Ik ben benieuwd wie er in een buitengebied woont of als kind heeft gewoond. Wij willen verhuizen en ik heb een huis gevonden waar we wat mee kunnen. Ruim perceel, genoeg speelruimte voor onze 2 kinderen (3 en 5). Zelf lijkt het me heerlijk om lekker vrij te wonen en niet direct tegen de buren aan te kijken. Mijn man kan blijven fietsen naar zijn werk (dat was zijn voorwaarde) en de school voor de kinderen ligt op 3 km. Hoe vond jij het als kind of hoe vinden jouw kinderen het nu? Wat zijn de voors-en tegens? Waar liep je tegen aan of wat viel juist ontzettend mee?
Ik niet, man wel. Heeft geen leuke jeugd gehad. Kwam ook omdat hij 2 oudere zussen had en daarom nooit iemand had om te spelen. Zich altijd alleen moeten vermaken, nooit zoals de kinderen die wel in het dorp zelf woonde buiten op straat speelden, spontaan aan de deur kunnen bij klasgenootjes, savonds na het eten nog even buiten spelen met buurtkindjes. Mijn schoonmoeder heeft paar maand terug tegen mij verteld er nog steeds veel verdriet van te hebben dat ze mee is gegaan in de wil van Mn schoonvader (paarden en veel ruimte bij huis). Ze zag dat Mn man niet gelukkig was en veel dingen heeft moeten laten. Dat is 1 van de redenen dat wij heel bewust voor een woning midden in een woonwijk hebben gekozen. Ik ben zo opgegroeid en altijd zo vrij als een vogel geweest. Mooie herrineringen.
Hier t zelfde verhaal als @mam1991 Ik wilde ook graag wat vrijer wonen, maar manlief vond t ook vreselijk. Kon idd nooit op de fiets even naar een vriendje, moest altijd overal heen gebracht en gehaald worden. Dat is voor mij een goede reden om niet "buitenuit" te gaan wonen.
Helemaal niet leuk vind ik het als kind en puber. Woonde 1-1,5 kilometer van school. Vriendjes en vriendinnetjes peelden inderdaad altijd samen gewoon op straat. Ik moest altijd wat regelen. Altijd fietsen als ik iets wilde doen. Vaker ook door het donker een stuk alleen moeten fietsen omdat er niemand op de route woonde.
Vriendin van mij woont met haar man en 3 kinderen in een buitengebied. Prachtig wonen daar, maar ik moet er met kinderen niet aan denken. Ze zijn vooral op elkaar aangewezen. Er kunnen geen buurtkindjes spontaan langskomen om te komen spelen. Ze moeten overal naartoe gebracht worden. Later maar de middelbare school is kilometers fietsen. Is ook lastig als ze dan puber zijn en met vrienden willen afspreken.
Tot een jaar geleden woonden wij buitenaf. Beiden opgegroeid in een woonwijk. We vonden het helemaal niets en wonen nu weer heerlijk midden in een dorp. Ik vond het vreselijk om overal de auto voor te moeten pakken. Voor kinderen lijkt het mij ook helemaal niets. Ik speelde vroeger altijd in de buurt op straat met jan en alleman. Als je buitenaf woont, heb je vaak wel een flinke tuin wat heel leuk is voor kinderen, maar het moet wel allemaal gepland en gebracht en gehaald worden.
Ik vond het vroeger ook niet leuk dat we buitenaf woonde. Voor alles moest je een stuk fietsen. Of er moest wat geregeld worden. Had gelukkig wel wat buurtkindjes waar je je mee kon vermaken. Maar weet nog goed dat ik vroeger graag had gewild dat we in een rijtjeshuis woonden. En nu, woon ik in een rijtjeshuis en wil ik graag buitenaf Maar voor onze dochter is waar we nu wonen een top locatie!
Ik vermoed dat je met buitengebied buiten het dorp bedoelt? Heerlijk toch? Ik ben zo opgegroeid, en ik wou dat ik mijn kinderen hetzelfde kon bieden. Maar hier in België is sowieso minder het concept van kinderen die in de wijk spelen met anderen. Hier sowieso vaak in de tuin, bij iedereen. Maar alleen al voor de ruimte en rust zou ik zo tekenen.
