kleding van partner

Voordat wij onze zoon kregen shoppen wij heel veel. Vriend wilde nog vaker shoppen dan ik! Nu winkelen we nog steeds graag, alleen houdt onze zoon er totaal niet van.
Vriend gaat ook regelmatig uit zijn werk even voor zichzelf winkelen en als we samen zijn kiest hij ook echt zelf wat hij leul vindt en hij heeft een prima smaak.

 

Ik hoef mijn man absoluut niet te sturen, hij zou echt boos worden. Het is een volwassen man die zelf goed weet wat hij wil.
Vind het ook niet meer van deze tijd, kleding kopen voor je man. Mijn moeder bv is nog van de oude stempel, die legt iedere avond m'n vaders kleding klaar voor de volgende dag.
Hij ziet me al aankomen, ik ben niet z'n moeder hoor lol

 

Hier een echtgenoot die zijn eigen kleding koopt en weet wat hij wil. Ik bemoei me er niet mee.
Als hij vraagt of een combinatie kan dan geef ik mijn mening.
Ik geef ook altijd aan dat hij echt geen nieuwe kleding nodig heeft en dat hij moet stoppen met kopen. Maar dat vindt hij best moeilijk. Hij heeft meer kleding dan de jongens en ikzelf bij elkaar. Ik zeg ook niets meer als hij weer met iets thuis komt, en hij laat het zelden meer zien. Meestal zie ik het pas als ik de strijk terug in de kast hang. Inmiddels hangen hier 35 overhemden op kleur gesorteerd in de kast (dat sorteren heb ik gedaan om te laten zien hoe absurd veel overhemden hij heeft) en bijna 20 broeken.
Een enkel keertje val ik er echt boos over uit, zeker als we andere grote uitgaven hebben die maand of als de jongens echt kleding NODIG hebben omdat ze eruit gegroeid zijn, bijvoorbeeld.

Hij is meestal casual gekleed, heeft 2 colberts, maar geen heel kostuum. Dat mag ook niet van mij want hij draagt het nooit. We hebben geen stropdassen in huis.

 

Ik snap wel waarom de ene na de andere winkel failliet gaat met al die online shoppers.

Wij gaan ongeveer 2 x per jaar voor mijn vriend shoppen. En dat is een enorme uitdaging. Hij is ontzettend kieskeurig. (ik neem dus nooit zo maar wat mee) Hij is vrij klein en breed dus heeft ook een lastige maat. Gelukkig hebben we een winkeltje gevonden waar we altijd slagen voor spijkerbroeken van g-star. Daar komen we dan altijd met een stapeltje weg.

 

Ik vind shoppen leuk, mijn man niet, dus ja, ik koop wel eens kleren voor hem. Niet omdat hij dat zelf niet kan of omdat hij geven eigen smaak heeft oid. Ik houd juist rekening met zijn smaak, maar koop binnen zijn smaak ook wel eens net iets anders dan hij zelf zou doen. Hij vindt dat over het algemeen leuk. Als hij het echt niets vindt, breng ik het net zo makkelijk weer terug: hij moet er in lopen, niet ik.

Als ik iets echt lelijk vind, dan zeg ik dat, net als dat ik hoop dat hij dat bij mij doet als hij iets echt niet mooi vindt of niet mooi vindt staan. Dat laatste heb ik hem wel moeten leren, hij was dat niet gewend, maar je hebt er toch niets aan als iemand zegt dat iets je leuk staat of z’n mond houdt terwijl hij het vreselijk vindt? Zeker niet als het iemand is die (heel) dichtbij staat.

 

Brrr....nee.

Ik wil niet eens mee als hij kleding koopt. Hij is zo onzeker; staat dit wel goed? is de broek niet te kort? lijk ik te dik?.....

Hij ziet er overigens prima uit.

 

Lingerie misschien

 

Ik leg zijn kleren overigens niet klaar. Ik strijk ze meestal niet eens, dat mag hij lekker zelf doen. (Ik doe het wel eens, maar hij evengoed voor mij. )

 

Vriend koopt in principe zijn eigen kleding. Vaak gaan we samen shoppen dus ik heb wel redelijk invloed op wat hij draagt.

Ik heb in 8 jaar wel eens basics of een trui voor hem gekocht maar ik ben wel van plan om dat bij enkele keren te laten. Hij is een volwassen vent en kan het dus prima zelf vind ik. En dat vind hij gelukkig ook.

 

Mijn vader ging graag mee als mijn moeder een jurk nodig had voor een feest en had dan ook een uitgesproken mening. Hij gaf het ook duidelijk aan als hij een andere jurk geschikter vond op een bepaald moment.

