Nou nou ik vind het echt lastig... Ik weet dat je het tot het laatste moment straks kan laten afwachten maar dat lijkt me ook niks. In eerste instantie wist ik het 200% zeker het wordt thuis. Ondanks dat mijn vriend heel graag naar het ziekenhuis gaat aangezien hij zoals hij zegt "graag het zekere voor het onzekere wilt nemen..." Ik ken mezelf en ben echt een huismus en ben gek op mn eigen omgeving daarintegen begin ik nu te twijfelen. Neem ik wel een verstandig besluit. Als ik kijk naar landen om ons heen zijn wij de enige die thuis veilig noemen terwijl vele dat ronduit gevaarlijk noemen. Man ow man ik weet het niet meer ik wil de kleine op de meest veilige manier op de wereld zetten maar denk zelf het fijnst in mn eigen nestje te bevallen...Alhoewel misschien maak ik me dan weer zorgen of alles goed gaat...GRRRRRRRRRRRRRRR de combinatie, hormonen, meningen en gevoel maakt me gek in deze
Tja het enigste wat ik kan zeggen is: Doe waar jij zelf denkt je het prettigst te voelen..... Als jij thuis wilt bevallen probeer het dan thuis! Lukt het niet of voel je je toch niet fijn dan kan je altijd nog overstappen naar het ziekenhuis....
Ja, misschien moet ik mezelf niet zo opleggen nu al een beslissing te nemen en toch maar wachten tot het zover is....
Meid, op het moment zelf weet je echt wel wat je wil. Maak je nu aub nog niet te druk hierom. Het kan best zijn dat je naar het ziekenhuis moet door de omstandigheden (bijv. als je kind in het vruchtwater heeft gepoept), dus dan is die keuze er al niet meer. Voelt het op het moment zelf wel goed en kan het ook volgens de Vk, dan blijf je lekker thuis.
Wel fijn om jullie reacties zo te lezen idd. Het is allemaal nieuw en ik heb af en toe het idee dat ik nu al helemaal moet weten over, wat, waar en hoe. Inweze wonen we midden in de stad dus zijn snel bij het ziekenhuis. Krijg alleen zo soort "moeder bescherm gevoel" sinds de laatste twee weken dat ik denk als alles maar goed is met mini als ze eruit komt en ik niet te eigenwijs ben door percee thuis te willen bevallen.
bij de eerste kon ik ook maar niet beslissen en bleef ik maar de voor en de nadelen van beide opties vergelijken. Mijn verloskundige vond het niet erg als ik het op het allerlaatste moment zou gaan zeggen. Toen de weeen begonnen wist ik het nog steeds niet, echt 1 groot vraagteken was het. De vk was er om 8 uur en zei dat ze om 11.30 terug zou komen en dat ik het dan moest zeggen. in de uren daarna vond ik de pijn zoveel heftiger worden dat ik zelf naar het zieeknhuis wilde, vriend blij en ik uiteindelijk ook blij
je moet vooral doen waar jij je prettig bij voelt, jij bent straks diegene die het kind gaat baren en niet je man. en je prettig voelen in een vertrouwde omgeving help enorm bij de ontspanning tijdens de bevalling je kunt op het laatste moment nog zeggen wat je wilt. ik geloof als je ongeveer 7 cm ontsluiting hebt mag je pas naar het ziekenhuis. als je eerder aankomt wordt je gewoon terug gestuurd omndat het nog wel uren kan duren voordat het zover is. als het zover is vraagt de verloskundige ter plekke: wil je nu naar het ziekenhuis of niet, of ze zegt: we gaan nu naar het ziekenhuis omdat.... dus laat het gewoon afhangen van het moment!
Moeilijk he? Jeetje, wat was ik blij dat ik eruit was waar ik heen wilde. Voordat ik überhaupt zwanger was zei ik al dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen mocht ik dit moois ooit meemaken. Toen was ik zwanger en zei ik dat ik thuis wilde bevallen. Toen ging ik twijfelen en heb ik een gesprek gehad met een (mannelijke) collega. Ik neigde toen al naar ziekenhuis. Hij heeft mij toen het mannelijk brein een beetje uitgelegd (haha) en nu zeg ik nog steeds dat ik graag naar het ziekenhuis wil. Maar geloof me, dat was ook pas rond de 30 wkn dat ik er zo over dacht. Maar, jij moet je prettig voelen op het moment dat je ligt te bevallen, daar heeft je vriend (botweg) niets over te zeggen. Ik denk dat hij het eng vindt thuis en dat hij in het ziekenhuis wil zijn voor het geval dat er iets gebeurt. Ook wel begrijpelijk natuurlijk. Praat er nog eens met hem over en leg ook jouw gevoel uit en laat hem ook goed uitleggen wat hij vindt / voelt. Succes, je komt er vast wel uit!!!