Wij zijn beiden opgegroeid in het buitengebied en nogsteeds Ik vond het als kind, en ons kind vind het ook héérlijk! Vind het juist heerlijk dat er niet ongevraagd kinderen komen spelen, hou erg van onze tijd met het gezin als we thuis zijn. We zijn daarnaast echt wel sociaal maar liever in gerichte vriendschappen en niet met een toevallige buur of buurtkinderen. Willen kinderen spelen dan regelen we dat, vaak ook appcontact met ouders; uurtje langer/korter/mee eten is allemaal zo geregeld! Hebben ze gespeeld en was er niks aan, volgende keer niet weer afspreken. Dan ben ik blij dat het geen buurkinderen zijn ☺️
Wij wonen ook in het buitengebied. Mijn man is hier opgegroeid en zelf kom ik uit een groot dorp. We hebben 1,5 jaar samengewoond in het dorp waar ik ben opgegroeid, maar mijn man kon niet aarden. Toen we de mogelijkheid kregen om ons huidige huis te kopen hebben we dit met twee handen aangegrepen. We wonen 10 km van een grote stad af en de eerste supermarkt zit 3 km verderop. De school van de kids zit wel dichtbij, 1 km van ons huis. Bijna iedereen op school woont verder weg, dus iedereen is wel gewend aan het brengen en halen. Je hebt in het buitengebied vaak niet echt buurkinderen (wij toevallig wel), maar de kinderen hebben vaak wel alle ruimte om lekker te spelen. Ik vind het wel prettig om buitenaf te wonen, soms mis ik het weleens dat ik niet even snel op de fiets kan springen om wat boodschapjes te doen zoals ik dat vroeger gewend was, maar ik krijg er meer dan genoeg voor terug.
Op een woonwagenkampje op het industriegebied... In de wijdse omtrek niemand anders om mee te spelen dan mijn eigen (baby)broertje en zusje. Tuurlijk, er was van alles te ontdekken in loodsen enzo, maar ik vond het erg eenzaam. Kinderen mogen ook niet zomaar bij je spelen, dan he... Maar dat is op een boerderij misschien wel anders.
Buiten het dorp inderdaad. @Manque niet op een woonwagenkampje of industriegebied, maar ook geen boerderij hoor. Gewoon een vrijstaand huis (niet heel groot) op een groot perceel. Wij wonen nu in een ander dorp als het beoogde huis. Op straat spelen kan hier niet en leeftijdgenootjes zijn er in deze straat niet. Nu spelen ze eigenlijk ook altijd in de tuin of bij vriendjes waar ik ze dan haal/breng. Ze zijn nu nog maar 3 en 5. Ik denk dat ze zo nieuwe vriendjes maken op school. Het brengen/halen vind ik dus niet zo'n issue. Ook heb ik altijd het gevoel rekening te moeten houden met de buren, al doen ze dat met ons niet. Daarnet was er bv nog om 23.00 iemand aan het timmeren. Op feestjes gaat het volume na 23.00 niet zachter, maar juist nóg harder. Je zegt er niets van, maar irriteren doet het wel. Wij wonen nu zowat tegenover school. Erg makkelijk, maar er zijn dus ouders die dan denken dat ze hun auto wel even voor onze oprit kunnen zetten omdat ze ons "kennen" . 4x per dag, 5 dagen per week. Het zijn gewoon kleine irritaties, maar alles bij elkaar maakt het dat andere huis erg aantrekkelijk. Maar is het de juiste of moeten we wachten op iets anders wat wel centraler ligt? Moeilijk hoor....