Mijn man vindt winkelen vreselijk, maar doet het meestal zelf. Soms ga ik mee, maar met 3 kinderen werkt dat niet zo. Voor zijn verjaardag heeft hij van mij een colbert en twee overhemden gekregen. Dat wilde hij heel graag. Ik weet waar hij zich prettig in voelt en leuk vindt en heb qua combi zwaar geleund op de verkoper. Ik vind dat best lastig. Met sinterklaas heeft hij zowel van mijn broer als van mijn moeder een overhemd gekregen, wat zegt dat over ons? Mijn man houdt van niet te standaard overhemden, die wel klassiek zijn en zowel mijn moeder als broer vinden winkelen leuk, dus kwam goed uit dat hij er weer een paar nodig had. Hij zoekt het verder zelf bij elkaar elke dag, maar zijn garderobe past ook allemaal bij elkaar, dat vindt hij zelf heel handig. Ik merk dat hij de laatste jaren wat meer uitgesproken shirts durft te dragen, dat vind ik wel leuk, maar verder is het casual chic, helemaal prima dus.
Zijn schoenen zijn wel een issue, hij heeft altijd maar 1 paar en draagt die dan volledig af. Daar stoor ik me gigantisch aan.


Ik maak trouwens regelmatig zijn boterhammen. Hij is dan nog boven om mini aan te kleden en dan smeer ik in 1 rit voor iedereen de boterhammen. Als mini al wakker is als ik ben aangekleed en ik haar dus aankleed (mijn man komt wat trager op gang), dan smeert hij voor iedereen de boterhammen.

 

Mijn man loopt 6,5 dag per week in zijn werkkleding met overall erover. De koeien maakt het niks uit hoe hij erbij loopt. Voor vrije tijd of bezoekjes draagt bij een spijkerbroek met overhemd en evt trui of colbert. En een pak voor de kerk of feest . Als we 's avonds weg moeten leg ik zijn kleding klaar omdat hij om 8 uur meestal pas uit de schuur komt en dan razendsnel moet douchen en aankleden. Geen tijd dus om ook nog kleding uit te zoeken . Om die reden maak ik dan ook vaak zijn brood klaar als bij niet heeft mee gegeten met ons. Hij gaat nooit mee winkelen dan alleen wanneer hij een nieuw pak nodig heeft . Verder breng ik vaak zijn kleding mee als ik wat in de uitverkoop zie . Na 20 jaar weet ik wel wat hij wel of niet mooi vind.

Opmerkingen als 'dat is niet meer van deze tijd' en 'ik ben zijn moeder niet' vind ik zo raar... Alsof we nu zoveel beter zijn dan vroeger. En als je samen bent als stel lijkt het mij heel normaal om eens om of voor elkaar te denken toch?

 

Mee eens hoor. Mijn vriend heeft laatst ook een t-shirt meebesteld met een onlinebestelling voor mij. Hij wist zeker dat ik die mooi zou vinden en hij was in de aanbieding. Moet gewoon kunnen. Andersom gebeurt ook wel eens bij ons, maar in grote lijnen halen wij wel onze eigen kleding

 

Natuurlijk zijn er wel eens situaties waarbij er sprake is van haast en dan help je elkaar maar ik ga niet structureel mijn man zijn bammetjes staan smeren. Dat kan hij best zelf. Ik werk zelf toch ook? Ik ben zelf ook opgegroeid op een boerderij maar mijn moeder deed dat ook maar zelden voor mijn vader. Dat kleren klaarleggen dan. Brood smeren deed ze voor het hele gezin. Heb ik altijd onzin gevonden, dat konden we best zelf, ook mijn vader. Ze werkte zelf ook mee bij de varkens dus dat ging redelijk gelijk op.

 

Hij kiest en koopt het meeste zelf, soms samen en soms koop ik wat zonder hem.
In het begin van onze relatie had hij een soort Frans Bauerachtige trui, daarvan heb ik wel snel aangegeven dat ik het een heel fout ding vond en die heeft hij toen niet meer met mij erbij gedragen.
Ik leg geen kleding klaar.

 

Hij heeft zelf een eigen smaak en ik hou er van! Ik neem overigens wel eens kleding voor hem mee omdat hij weinig tijd heeft voor winkelen..
Voor de rest gaan we samen, qua broeken is het lastig korte gespierde pootjes en dat staat met de meeste broeken belachelijk

Hij zoekt zelf zijn kleren bij elkaar.. Toen hij nog thuis woonde lag alles voor hem klaar inclusief handdoek, washandje, onderbroekje etc

 

Yep, man van mijn collega! Niet dat ze dat zelf niet kan maar hij werkt in een winkel en vindt dat leuk!