand, maar het blijft hetzelfde. Hij is donderdag en vrijdag ziek geweest. Nu nog niet helemaal fit, onwijs verkouden, hoesten en wat benauwder (is licht astmatisch). Nu is het elke avond/nacht feest bij ons. Hij gaat rond 19.30 naar bed. Dan is het eerst even stil of wat kletsen en dat slaat opeens om in hysterisch huilen. Zo erg dat hij helemaal in ademnood komt en daardoor helemaal overstuur raakt. Dit in een tijdsbestek van nog geen 5 min! Hij wordt pas rustig als ik hem op schoot neem. Hier blijft hij zitten met een flesje water tot hij echt weer wegzakt en dan leg ik hem weg (ong. 20 min.) en dan begint het om 23.30 meestal weer, alleen ben ik dan dik 1½ bezig om hem weer in slaap te krijgen... Laten huilen doe ik niet meer, had altijd de 10 min. regel, maar als hij zo in ademnood komt door het huilen vind ik een paar min. al veel. Het is even pittig kwa nachtrust, maar tot nu toe ging het altijd weer over zodra hij zich wat fitter ging voelen.