Mijn ouders zijn toen ik het huis uit was ook buitenaf gaan wonen maar mijn broertje en zusjes woonden nog thuis. Mijn zusjr zat nog op de basisschool. Het is meer fietsen em ze moest voortaan overblijven maar ze vind het heerlijk! Alle ruimte om buiten te speletewel heeft ze 2 buurkindjes om mee te spelen. En als mijn moeder vraagt of ze haar even zal brengen zegt ze nee hoor ik fiets liever
Dit ook precies bij mij idd. Ik zag bij mijn nichtjes in het dorp hoe gezellig zij het hadden met hun vriendinnen die spontaan aankwamen En ik denk ook wel dat het wonen in het buitengebied me iets minder sociaal heeft gemaakt (of iig wat vaker onzeker op dat gebied). Ik ben wel sociaal hoor, maar ik heb geen vriendinnengroepen of überhaupt echt vriendinnen waar ik zo dagje sauna mee zou boeken of winkelen oid. Er waren genoeg meisjes van mijn leeftijd in het dorp, maar als buitengebieder viel ik wel nét buiten de groepjes
Ik vond het altijd vreselijk! Ik kon savonds niet zoals alle kinderen nog even buiten spelen. Alles was ver fietsen, supermarkt moest je met de auto heen etc. Maarrrr mijn ouders hebben voor ons een oude caravan gekocht die werd in het weiland gezet en een mini camping met zwembad gebouwd dan kwamen er vriendjes en vriendinnetjes logeren en was het best wel tof! Voor en nadelen dus! Ik ben echter meer een voorzieningen dichtbij dan een natuur persoon blijkt dus wij wonen nu lekker in een vinnexwijk. (Wel tegenover het bos en uitkijkend op weilanden. Vlak je afkomst niet af )
Ik kom uit de stad, toen verhuisd naar een dorp aan de rand van de stad gewoon in een ruitjeshuis in een woonwijk. En een paar maanden terug ook weer verhuisd, we hebben wel gekeken naar woningen in t buitengebied (veel meer woning en grond voor minder geld) maar na bij een aantal afgelegen woningen te hebben gekeken daar toch niet voor gekozen. Inderdaad met het oog op de kinderen, school, afspreken, sociale contacten, snel een boodschapjendoen etc. Nu zijn we verhuisd na een 2 onder 1 kap aan de rand van een dorp verder. Stuk ruimer dan we hadden, grotere tuin, aan een hofje aan de voorkant met een speeltuintje. Vanuit de woonkamer en tuin kijken we achteruit zo het buitengebied in. Het beste van 2 werelden vinden wij en we zeggen nog bijna dagelijks tegen elkaar wat een fijn huis we nu hebben!
Ik heb 30 jaar in het buitengebied gewoond. Tegen de rand van het bos, dichtsbijzijnde winkel/school 3 km afstand. En eerlijk, ik zou zo graag terug willen! Woon nu in dorp, maar zou zo terug willen. Mijn ouders wonen er nu nog, mijn opa heeft het gebouwd, en woonden er vroeger naast. Als kind vond ik het heerlijk, lekker lang buiten spelen, hutten bouwen in het bos, mijn paarden aan huis. De vrijheid, rust en ruimte, iets wat ik nu echt mis.
Mijn man woonde ook in het buitengebied. In een dorp welke bestaat uit twee straten. Hij en zn broer vonden het prachtig. Mn man wou er ook wonen, ik niet dus we hebben een huis in het dorp ernaast gekocht. Mijn zwager heeft het huis naast zn ouders gekocht. Zij hebben daar een pracht jeugd gehad.
Ik vond het ook verschrikkelijk om alle bovenstaande redenen. Mijn man is ook buitenaf opgegroeid en hetzelfde ervaren. Wij zijn heel blij dat we nu in een dorp wonen en ze zelf naar iedereen toe kunnen. Kids zie je ook zichtbaar genieten. Vrienden van ons wonen nog buitenaf en willen eigenlijk heel graag terug naar het dorp.
Hier opgegroeid heel erg buitenaf. Dorp op 3km afstand en school dus ook. Ik heb een heerlijke jeugd gehad. Mijn ouders zorgden dat ik kon spelen met vriendinnetjes. Ze wilden ook altijd bij óns spelen want we hadden pony's en paarden. En dat vond iedereen altijd prachtig. Speelde ik in het dorp dan wrrd ik gehaald en gebracgt. Vanaf een jaar of 10 mocht ik alleen fietsen.