He Ann Ik heb precies hetzelfde gehad als jij. Mijn man wilde in het ziekenhuis en ik thuis. Maar door hem ging ik ook steeds meer twijfelen. (volgens mij vinden alle mannen het ziekenhuis veiliger hihi) Tot ik samen met naar een voorlichtingsbijeenkomst in het ziekenhuis ben geweest. Dat heeft mij veel duidelijkheid gegeven. Daar gaven ze bijvoorbeeld aan dat als je in het ziekenhuis gaat bevallen zonder medische indicatie dat je dat doet met je VK en als het mis gaat het nog wel een kwartier kan duren voordat er een arts bij je kan zijn. In die tijd kan ik ook van huis naar het ziekenhuis rijden. Alles is tijdens deze bijeenkomst goed op een rijtje gezet waardoor ik een beslissing kon maken. (zowel arts, verpleegkundige, kraamhulp en VK gaf voorlichting) Ik weet dat als de bevalling begint je misschien terug komt van die keuze, maar op dit moment heb ik wel rust gevonden en dat is voor mij het aller belangrijkste. Dus mijn advies, kijk op de site van jou ziekenhuis of er nog een voorlichting gegeven wordt. Succes
de meeste verzekeringen vergoeden de kosten niet als je zelf ervoor kiest om naar het ziekenhuis te gaan! die kosten worden alleen vergoed als je vk zegt dat je naar het ziekenhuis moet! dus ik zou je verz ook even nakijken en eventueel aanpassen, want anders worden de kosten erg hoog! daarom willen ze ook pas dat je laat komt en snel weer weg bent als je vanuit jezelf komt. dan is er maar weer een bed vrij! als je een goed everz hebt kun je ook een kraamkamer boeken. daar mag je geloof ik wat langer blijven, een prive kamer waar jij je man en je kind dan verblijven tijdens en na de bevalling en wqaar je ook kraambezoek mag ontvangen. ik geloof wel dat dit duurder is en gedeeltelijk wordt vergoed.
Ik wilde thuis bevallen, alleen ben in het ziekenhuis bevallen. Mijn vliezen braken niet vanzelf en bij de 9 cm heeft de vk ze doorgesprikt.VK had niet gedacht dat ik al zover zou zijn in twee uurtjes tijd van 4 cm naar 9 cm. Oeps. Toen bleek het kindje in het vruchtwater te hebben gepoept, kon dus met 9 cm ontsluiting naar het ziekenhuis. Gevolg dat de weeen stopten en dat voor ruim 4 uur.
Hier precies andersom, ik wilde naar het ziekenhuis, maar had al 10 cm. Geen tijd meer voor dus. Zorg in ieder geval wel dat je ook thuis kunt bevallen mocht het nodig zijn, als je toch de keuze ziekenhuis maakt.
Ik wilde per se thuis bevallen, maar helaas; kon niet (vliezen braken, maar weeën werden in de 2,5 dag daarna niet regelmatig). Uiteindelijk dus het ziekenhuis geworden. Laat die beslissing lekker wachten tot het zover is. Misschien heb je er tegen die tijd, net als ik, ineens niets meer over te zeggen...
Gelukkig was mijn vriend zo wijs die beslissing aan mij over te laten! Wat ik fijn vond, was om samen naar de voorlichting van de vk-praktijk over de bevalling te gaan. Daar legden ze heel precies uit hoe een thuisbevalling en hoe een poliklinische zkh-bevalling in z'n werk zouden gaan. De partners konden daar ook volop vragen stellen. Vaak zie je dat mannen een zkh-omgeving veiliger vinden, terwijl de vrouwen liever een bekende omgeving zoals hun eigen slaapkamer willen. Ik heb de knoop definitief doorgehakt nadat ik een rondleiding had gehad op de verloskamers in het zkh: die kamers waren kleiner dan mijn eigen slaapkamer en veel killer qua inrichting. Bovendien liggen er 3 goede ziekenhuizen op ongeveer 15-20 min met de auto van mijn huis, dus ik zat sowieso wel goed... Ben blij dat het thuis is gelukt.
