Dit is geen humor, dit is andermans keuzes belachelijk maken. Ik kan best om veel dingen lachen maar ik vind dit gewoon kinderachtig. Zeker omdat ik een paar reacties heb gelezen waarin vrouwen aangeven dat ze wel kleding klaar leggen voor hun man met een reden daarbij. Dat zullen hun ook gelezen hebben en dan alsnog zulke kinderachtige reacties... Walgelijk gewoon. Zo komt het in iedergeval op mij over.
Verschil van interpretatie dan. Op mij komt het humoristische over en niet als belachelijk maken van degene die wel kleding klaar leggen.
Oh daar gaan we weer. Sommige dingen moet je met een korreltje zout "lezen". Mij interesseert het werkelijkwaar geen donder of een vrouw kleding klaar legt voor haar man.
Ik denk dat je dit te serieus neemt. Ze vallen niemand persoonlijk aan, maar brengen er wat humor in. Misschien niet jouw humor. Dat kan, maar het kwam niet serieus over en het was duidelijk met een knipoog. Ik kan mij werkelijk niet voorstellen dat iemand hierdoor beledigd is.
Jeetje belachelijk, kinderachtig, walgelijk. Wat een oordelen. Ik heb nul oordelen gegeven over vrouwen die wel de kleding klaarleggen. Helemaal prima. Ik vond de reactie van ysabella grappig en ik reageerde puur daarop.
Daarnaast heb ik nog wel een grappig verhaal. Niet lezen natuurlijk als je geen humor hebt . Mijn moeder legt ook altijd de kleren klaar voor mijn vader. Toen ze dit een keer niet deed omdat we net onverwacht een vertegenwoordiger in de keuken hadden staan. Waarop mijn vader, dit best wetende , poedelnaakt de keuken inloopt, Zich aan de beste man voorstelt, en vervolgens zich tot mijn moeder went om haar te vragen of ze nog kleren voor hem heeft. . Vonden we allemaal Supergrappig. Niet?
Haha, mij zou je kunnen opvegen. Ik vraag me af heh,( ik neem aan dat je moeder kleding heeft gepakt) dat als ze dat niet had gedaan of hij de hele dag naakt had rondgelopen, expres.
Stiekem lijkt het me best leuk als mijn man eens mijn kleren zou klaarleggen eigenlijk . Helaas, als ik eens niet weet wat ik aan moet trekken en ik vraag het hem krijg ik een holle blik terug .
Mijn man heeft een hekel aan winkelen. Hij gaat twee keer per jaar en koopt dan meteen een hele lading. Mijn mening vindt hij belangrijk maar niet dooslaggevend. En dat vind ik prima want hij moet zich lekker voelen in zijn kleding. Combinaties maken doet hij zelf. Als hij dat niet zou kunnen zou ik denk ik foto's van combinaties maken en die in zijn kast ophangen. Dan kan hij ze zelf maken. Ik zou niet elke dag zijn kleding uitzoeken. Heb het druk genoeg met andere dingen
Mijn man lijkt het de perfecte wereld. We overleggen wel eens, met een feestje ofzo. Maar dan meer omdat we voor elkaar mooi willen zijn. Kleding kopen we meestal samen, maar meer voor de gezelligheid dan dat we het niet apart van elkaar kunnen.
Mijn man koopt zijn eigen kleren. Ik ben er alleen toevallig wel altijd bij, maar ik geef mijn mening niet, tenzij hij er specifiek om vraagt. Andersom ook. Als het niet past of een raar model heeft zeggen we het wel. Het hoeft onze smaak niet te zijn, maar het moet wel mooi staan en aansluiten. Ik leg nooit iets voor hem klaar. Je draagt toch waar je je die dag goed in voelt denk ik. Soms ben ik echt in een bui dat ik zwart aan wil doen. Of soms juist een felle kleur. Zo voel ik mij die dag. Onlangs heb ik wel gevraagd of hij een trui die hij al had sinds zijn jonge tienerjaren, niet meer wilde dragen. Thuis dan, buitenshuis droeg hij hem nooit. Prima dat je dat ding houdt vanwege sentimentele waarden, maar als je nog met me naar bed wil dan moet je die oude trui met disneyprint echt uit doen vriend. Ook thuis. Het werkt gewoon écht niet voor me. Niet eens zozeer omdat dat ding al bijna 25 jaar oud is, maar hij is te veel gekrompen, te vaal en te kinderachtig. Niet bij een grote vent van bijna 2 meter. Hij snapte het wel en ik mocht hem idd weggooien. Niet gedaan, dat kon ik hem ook weer niet aandoen. Ik heb hem wel de kans gegeven ook een veto uit te spreken over 1 kledingstuk. Heeft hij nog niet gedaan. Hij vindt het allemaal wel best.
Is zooo lang geleden, waarschijnlijk wel . Niet eens omdat hij vond dat mijn moeder kleren moest pakken, gewoon omdat ie zichzelf grappig vond.
Ik vroeg net aan mijn man: "Lieverd, hoe zou je het vinden als ik voortaan je kleren kocht? Dan hoef jij niet meer te gaan winkelen en daarover na te denken en dan leg ik 's avonds een stapeltje voor je klaar met de kleren die je de dag daarna aan kunt trekken." Hij vroeg wat hij verkeerd gedaan had dat hem zo'n sanctie werd opgelegd
Daar is ie weer .. Ik vind het echt niet van deze tijd... wij nemen het voor lief dat we niet 'van deze tijd zijn '. Niks mis mee. Al die mensen die menen wel van deze tijd te zijn, helemaal prima
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er geen seconde aan heb gedacht dat het ''ouderwets'' is om de kleding van je man klaar te leggen. Wat ik erg interessant vind -en waarom ik het mijn man gevraagd heb, en blijkbaar een paar mensen met mij- is wat de mannen er dan zelf van vinden. Wat maakt het dat ze het wel oké vinden dat iemand dat voor ze doet? Of juist niet. ( kleurenblind even buiten beschouwing gelaten) Stel dat de reden is dat een man het moeilijk vind om goede combi's te maken, dan leert de des betreffende man het toch nooit zelf als een ander het elke dag voor hem klaar legt? Ik ben super nieuwsgierig naar het antwoord van de man wiens vrouw elke dag de kleding klaar legt. Is het gemakzucht? Onzekerheid? Dit is puur interesse(!) en niet vervelend bedoelt voor de gene die zich negatief aangesproken voelen.
Dit vroeg ik mij ook af, vraagt de man erom of vinden de vrouwen de door man gekozen combinaties niet goed? Ook oprechte interesse.
Ik heb inderdaad een sterke associatie met een huisvrouw uit de jaren ‘50 die in dienst staat van haar man. Vandaar de opmerking ‘niet van deze tijd’. Ik zeg niet dat jij in dienst staat van je man, geen idee namelijk en ook niet interessant als jullie je daar beiden happy bij voelen. Dat is echter wel het eerste beeld dat het in mij oproept. Prima wat een ander doet, maar ik kan binnen mijn relatie er helemaal niks bij voorstellen. Dit heeft voor mij zeker wel te maken met de huidige tijdsgeest dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn in een relatie. Het klaarleggen van kleren voor je man of het smeren van zijn boterhammetjes staan voor mij toch wel symbool voor het tijdperk dat de vrouw na haar trouwen thuis moest zijn en de man op zondag het vlees snijdt. Hier mag je natuurlijk van alles van vinden, maar ik vind het niet vreemd dat dit bij velen toch deze reactie oproept. Of dit nu terecht is of niet.