Ik weet niet meer wat ik moet doen. Sinds 3 weken gaat Vigo naar de PSZ, en tot nu toe is alleen de eerste ochtend goed verlopen. De keren daarna was het één en al drama en ben tot nu toe elke keer gebeld met de vraag of ik Vigo alvast kon komen halen omdat hij helemaal hysterisch overstuur was. Ik bereid hem goed voor voordat we naar 'school' gaan (door te zeggen dat hij met de kindjes gaat spelen, dat mama dan even weggaat en Vigo daarna weer komt ophalen), en hij snapt het ook allemaal. Is dolenthousiast (loopt heel trost met zijn rugzakje te paraderen en roept dat hij lekker naar school gaat) totdat hij de voordeur zit en dan begint de ellende. Lang afscheid, kort afscheid... het maakt allemaal niet uit. Vigo vind het volgens mij allemaal maar niks... Wat moet ik nu doen? Ik vind het voor zijn ontwikkeling eigenlijk wel goed dat hij naar de PSZ blijft gaan. Zou dit ook graag vol willen blijven houden, maar hoe? Wie heeft hier nog meer ervaring mee? Groetjes van een hopeloze Minya
Moeilijk zeg!! Werk je die dag dat hij gaat? Anders zou je kunnen overwegen hem eerst een uurtje te laten gaan en dan ophalen, dan 2 uurtjes, enz.Zo kan je t opbouwen en hem ook ns halen als hij t nog leuk vindt. Zo zou je kunnen kijken of het lukt.
Ik heb dit ook gehad met Milan. Eerste keer ging prima, 2e keer was een drama. Ik ben er toen gewoon bij gebleven. De keer daarna ben ik 20 minuten buiten om de hoek gaan staan en weer teruggekomen. De keer daarna weer...Daar werd hij al rustiger van, want hij begon in de gaten te krijgen dat ik echt weer terug kwam. Ik heb die tijden van weggaan rustig opgebouwt van 20 minuten naar een half uur, toen een uur, 2 uur en dan de volle tijd.. Het gebeurde daarna nog weleens dat hij even begon te huilen als ik wegging, maar zodra ik de hoek om was konden de leidsters hem wel troosten en ging hij spelen heen.. Vigo moet ook nog gaan beseffen dat je ècht weer terugkomt. Je zoon wordt uit zijn veilige thuishaven ineens een paar uur bij wildvreemde mensen en kinderen gezet en moet zich eigen daar maar gaan vermaken. Natuurlijk vind hij dat leuk, maar het liefst met mama in de buurt. Hij moet nu gaan leren dat mama even weggaat en dat de leidsters te vertrouwen zijn en dat mama altijd weer terugkomt en hem echt niet achterlaat. Geef het de tijd, het komt echt goed..... Misha mag maandag voor het eerst, ik blijf er dan de hele ochtend bij. Wordt ook om gevraagd in de uitnodigingsbrief. Woensdagmiddag mag ze dan weer en dan ga ik tussendoor even een half uurtje weg. Ik zorg dat ik zo min mogelijk opval, zodat ze me niet de hele tijd ziet. Aan de hand daarvan kan ik zelf inschatten hoelang ik weg kan gaan, zonder meteen trauma's te ontketenen. Als het die 2x goed gaat, zal ik de maandag daarop langer wegblijven en dan even kijken hoe het gaat, om dan eventueel de volgende woensdag middag helemaal weg te blijven...
hier hebben we de eerste 2 weken ook wel huilerige ochtenden en middagen gehad,ze komen er vanzelf wel doorheen,hoe hard als het klinkt , het is wel zo,op een gegeven moment weten ze dat je terug komt en is het ook goed,dan gaan ze met plezier naar de psz,ik vondt het ook heel zielig hoor,bleef ook altijd een 15 min in de hal wachten,en meestal was ze dan ook wel weer stil en lekker an het spelen.
HOIhoi Ik heb dat ook met Tijn gehad. Maar dan met het kdv. Met 1,5 ging hij voor het eerst naar het KDV, hij heeft letterlijk, 2 maanden lang alleen maar gehuild! van sochtends tot ik hem kwam halen. Ijsberen door het lokaal en tranen met tuiten! Zo sneu! Ik werk op hetzelfde kdv, dus hoorde ook nog eens de hele dag dat gehuil, ik stond minsten 1 keer per dag te janken bij mijn baas. Je moeder hart breekt! Zo extreem heb ik en mijn collega's nog nooit meegemaakt! En inene was het over, van de 1 op de andere dag! Ik kon niet schipperen met haal en breng tijden, ik moest immers werken! Heb dus geen idee hoe je Vigo kan helpen, maar ik wil je wel ff een knuffel geven! Ik weet wel, dat de volgende veeeel eerder naar het kdv gaat, voor de 8 maanden gaat het een stuk makkelijker! kus miek
Hier ook. En toen het na een week of 4 beter ging, was daar de zomervakantie. Twee weken terug weer opnieuw begonnen. IK praat er veel met mijn zoontje over. Net als bij jouw Vigo is ook Jelte dolenthousiast en is elke maandag en donderdag ochtend trots en blij dat hij naar schooltje toe kan. En toch blijft het afscheid nemen moeilijk. Afgelopen maandag geen traan gelaten en vanochtend was het weer mis. Ik weet dat hij het leuk vindt, en lekker speelt met de andere kindjes. En hij zegt ook : schooltje zo leuk mama, met de kindjes. Alleen het afscheid nemen, dat blijft gewoon moeilijk.Maar als ik weg ben ,en ik kijk om het hoekje dan is het huilen ook meteen afgelopen. IK denk dat je niet veel kan doen behalve met hem praten en blijven zeggen dat je terug komt om hem op te halen.
Oei, ik lees met belangstelling mee. We hebben onze kleine ook opgegeven voor de PSZ en ik ben benieuwd. Tot nu toe is ze nog weinig met kleine kindjes in aanraking gekomen, en de enkele keer dat dat zo was brulde ze huizenhoog van schrik als er eentje in haar buurt kwam We vinden het wel belangrijk dat ze om leert gaan met andere kindjes, speelgoed leert delen etc.
Mijn man wilde vroeger ook niet en mijn schoonmoeder heeft hem gewoon niet meer gebracht. Hij is gewoon met 4 jaar naar de kleuterschool gegaan. Hij is een gewone jongen die gewoon goed kan leren. Goed ontwikkeld dus zonder PZS. Maar goed, je kunt natuurlijk het langzaam op gaan bouwen. Isabella is vorige week voor het eerst geweest dus hoe het de tweede keer gaat ben ik ook erg benieuwd naar. Moeilijk hoor.