Allereerst... hier ook een onwijze huismus. Maar wilde toch in het ziekenhuis bevallen. Toen de VK kwam had ik al 8 cm ontsluiting en begon te twijfelen of ik toch thuis wilde bevallen... uiteindelijk toch besloten naar het zkh te gaan... en gelukkig maar, want de persweeen bleven uit en op eigen kracht kreeg ik haar er echt niet uit dus moest uiteindelijk aan de wee opwekkers... pff was ik blij dat ik al in het zkh was. Daar hebben ze ook mijn vliezen gebroken en kreeg daarna verschrikkelijke rugweeen... moet er niet aan denken dat ik met die rugweeen nog naar het zkh had gemoeten. Bij deze dus ook straks weer lekker naar het zkh. Wat ik trouwens las hier in dit topic dat ze je onder de 7 cm naar huis sturen heb ik nog niet gehoord hoor... de vk beslist wanneer je naar het zkh gaat. Want die heeft er zicht op hoe snel het allemaal (waarschijnlijk) gaat. En anders ff navragen bij je VK. Hou er rekening mee dat veel (eerste) bevallingen uiteindelijk medisch worden.. ergens in de 60% ofzo. Hier was de afweging om in het ziekenhuis te bevallen ook genomen omdat mijn moeder met mijn bevalling geluk heeft gehad dat ze daar was en niet thuis, want dan had ik er wrs niet meer geweest omdat mijn moeder veel te nauw bleek te zijn (wat ze niet wisten). Dus het zkh mag dan wel (hier) op 10 min. afstand zijn... op zo'n moment is 10 min. ook teveel. En helaas ken ik meer verhalen van bevallingen die niet goed zijn gegaan en als de mensen in het zkh waren bevallen het een grotere kans was geweest dat het wel goed was gegaan... niet dat ik je bang wil maken, maar het is wel iets dat ik in mijn achterhoofd had. Succes met je beslissing en volg gewoon je gevoel... komt het allemaal goed.
Hoi, lastig he? Ik wilde perse in het ziekenhuis bevallen. Gewoon inderdaad het zekere voo het onzekere, maar ook omdat ik al die rotzooi niet wilde thuis en omdat ik dan eventueel een pijnstilling kon krijgen. Ik was blij met het ziekenhuis. Ik hoefde nergens aan te denken en werd goed verzorgd. Je kan altijd afwachten wat je op dat moment zelf wil. Het is ook moeilijk te zeggen van te voren. Maar...ik vind wel dat JIJ degene bent die bepaalt waar je bevalt en niet je vriend. JIJ moet het kindje op de wereld zetten, dus je moet ergens zijn waar je je prettig voelt!
Met mijn eerste bevalling ben ik in het zh bevallen. Ik vond het er onpersoonlijk en niet erg prettig. Bij de 2e zwangerschap wilde ik perse thuis bevallen. Niemand van de familie was het er mee eens maar mij kregen ze niet op andere gedachten. Mocht ik ooit nog kinderen krijgen weet ik niet of ik dan weer voor thuisbevallen kies. Toen met ongeveer 5 cm de verloskundige kwam om te kijken hoe het er voor stond ging het prima met me. Ze zou me water gaan breken en dan zou ik op de baarkruk plaatnemen omdat ik liggen echt niet fijn vond. Helaas was dat er niet meer van gekomen. Toen ze me water brak kwam er in plaats water bloed uit, iedereen zelfs de verloskundige in paniek ivm bloedende placenta. Gelukkig was de ambulance er snel. Maar in mijn gevoel duurde dat uren. Ik moest zelf het portiek aflopen omdat de brancard de trap niet op kon. De rit in de ambulance met al die hobbels, en de paniek die je zelf heb omdat je niet weet hoe het af gaat lopen waren hels. Eenmaal ik het ziekenhuis was de baby er binnen het uur uit met 1 perswee, gezond en wel! Ook was ik heel snel hersteld. Maar helaas is ze toch in het ziekenhuis geboren en dat vond ik best erg. En iedereen zei natuurlijk "zie je nou" . Sterkte met je beslissing
ik ben zelf absoluut geen voorstander van thuis bevallen, ik ben van mening dat alles waar bloed bij komt kijken en geen pleister op past in het ziekenhuis moet gebeuren, maar dat is voor ieder persoonlijk natuurlijk. ik zou ook wachten tot het zo ver is, en zoals iemand al zei, misschien heb je niet eens een keuze. maar hoe dan ook, vergeet niet, JIJ moet bevallen, niet je man. een koud washandje op je voorhoofd leggen kan overal..